CLS ตอนที่ 37 ไล่ล่า

#37: ไล่ล่า

 

เหลียงเทียนเฉิงถูกซัดจนปลิวไปอย่างง่ายดาย ทุกคนพากันตกตะลึง ไม่รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น เหลียงเทียนเฉิงเหมือนตกอยู่ภายใต้วิชาอะไรบางอย่าง ทำให้ไม่อาจขยับจากจุดนั้น จนถูกอี้เทียนหยุนโจมตีไป เพราะว่าคนส่วนใหญ่อยู่ห่างจากระยะ 100 เมตร เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่ติดผลลัพธ์ถูกแช่แข็งไป

 

“นี่ นี่มันอะไรกัน......” เหลียงเทียนเฉิงที่ถูกหมัดนี้ต่อยจนกระดูกหน้าอกแตกหัก ทั่วทั้งหน้าอกยุบเป็นโพรง เหมือนจะไม่ตายแต่ก็เหลือชีวิตได้อีกไม่นาน

 

“ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าเจ้ามันอ่อนแอ!” อี้เทียนหยุนเหวี่ยงหมัด สายตาเย็นชาไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย

 

เผชิญหน้ากับหมัดที่อี้เทียนหยุนเตรียมจะต่อยลงมา สายตาของเหลียงเทียนเฉิงก็เผยร่องรอยของความตื่นตระหนก รีบตะโกนเสียงดัง “ปละ ปล่อยข้าไป ขะ ข้าจะไม่ให้นิกายต้วนเสิ่นตามตอแยเจ้าอีก.....”

 

“ขยะ!”

 

อี้เทียนหยุนต่อยหมัดลงมา เหลียงเทียนเฉิงกลัวจนขี้หดตดหาย ตะโกนอย่างเร่งร้อน

 

“เร็ว ช่วยข้าเร็วเข้า!” เหลียงเทียนเฉิงร้องออกมา แต่ว่าใครกันที่จะกล้ามาช่วยเขา? พวกเขามีพลังค่อนข้างต่ำ ผู้จัดการพากันตายแล้ว จะเหลือก็แต่ยามที่อยู่ในระดับปรับแต่งกายา ต่อให้อยากจะช่วยก็ช่วยไม่ทัน

 

เปิดใช้งานโชคดี!

 

“เปรี้ยง!”

 

อี้เทียนหยุนทุบหมัดลงไป ระเบิดร่างของเหลียงเทียนเฉิงออก เกิดเป็นการฆ่าที่โหดเหี้ยม! เทียบกันแล้วพลังของมันสูงกว่าเขาถึง 2 ขั้น แต่พลังเหนือกว่าไม่ได้แปลจะเป็นผู้ชนะ ยังมีปัจจัยอื่นๆ ที่ช่วยลดความเสียเปรียบจากการด้อยพลังกว่า ตัวอย่างเช่นอาวุธดีๆ ที่มีเอฟเฟ็กเยี่ยม นี่จึงเป็นกุญแจสำคัญ.....

 

“ติ๊ง ยินดีด้วย ท่านสังหารเหลียงเทียนเฉิงสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 80,000, ทอง 5,200, กำไลพลัง(ชุดเซ็ต), แหวนพลัง(ชุดเซ็ต), วิชายุทธ์หมื่นกระบี่รวมศูนย์, ดาบไล่ลม(ศาสตราวิญญาณ, แต้มความคลั่ง 700!”

 

“ติ๊ง ยินดีด้วย ท่านสำเร็จภารกิจสังหารเหลียงเทียนเฉิง ท่านได้รับรางวัล ค่าประสบการณ์ 30,000, ทอง 12,000, เข็มขัดพลัง(ชุดเซ็ต), บัตรค่าประสบการณ์ x5 (1 ชั่วโมง)!”

 

“ติ๊ง ยินดีด้วย ผู้เล่นอี้เทียนหยุนได้เข้าสู่ระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นที่ 6!”

 

สิ่งของระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่ง ค่าประสบการณ์ที่ได้เพิ่มขึ้นมา 110,000 ทำให้เขาเลเวลอัพในทันที ความรู้สึกที่ได้เลเวลอัพนี่ช่างสดชื่นจริงๆ เป็นไปอย่างที่คาด เม็ดยาค่าประสบการณ์ที่กินไป ช่วยทำให้ค่าประสบการณ์ที่ได้รับมากขึ้นไปอีก

 

“แล้วนั่นอะไร ไอ้ของชุดเซ็ตพลังนั่นน่ะ?”

 

เขาตรวจสอบช่องเก็บของของเขา แล้วพบว่ามีของสามชิ้นที่เป็นชนิดเดียวกัน เรียงอยู่ในหมวดเครื่องสวมใส่

 

กำไลพลัง : เพิ่มพลังให้ตนเอง 20%!

แหวนพลัง : เพิ่มพลังให้ตนเอง 10%!

เข็มขัดพลัง : เพิ่มพลังให้ตนเอง 20%!

 

“ของสามอย่างนี้เพิ่มพลังให้ถึง 50% นี่ไม่เท่ากับว่าเพิ่มพลังไปอีกครึ่งเลยอย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนตกใจ นี่มันของดีชัดๆ จากที่สามารถยกของที่มีน้ำหนัก 1,000 จิน เมื่อสวมทั้งสามสิ่งนี้ เขาก็จะสามารถยกของได้ถึง 1,500 จิน!

 

แล้วยังมีวิชายุทธ์ หมื่นกระบี่รวมศูนย์อีก แต่ของสิ่งนี้ไม่สามารถเพิ่มระดับได้ รวมถึงพวกชุดเซ็ตพลังนี่ด้วย! ดูเหมือนจะมีแต่ของที่สุ่มจากลอตเตอรี่เท่านั้นที่จะเพิ่มระดับได้ นี่เป็นของที่กำหนดระดับไว้แน่นอนแล้ว ไม่ใช่ของชนิดเติบโต

 

และดาบไล่ลมก็ด้วย แม้ว่าจะไม่สามารถเพิ่มระดับได้ แต่เอฟเฟ็กของมันกลับน่าตื่นตะลึง : เมื่อโจมตี มีโอกาสติดธาตุสายฟ้า หลังจากโจมตีฝั่งตรงข้าม สามารถทำให้ฝั่งตรงข้ามช้าลงได้

 

ขณะที่เขากำลังมีความสุขกับของรางวัล ผู้คนรอบๆ ต่างพากันระเบิดเสียงแห่งความตื่นตะลึงออกมา พวกเขาตกใจกับสิ่งที่เกิดกับเหลียงเทียนเฉิง ไม่คิดเลยว่าเจ้าตำหนักของตึกเทียนเฟิงจะถูกอี้เทียนหยุนสังหาร ทันใดนั้น แม่น้ำเลือดก็ไหลผ่านคนหลายคน!

 

“นี่คือความร้ายกาจของนายน้อยอี้?” จื่ออวี่เหว่ยตกใจ พวกเธอคิดว่าเหลียงเทียนเฉิงจะควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้ แต่ไม่คิดว่าสุดท้ายจะถูกสังหารไปง่ายดายอย่างนี้

 

คนของตึกเทียนฟงกลายเป็นเซ่อ คนของตึกอวี่เทียนก็เช่นกัน คนรอบๆ ก็มีสภาพไม่ต่าง!

 

“ศิษย์น้องร้ายกาจมาก พลังของเจ้าตำหนักเหลียงอย่างน้อยก็ต้องระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นที่ 7 แต่กลับตายอย่างง่ายดาย?” อันหลิงกับพวกตกใจ ระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นที่ 1 จะบอกว่านี่เป็นพลังของผู้ที่อยู่ในระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นที่ 1 อย่างงั้นเหรอ?

 

ถ้าเป็นตอนแรกก็ถูกอยู่หรอก เพราะนั่นเป็นข้อมูลในตอนแรก เพียงแต่ในตอนนี้ไม่ใช่ระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นที่ 1 แล้ว แต่เป็นระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นที่ 6!

 

“นายน้อยอี้ รีบไปเร็ว! ถ้าไม่ไปตอนนี้จะไม่มีเวลาแล้ว ตึกเทียนฟงและนิกายต้วนเสิ่นจะต้องไม่ปล่อยท่านไปแน่!” คนที่บอกให้เขาหนีไปนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นจื่ออวี่เหว่ย

 

อี้เทียนหยุนสะดุ้ง แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างสงบอีกครั้ง พร้อมกับส่งแหวนเก็บของในมือให้กับอันหลิงอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “ศิษย์พี่ สิ่งนี้คงต้องฝากท่านแล้ว..... หายนะทั้งหมดข้าเป็นคนสร้างเอง ข้าต้องรีบไปแล้ว! เมื่อกลับไป ฝากท่านบอกเจ้าตำหนักด้วย..... ว่าไม่ต้องเป็นห่วงข้า! ส่วนพวกจิ่วหลิงจวิน ข้าคงต้องขอให้ท่านช่วยดูแลพวกเธอแล้ว!”

 

หลังจากพูดจบเขาก็ทำท่าจะวิ่งออกนอกเมืองในทันที เขารู้ว่าครั้งนี้ได้สร้างเรื่องใหญ่แล้ว เขาได้สังหารเจ้าตำหนักของตึกเทียนฟงไป อิทธิพลเบื้องหลังของพวกเขาคงไม่ปล่อยเขาไปแน่ แล้วยังมีนิกายต้วนเสิ่นอีก ภายใต้สถานการณ์นี้ จะต้องมีผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากออกมาไล่ล่าเขาอย่างแน่นอน!

 

กระทั่งอาจจะมีผู้เชี่ยวชาญในระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นสูงสุด หรือผู้อาวุโสระดับหลอมรวม เรื่องนี้เขาไม่อาจแน่ใจ แต่ว่าพลังของเขาในตอนนี้ไม่สามารถรับมือได้อย่างแน่นอน ภายใต้เพลิงแค้นของสองสำนัก มันไม่ง่ายที่จะจัดการ เขาจึงจำเป็นต้องพูดอย่างนี้ออกไป เพื่อปกป้องชิเสวี่ยอวิ๋นเอาไว้ไม่ให้เธอมาเกี่ยวข้อง

 

“ศิษย์น้อง!” อันหลิงกับพวกเบ้าตาแดงก่ำ แต่พวกเธอไม่มีวิธีอะไรที่จะช่วย ทำได้เพียงรับแหวนเก็บของมากำไว้แน่น เตรียมกลับไปรายงานชิเสวี่ยอวิ๋น

 

ขณะที่พวกเขาเตรียมจะจากไปนั้นเอง กลิ่นอายที่น่ากลัวก็ได้เปล่งออกมาจากที่ไกลๆ พร้อมกับเสียงคำราม “เจ้าหนู อย่าได้ฝัน!”

 

เป็นชายแก่คนหนึ่ง พลังของเขาน่าตื่นตะลึงอย่างมาก เป็นพลังของระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นสูงสุด!

 

กลิ่นอายสังหารของเขาพุ่งขึ้นเทียมฟ้า เหมือนกับเทพปีศาจ พุ่งมายังอี้เทียนหยุน ใกล้พวกเขาเข้ามาอย่างรวดเร็ว

 

“นี่ นี่คือผู้จัดการฟู่จากนิกายต้วนเสิ่น!”

 

“ดูเหมือนผู้จัดการฟู่ของนิกายต้วนเสิ่นจะอยู่ฝั่งตึกเทียนฟงนี้ด้วย แต่ไม่รู้ว่าทำไม.....”

 

“จบแล้ว เจ้าหนูนี่ไปตอแยนิกายต้วนเสิ่น เจ้าหนูนี่ตายแน่ แล้วทำไมตอนนี้มันยังไม่หนีไปอีก?”

 

นี่คือผู้มีพลังในระดับปรับแต่งวิญญาณขั้นสูงสุด แข็งแกร่งกว่าคนมากมายก่อนหน้านี้มาก แค่ดูจากท่าทางดูถูกของชายชราตรงหน้า ก็กดดันอี้เทียนหยุนจนตัวหดลงนิดหน่อยแล้ว

 

“ศิษย์น้อง รีบหนีไปเร็วเข้า!” อันหลิงกับพวกพากันภาวนาในใจ หวังเพียงให้อี้เทียนหยุนหนีไปจากเงื้อมมือของปีศาจตนนี้!

 

คนทั้งหลายพากันคิดว่าอี้เทียนหยุนคงไม่สามารถสร้างปาฏิหาริย์อะไรอีกได้แล้ว เพราะว่าพลังของทั้งสองในคราวนี้แตกต่างกันมากเกินไป ก่อนหน้านี้พลังของทั้งสองไม่ได้ต่างกันมาก พอจะหาอะไรมาลดข้อเสียเปรียบได้บ้าง แต่กับผู้จัดการฟู่คนนี้ เขาจะหาอะไรมาลดข้อเสียเปรียบได้กัน?

 

อี้เทียนหยุนที่อยู่ห่างสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสังหารที่เข้มข้น สายตาของเขาหรี่ลง รองเท้าศึกหมาป่าหิมะที่สวมอยู่รวมกับท่าเท้าเหยียบเวหา ทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นถึงจุดสูงสุด กลายเป็นดั่งสายลมหอบหนึ่งที่ปลิวไปยังนอกเมืองอย่างรวดเร็ว

 

ความรู้สึกข้างในของเขาสงบดั่งแม่น้ำที่ใสกระจ่าง ไม่มีระลอกคลื่นแม้แต่น้อย สงบมาก

 

เขาไม่สิ้นหวังเลยอย่างงั้นเหรอ? แน่นอนว่าไม่ เผชิญหน้ากับผู้จัดการฟู่ที่ทรงพลังอย่างนี้ ในดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความหวัง!