The Dark King – Chapter 74 ข่าวด่วน [อ่านฟรี]

“เธอ! มากับฉัน” อัศวินแห่งแสงชี้ไปยังมีอาซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางคนอื่นๆ

 

ราวกับว่ามีอารู้อยู่แล้วว่าจะต้องมุ่งหน้าไปทางไหน เธอพยักหน้าด้วยความเคารพ

 

เมสันสงสัยว่าทำไมมีอาต้องตามอัศวินแห่งแสงผู้นั้นไป “เธอกำลังไปที่ไหน? ทำไมเธอไม่อยู่กับเราล่ะ”

 

สก็อตหัวเราะ “จะให้อยู่รวมกับพวกเราได้ยังไง? เธอเป็นผู้หญิงก็ต้องอยู่ฝั่งของพวกผู้หญิงสิ เธอจะต้องอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน ดังนั้นส่วนของผู้หญิงจะอยู่ไปอีกฟาก”

 

สีหน้าของเมสันเปลี่ยนเป็นแดงก่ำเมื่อได้ยินคำพูดจากสก็อต

 

“เอาล่ะ พวกเราก็ต้องอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน อีกไม่นานพวกเขาจะมาตรวจเช็คร่างกายของพวกเราแล้ว!” สก็อตพูดพลางถอดชุดที่เปื้อนเลือดของเขาออก เขาเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย

 

มันเป็นห้องน้ำรวมเสียด้วย

 

ผู้คนในยุคนี้ไม่ค่อยนิยมอาบน้ำกันมากนัก แต่พวกเขาเพิ่งกลับมาจากภายนอกกำแพงดังนั้นจึงต้องทำตามขั้นตอน

 

เมสันและทั้งสองคนมองไปยังชุดของพวกตน จากนั้นเริ่มอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย

 

หลังจากที่ต้องออกไปข้างนอกเป็นเวลากว่าสิบวัน ร่างกายของพวกเขาจึงเต็มไปด้วยความสกปรกและความไม่สบายตัวรวมถึงกลิ่นไม่พึงประสงค์ซะด้วย

 

ฟู่เทียนเริ่มมีนิสัยเก็บตัวมากขึ้นซึ่งค่อนข้างขัดแย้งกับทักษะทางสังคมของเขา เขาหยิบผ้าขึ้นมากั้นไว้ หลังจากน้ำจึงหยิบชุดและเริ่มอาบน้ำ

 

ฟู่เทียนแอบถอนหายใจอยู่เสมอในทุกๆครั้งที่อาบน้ำ เป็นเพราะไม่มีครีมอาบน้ำที่เขาเคยใช้จนคุ้นเคย

 

“ดูเทียนสิ !”

 

“เจ้านั่นปกปิดทุกอย่างอีกแล้ว! พวกเราก็ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น? จะปกปิดไปทำไมกัน?”

 

“บางครั้งฉันก็แอบสงสัยว่าเทียนเป็นผู้หญิงหรือป่าว?”

 

เมสันและเพื่อนทั้งสองสงเสียงโห่และหัวเราะในขณะที่อาบน้ำ

 

ฟู่เทียนโผล่หัวออกมาและเริ่มพูดอย่างดุดัน “เมสัน นายพูดไร้สาระอยู่เรื่อย ฉันจะบอกเป่ยเว่ยว่านายแอบวาดรูปของเธอไว้! แซคนายจำตอนที่นายแอบขโมยเงินได้ไหม? ส่วนแชมถ้านายยังทำตามเจ้าพวกนี้อีกฉันจะไปจัดการโรงเหล้าของนาย”

 

ทั้งสามคนหยุดเงียบในทันใด

 

สก็อตหัวเราะออกมา

…

 

…

 

ในเวลาเดียวกัน ณ ปราสาทลับในย่านการค้า

 

มีอีกาดำบินผ่านเข้าไปยังหน้าต่างของชั้นสอง มีจดหมายติดไว้ที่กรงเล็บของมัน

 

ห้องๆนั้นมีความกว้างขวางและหรูหรามาก มีพรมยาวปูครอบคลุมพื้นทั้งหมด มีโต๊ะใหญ่สีแดงตั้งอยู่ใจกลางห้อง ชายอ้วนในวัยกลางคนนั่งพิงเก้าอี้อยู่ข้างหลังโต๊ะตัวนั้น เขากำลังแกว่งดินสอไปมาเมื่อซองจดหมายถูกวางลงบนโต๊ะ

 

เขาขมวดคิ้วอย่างช้าๆ พร้อมฉีกซองจดหมายและหยิบจดหมายออกมา มีกลิ่นหอมจากจดหมายลอยไปกระแทกยังจมูกของเขา เมื่ออ่านย่อหน้าสุดท้ายของจดหมายเรียบร้อย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “ไบรอันไม่ได้กลับมา? เป็นไปได้ยังไง? เขาตั้งใจไปเป็นหน่วยสนับสนุนในสนามรบ! แล้วทำไมถึงยังไม่กลับมากันล่ะ?”

 

เขาจ้องมองไปยังจดหมายด้วยสีหน้าที่มีความไม่แน่นอน

 

สมาคมให้เวลาพวกนักล่าและนักค้นหาในการทำภารกิจ ผลลัพธ์จากการผิดพลาดอาจเป็นเพราะมีเรื่องรายแรงเกิดขึ้น ถ้าหากพวกเขาไม่สามารถกลับมาได้ภายในเวลา 70%ของทั้งหมดเป็นเพราะตายแล้ว ส่วนอีก30%ที่เหลือคือกำลังประสบพบกับความตาย ติดกับดักหรือประสบปัญหารายแรงทำให้ไม่สามารถกลับมาได้

 

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ของไบรอันนั้นแตกต่างออกไป

 

เพราะว่าเขาไม่ได้เข้าไปล่ายังเขตพื้นที่สีเทา เขารับผิดชอบในส่วนบริเวณชายแดนซึ่งมีความเสี่ยงต่ำเท่านั้น ถ้าไม่สามารถกลับมาได้ก็มีความเป็นไปได้สูงที่เขาเสียชีวิตแล้ว!

 

มือของเขาสั่นขึ้นและกำจดหมายไว้แน่น พร้อมกันนั้นมีความโกรธเกิดขึ้นภายในจิตใจของเขา เขามีหน้าที่รับผิดชอบไบรอันในฐานะนักล่า ถ้าไบรอันตายนั่นก็หมายความว่าตำแหน่งในสมาคมของเขาจะถูกสั่นคลอน และรายได้ของเขาย่อมลดลงเช่นกัน

 

“ถ้าแกทำตามคำสั่งและไม่เข้าในเขตพื้นที่สีเทา ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าแกจะต้องกลับมาแล้ว แล้วจะให้ฉันรับผิดชอบยังไง” เขาบ่นพึมพำ “อย่างไรก็ตามถ้าร่างของไบรอันถูกพบเข้าในพื้นที่หมายเลข8 นั่นก็หมายความว่าเขาถูกสังหารโดยนักล่าจากสมาคมอื่นๆที่เข้ามายังเขตแดนของเรา และนั่นจะกลายเป็นปัญหาระดับสมาคมทันที”

 

เขายกปากกาขนนกขึ้นในทันทีและเริ่มเขียนคำสั่งเพื่อสั่งการไปอย่างรวดเร็ว เรื่องนี้จะต้องมีการตรวจสอบอย่างละเอียด!

 

สุดท้ายแล้วแม้ว่าสมาคมเมลลอนจะใหญ่พอที่จะสูญเสียนักล่าได้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลยซะทีเดียว การสูญเสียที่แปลกประหลาดเช่นนี้อาจเกี่ยวโยงถึงสายลับบางกลุ่มที่แฝงตัวเข้ามาภายในสมาคม

 

…

 

…

 

ณ ย่านการค้า สำนักงานใหญ่หน่วยค้นหาสมาคมเมลลอน

 

มีข้อมูลสองอย่างถูกส่งไปอย่างรวดเร็ว

 

ชั้นล่างของสำนักงานใหญ่มีหน้าที่ในการรับข้อมูลขั้นพื้นฐาน ชั้นสองมีไว้สำหรับการจัดการและรวบรวมข้อมูลที่สำคัญสำหรับหน่วยค้นหา ในตอนนั้นเองมีข้อมูลสองอย่างถูกส่งมายังสำนักงานใหญ่ชั้นสอง

 

“มีข้อมูลส่งมาจากสำนักงานใหญ่ของนักล่างั้นหรอ?” ชายกลางคนวัย 40 เต็มไปด้วยหนวดเคราอยู่ในชุดสูทกำลังอ่านข้อมูลที่ได้รับ ซึ่งในครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นผู้ดูแลบ้านของตระกูลเมลมาก่อน แต่เมื่อได้รับความเคารพและความรักจากหัวหน้าตระกูลเมลเขาจึงถูกส่งมาทำงานที่หน่วยค้นหาแห่งนี้ อย่างไรก็ตามชายที่ส่งข้อมูลมามีตำแหน่งสูงกว่าเขามากนัก “มีนักล่าที่ไม่ได้กลับมาจากพื้นที่หมายเลข 8 ใช่ไหม? ไม่ใช่ว่าพื้นที่หมายเลข 8 ถูกสำรวจเรียบแล้วหรอกหรือ? มีซอมบี้เพ่นพานอยู่ที่นั่นแค่ไม่กี่ตัวเท่านั้น ทำไมนักล่าถึงกลับมาไม่ได้กันล่ะ ?”

 

ชายวัยกลางคนจ้องมองไปยังข้อความและถอนหายใจ “ดูเหมือนว่าเจ้าทึ่มนี่กำลังจะใช้เราเป็นแพะรับบาป!”

 

เขาทำงานอยู่ที่สำนักงานใหญ่ของหน่วยค้นหามากว่าสิบปี เขารู้ได้ในทันทีว่าคำกล่าวพวกนั้นหมายถึงสิ่งใด หน้าของเขาบึ้งตึงเล็กน้อย ถ้าหากสายลับถูกจับได้ว่าเป็นคนของหน่วยค้นหา เช่นนั้นเจ้าหน้าที่จากสำนักงานใหญ่คงได้รับผลกระทบและถูกลงโทษอย่างรุนแรงแน่นอน

 

ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้สึกเสียดายนักล่าเหลือเกิน ซึ่งการสูญเสียนักล่าสักคนนั้นยิ่งใหญ่กว่าการสูญเสียหน่วยค้นหากว่าร้อนคนซะอีก

 

ชายวัยกลางคนถอนหายใจและวางจดหมายเอาไว้ เขาเปิดจดหมายอีกซองออกมา ข้อความถูกเขียนไว้เพียงสั้นๆแต่ทำให้เขาถึงกับต้องสะดุ้ง “มีคนหันกลับไปรวบรวม ‘ผลึกเหมันต์ เทียน…. เทียน..นี่คือชื่อของเขา ไม่ใช่ว่าเขาเป็นรุ่นใหม่ของค่ายฝึกหน่วยค้นหางั้นหรอ?’”

 

ทันใดนั้นเองเขาหัวเราะมาเสียงดัง “เจ้าหนุ่มนี่ ฉลาดมาก! เขาเหมาะสมกับการเป็นรุ่นใหม่ของค่ายฝึกจริงๆ! คงจะคุ้มค่าแล้วที่สมาคมจะทุ่มเงินลงทุนเพื่อฝึกฝนให้กับเขา”

 

อารมณ์หดหู่ในก่อนหน้าถูกเปลี่ยนไปในทันใด ความจริงแล้วการมีฟู่เทียนอยู่ในหน่วยค้นหาถือเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับสำนักงานใหญ่ นั่นเพราะประวัติของตัวฟู่เทียนเองที่มีระดับรังสีในร่างกายที่ต่ำมาก แม้จะไม่อยู่ในระดับ “ร่างกายแห่งแสง” และมีแววว่าจะได้เลื่อนขั้นเป็นนักล่า นั่นเลยทำให้พวกเขาไม่ทุ่มเทฝึกฝนให้กับฟู่เทียนมากนัก แต่หลังจากนี้ไปพวกเขาจะทำอย่างแน่นอน!

 

และถ้าหากฟู่เทียนได้เลื่อนขั้นเป็นนักล่าในอนาคต นั่นจะเป็นเครดิตภายใต้ชื่อของเองเขาด้วย

 

เขาวางจดหมายทับลงไปที่จดหมายก่อนหน้า ถ้าหากผลึกเหมันต์ถูกเก็บโดยพวกนักค้นหา นั่นอาจหมายถึงอาจมีการเชื่อมโยงกันเกี่ยวกับการตายของนักล่าคนนั้น บางทีพวกเขาอาจจะต้องตรวจสอบให้ลึกลงไปอีก แต่เป้าหมายกลับเป็นตัวฟู่เทียนเอง ดังนั้นเขาจึงหยุดความคิดนี้เอาไวเสียก่อน

 

เหตุผลแรกก็คือฟู่เทียนจบการศึกษาจากค่ายฝึกของเหล่านักค้นหาและเป็นรุ่นใหม่ที่น่าจับตามอง ไม่มีสมาคมไหนโง่พอที่จะส่งคนระดับนี้ไปเป็นสายลับอย่างแน่นอน! เหตุผลอย่างที่สองก็คือ ทุกๆสมาคมและกองทัพไม่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อกับเหล่านักค้นหาในขณะที่อยู่ในค่ายฝึกพิเศษ

 

ดังนั้นหลังจากจบการศึกษา เหล่าสมาคมทำได้เพียงนำเสนอข้อดีและผลประโยชน์ที่จะได้รับเพื่อดึงดูดใจเท่านั้น แต่พวกเขาไม่สามารถติดต่อกับพวกนักค้นหาเป็นการส่วนตัว ไม่มีสมาคมไหนๆที่กล้าละเมิดกฏเหล่านี้!

 

ด้วยเหตุนี้จึงอาจสรุปผลได้ว่า กลุ่มคนที่ฝึกฝนสายลับแฝงเข้าไปในกลุ่มนักค้นหาอาจเป็นพวกสมาคมใดสมาคมหนึ่งก็เป็นได้ พวกกฏเหล่านี้มีผลบังคับใช้เบาบางลงเมื่อเป็นการฝึกฝนจากตัวสมาคมเอง

 

…