CLS ตอนที่ 24 กำจัด

#24: กำจัด

 

อาจารย์ขงเดินเข้ามา เมื่อเขาเห็นจิ่วหลิงจวิน ก็ไม่ปิดบังความรังเกียจบนใบหน้าแม้แต่น้อย แม้ว่าบนตัวของจิ่วหลิงจวินจะไม่มีกลิ่น แต่แค่ใส่เสื้อผ้าเก่าก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับกินแมลงวันเข้าไปแล้ว

 

และเมื่อเขาเห็นอี้เทียนหยุน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็เผยสายตาที่โกรธเกรี้ยวออกมา “ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเจ้า! เจ้ามาทำอะไรที่นี่!”

 

เมื่อเขาเห็นอี้เทียนหยุนก็อดไม่ได้ที่จะเอามือกุมก้น รู้สึกเจ็บขึ้นมาทันที แม้ว่ารอยเท้าที่อี้เทียนหยุนฝากไว้จะรักษาหายแล้ว แต่ความรู้สึกเสียหน้าก็ยังคงค้างคาอยู่ไม่ไปไหน

 

“ข้ามาทำอะไรที่นี่เกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วย?” สายตาของอี้เทียนหยุนเย็นชา อาจารย์ขงคนนี้ช่างเป็นคนเจ้าอารมณ์จริงๆ ไม่ใช่ว่ามีความสามารถด้านหลอมศาสตรานิดหน่อยหรอกเหรอ คิดว่าทุกคนต้องหลีกทางให้เขาหรือไง?

 

“แน่นอนว่ามี! พวกเจ้าเข้ามา มาไล่พวกมันออกไปให้ข้า ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกมัน!” อาจารย์ขงตะโกนใส่ยามที่อยู่ใกล้ๆ “แล้วก็ ทำไมถึงได้มีคนในสลัมเข้ามาที่นี่ได้ ช่างน่าอับอายนัก มันจะดึงให้ที่นี่ต่ำลง!”

 

“ขออภัยอาจารย์ขง ข้าจะให้พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้!” จากนั้น ยามก็พลันเปลี่ยนสีหน้า พร้อมกับพูดกับอี้เทียนหยุนอย่างเย็นชา “ที่นี่มีกฎว่าห้ามคนจากสลัมเข้ามา ได้โปรดออกไปด้วย!”

 

ด้วยอาจารย์ขงเป็นแขกของที่นี่ แน่นอนว่าเขาจะต้องเชื่อฟังคำพูดของเขา และเลือกที่จะไม่ประจบอี้เทียนหยุนกับพวก

 

ในใจอี้เทียนหยุนรู้สึกเดือด “ทำไมถึงคิดว่าเธอมาจากสลัม แค่เพราะเธอใส่ชุดเก่าแค่นั้นเหรอ?”

 

“คนที่ไม่มีปัญญาซื้อของที่นี่ล้วนแต่เป็นพวกที่มาจากสลัม ได้โปรดออกไปด้วย” ยามยังคงสีหน้าเย็นชา

 

จิ่วหลิงจวินที่อยู่ใกล้ๆ กัดริมฝีปากแน่น สิ่งที่เธอกังวลที่สุดก็คือการที่ถูกคนอื่นไล่ออกไป ทั้งยังทำให้คนที่พาเธอเข้ามาอย่างอี้เทียนหยุนเสียหน้า

 

“ขะ ข้า ข้าจะออก.....” จิ่วหลิงจวินเพิ่งจะเปิดปากก็มีทองหล่นลงมาที่มือเธอ ดูๆ แล้วมันมีค่า 1,000-2,000 เหรียญทอง

 

“ถ้ามีนี่ล่ะ?” อี้เทียนหยุนพูดอย่างข่มอารมณ์โกรธในใจ

 

“นี่.....” เมื่อยามเห็นการกระทำของอี้เทียนหยุนก็พลันพูดไม่ออก หันไปมองอาจารย์ขงที่อยู่ใกล้ๆ

 

“ที่นี่ไม่ต้อนรับเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะทำยังไงก็ตาม สลัมก็ยังเป็นสลัมวันยังค่ำ” อาจารย์ขงพูดอย่างดูถูก

 

คำพูดนี้ทำให้จิ่วหลิงจวินตัวสั่น เบ้าตาแดงก่ำ เธออยากจะปฏิเสธ แต่ด้วยฐานะของฝั่งตรงข้าม เธอจะไปกล้าโต้แย้งได้ยังไง

 

“ใช่ ก็เหมือนคนบางคนที่ต่อให้สวมเสื้อผ้าเลิศหรู แต่ก็ต่ำต้อยยิ่งกว่าเดียรัจฉาน” อี้เทียนหยุนเผยรอยยิ้มสงบอยู่ด้านข้าง ยื่นมือออกมาตบบ่าเธอ ปลอบเธอว่าไม่ต้องกังวล

 

“เจ้าด่าใครว่าต่ำกว่าเดียรัจฉาน!” สีหน้าอาจารย์ขงกลายเป็นเดือดดาล ชี้ใส่หน้าอี้เทียนหยุนด้วยความโมโห

 

“ถ้าเจ้าคิดว่าข้าด่าเจ้าก็เป็นเจ้านั่นล่ะ ข้าไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” อี้เทียนหยุนหันไปมองยาม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เพราะว่าเขาเป็นแขกของพวกเจ้า พวกเจ้าจึงต้องทำตามเขาอย่างงั้นเหรอ!”

 

“แล้วยังไง ที่นี่ข้าเป็นแขก ข้ามีสิทธิ์ไล่พวกเจ้าออกไป!” อาจารย์ขงพูดอย่างเย็นชา “ไล่พวกมันออกไป!”

 

เขาสั่งให้ยามทั้งสองฝั่งเข้ามาจับคนออกไป แม้ว่าเขาอยากจะต่อยอี้เทียนหยุนอย่างมาก แต่ถ้าชิเสวี่ยอวิ๋นรู้เข้า เขาคงเป็นปัญหาแน่แท้ แม้ฐานะเขาไม่ได้ต่ำ แต่ก็ไม่อาจสู้กับตำหนักเทียนเฉวียนในปัจจุบันได้

 

“ก็แค่แขกไม่ใช่เหรอ ผู้จัดการที่นี่อยู่ไหน ข้าต้องการคุยกับเขา!” อี้เทียนหยุนพูดอย่างไม่แยแส

 

“น้ำหน้าอย่างเจ้าอยากจะเจอเจ้าตำหนักอย่างงั้นเหรอ?” อาจารย์ขงแสยะยิ้มอย่างดูถูก

 

“มีเรื่องอะไร?” ในตอนนี้เอง ชายชราก็ได้เดินเข้ามา ด้วยเสียงที่ดัง ทำให้ดึงดูดความสนใจจนเขาต้องเข้ามาดู

 

“เจ้าตำหนักเหลียง ท่านมาแล้ว เขาไม่เพียงแต่ทำร้ายข้าเมื่อครั้งก่อน คราวนี้ยังถึงกับพาคนจากสลัมเข้ามา ข้ารู้สึกว่ามันจะทำให้ตึกเทียนฟงได้รับความอับอาย ทำให้ดูไม่ดีในสายตาแขกคนอื่น!” อาจารย์ขงพูดอย่างเย็นชา “ดังนั้นข้าจึงให้คนไล่พวกเขาออกไป!”

 

“หืม?” เจ้าตำหนักเหลียงมองไปที่อี้เทียนหยุน จากนั้นก็ขมวดคิ้ว แต่ขณะที่เขาอยากจะพูดอะไรอยู่นั้น สายตาของเขาก็เห็นอันหลิงและฉินเสวี่ย ทำให้เขาต้องเผยความประหลาดใจออกมา

 

“เจ้าตำหนักเหลียง ท่านไม่คิดว่าแขกของท่านจะไม่เอาแต่ใจไปหน่อยเหรอ? พวกเราเป็นคนของตำหนักเทียนเฉวียน การที่พวกเรามาที่นี่ ไม่นับว่าเป็นลูกค้าอย่างนั้นใช่ไหม?” ฉินเสวี่ยพูดออกมาอย่างอดทน

 

คำพูดของอาจารย์ขงหยาบคายอย่างมาก ยิ่งกว่านั้น ต่อให้เขาไม่รังเกียจ แต่อาจารย์ขงคนนี้กลับรังเกียจอย่างมาก

 

“ที่แท้ก็คนจากตำหนักเทียนเฉวียน ไม่แปลกเลยที่จะดูไม่ธรรมดาอย่างนี้” เจ้าตำหนักเหลียงยิ้ม จากนั้นก็พูดกับอาจารย์ขง “คนมาใหม่ก็เป็นลูกค้า ยิ่งกว่านั้นยังมาจากตำหนักเทียนเฉวียน แล้วท่านจะหัวเสียทำไม? ไม่ใช่ว่ามันจะทำให้ท่านร่ำรวยขึ้นเหรอ”

 

ทางด้านอาจารย์ขง เจ้าตำหนักเหลียงก็ไม่กล้าขัดใจ ยิ่งกว่านั้น อิทธิพลทางฝั่งตำหนักเทียนเฉวียนก็ไม่ใช่น้อย แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่ใช่อะไรที่ง่ายจะตอแย

 

อิทธิพลของตึกเทียนฟงของตนก็ไม่แย่ แต่ตัวเขาเป็นเหมือนกับเศรษฐีใหม่ ไม่คิดจะสร้างปัญหาหรือกระทบกระทั่งกับสำนักไหนทั้งนั้น

 

“เจ้าตำหนักเหลียง คำพูดที่ข้าอยากพูดข้าได้พูดไปแล้ว ถ้าท่านจะให้พวกเขาอยู่ งั้นข้าจะไปเอง!” อาจารย์ขงโกรธ ทิ้งคำพูดให้เจ้าตำหนักเหลียงเลือก

 

เจ้าตำหนักเหลียงพลันหน้าเปลี่ยนสี นี่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา และเขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาคิด จึงหันไปพูดกับอี้เทียนหยุนว่า “แม้ว่านี่จะไม่ถูกต้อง แต่ก็ขอให้พวกเจ้าออกไปจากที่นี่ซะ.....”

 

เขาพูดอย่างไม่เกรงใจ คำพูดนี้ของเขาทำให้ฉินเสวี่ยและอันหลิงแทบจะชักกระบี่ออกมา ไม่คิดว่าชื่อเสียงของตำหนักเทียนเฉวียนจะด้อยกว่าอาจารย์ขงคนนี้

 

แท้จริงแล้ว ชื่อเสียงของตำหนักเทียนเฉวียนนั้นย่อมสูงกว่าอาจารย์ขง แต่อาจารย์ขงเป็นแขกของที่นี่ เป็นคนช่วยหลอมศาสตราวิญญาณให้กับพวกเขา ดังนั้นจึงต่างกัน

 

“รังแกกันเกินไปแล้ว.......”

 

“ไม่เป็นไร เราไม่มาที่นี่ก็ได้! เจ้าตำหนักเหลียง จำตัวเลือกที่ท่านเลือกในวันนี้ให้ดี หวังว่าท่านจะไม่เสียใจกับการเลือกในวันนี้!” อี้เทียนหยุนยกมือขึ้นห้ามพวกฉินเสวี่ย บอกให้พวกเธออย่าลงมือ พร้อมกับนำพวกเธอออกจากที่นี่ไป

 

“ฮึ่ม คิดจะสู้กับข้าเหรอ ตึกเทียนฟงคือถิ่นของข้าโว๊ย!” สีหน้าของอาจารย์ขงเต็มไปด้วยความสุข เมื่อเห็นอี้เทียนหยุนกับพวกยอมรับความพ่ายแพ้ เขาจึงพึงพอใจเป็นพิเศษ

 

เจ้าตำหนักเหลียงก็ขมวดคิ้วมุ่น ส่ายหัวคราหนึ่ง จากนั้นก็ไม่พูดอะไร

 

เมื่อพวกเขาออกมา จิ่วหลิงจวินก็ร้องออกมาอย่างกังวล สีหน้าเต็มไปด้วยการขอโทษ “ขอโทษ เพราะข้าแท้ๆ ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้......”

 

“นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า อาจารย์ขงคนนี้เล็งเป้ามาที่พวกเราอยู่แล้ว” อี้เทียนหยุนเงยหน้าขึ้น เห็นตึกตรงหน้าเทียบได้กับตึกเทียนฟงเลยทีเดียว แม้จะไม่หรูหราเท่า แต่ก็ใหญ่โตไม่แพ้กัน ที่นี่เรียกว่า “ตึกอวี่เทียน”

 

ทั้งสองตึกเป็นคู่แข่งกัน เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ตึกเทียนฟงดูดีกว่า เมื่อพวกเขาไม่สามารถซื้อของที่ตึกเทียนฟง งั้นก็ซื้อมันที่ตึกอวี่เทียนนี่แหละ

 

“พวกเราเข้าไปที่นี่กัน ข้าจะทำให้พวกมันเสียใจที่เลือกจะไล่พวกเราออกมา!”

 

ฉินเสวี่ยและอันหลิงมองหน้ากันด้วยสายตาว่างเปล่า พวกเธอไม่รู้ว่าอี้เทียนหยุนกำลังคิดอะไร ทำได้เพียงตามศิษย์น้องคนนี้ของพวกเธอไปเท่านั้น

 

เมื่อพวกเขามาถึงตึกอวี่เทียนแห่งนี้ ขณะที่พนักงานต้อนรับกำลังจะทักทาย เขาก็จัดการโยนกระบี่วิญญาณระดับกลางนับสิบชิ้นออกมา แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ข้าขอขายพวกนี้ และข้าอยากจะให้ตึกอวี่เทียนเป็นคนขายมัน!”

 

สายตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับ วิธีของเขาก็ง่ายๆ ในเมื่อตึกเทียนฟงไล่พวกเขาออกมา งั้นเขาก็จะใช้ตึกอวี่เทียนกำจัดตึกเทียนฟงซะ