ตอนที่ 7: พนักงานใหม่ 1
"เป็นเด็กคนนั้นไม่ได้"
"แม่ ผมรักแฮซุก"
"เธอเป็นน้องสาวของลูก"
เขาฟื้นสติของเขาเมื่อเขาได้ยินเสียงจากทีวี จุนฮยอกเบิกตากว้างและรู้สึกว่ามีคราบเหนียวที่แก้มของเขา
เขาแตะแก้มของเขา คราบเหนียวคือน้ำแอปเปิ้ลที่แห้ง บนทีวีโฆษณาได้จบลงและละครก็มาอีกครั้ง จุนฮยอกตรวจสอบเวลาบนโทรศัพท์มือถือของเขาและหัวเราะ
"มันผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วโมงเองหรือ"
เขารู้สึกแปรปรวนจากเวลาและหลับตา วิญญาณของเขาใช้เวลาหนึ่งเดือนในหุบเขาแห่งความตาย แต่ในความเป็นจริงมันผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น จุนฮยอกพยายามเพ่งสมาธิด้วยการหลับตา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างในหน้าอกของเขา เมื่อลืมตาขึ้นมาเขาก็ยิ้ม
"มันเป็นเรื่องจริง"
ข้างหน้าของเขามีสนามพลังสีขาวนวล จุนฮยอกทำให้แน่ใจว่าสนามพลังมันเป็นของจริงและค่อยๆลุกจากพื้น หลังจากผ่านไปสิบวินาทีสนามพลังก็หายไป
กริ๊งๆ
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดัง เบอร์โทรศัพท์แม่ของเขาถูกแสดงอยู่บนหน้าจอ
"สวัสดีครับ"
"จุนฮยอกหรือ ลูกเป็นอะไรไหม ตอนแรกทำไมถึงไม่รับสาย"
จุนฮยอกหัวเราะ แม่จะต้องโทรมาหาเขาในขณะที่เขากำลังหลับเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง
"ผมไม่เป็นอะไรครับ ผมไม่ได้รับเพราะผมกำลังนอนอยู่"
"แม่เห็นข่าวแม่เลยโทรหาลูก แต่แม่กังวลเพราะลูกไม่ได้รับโทรศัพท์ ลูกแน่ใจหรือว่าไม่เป็นอะไร"
"ครับ ผมไม่เป็นอะไร"
"ลูกไม่ได้ไปสัมภาษณ์หรอ"
"ไม่ได้ไปครับ ผมไปไม่ได้เพราะอุบัติเหตุ"
"แม่ว่าแล้ว ถ้ามีเวลาก็มาเยี่ยมแม่บ้างนะ"
"ครับแม่ ฝันดีครับ"
จุนฮยอกวางสายและมองไปที่โทรศัพท์ของเขา มีสายที่ไม่ได้รับสี่สิบแปดสาย แม่ของเขาโทรหาเขา หลังจากที่เขาได้ยินเสียงของแม่เขาก็รู้ว่าเขากลับมาแบบเป็นๆ
"ฉันต้องโกหก"
เขาบอกแม่ว่าเขาได้สัมภาษณ์ที่แคปซูลเอสที มันโล่งอกที่เขาโกหกว่าไม่ได้ไป จุนฮยอกมองไปรอบๆห้องของเขาอย่างช้าๆ ในโลกความจริงมันเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง แต่เขารู้ว่าเขาไปเป็นเดือน เขารู้ว่าเขากลับมาแล้ว
"มันเป็นเวลานาน" จุนฮยอกพึมพำกับตัวเองและไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เขาถอดชุดและเอาผ้าพันแผลออก เขาดูตัวเองในกระจก "ฉันต้องฝึกเหมือนที่อาร์ตลานพูด"
เขามีท้องยื่นออกมาเล็กน้อยและไม่ได้ออกกำลังกาย
อาร์ตลานบอกว่าเขาต้องเสริมสร้างความแข็งแกร่งทางร่างกายและจิตใจของตัวเอง ถ้าไม่เขาก็จะทำลายร่างกายตัวเองเนื่องจากความแตกต่างในเรื่องพลังระหว่างจิตใจและร่างกาย แม้ว่าเขาจะใช้เวลาหนึ่งเดือนกับอาร์ตลานทั้งคู่ก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น เพื่อรอดชีวิตจากสนามรบบ่อยครั้งที่เขาอยู่ใกล้กับอาร์ตลานและรับคำแนะนำจากเขา
จุนฮยอกมองไปในกระจกและอาบน้ำ ความรู้สึกของน้ำเย็นๆทำให้เขารู้สึกว่าเขามีชีวิตจริงๆ ในขณะที่รู้สึกถึงน้ำเย็นจุนฮยอกก็ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
"พอมาคิดดูบาดแผลของข้าหายแล้ว"
กระดูกซี่โครงที่แตกและหน้าแข้งของเขาได้หายแล้ว จุนฮยอกเกือบตายหลายครั้ง เขารอดชีวิตแต่มันก็ไม่ง่ายเลย
"พวกเขาจะอัญเชิญข้าอีกครั้งหรือไม่"
เขาไม่ต้องการกลับไปที่สนามรบที่รุนแรง แต่มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรู้สึกของเขา เขาบอกว่าหลังจากผ่านไปสองสัปดาห์ในโลกความเป็นจริงเขาก็จะถูกอัญเชิญอีกครั้ง
"โชคดี"
ถ้าพวกเขาไม่ได้อัญเชิญเขาในตอนเย็นผู้คนก็จะพบว่าเขามีประสบการณ์กับโรคลมหลับที่ผิดปกติ จุนฮยอกออกจากห้องน้ำและใส่ชุดออกกำลังกาย เขาเริ่มออกกำลังกาย
เขาออกไปและสูดหายใจเข้าลึกๆ อากาศเข้าไปในปอดของเขา มันรู้สึกแตกต่างออกไปด้วยวิญญาณของเขา เขายิ้มและเริ่มวิ่ง ในโลกนี้มันใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง แต่ปรัชญาของเขาต่อชีวิตเปลี่ยนไป
เขาออกกำลังกายทั้งสัปดาห์ ในเช้าวันจันทร์เขาสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าในขณะที่วิ่งไปรอบๆละแวกบ้านของเขา เขากลับมาบ้านและเห็นชายสองคนกำลัมสวมชุดสูทยืนอยู่ข้างหน้า เขาเข้าไปใกล้พวกเขา
"เกิดอะไรขึ้น"
หนึ่งในนั้นที่สวมแว่นหันมาและถาม
"คุณลี จุนฮยอกใช่หรือไม่"
"ใช่ ฉันลี จุนฮยอก"
ชายที่สวมแว่นมอบนามบัตรให้เขา
"ฉันเป็นหัวหน้าแผนก W.A.N.C.S. สาขาเกาหลีควัก ซองแท" เขายิ้มและพูดต่อ "เราไปพูดข้างในได้ไหม"
"โปรดเข้ามา"
จุนฮยอกเปิดประตู ห้องของเขาไม่ใหญ่ แต่เขาดูแลความสะอาดอยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่ให้แขกเข้า
เขาเปิดตู้เย็นแต่ไม่เจอโซดา เขาเทน้ำสองแก้วแทน
"เชิญนั่ง"
ซองแทและชายอีกคนนั่งลง จุนฮยอกเอาใบเสร็จออกมาจากกระเป๋าเงินของเขา
"คุณจะต้องมาที่นี่เพื่อสิ่งนี้ใช่ไหม"
จุนฮยอกกำลังจับใบเสร็จสำหรับค่ายาและค่าโรงพยาบาล ซองแทมองเพื่อนร่วมงานของเขา ชายคนนั้นรับใบเสร็จ
"ฉันได้ยินมาว่าคุณบาดเจ็บที่ขา คุณยังเจ็บอยู่หรือเปล่า"
"พวกเขาเย็บไปสามสิบเข็ม แต่มันไม่ส่งผลต่อฉัน ฉันควรออกกำลังกายให้หนักขึ้นเมื่อฉันได้รับบาดเจ็บ"
"ใช่"
"ฉันน่าจะกลับมาก่อนพวกคุณ ขอบคุณสำหรับการมาเยี่ยมเยือน"
ซองแทมองที่จุนฮยอกเงียบๆและพูด
"เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดปัญหาใหญ่"
อุบัติเหตุครั้งนี้เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยโรคลมหลับสองคน รถเมล์และรถยนต์ระเบิด มันเป็นปัญหาใหญ่และอุบัติเหตุก็แพร่กระจายอย่างรวดเร็วบน SNS
"ฉันไม่ต้องการอะไรนอกจากประกัน"
"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ประกันจะคุ้มครองคุณ ถ้าคุณต้องการไปโรงพยาบาลอีกไม่กี่ครั้งเพียงแค่ขอใบเสร็จ"
"ตกลง ฉันโทรไปเบอร์บนนามบัตรได้ไหม"
"ครับ"
จุนฮยอกคิดว่าบทสนทนาจบลงแค่นี้ อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงดื่มน้ำและไม่ได้ลุกขึ้นยืน
"คุณมีเรื่องอะไรจะพูดอีกหรือไม่"
ซองแทกำลังรอคำถามนี้และพูด
"อุบัติเหตุนี้เปลี่ยนความเข้าใจของผู้คนเกี่ยวกับโรคลมหลับที่ผิดปกติ ดังนั้นสำนักงาน W.A.N.C.S. ของเราจึงต้องการจ้างคุณเป็นนายแบบโฆษณาสาธารณะ"
"นายแบบโฆษณาหรือ"
"ใช่ มันไม่ใช่เงินจำนวนมากเนื่องจากมันเป็นการประกาศทางสาธารณะ แต่เรายินดีจ่ายเงินจำนวนเล็กน้อยสำหรับงานของคุณ"
เขาถูกล่อลวงด้วยเงิน แต่เขาไม่สนใจ เขาจะถูกอัญเชิญอีกครั้งในสองสัปดาห์ มันเป็นสถานที่ที่ความตายเกิดขึ้นทุกวัน แม้แต่จุนฮยอกที่เปิดใช้งานพลังของเขาแล้วก็ตาม
ถ้าเขาเป็นนายแบบโฆษณาและอยู่ภายใต้โรคลมหลับที่ผิดปกติผู้คนก็จะกลัวมากยิ่งขึ้น นอกจากนี้เขาต้องการชีวิตปกติ
"ฉันขอโทษ"
ซองแทพยายามเกลี้ยกล่อมเขาอีกครั้ง
"มันเป็นข่าวภาคค่ำของวันศุกร์และ SNS มีคนดูจำนวนมาก ถ้าโฆษณาออกไปตอนนี้มันจะมีประสิทธิภาพมากที่สุด"
ลี จุนฮยอกตอบอย่างแน่วแน่
"ฉันขอโทษ ฉันต้องการชีวิตปกติ"
จุนฮยอกไม่ได้ให้โอกาสเขาอีกครั้ง ซองแทถอนหายใจ
"ตกลง ถ้าคุณเปลี่ยนใจโปรดโทรหาฉัน"
"ตามสบาย"
จุนฮยอกให้พวกเขาออกไปและมองไปที่นามบัตร
"น่าเสียดาย เงินอาจจะสูง"
เขาตกงาน เขาได้รับเงินจากครอบครัวของเขา แต่เขาไม่ต้องการมีชื่อเสียง
จุนฮยอกเริ่มซิทอัพ หลังจากผ่านไปสองสัปดาห์เขาจะถูกอัญเชิญอีกครั้ง เขาต้องมีสมาธิกับทุกอย่างเพื่อกลับมาแบบเป็นๆ เขาไม่มีเวลาสำหรับเรื่องอื่น
โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
กริ๊งๆ
จุนฮยอกเห็นเบอร์ที่เขาไม่รู้จัก ดังนั้นเขาจึงหยุดออกกำลังกายและรับสาย
"นี่ลี จุนฮยอกพูด"
"สวัสดีค่ะ ฉันลี นายังจากแผนกบุคคลของแคปซูลเอสที คุณลี จุนฮยอกใช่หรือไม่"
"ใช่ เกิดอะไรขึ้น"
"ขอแสดงความยินดีด้วย! คุณผ่านการสัมภาษณ์ของแคปซูลเอสที คุณสามารถหารายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่โฮมเพจของเรา"
"อะไรนะ! ฉันผ่านหรือ"
"ใช่ คุณผ่านสัมภาษณ์"
จุนฮยอกจ้องไปที่โทรศัพท์ของเขา
"นี่เป็นเรื่องตลกใช่ไหม"
เขาสัมภาษณ์ได้ไม่ดี เขาจะผ่านได้อย่างไร
"ตรวจสอบโฮมเพจของเรา มีรายชื่อของคนที่ผ่านและวันสำหรับการปฐมนิเทศ คุณควรไปตรวจดู"
"ตกลง"
"ขอให้เป็นวันที่ดี! ขอพูดอีกครั้ง ฉันลี นายังจากแผนกบุคคล"
จุนฮยอกวางสายและเปิดคอมพิวเตอร์ทันที เขาไม่ได้ต้องการเป็นนายแบบเพราะมันจะทำให้เกิดความสนใจ แต่เขายังต้องการงาน นอกจากนี้พวกเขาจะอัญเชิญเขาในคืนวันศุกร์ดังนั้นเขาควรหางาน
คอมพิวเตอร์ใช้เวลาสักพักในการเปิด
"เจ้าขยะชิ้นนี้!"
เขารอคอมพิวเตอร์ไม่ไหวและเปิดด้วยสมาร์ทโฟน เขาพบโฮมเพจของแคปซูลเอสทีแล้วก็ถึงส่วนที่มีรายชื่อจ้างใหม่ เขาพบชื่อของตัวเองบนรายชื่อ
"ฉันถูกจ้างจริงๆหรือ"
เขาไปสัมภาษณ์ แต่เขาคิดว่าเขาล้มเหลวเนื่องจากปฏิกิริยาของผู้สัมภาษณ์
จุนฮยอกมองไปที่ทีวี
"มันเป็นเพราะข่าวหรือ"
โพสต์ SNS และข่าวนั้นแตกต่างกันมาก จุนฮยอกมองวิดีโอของเขาบน SNS เขามองไปที่จำนวนคนดูบนวิดีโอ
"คนดูยี่สิบล้านคน!"
มันผ่านไปเพียงสามวันตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ มันเป็นจำนวนคนดูที่น่าเหลือเชื่อ จุนฮยอกตรวจสอบวันปฐมนิเทศในขณะที่เขาพยายามสงบสติอารมณ์
"มันเป็นสัปดาห์นี้ วันพุธถึงวันศุกร์ สามวันสองคืน"
ตอนนี้เขามีความสุขมากกว่าตอนที่เขากลับมาแบบเป็นๆ เขาตัดสินใจโทรหาแม่ของเขา โทรศัพท์ดังและพ่อรับสาย
"จุนฮยอกหรือ"
"ครับพ่อ"
"ทำไมถึงโทรมา"
"พ่อ ผมได้งานที่แคปซูลเอสที"
พ่อของเขาเงียบไปสักพักหนึ่ง
"พ่อคิดว่าลูกไม่ได้ไปสัมภาษณ์"
"ที่จริงผมไปสัมภาษณ์หลังจากอุบัติเหตุ ผมไม่อยากให้แม่เป็นห่วง"
"อย่างงั้นหรือ ขอแสดงความยินดีด้วย!"
"ผมต้องเข้าร่วมการปฐมนิเทศ ผมจะไปเยี่ยมในสุดสัปดาห์นี้"
"ตกลง"
จุนฮยอกวางสายและคิดถึงพ่อของเขา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน
"ตอนนี้ฉันมีงานแล้ว ฉันควรรักษาสัญญาของฉัน"