ตอนที่ 9: พนักงานใหม่ 3
โรงงานของแคปซูลเอสทีสร้างความประทับใจให้ทุกคนที่ไปทัศนศึกษา กระบวนการทั้งหมดทำโดยอัตโนมัติและคนงานทำการตรวจสอบเท่านั้น เครื่องจักรเคลื่อนย้าย สร้างแคปซูลซึ่งทำให้จุนฮยอกประทับใจ การถูกจ้างด้วยบริษัทที่ใหญ่เช่นนี้ทำให้เขามีอีกเหตุผลที่จะอยู่รอด เขาจะอยู่รอดได้จากค่าใช้จ่ายทั้งหมด
จุนฮยอกมองไปที่คุณจางที่กำลังบรรยายสรุปสั้นๆให้แก่ทุกคนและอึนโซที่ใช้แท็บเล็ตของเธอ เขาคิดถึงคำถามที่เธอถามในช่วงสัมภาษณ์และคำตอบที่เขาตอบเธอ ความคิดของเขาถูกต้อง แม้ว่าจุนฮยอกจะมีชีวิตอยู่แต่ก็ไม่รู้ว่าใครจะถูกอัญเชิญและพวกเขาจะอัญเชิญคนมากขึ้นในสัปดาห์นั้น คนมากมายจะพบกับการอัญเชิญและโคม่าซึ่งทำให้เขากังวล
อึนโซหันมามองเล็กน้อยและเห็นจุนฮยอก เขามองไปในดวงตาของเธอและยิ้ม แต่เธอดูไม่สนใจและมองไปที่แท็บเล็ตของเธออีกครั้ง
นายจางยังคงพูดต่อ
"มันเป็นกระบวนการที่ทำแคปซูลมากกว่าหนึ่งหมื่นอันต่อสัปดาห์ แต่เราอาจต้องทำมากกว่านั้น"
ทุกสัปดาห์มีผู้ป่วยโรคลมหลับที่ผิดปกติมากกว่าหกพันคน ผู้ป่วยที่อยู่ในอาการโคม่าได้รับแคปซูลของพวกเขาจาก W.A.N.C.S. แต่ในโรงพยาบาลเอกชนผู้ป่วยจะต้องซื้อแคปซูลของพวกเขาจากโรงพยาบาลหรือคนที่รับผิดชอบผู้ป่วยหาแคปซูลให้พวกเขา
จำนวนไม่ใช่น้อยและพวกเขาต้องทำแคปซูลมากกว่าหนึ่งหมื่นต่อสัปดาห์ การชมโรงงานของแคปซูลเอสทีสิ้นสุดลง อึนโซกำลังยืนอยู่ข้างหน้าของรถบัส
"ตอนนี้เราจะไปศูนย์ฝึกอบรมของบริษัท ทุกคนขึ้นรถบัส"
จุนฮยอกขึ้นรถบัสพร้อมกับสมาชิกคนอื่นๆของหมู่ที่สอง มีรถบัสขนาดเล็กสองคัน แต่ละหมู่และเจ้าหน้าทีที่รับผิดชอบหมู่ขึ้นรถคนละคัน จุนฮยอกอยู่กับคุณจางและเจ้าหน้าที่หญิงสองคน
เขาขึ้นรถบัสไปนั่งบนที่นั่งและหลับตา เขาไม่ต้องการเสียพลังงานไปเปล่าๆกับการพูดคุยเล็กๆน้อยๆกับคนอื่นระหว่างนั่งรถบัส
ในไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาออกกำลังอย่างจริงๆจังๆดังนั้นเขาจึงไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้ จุนฮยอกกดดันร่างกายแต่ละส่วนของเขาระหว่างนั่ง
มีคนมานั่งข้างจุนฮยอก น้ำหอมของคนๆนั้นเข้าจมูกของเขา
"นายเดินทางคนเดียวหรือ"
จุนฮยอกรู้สึกไม่ดีที่จอน โซมินเข้ามาใกล้เขา เธอเป็นสาวที่สวยที่สุดในบรรดาสมาชิกใหม่ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สาวสวยเข้าหา แต่บ่อยครั้งมันก็หมายถึงปัญหา
"เธอมีอะไรจะพูดหรือ"
"ถ้าฉันไม่มีฉันก็นั่งข้างนายไม่ได้เหรอ"
จุนฮยอกยิ้มและตอบ
"ไม่ ฉันจะงีบสั้นๆ"
"จริงหรอ"
โซมินเอียงศีรษะทำให้ผมสั้นของเธออยู่ตรงไหล จุนฮยอกหลับตา
"งั้นฉันจะงีบต่อ"
การหลับตาของเขาทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่สนใจที่จะพูดกับเธอ โซมินมองที่เขาด้วยความอยากรู้ เธอรู้ว่าเธอน่าดึงดูดแค่ไหน เธอมักจะได้รับการปฏิบัติที่ดีจากคนรอบข้างเพราะความสวยของเธอ ตั้งแต่ที่เธอได้รับการจ้างจากแคปซูลเอสทีความต้องการของเธอก็เพิ่มมากขึ้น แต่ตอนนี้จุนฮยอกดูเหมือนจะไม่สนใจเธอ
จุนฮยอกไม่ได้หล่อมากนัก เมื่อดูด้านข้างเขาหล่อ แต่ก็มีคนมากมายที่ดูดีกว่าเขา อย่างไรก็ตาม จุนฮยอกมีคุณสมบัติบางอย่างที่แตะต้องไม่ได้ เขามั่นใจและดวงตาของเขาก็แจ่มใสทำให้เขาดูมีประสบการณ์
โซมินเข้ามาใกล้เขาก่อน แต่ตอนนี้เขานอนหลับข้างเธอและความภาคภูมิใจของเธอก็ได้รับความเสียหาย ดังนั้นเธอจึงกอดอกและหลับตา เธอรู้สึกว่าความตึงเครียดของเธอผ่อนคลายลงและเริ่มง่วง
จุนฮยอกเห็นโซมินหลับข้างเขา เธอกำลังทำอะไร
เธอหลับและพิงหัวกับไหล่ของเขา มันคงจะไม่ดีถ้าเขาผลักเธอดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เธอนอนบนไหล่ของเขาในขณะที่เขากดดันกล้ามเนื้อไหล่ของไหล่อีกข้าง
อาร์ตลานสอนเขาว่าเขาสามารถควบคุมกล้ามเนื้อของเขาได้แต่ละส่วนเพื่อให้มันเพิ่มพลังสูงสุดของกล้ามเนื้อนั้น
ในแต่ละวันที่เขาออกกำลังกายกล้ามเนื้อส่วนต่างๆของเขามันก็ไม่จำเป็นต้องต่อสู้ ถ้าเขาออกกำลังกายกล้ามเนื้อที่ไม่ได้ใช้งานตามปกติเขาก็จะเพิ่มพลังสูงสุดของเขาได้
ดังนั้นจุนฮยอกจึงพยายามเรียนรู้ว่าส่วนไหล่ของกล้ามเนื้อของเขาที่เขาไม่ได้ใช้งานตามปกติ มีกล้ามเนื้อ 650 มัดในร่างกายมนุษย์ เขาเคยคิดว่าร่างกายมีเพียงกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ แต่ตอนนี้เขาพยายามเรียนรู้วิธีใช้แต่ละส่วนที่แตกต่างกัน
เขาทำไม่ได้ถึงครึ่งดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าเขาควรนอนน้อยลงและเรียนรู้เพิ่มขึ้น
พวกเขามาถึงศูนย์ฝึกและจุนฮยอกก็ขยับไหล่ของเขา
"คุณจอน โซมิน"
"อืมมมม"
เธอค่อยๆลืมตาและตระหนักว่าเธอหลับบนไหล่ของจุนฮยอก เธอตาสว่างทันทีแล้วก็ดึงกระจกออกมาและมองไปที่เงาสะท้อนของเธอ
เธอเห็นว่าเครื่องแต่งหน้าของเธอยังอยู่ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกและลุกขึ้น
"ทำไมนายถึงไม่ปลุกฉัน"
"ฉันก็หลับด้วย"
เขาเพียงแค่พูดเพื่อไม่ให้เธออับอายมากเกินไป เขาลุกขึ้นยืนและสะพายกระเป๋าสะพาย โซมินมองคราบเครื่องแต่งหน้าของเธอบนแขนของเขาและรู้สึกอาย เธอลงรถบัส
โซมินน้ำลายไหลลงบนแขนของเขา เขาเช็ดด้วยผ้าเช็ดหน้าและลงจากรถบัส
เขามองเห็นเขาชุนหม่า
ศูนย์ฝึกของแคปซูลเอสทีอยู่บนเขาชุนหม่าและขนาดของมันก็ใหญ่มาก มีผู้ฝึกเพียงยี่สิบคนเท่านั้นและศูนย์ฝึกก็ใหญ่เกินไปสำหรับคนยี่สิบคน คุณจางอธิบาย
"นี่เป็นศูนย์ฝึกของแคปซูลเอสที มันสามารถรองรับพนักงานได้ถึงสามพันคน ฉันจะมอบห้องนอนก่อน หลังจากมอบหมายห้องเราก็จะรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน ดังนั้นควรเปลี่ยนชุดที่ใส่สบาย พวกคุณหาเสื้อผ้าได้ในตู้เสื้อผ้าของพวกคุณ เราจะทานอาหารกลางวันในโรงอาหาร"
อึนโซและคุณจางจากไป มีไกด์คอยนำทางผู้ฝึก จุนฮยอกพบห้องของตัวเอง
แต่ละห้องที่ศูนย์ฝึกสามารถรองรับคนได้สองคน จุนฮยอกพบว่าใครเป็นเพื่อนร่วมห้องของเขาและหัวเราะ
"มีอะไรตลก"
"ไม่มีอะไร นายเลือกเตียงก่อนเลย"
"ฉันจะนอนข้างหน้าต่าง"
จางโฮเอาของออกไว้บนเตียง จุนฮยอกไปที่เตียงข้างประตูและเอาของออก จางโฮพูดก่อน
"เพียงเพราะเราแบ่งห้องกันไม่ได้หมายความว่าเราเป็นเพื่อนกัน"
"หมายความว่ายังไง" จุนฮยอกถาม
จางโฮตอบในขณะที่เขาจับแว่นของเขา
"คุณลี จุนฮยอก คุณจบจากมหาวิทยาลัยไหน"
"ฉันจบมหาวิทยาลัยฮันจิน"
"ก็แค่นั้น ฉันจบปริญญาตรีเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยเกาหลีสาขาการจัดการธุรกิจ"
จุนฮยอกมองไปที่จางโฮอีกครั้ง เขาจบเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในประเทศ แน่นอนว่าเขาถูกจ้างด้วยความโดดเด่น บางทีจางโฮมักจะขึ้นอันดับหนึ่งเสมอไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน
"ฉันไม่รู้เลย"
จุนฮยอกจบมหาวิทยาลัยที่เขาไม่สามารถใส่เรซูเม่ได้อย่างภูมิใจ
"ตราบใดที่คุณยังสุภาพฉันก็จะสุภาพ"
"ขอบคุณ"
จางโฮคิดว่าจุนฮยอกใช้โชคจนหมดและเกลียดเขาเพราะเรื่องนั้น เขาถูกจ้างเพราะสมองและการทำงานหนักของเขา แต่จุนฮยอกถูกจ้างเพราะเขาช่วยคนและเรื่องที่โด่งดังบนอินเทอร์เน็ต
เขาเป็นคนที่น่ารังเกียจหรือไม่
จุนฮยอกไม่ต้องการเสียพลังงานไปเปล่าๆ เขาเปิดตู้เสื้อผ้าและเห็นเสื้อผ้าที่คุณจางพูดถึง เสื้อผ้าเป็นชุดจั๊มสูท เขาหยิบตัวใหญ่ออกมาและวางไว้บนเตียง จางโฮเฝ้าดูเขาถอดชุด
จางโฮมองไปที่ร่างกายส่วนบนของจุนฮยอกและตกใจ กล้ามเนื้อของจุนฮยอกกำลังเคลื่อนไหวบนหลังของเขา มันใช้เวลาเพียงห้าวัน แต่กล้ามเนื้อของเขามีรูปร่างดีแล้ว มันเกิดขึ้นเพราะจิตใจของเขาเติบโตอย่างรวดเร็วและร่างกายของเขาก็ต้องตามให้ทัน
จุนฮยอกสวมชุด เขาดึงซิบขึ้นถึงคอและมองไปที่จางโฮ
"ฉันจะออกไปก่อน"
จางโฮพยักหน้าและจุนฮยอกก็ออกไปข้างนอก จางโฮมองไปที่ร่างกายของตัวเอง เขาคิดว่าเขาควรออกกำลังกายมากขึ้น จนถึงตอนนี้เขาออกกำลังกายเพื่อสุขภาพเท่านั้น แต่เขาก็เปลี่ยนใจเพราะจุนฮยอก
"ฉันควรออกกำลังกายเพิ่มขึ้น"
บุคลิกของจางโฮคือเขาจะทำให้ดดีที่สุดไม่ว่าจะอะไรก็ตาม เมื่อเขาออกไปข้างนอกเขาก็เห็นจุนฮยอกถูกล้อมรอบไปด้วยผู้หญิงและมุ่งหน้าไปที่โรงอาหาร
"หึ"
หลังจากทานอาหารกลางวันพวกเขาก็ดูวิดีโอสั้นเกี่ยวกับแคปซูลเอสที หลังจากนั้นพวกเขาก็ยังพบว่าพวกเขาจะทำอะไรในบริษัท พวกเขาใช้เวลาหลายชั่วโมงในการพัฒนาภักดีของพวกเขาต่อบริษัท ก่อนทานอาหารเย็นอึนโซก็ก้าวออกมาข้างหน้า
"ทุกคนทำได้ดี เราจะดำเนินการต่อในวันพรุ่งนี้ดังนั้นเวลาที่เหลือจึงพักผ่อนได้ตามอัธยาศัย นอกจากนี้เรายังเตรียมเครื่องดื่มไว้ให้"
ทุกคนส่งเสียงดีใจ คุณจางแทนที่อึนโซและพูด
"ไปโรงอาหารกันเถอะ"
พวกเขาทุกคนตามคุณจางไปโรงอาหาร มันเป็นบุฟเฟ่ต์ พ่อครัวกำลังย่างเนื้อต่างๆและหั่นปลาทูน่า
จุนฮยอกกระซิบ
"นี่เป็นการอวดของบริษัทใหญ่หรือ"
คุณจางหัวเราะและพูด
"ไปเอาอาหารมากินเถอะ"
คุณจางชี้ไปทางด้านขวาของเวที จุนฮยอกคิดว่าเขาอาจจะต้องแสดง อย่างไรก็ตาม เขาเอามาสองจานและเริ่มตักอาหารใส่จานทั้งสอง เขาถือจานสองจานที่เต็มไปด้วยอาหารเมื่อเขานั่งลงบนที่ที่คุณจางชี้
ตั้งแต่เขาเริ่มออกกำลังกายเขาก็กินเยอะขึ้น เขาคิดว่ามันอาจเป็นเพราะมวลกล้ามเนื้อของเขาที่เพิ่มขึ้น เขาต้องการกิน
จุนฮยอกกำลังกินอย่างรวดเร็วเมื่อมีคนมานั่งข้างหน้าของเขา เขามองไปที่คนๆนั้นและพบว่าเป็นอึนโซ เธอกำลังจับจานที่มีสลัดและซูชิทูน่าไม่กี่อย่าง
"แค่ก!"
จุนฮยอกสำลักและไอด้วยความตกใจ มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคิม อึนโซ
อึนโซขมวดคิ้วหลังจากที่ดูจุนฮยอกพ่นข้าวออกมา
"คุณต้องการให้ฉันเปลี่ยนที่นั่งหรือ"
"ไม่ ไม่ต้อง"
จุนฮยอกเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปากและอึนโซก็กินสลัดของเธอ ไม่มีใครมาที่โต๊ะของพวกเขาเนื่องจากอึนโซนั่งที่นี่ เธอกินโดยไม่พูดอะไรและเขาก็กินอาหารของเขาต่อไป หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่งอึนโซก็กินของเธอหมดก่อนและพูด
"W.A.N.C.S. เสนอให้คุณเป็นนายแบบโฆษณาและคุณปฏิเสธข้อเสนอใช่ไหม"
จุนฮยอกกลืนอาหารในปากและจิบน้ำ เขามองไปที่ดวงตาของอึนโซ
"ใช่ ฉันปฏิเสธ"
"ทำไม"
"ฉันต้องการชีวิตปกติ"
"มันไม่สายเกินไปหรือที่จะมีชีวิตปกติ"
จุนฮยอกไม่สามารถตอบได้ จากนั้นอึนโซก็พูดเบาๆ
"เราจะใช้นายเป็นนายแบบ ถ้านายปฏิเสธเรามันก็ไม่มีเหตุผลที่เราจะเก็บนายไว้"
จุนฮยอกมองไปรอบๆ ที่โต๊ะมีเพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น คนอื่นๆอยู่ห่างจากที่นี่และไม่สามารถได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด
"คุณหมายถึงโฆษณาของบริษัทหรือ"
"ถูกต้อง"
"คุณจ้างฉันเพราะ SNS หรือ"
"ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าไม่ใช่เพราะมัน"
จุนฮยอกกังวลสักครู่หนึ่ง
"ตั้งแต่ที่ฉันเป็นพนักงานบริษัทก็ไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับงานนายแบบใช่ไหม"
อึนโซยิ้มและตอบ
"มันไม่ใช่เรื่องนั้น คุณจะได้รับเงินถ่ายแบบ"
จุนฮยอกถอนหายใจ เขาต้องการชีวิตเงียบๆและไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้
"ผมเข้าใจแล้ว"
เขายอมรับอย่างง่ายดายและอึนโซก็ยิ้ม เธอมักจะดูหยิ่งยโส แต่เมื่อเธอยิ้มเธอก็ดูไม่เลว
"ฉันกังวลเนื่องจากคุณปฏิเสธข้อเสนอจาก W.A.N.C.S. แต่มันก็โล่งอก"
คิม อึนโซยื่นมือของเธอและจุนฮยอกก็จับมือ ทุกคนกำลังมองแต่เขาไม่สนใจ
"คุณยิ้มสวยดี"
อึนโซหยุดยิ้มและจากไป เขาลุกขึ้นยืนไปตักอาหารเพิ่ม เขายังหิว แต่เมื่อเขากลับมาที่นั่งของเขาเขาก็เห็นโซมินกำลังนั่งข้างหน้าของเขา เธอกำลังยิ้ม
"ฉันขอนั่งที่นี่ได้ไหม"
ไม่สามารถกินอาหารได้อย่างสงบ