The Dark King – Chapter 76 การสืบสวน [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 76 การสืบสวน

 

ภายนอกเขตกำแพงแห่งซิลเวีย ณ พื้นที่หมายเลข8 อาณาเขตของสมาคมเมลลอน

 

ธงสีแดงจากสมาคมถูกปักอยู่ทั่วพื้นที่แสดงถึงความเป็นเจ้าของ มีร่างสามร่างวิ่งผ่านธงเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เกิดลมพัดจนธงปลิวไสวเพราะความเร็วที่เกิดขึ้น

 

พวกเขามีความเร็วสูงมาก ราวกับว่าพวกเขาไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเสือชีตาห์ พวกเขากระโดดลงไปยังถนนที่ผุพัง ผนังของอาคารที่ผุพังไม่อาจขวางทางพวกเขาได้เลย เป็นเพราะพวกเขาสามารถก้าวข้ามสิ่งเหล่านั้นได้ราวกับไม่มีอะไรมาขวางกั้น

 

ในไม่นานพวกเขาก็ได้พบกับซอมบี้เดินป้วนเปี้ยนไปมา เสื้อผ้าที่ขาดหลุดลุ่ยทำให้ผิวสีเทาถูกเผยขึ้น

 

“หืม!” ผู้หญิงที่มีรูปรางเปราะบางมีผมสีแดงเลือดหมูเป็นผู้นำของคนทั้งสาม เธอไม่ชะลอความเร็วลงเลยเพราะซอมบี้พวกนั้น ในทางตรงกันข้ามความเร็วถูกเร่งขึ้นไปเสียดวยซ้ำ กว่าที่พวกซอมบี้จะได้ลงมือทำอะไร ร่างของเธอก็มาปรากฏข้างหน้าพวกมันแล้ว

 

ช่วงอึดใจถัดมา เธอปรากฏตัวอยู่ระหว่างซอมบี้ทั้งสองตัว

 

ฟึบ! ฟึบ! หัวของซอมบี้ทั้งสองตกลงไปยังพื้นดินและกลิ้งไปตามทาง

 

ส่วนอีกสองร่างที่กำลังตามเธอมานั้นรวดเร็วจนทำให้เกิดลมพัดหัวทั้งสองปลิวไปไกล

 

“ยังมีพวกซอมบี้อยู่ที่แห่งนี้ พื้นที่หมายเลข8 ยังไม่ได้ปลอดภัย” ร่างด้านซ้ายมองย้อนกลับไปพร้อมสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

 

ส่วนอีกคนทางขวามีท่าทีหงุดหงิดเมื่อเห็นหญิงสาวคนข้างหน้า เขาถอนหายใจและกล่าว “กะจะเล่นสนุกซักหน่อย...”

 

“อย่ามาทำให้ฉันหงุดหงิด!” หญิงสาวผู้มีผมสีแดงเลือดหมูตะโกน “เกล ได้กลิ่นน้องชายของฉันบ้างไหม?”

 

ชายหนุ่มคนที่ยืนอยู่ด้ายซ้ายกล่าวตอบ “ไม่เลย...เห้!” ทันใดนั้นเขาหยุดชะงักลงและหันมองไปทางขวาของถนนราวกับว่ากำลังกลัวอะไรบางอย่างอยู่ “กลิ่นนี่หรือว่า..พวกสัตว์ร้าย?”

 

ทันใดนั้นหญิงสาวหยุดชะงักลงเช่นกัน พร้อมหันมองไปยังด้านหลังของเขา

 

ดวงตาของเกลเป็นประกายเล็กน้อย ในเวลานั้นเองเขาพูดออกมา “ตามผมมา บางที่น้องชายของคุณอาจจะอยู่ที่นี่”เขาวิ่งไปตามถนน

 

ในไม่นานทั้งสามคมวิ่งมาหยุดลงตรงหน้าอาคารที่ทรุดตัวลง เกลกำลังจดจ่อกับอะไรบางอย่างอยู่ ในไม่นานเขาตัดสินใจวิ่งเข้าไปยังในหลุมแห่งนั้น หญิงสาวและชายหนุ่มอีกคนวิ่งตามเข้าไป

 

เกลหยุดลงระหว่างทางเดินและหยุดมองไปยังที่มาของเสียงที่เขาได้ยิน มีเสียงเบาๆลอยมาในความมืด เขายกมือขึ้นและจุดตะเกียงขึ้น ทางเดินที่มืดค่อยๆสว่างขึ้น

 

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันใด

 

“มันคือสัตว์ร้ายระดับ 9” เกลหายใจเบาลงเพราะความกลัว

 

มีอีกเสียงปรากฏขึ้นมา “มีมอนสเตอร์หายากมาปรากฏตัวในพื้นที่หมายเลข 8 แถมมันยังต้องมาตายข้างในนี้?”

 

หญิงสาวมองไปยังนัยตาของมันและพูดออกมาด้วยความเย็นชา “มันถูกเผาทั้งเป็น… หืม...เป็นการตายที่ไร้ค่า”

 

เกลตั้งสติขึ้นมาอีกครั้ง เขากล่าว “เห็นไหมครับ มีแค่หัวของมันที่ถูกตัดออก พวกเราต่างรู้ดีว่าสมองของมันไม่มีค่า ยิ่งไปกว่านั้น ชิ้นส่วนของร่างกายก็ยังไม่ถูกขนย้ายไปไหน ดูเหมือนว่าคนที่ฆ่าสัตว์ร้ายตัวนี้ได้จะเป็นแค่นักล่าฝึกหัด”

 

“ในตอนนี้ยังไม่มีนักล่าคนใหม่เข้าร่วมสมาคมของเรา” ชายอีกคนกล่าว

 

หญิงสาวหัวเราะเยาะ “เห็นได้ชัดเลยว่านักล่าจากสมาคมอื่นๆละเมิดกฏและเข้ามายังอาณาเขตของเรา ยิ่งไปกว่านั้นยังมาสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้นอีก”

 

เกลค่อยๆพยักหน้าช้าๆ ทันใดนั้นจมูกของเขากระตุกขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าผมจะได้กลิ่นของน้องชายคุณนะครับ”

 

“อ้ะ?” หางตาของหญิงสาวกระตุกขึ้นในเวลาเดียวกัน

 

สีหน้าของเกลดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ดูเหมือนว่ากลิ่นมันจะลอยออกมาจากร่างของสัตว์ร้ายตัวนี้...”

 

เสียงของหญิงสาวเปลี่ยนไปในทันใด “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!”

 

เกลถือคบไฟขึ้นมา เดินตรงไปยังร่างของสัตว์ร้ายที่ถูกเผา ที่มาของกลิ่นอยู่ระหว่างช่องว่างของกรงเล็บซึ้งมีชิ้นส่วนของเครื่องแบบติดอยู่

 

“นี่มัน...” เกลหยิบชิ้นส่วนของเครื่องแบบขึ้นมา “นี่มันของน้องชายคุณ...”

 

สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไป รูม่านตาของเธอค่อยๆหดตัว ดวงตาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอตัวสั่นเทาและเดินตรงไปทางที่เกลยืนอยู่ เธอตกใจเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่บนมือของเกลและเกรงว่าความสามารถในการรับกลิ่นของเกลนั้นไม่เคยผิดพลาด ยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้ดีว่าถ้าหากน้องชายของเธอเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายตัวนี้ จุดจบจะเป็นอย่างไร

 

“เจ้าสัตว์ชั้นต่ำ!... ...” มือของเธอกำมีดยาวเอาไว้ เธอเริ่มโจมตีไปที่ลำคอและตัดมันทิ้ง ร่างของสัตว์ร้ายได้เน่าเปื่อยไปสักพักแล้วและกล้ามเนื้อของมันก็อ่อนยุ่ยมาก เมื่อเธอทิ่มแทางลงไป เลือดในร่างกายของมันจึงพุ่งกระฉูดไปยังทั่วทั้งใบหน้าของเธอ

 

แมลงที่กินซากของสัตว์ร้ายในบริเวณนี้ต่างถูกอาบไปด้วยเลือดเช่นกัน

 

“เจ้าพวกสัตว์ร้าย...” เธอไม่ได้กังวลอะไรเกี่ยวกับแมลงพวกนี้หรือเชื้อโรคที่อาจทำให้เธอต้องติดเชื้อเลย

 

เกลและชายอีกคนมีท่าทีที่ต่างออกไป พวกเขาไม่ได้พยายามจะหยุดเธอเท่าไหร่นักเพราะรู้ว่ามันคงไม่มีประโยชน์

 

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดุร้ายในขณะที่กำลังชำแหละร่างกายของสัตว์ร้ายตัวนี้ ร่างกายและท้องของมันถูกฉีกออก มีกลิ่นเหม็นเน่าลอยอบอวลในอากาศเพราะการการทำในครั้งนี้ เธอหยิบเศษกระดูกและโลหะบางอย่างที่เหลือจากการถูกย่อยออกมาจากร่างกายของมัน

 

“สัตว์ร้าย สัตว์ร้าย….” หญิงสาวผมแดงพูดคำเดิมซ้ำไปซ้ำมา เธอกำลังอยู่ในความเศร้าโศกเลยไม่รู้จะสรรหาคำใดออกมาพูด

 

เกลไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้วจึงเข้าไปดึงตัวเธอออกมา “ตั้งสติหน่อย ในบางทีไบรอันอาจจะหนีรอดไปได้และอยู่ที่ไหนสักแห่ง”

 

“อย่ามายุ่งกับฉัน!” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

เกลถอนหายใจและปล่อยตัวเธอ

 

หญิงสาวกำมือของเธอเอาไว้แน่น ใบหน้าอันแสนสวยของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความน่ารังเกียจในขณะที่เธอพูด “ฉันต้องการตามหาเจ้าคนที่ฆ่าสัตว์ร้ายตัวนี้ เจ้านักล่ามือใหม่นั่น ในบางทีน้องชายของฉันอาจต่อสู่กับสัตว์ร้ายและทำให้มันได้รับบาดเจ็บ แล้วเจ้าโง่นั้นฉวยโอกาสฆ่ามันหลังจากนั้น… ฉันต้องการเห็นเจ้านั่นตายต่อหน้าของฉัน! พวกนายเข้าใจใช่ไหม? ฉันต้องการฆ่าเจ้านั่น!”

 

เกลพยักหน้ารับ “พวกเราจะช่วยคุณและแน่นอนว่าตามหาตัวเจ้านั่นด้วย เจ้าคนที่กล้าละเมิดกลและบุกเข้ามายังพื้นที่ของเรา… จะให้อภัยมันไม่ได้เลย”

 

ชายหนุ่มอีกคนกล่าว “เป็นไปไม่ได้เลยที่เจ้านั่นจะไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย พวกเราควรมองหามัน บางทีเบาะแสนั่นอาจทำให้ตามหามันเจอ”

 

เกลพยักหน้ารับอย่างช้าๆพลางชี้ไปยังปากทางเข้า “เลือดข้างบนนั่น… น่าจะเป็นของคนๆนั้น ฉันจำกลิ่นได้ดี และพวกเราควรหาบริเวณรอบๆเพิ่มเติมถ้าไม่มีเบาะแสอะไรข้างในนี้”

 

หญิงสาวสังเกตุที่ที่เกลกำลังชี้ไป เธอกระโดดไปยังบนหินก่อนนั้น ไม่กี่อึดใจถัดมา ภาพที่ไม่น่าจดจำได้ปรากฏขึ้น เส้นเลือดสีดำที่ดูเหมือนกับรากไม้เริ่มโผล่ออกมาจากมือที่อ่อนโยนของเธอ พวกมันเคลื่อนที่ไปรอบๆก้อนหินและสัมผัสเข้ากับจุดที่เลือดแห้งเกาะอยู่ ราวกับว่าพวกมันกำลังเลียเลือดเหล่านั้น

 

ในไม่นานนัก เลือดที่เคยแห้งและเกาะอยู่ได้จางหายไปจากก้อนหินก้อนนั้น

 

สีหน้าของเกลเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขารู้ดีว่านี่เป็นพลังจากสัญลักษณ์เวทมนตร์ของเธอ

 

“พวกนายทั้งสองคนควรไปสำรวจรอบๆและหาหลักฐานเพิ่มเติม” หญิงสาวออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

…