The Dark King – Chapter 69 หลอมรวม [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 69 หลอมรวม

 

“กลางคืนแล้ว แต่ทำไมเราสามารถมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจนเหมือนตอนกลางวัน!”

 

ฟู่เทียนตบไปที่ใบหน้าของตนเองและรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย เขารู้แล้วในตอนนี้ว่าตนเองไม่ได้ฝันไป เขาหันไปมองรอบๆตัวอีกครั้งแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีแสงไฟส่องมาจากที่ใด ช่องลิฟท์นี้ยังคงอยู่ในความมืดมิด

 

แต่เขาก็ยังสามารถเห็นทุกๆอย่างได้อย่างชัดเจนในตอนนี้

 

ฟู่เทียนกระพริบตาสองสามครั้งก่อนที่เขาจะนึกถึงหนอนที่เคยอยู่บนหน้าอกของเขา ขนทั่วทั้งร่างกายของเขาก็ลุกชันขึ้นทันทีเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารีบเปิดเสื้อบริเวณหน้าอกของตนเองอย่างรวดเร็ว ผ้าพันแผลที่เคยชุ่มไปด้วยเลือดบนหน้าอกของเขานั้นตอนนี้ได้แห้งกรังแล้ว

 

ฟู่เทียนค่อยๆลูบบาดแผลบนหน้าอกของเขาแต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บ เขาแกะผ้าพันแผลออกทันที

 

หลังจากที่เขาแกะผ้าพันแผลออกเอาก็ได้เห็นรอยแผลเป็นบนหน้าอกของตนเอง รอยแผลสาหัสก่อนหน้านี้นั้นเหลือไว้เพียงรอยแผลเป็นสีขาวเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีเส้นเลือดขนาดประมาณครึ่งนิ้วปูดโปนออกมานอกผิวหนังของเขา

 

สีหน้าของฟู่เทียนเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเขาสัมผัสกับคราบเลือดเบาๆ

 

“หนอนพวกนั้นคงไม่ได้เจาะเข้าไปในร่างกายของเราจริงๆใช่ไหม? ใช่ไหม?” เขารู้สึกตื่นตะหนกเล็กน้อยเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

 

ใครจะไปรู้กันบางทีอาจจะมีหนอนค่อยๆคลานอยู่ภายในหน้าอกของเขาในตอนนี้ก็เป็นได้

 

ฟู่เทียนนึกถึงมีดสั้นของตนเองและรีบหยิบมันขึ้นมาทันที เขาสงสัยว่าหนอนอาจจะตกค้างอยู่ภายในเส้นเลือดของเขาในตอนนี้

 

มีดสั้นค่อยๆกรีดไปบนเส้นเลือดที่บนหน้าอกของเขาเบาๆจากนั้นเลือดก็เริ่มไหลออกมา ในเวลาเดียวกันฟู่เทียนก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างมหาศาล ร่างกายของเขากำลังสั่นด้วยความเจ็บปวดโดยเฉพาะบริเวณหัวใจในตอนนี้

 

มือของเขาก็สั่นด้วยเช่นกันและเขาก็หยุดกรีดเลือดของตนเองในตอนนี้ เขารู้สึกว่าหากเขายังทำต่อไปเขาอาจจะต้องตายได้!

 

เมื่อเขาดึงมีดออกมาความเจ็บปวดก็ลดลงไปเล็กน้อย เขามองลงไปไม่เห็นว่าเส้นเลือดที่ถูกกรีดนั้นกำลังจะหายไปในไม่ช้า ความเร็วในการรักษานั้นรวดเร็วจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ไม่นานนักเขาก็กลับมาเป็นปกติ มีเพียงคราบเลือดบนหน้าอกของเขาเท่านั้นที่เป็นหลักฐานของบาดแผลก่อนหน้านี้

 

ความเจ็บปวดได้หายไปจนหมดสิ้นและหน้าอกของเขาก็กลับมาเป็นปกติ

 

สีหน้าของฟู่เทียนเปลี่ยนไปทันที “หรือว่าพวกมันจะหลอมรวมกับร่างกายของเรา? เรากลายเป็นหนึ่งเดียวกับหนอนพวกนั้นแล้วงั้นหรือ?”

 

สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่กล้าพอที่จะกรีดหน้าอกของตนเองอีก เขาคิดว่าหากวันหนึ่งเขาสามารถสร้างกล้องจุลทรรศน์หรืออย่างอื่นที่สามารถมองเห็นถึงระดับเซลล์ได้ ตอนนั้นเขาจะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของร่างกายของเขาให้หมดสิ้น สำหรับตอนนี้เขาต้องหยุดคิดเรื่องนี้ก่อน

 

ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ความจริงแล้วแค่เขารอดชีวิตมาได้ก็ถือเป็นความโชคดีครั้งใหญ่แล้ว!

 

“ดวงตาของเราสามารถมองเห็นในความมืดได้ ดูเหมือนว่าหนอนพวกนั้นจะมีคุณสมบัติพิเศษบางอย่าง พวกมันคงไม่ใช่หนอนธรรมดา อาจจะเป็นไวรัส แบคทีเรีย หรือปรสิต หรืออาจจะเป็นจุลชีพชนิดใหม่ที่สามารถหลอมรวมกับร่างกายของมนุษย์ได้!”

 

ฟู่เทียนสงบสติของตนเองลงและคิดว่ามันอาจจะเกี่ยวข้องกับการที่เขาสลบไปก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าหนอนพวกนี้นั้นมาจากเลือดของสัตว์ร้าย บางทีมันอาจจะต้องพึ่งพาอาศัยเจ้าของร่างที่มันอาศัยอยู่ในการดำรงชีวิตหากเจ้าของร่างเก่าตายไป… … มันก็ต้องหาบ้านหลังใหม่!

 

นี่ยังอธิบายได้ว่าทำไมเขาจึงเปลี่ยนแปลงไปหลังจากได้สัมผัสกับเลือดของสัตว์ร้าย หากมันเป็นไวรัสชนิดอื่นเขาคงกลายเป็นพวกซอมบี้แทนที่จะสามารถมองเห็นในความมืดได้

 

ยิ่งไปกว่านั้นเขายังคิดว่ามีหนอนพวกนี้จำนวนมากในเลือดของสัตว์ร้าย บางทีหนอนพวกนี้อาจจะสร้างแอนตี้บอดี้ (แอนตี้บอดี้ คือ สารพวกโปรตีนที่ร่างกายมนุษย์ หรือสัตว์ชั้นสูงอื่นๆสร้างขึ้น มีสมบัติในการต่อต้านสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกาย) ขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเองจากไวรัสต่างๆในโลกใบนี้ พวกมันย่อมไม่อยากให้ร่างโฮสของตนเองนั้นต้องตายเพราะอาการเจ็บป่วย

 

อย่างไรก็ตามเขารู้ดีว่านี่เป็นผลประโยชน์ครั้งใหญ่สำหรับเขา เว้นแต่จะมีอุปกรณ์ที่จะสามารถตรวจสอบได้เขาก็คงไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้น

 

ฟู่เทียนมองไปที่มือและเท้าของเขา เขาไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไร เขาอยากที่จะปีนออกไปจากที่นี่ เขากระโดดเพื่อที่จะปีนกำแพงแต่ก็รู้สึกว่าร่างกายของตนเองนั้นเบาราวกับขนนก แค่กระโดดเพียงครั้งเดียวเขาก็สามารถข้ามผ่านกำแพงหินมาได้

 

ฟู่เทียนตกตะลึงและมองไปที่มือและเท้าของตนเองอีกครั้ง เขาคิดถึงอะไรบางอย่างและมองไปยังก้อนหินขนาดครึ่งเมตร เขาหยิบมันขึ้นมาช้าๆ

 

เขาสามารถยกมันขึ้นมาอย่างง่ายดาย

 

จากนั้นเขาก็โยนมันขึ้นไปสูงประมาณ 3-4 เมตร!

 

และแน่นอนว่าได้ไม่ใช่พลังทั้งหมดของเขา

 

นี่ย่อมไม่ใช่พลังของมนุษย์ธรรมดาอย่างแน่นอน แม้ว่าจะฝึกฝนอย่างหนักมานานหลายสิบปีก็คงไม่ได้ผลลัพธ์เช่นนี้อย่างแน่นอน

 

“ทั้งพละกำลัง ทั้งความเร็ว ทุกๆอย่างพัฒนาขึ้น การมองเห็นของเราชัดเจนยิ่งขึ้นและยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถมองเห็นในที่มืดได้ แต่ที่สำคัญที่สุดคือพละกำลัง หืม กลิ่นนี้… …” ฟู่เทียนปิดตาลงและลองสูดหายใจเข้าไป

 

ฟู่เทียนสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นต่างๆมากมายที่เข้ามายังจมูกของเขา

 

เมื่อเขาหลับตาลงประสาทสัมผัสทางด้านกลิ่นของเขาก็ชัดเจนยิ่งขึ้น ตอนนี้เขาเหมือนกับเรดาร์ เขาสามารถได้กลิ่นของสิ่งที่อยู่ไกลออกไป เมื่อเขาหลับตาลงเพียงแค่กลิ่นเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เขารับรู้ได้แล้วว่ารอบๆตัวของเขาตอนนี้คืออะไร!

 

ฟู่เทียนเปิดตาขึ้น เขาอยู่ในความตกตะลึงในตอนนี้ ความสามารถในการรับรู้ถึงกลิ่นที่ทรงพลังนี้ทำให้เขารู้สึกราวกับตนเองนั้นเป็นหมาล่าเนื้อ!

 

การพัฒนาในด้านประสาทสัมผัสด้านกลิ่นนี้แตกต่างไปจากการพัฒนาทางด้านพละกำลัง มันถือว่าแตกต่างกันอยู่ ก่อนหน้านี้สัตว์ร้ายตัวนั้นก็มีประสาทสัมผัสทางด้านกลิ่นที่ทรงพลัง หรือว่าหนอนพวกนั้นจะสามารถนำพาความสามารถของสัตว์ร้ายให้มายังร่างกายของเราได้? “ฟู่เทียนรู้สึกตกตะลึง เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่งในตอนนี้ เขาสามารถรับรู้ได้ถึงพวกซอมบี้และพวกสัตว์ร้ายที่อยู่ไกลออกไปได้ด้วยกลิ่นของพวกมัน!

 

นี่เป็นเหมือนของขวัญในการเอาชีวิตรอด!

 

ฟู่เทียนรู้สึกมั่นใจมากขึ้นทันทีเมื่อมีความสามารถนี้ ในตอนนี้เขามั่นใจว่าจะสามารถฆ่าพวกซอมบี้ที่อยู่รอบๆตัวได้อย่างง่ายดาย และพวกสัตว์ร้ายจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้

 

ฟู่เทียนรับรู้ได้ถึงกลิ่นนับไม่ถ้วนเลยตอนนี้ เขาได้กลิ่นหอมหวานๆที่กระจายออกมาจากกระเป๋าเป้ ตำแหน่งที่ตั้งอยู่ห่างออกไปยี่สิบหกเมตรหน้ากองหิน

 

เขาปีนกำแพงที่แตกหักและกระโดดไปที่ยอดของอาคาร เดิมทีที่ตรงนี้เป็นเพียงชั้น 2 แต่เมื่ออาคารถล่มลงมามันก็ถือเป็นตำแหน่งที่สูงที่สุดของอาคารหลังนี้

 

อาการบาดเจ็บของเขานั้นหายดีแล้วแต่เขารู้สึกหิวอย่างยิ่งในตอนนี้ กระเป๋าเป้ที่เขาได้กลิ่นนั้นเต็มไปด้วยน้ำและอาหารแห้งนอกจากนี้ยังมีลูกแก้วสีน้ำเงินอยู่ภายในนั้น

 

เมื่อนึกถึงลูกแก้วสีน้ำเงินเข้มเขาจำได้ว่าเขาได้กำมันเอาไว้ก่อนที่จะสลบไป เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาก็ไม่ได้เห็นมันแล้ว เขาไม่แน่ใจว่ามันหลุดมือและกลิ้งหายไปหรือเกิดอะไรขึ้น

 

“มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ?” ฟู่เทียนมองมาที่มือของเขา เขารู้สึกได้ว่าฝ่ามือซ้ายของตนเองนั้นเหนียวเหนอะหนะ ก่อนหน้านี้เขาเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับรอยเลือดบนหน้าอกและการเปลี่ยนแปลงต่างๆจนไม่ได้สังเกตถึงเรื่องนี้ มีของเหลวบางอย่างสีเหลืองอ่อนๆอยู่บนฝ่ามือของเขา มันมีกลิ่นเหม็น

 

แล้วเกิดอะไรกับลูกแก้วลูกนั้นกันนะ?

 

เมื่อเขานึกถึงตอนที่เผาพวกซอมบี้เขาก็จำได้ว่าลูกแก้วพวกนี้สามารถหลอมละลายได้ในอุณหภูมิที่สูง อาจเป็นเพราะไข้ขึ้นสูงของเขา… จึงทำให้ลูกแก้วสีน้ำเงินนี้หลอมละลายไปแล้วงั้นหรือ?

 

…