The Dark King – Chapter 71 ย้อนกลับ [อ่านฟรี]

 

ฟึบ! ฟึบ!

 

ด้วยความช่วยเหลือจากสก๊อตและมีอา ฟู่เทียนสามารถฆ่าพวกซอมบี้ที่กำลังเข้ามาได้อย่างรวดเร็ว

 

เขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติจากพวกซอมบี้ “ที่ตรงนี้ไม่ปลอดภัย พวกเราไม่ควรอยู่นานนัก ต้องรีบออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด”

 

สก็อตรู้ดีว่าเสียงจากการต่อสู้มักนำซอมบี้ตัวอื่นๆตามมาเสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะหยุดพัก เขาหยิบม้วนหนังแกะสองสามม้วนออกมาจากกระเป๋า และเปิดมันอันแล้วอันเล่าเพื่อมองหาแผนที่และระบุตำแหน่งล่าสุดของพวกเขา “ที่พื้นที่หมายเลข 8 ไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว พวกเราต้องกลับไปที่ยังพื้นที่หมายเลข 9” เขากล่าวบอกฟู่เทียนและหยุดพัก

 

ฟู่เทียนพยักหน้ารับ และกวักมือเรียกแซคให้มาพัก

 

แซควิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีดีใจ “ฉันรู้อยู่แล้วว่าพวกนายต้องรอด” เขามีคำถามในใจมากมาย แต่เมื่อเห็นฟู่เทียนขยิบตา เขาก็หยุดลง แต่ทว่าใบหน้าของเขายังเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

 

เมื่อหน่วยค้นหาทั้ง 3 และพวกมือใหม่รู้ว่าอันตรายได้ผ่านพ้นไปแล้ว พวกเขาจึงตามแซคออกไป เมื่อพวกเขาได้เห็นร่างของเหล่าพวกพ้องที่เปื้อนไปด้วยเลือด ความรู้สึกสับสนจึงเกิดขึ้นมา

 

มีอาสังเกตุเห็นด้วงตาของพวกเขา จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่รังเกียจ “ขี้ขลาด! ก่อนหน้านี้พวกนายควรใช้โอกาสฆ่าพวกซอมบี้ ตอนที่มันกำลังกัดคอของเขาอยู่! แต่พวกนายกลับวิ่งหนีไปด้วยความกลัว! พวกนายยังดีได้ไม่เท่าเด็กคนนั้นเลย! น่าขายหน้าจริงๆ!” เด็กคนนั้นที่เธอกล่าวถึงก็คือแซคที่ได้หันกลับมาต่อสู้ในก่อนหน้า

 

หน่วยค้นหาทั้งสามรู้สึกละอายใจได้แต่กัดฟันไว้แน่น พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะตอบอะไรออกไปด้วยซ้ำ

 

เด็กใหม่ก้มหัวลง พร้อมวิ่งตรงไปยังพวกฟู่เทียน เขาแอบมองฟู่เทียนอยู่ห่างๆ ความจริงเขาต้องการที่จะกล่าวบางอย่างแต่กลับเปลี่ยนใจ

 

สก็อตมองไปทางพวกเขาพร้อมให้สัญญาณและพยักหน้า “ไปกันเถอะ!”

 

ฟู่เทียนพยักหน้ารับพร้อมชำเลืองมองไปยังบริเวณรอบๆ เขาพยายามจำลักษณะของสถานที่แห่งนี้เอาไว้ เพื่อที่จะได้ย้อนกลับมาเอาธนูและลูกบอลสีน้ำเงินเข้ม

 

ทุกๆคนเดินตามสก็อตไปยังขอบๆถนนด้วยความเงียบ

 

ฟู่เทียนพยายามใช้ความรู้สึกที่ไวต่อกลิ่นเท่าที่จะเป็นไปได้ ถ้าหากรับรู้ได้ถึงพวกซอมบี้ จะได้เตือนสก็อตได้ทันท่วงที หรือถ้าหากพวกมันมีแค่สองสามตัว จะได้รีบๆฆ่าพวกมันซะ

 

สก็อตไม่กล้าที่จะดูถูกฟู่เทียนเพราะอายุที่น้อยกว่าของเด็กหนุ่มคนนี้เลย เขารู้ดีว่าจะต้องมีบางอย่างได้เกิดขึ้นกับฟู่เทียน จึงรับคำแนะนำจากฟู่เทียนมาปรับใช้ หลังจากการเดินทางกว่าครึ่งวันในที่สุดพวกเขาก็เดินทางออกนอกพื้นที่หมายเลข 8 ได้เรียบร้อย โดยใช้เส้นทางอ้อมที่เคยใช้มาอย่างน้อยแล้ว 10 ครั้ง

 

สก็อตรู้สึกผ่อนคลายเมื่อได้เดินทางมาถึงพื้นที่หมายเลข 9 อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าพอที่จะพักอยู่บริเวณชายแดน ดังนั้นกลุ่มของพวกเขาจึงมุ่งหน้าเดินต่อไป สก็อตรู้สึกมั่นใจจริงๆก็ต่อเมื่อได้เดินทางมาถึงใจกลางของพื้นที่หมายเลข9  เรียบร้อยแล้ว

 

ภายในพื้นที่หมายเลข 9 พวกเขาไม่พบพวกซอมบี้อีก แม้แต่พวกหนูกระดูกก็ไม่มีปรากฏให้พบเห็น

 

นอกเหนือจากเศษหิน พวกเขาก็ไม่เห็นสิ่งของอะไรเลยที่มีค่าจากร้านค้าที่ผุพังใบบริเวณนั้น

 

“ในที่สุด..” สก็อตถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาไม่ต้องเร่งรีบจึงหาที่สะอาดเพื่อนั่งพัก

 

มีอาวางกระเป๋าเป้ลงบนก้อนกรวดบริเวณนั้น เธอมองไปยังฟู่เทียนด้วยความสงสัย “นายเพิ่งได้เข้าร่วมกับหน่วยค้นหา ฉันได้ยินมาว่าพวกนายเป็นรุ่นใหม่จากค่ายฝึกและได้รับพรแค่สองประการเท่านั้น นายแข็งแกร่งได้อย่างไรจากพรแค่สองข้อ? หรือมีอะไรอย่างอื่นที่ได้มาอีก ?”

 

สก็อตและหน่วยค้นหาทั้งสามรวมถึงพวกมือใหม่มองมา พวกเขาสงสัยถึงปัญหานี้เช่นกันแต่ในตอนนั้นยังถูกล้อมรอบไปด้วยพวกซอมบี้ พวกเขายังไม่อยากจะพูด เพราะมันอาจเป็นการนำพาซอมบี้มาโจมตีได้ดังนั้นจึงได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้

 

และยังมีอีกหนึ่งเหตุผลนั่นเพราะพวกเขากลัวว่าฟู่เทียนจะปล่อยพวกเขาทิ้งไว้ในพื้นที่หมายเลข 8

 

ฟู่เทียนได้เตรียมคำตอบเอาไว้เป็นอย่างดี “ในตอนแรกผมได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เมื่อตื่นขึ้นมา ก็พบว่ามีพลังขึ้นมามากกว่าเก่า”

 

สก็อตและมีอาชำเลืองมองเขาด้วยความสงสัย

 

ทันใดนั้น มีอาได้กล่าวสิ่งที่ทุกคนต่างกังวลอยู่ในใจ “นาย! ไม่ใช่ว่านายถูกพวกซอมบี้กัดเอาใช่ไหม?”

 

พวกหน่วยค้นหาทั้งสามที่นั่งอยู่ข้างๆฟู่เทียนต่างลุกขึ้นในทันใด และขยับห่างออกจากฟู่เทียน

 

ฟู่เทียนสงสัย “ถ้าหากผมถูกพวกซอมบี้กัด ไม่ใช่ว่าผมจะต้องกลายเป็นพวกซอมบี้งั้นหรอ?”

 

สีหน้าของสก็อตเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง “มันมีความแตกต่างกันของเวลาที่กลายเป็นซอมบี้ซึ่งขึ้นอยู่กับบาดแผล ถ้าหากถูกกัดเข้าที่ลำคอ หน้าอก หรือส่วนอื่นๆมันจะส่งผลให้เกิดอย่างรวดเร็ว แต่ถ้าถูกเลือดของมันที่บริเวณผิวหนัง ผลกระทบจะตามมาอย่างช้าๆ… มันนานแค่ไหนแล้วที่นายตื่นขึ้นมาหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัส”

 

“ยังไม่นานมาก”

 

“การติดเชื้ออย่างล่าช้าสามารถเกิดขึ้นได้ภายในสามวัน” สก็อตมองไปยังฟู่เทียนและกล่าว “ถ้าหากว่านายติดเชื้อจริงๆอีกสองวันครึ่งหลังจากนี้ นายจะถูกเปลี่ยนเป็นพวกซอมบี้อย่างสมบูรณ์ แต่ถ้าไม่เกิดอะไรขึ้นนั่งคงเป็นการพิสูจน์ว่านายไม่ได้ติดเชื้อ”

 

ฟู่เทียนพยักหน้าอย่างช้าๆ ซึ่งเขารู้ดีว่ามันไม่ใช่การติดเชื้ออย่างแน่นอน

 

อย่างไรก็ตาม หลังได้ยินคำพูดทั้งหมดของสก็อต มีความไม่สบายใจเล็กน้อยเกิดขึ้นภายในใจของเขา พวกหนอนนั่นนับเป็นการติดเชื่อรึป่าวนะ ?

 

“พวกเราเดินทางออกมาเป็นเวลาสี่วันแล้ว หลังจากวันที่หกพวกเราจะเดินทางกลับเข้าไปยังภายในกำแพง” สก็อตมองไปยังฟู่เทียนด้วยความลังเลใจและกล่าว “ได้เวลาที่เราควรแยกจากกันแล้ว”

 

ฟู่เทียนมองไปยังพวกเขา ยกเว้นแซคที่ดูจะกังวลอยู่มาก ความกลัวปรากฏขึ้นในตาของเขา เป็นเรื่องปกติที่เขาจะรู้สึกกลัวเพราะฟู่เทียนอาจกลายเป็นซอมบี้ได้ เขาทำได้เพียงแค่ยิ้มและกล่าวเบาๆ “ไม่เป็นไรครับ แต่ผมขอยืมแผนที่ของพวกคุณได้ไหม ผมกลัวว่าจะเดินทางกลับไปไม่ถูกหลังจากที่พวกเราแยกจากกัน”

 

“ตกลง” สก็อตตอบกลับโดยปราศจากความลังเล

 

ฟู่เทียนมองไปยังแซคและกล่าว “ฉันจะกลับไปตามหาเมสันและแชม ไม่ต้องกังวลมากนัก จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน นายควรรออยู่ตรงนี้!”

 

ตาของแซคแดงก่ำ เขากัดฟันและกล่าว “มันเป็นความผิดของฉัน! พวกเราเป็นตัวถ่วงของนาย เทียน!ฉันของโทษ”

 

“พูดอะไรไม่เข้าท่าแบบนี้ พวกเราเป็นพี่น้องกันนะ” ฟู่เทียนหัวเราะ

 

แซคทำได้เพียงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาและเริ่มร้องไห้เบาๆ

 

สก็อต มีอาและคนอื่นๆตกอยู่ในความเงียบงัน

 

ฟู่เทียนหยิบแผนที่จากสก็อตและหันหลังกลับไป

 

…

 

…

 

ฟู่เทียนวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดและหายลับไปจากสก็อตและคนอื่นๆ เขาวิ่งกลับไปยังเส้นทางเดิมมุ่งตรงไปยังพื้นที่หมายเลข 8 เขาฆ่าซอมบี้ทุกตัวที่เจอและเก็บรวบรวมลูกบอลสีน้ำเงินเข้ม

 

ใช้เวลาไม่นานนักเขาก็กลับมายังจุดที่ซ่อนธนูและลูกธนูเอาไว้ เขาหยิบพวกมันขึ้นมารวมถึงลูกบอลสีน้ำเงินเข้มพวกนั่้นด้วย จากนั้นเขาเริ่มต้นค้นหากลิ่นของเมสันและแชม

 

ตลอดทางที่เขาพบเจอซอมบี้สองถึงสามตัวเขาจะฆ่าพวกมันทั้งหมด

 

ทักษะในการต่อสู้ของเขายังไม่สูงมากนัก แต่ด้วยความเร็วและความแข็งแกร่งเขาสามารถหลบการโจมตีของพวกซอมบี้ได้ทั้งหมด

 

แต่ในกรณีที่พวกมันมีมากกว่าสามตัว เขายังไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากวิ่งหนีพวกมันไปเท่านั้น ท้ายที่สุดถ้าหากหนีไม่ทันเขาจะเป็นฝ่ายได้รับบาดเจ็บเสียเอง

 

สิ่งเหล่านี้คือความน่ากลัวที่แท้จริงของซอมบี้ แม้แต่พวกนักล่ายังคอยหลีกเลี่ยงที่จะเผชิญกับซอมบี้ที่อยู่เป็นฝูง

 

สองวันให้หลัง ในที่สุดฟู่เทียนก็ได้กลิ่มของเมสันซึ่งซ่อนตัวอยู่หลังอาคารที่ผุพัง จริงๆแล้วที่เขาตามมาได้เป็นเพราะกลิ่นอุจจาระของเมสัน สิ่งนี้ทำให้ฟู่เทียนเข้าใจได้ในทันทีว่าการเดินทางเข้ามายังสถานที่อันป่าเถื่อน ควรจะระมัดระวังเรื่องการเข้าห้องน้ำ ถ้าหากทนไม่ไหวจริงๆควรใช้ดินกลบหลังจากทำธุระเสร็จเรียบร้อย

 

ฟู่เทียนพาเมสันกลับมายังพื้นที่หมายเลข 9 และย้อนกลับไปยังพื้นที่หมายเลข 8 อีกครั้งเพื่อตามหาแชม แต่ในทันใดนั้นเขากลับได้กลิ่นอายของแชมอยู่ในพื้นที่หมายเลข 9 เขาถึงกับตกใจ

 

เมื่อตามร่องรอยกลิ่นไป ฟู่เทียนก็ได้พบกับแชม เขาอยู่ตัวคนเดียวในพื้นที่หมายเลข 9 ฟู่เทียนไม่คิดเลยว่าแชมจะสามารถพาตัวเองเดินทางไกลจนมาถึงพื้นที่หมายเลข 9 ได้

 

เมื่อเขาเห็นทั้งสามคนปลอดภัย ก็รู้สึกราวกับได้ยกภูเขาออกจากอก เขาย้อนกลับไปยังพื้นที่หมายเลข 8 และเริ่มดำเนินแผนการล่าพวกซอมบี้!

 

ในพริบตาเดียว เวลาได้ผ่านไปแล้ว 4 วัน...

 

ทุกๆคนเดินทางกลับมาภายในกำแพงหลังจากครบรอบสิบวันที่ได้เดินทางออกมายังภายนอก...