ตอนที่ 45 วังมังกรทอง

บนถนนในป่าแห่งความมืดที่มุ่งเข้าสู่จังหวัดเทียนหนาน

"หนุ่มน้อย ที่อยู่ข้างหน้าของเจ้าคือเมืองฉิงตง เนื่องจากเมืองนี้อยู่ใกล้กับป่าแห่งความมืด กองกำลังในเมืองฉิงตงบางส่วนจึงเกี่ยวข้องกับวังมังกรทองและแน่นอนว่ายังมีสายลับบางคนที่มาจากหอคอยขนนกโลหิต ด้วยเหตุนี้เจ้าต้องปิดบังตัวเองเมื่อเจ้าเข้าไปในเมือง"ซื่อหม่าปู้หยิบหมวกรูปทรงกรวยที่หยิบออกมาจากแหวนทองคำซึ่งเป็นแหวนมิติของเขาออกมามอบให้เจียงวู่เฉิง

"เจียงวู่เฉิงยิมเสื้อผ้าที่ดูเหมือนผ้าขี้ริ้วขึ้นมาและหยิบมันมาสวมโดยไม่ลังเล

เมื่อเปรียบเทียบกับสี่เดือนที่ผ่านมา เมื่อตอนที่เขาอยู่ในป่าแห่งความมืด ลักษณะของเจียงวู่เฉิงเห็นได้ชัดว่าสุขุมสงบขึ้นและผิวของเข้ามีสีเข้มขึ้นกว่าเดิม ด้วยเหตุนี้ภาพลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเขาจึงหายไป

ในเมือง เจียงวู่เฉิงสวมหมวกทรงกรวยที่ปิดบังใบหน้าของเขาเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเมืองฉิงตงอยู่ในแคว้นเทียนหนานและหน่วยข่าวกรองของหอคอยขนนกโลหิตนั้นไม่ดีเท่าแคว้นเทียนหยาน แต่เจียงวู่เฉิงยังคงระมัดระวัง

นำโดยซื่อหม่าปู้ ทั้งสองมาถึงหน้าห้องใต้หลังคาอย่างรวดเร็ว

มังกรทองวางอยู่เหนือหลังคาของห้องใต้หลังคาขนาดใหญ่ด้านหน้าซึ่งชายสองคนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเยือกเย็น ซื่อหม่าปู้ก็พาเจียงวู่เฉิงเข้ามาข้างใน

มีนักรบจำนวนมากอยู่ในห้องใต้หลังคา และส่วนใหญ่ของพวกเขาล้วนสวมแหวนทองคำเหมือนซื่อหม่าปู้ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ว่าพวกเขาเป็นองรักษ์มังกรทอง

"หนุ่มน้อย รอข้าสักพัก เดี๋ยวข้ากลับมา"ซื่อหม่าปู้กล่าว

"ตกลง"

เจียงวู่เฉิงพยักหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย พลางมองไปที่องครักษ์มังกรทองที่กำลังดื่มสุราและพูดคุยกันอยู่ ถึงกระนั้นเขาสามารถรู้สึกถึงจิตสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างของพวกเขา

"ซื่อหม่าปู้กล่าวได้ถูกต้อง องครักษ์มังกรทองทุกคนล้วยเป็นยอดฝีมือที่ผ่านอันตรายและการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด!"เจียงวู่เฉิงกเสร็จงานนี้" ซื่อหม่าปู้กลับมาที่เจียงวู่เฉิงอยู่ "หนุ่มน้อย ข้ารับงานในการช่วยเหลือจื่ออู่เยวี่ยมา สำหรับการนำเจ้ามาที่นี่มันไม่สะดวกมากนัก ตอนนี้ภารกิจของข้าเสร็จสิ้นแล้ว ตอนนี้มันเป็นหน้าที่ของเจ้าเองแล้ว"

"ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือทั้งหมดที่ท่านมีให้ข้าตลอดสี่เดือน พี่ชายปู้"เจียงวู่เฉิงพยักหน้าด้วยความรู้สึกขอบคุณลึกๆข้างใน ซื่อหม่าปู้ให้ความช่วยเหลือเขาอย่างมาก และเจียงวู่เฉิงจะเก็บความทรงจำนั้นไว้ภายในใจ

"ฮ่าๆ ข้าแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย อ่าใช่ เจ้าตั้งใจจะทำอะไรต่อไป?"ซื่อหม่าปู้มองเขาและถาม

"ข้าอยากจะเป็นองครักษ์มังกรทอง"เจียงวู่เฉิงกล่าวโดยตรง

"โฮ่?"ซื่อหม่าปู้ยิ้มและพูดขึ้นพร้อมกับยกคิ้ว "ข้ารู้ว่านั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องการจะทำ"

"องครักษ์มังกรทอง เป็นงานที่เดินอยู่กับความเสี่ยงของชีวิตและความตาย ทำให้ง่ายต่อการฝึกฝนในการเป็นผู้เชี่ยวชาญ มันเป็นงานที่อันตรายอย่างมากนอกจากนี้เมื่อมองดูจากการกระทำของเจ้าในป่าแห่งความมืด ความบ้าคลั่งของเจ้าทำให้เจ้าเหมาะที่จะเป็นองครักษ์มังกรทอง

อย่างไรก็ตามองครักษ์มังกรทองนั้นแบ่งออกเป็นหลายระดับเช่น องครักษ์มังกรทอง,องครักษ์มังกรทองหนึ่งกรงเล็บ,องครักษ์มังกรทองสามกรงเล็บและเอกอัครราชทูตมังกรทอง ซึ่งเป็นตำแหน่งที่สูงที่สุด เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจ้าแล้ว เจ้าสามารถทำภารกิจที่จะเป็นกรงเล็บมังกรทองหนึ่งกรงเล็บได้สำเร็จ"

"ใช่ ข้ารู้"เจียงวู่เฉิงพูดขณะพยักหน้า

เจียงวู่เฉิงมักจะถามซื่อหม่าปู้เกี่ยวกับสิ่งต่างๆในช่วงสี่เดือนในป่าแห่งความมืด รวมถึงคำถามที่เกี่ยวกับองครักษ์มังกรทอง

องครักษ์มังกรทองเป็นอาชีพที่มีความต้องการสูงอย่างมาก

ในการที่จะกลายเป็นองครักษ์มังกรทองหนึ่งกรงเล็บซึ่งเป็นระดับต่ำสุด อย่างน้อยต้องไปถึงจุดสูงสุดของอาณาทะเลลมปราณแล้ว

นอกจากนี้ในการเป็นองครักษ์มังกรทอง นั้นต้องทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายให้ โดยวังมังกรทอง โดยงานเหล่านี้นั้นยากมากจึงมีโอกาสเกิดความล้มเหลวได้สูงมาก

"ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าในปัจจุบัน หากเจ้าระมัดระวังและไม่ประมาทจนเกินไป เจ้าก็มีความสามารถที่จะทำให้ภารกิจเหล่านั้นสำเร็จและกลายเป็นองครักษ์มังกรทองหนึ่งกรงเล็บโดยไม่ยากนัก"ซื่อหม่าปู้หัวเราะ

เขาได้มองดูการเจริญเติบโตของเจียงวู่เฉิงเป็นเวลากว่าสี่เดือน ซื่อหม่าปู้ย่อมตระหนักถึงความแข็งแกร่งของเขาอย่างแน่นอน

"ตามข้ามาข้าจะพาเจ้าไปสมัครและรับภารกิจองครักษ์มังกรทองหนึ่งกรงเล็บ"ซื่อหม่าปู้กล่าว

เจียงวู่เฉิงพยักหน้า ซื่อหม่าปู้พาเขาไปที่เคาน์เตอร์ในห้องใต้หลังคา ซึ่งมีผู้เฒ่าผมหงอกที่ใส่ชุดสีเทาและตาเหล่ แต่ดูเหมือนเขาจะหลับอยู่

"ท่านฮั่ว"ซื่อหม่าปู่กล่าวด้วยความเคารพ "น้องชายคนเล็กของข้าต้องการรับภารกิจองครักษ์มังกรทองหนึ่งกรงเล็บ"

ชายชราในชุดสีเทาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยพลางจ้องไปที่เจียงวู่เฉิงพร้อมกล่าวอย่างไม่แยว่า "เจ้ามีนามว่าอะไร?"

"สำหรับชื่อของข้า..."เจียงวู่เฉิงแตะจมูกของเขาและม้วนผมของเขาและกล่าวว่า "แค่เรียกข้าว่า นักดาบ"

"นักดาบ?"ซื่อหม่าปู้ส่งเสียงอย่างรวดเร็วในตอนที่เจียงวู่เฉิงระเบิดเสียงหัวเราะ

"รับตรานี่ไป และกลับมาที่นี่ในอีก3วัน"ผู้เฒ่าเสื้อคลุมเทาโยนตราไม้ให้แก่เจียงวู่เฉิงแล้วหันหลังกับในทันที

"มันจะง่ายใช่มั้ย?"เจียงวู่เฉิงมองไปที่ตราไม้ด้วยความรู้สึกประหลาดใจ

"เจ้าคิดว่าไงล่ะ?"ซื่อหม่าปู้ยิ้มขณะที่พวกเขากำลังเดินกลับ

"นี่ใช่ท่านปู้รึปล่าว? ข้าไม่ได้เจอเจ้ามานานหลายปีแล้ว ข้าไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอเจ้าที่นี่ในวันนี้"ใครบางคนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน น้ำเสียงของเขานั้นไม่พอใจอย่างมาก เมื่อได้ยินสิ่งนี้เจียงวู่เฉิงเห็นชายผิวดำที่มีใบหน้าเย็นชาดวงตาของเขาคล้ายกับนกอย่างมาก ด้านหลังของเขามีชายที่มีผมสีม่วงกำลังเดินตามมา

"จูเถา"ซื่อหม่าปู้ยคิ้วของเขาขึ้นและยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า"ไม่เจอกันนาน"

จูเถากระพริบตาที่เหมือนเหยี่ยวของเขาด้วยความเย็นชา และมองไปที่ผู้อาวุโสที่สวมชุดคลุมสีเทาที่เคาน์เตอร์

"ท่านฮั่วนี่คือศิษย์ของข้า ตงฟาง ยู่ เขามาที่นี่เพื่อรับภารกิจในการเป็นมังกรทองหนึ่งกรงเล็บ"จูเถากล่าวอย่างถ่อมตน

"รับตราไม้นี่ไป และกลับมาที่นี่้ในอีกสามวัน"ผู้เฒ่าชุดคลุมเท่าพูดอย่างเย็นชาและมอบตราไม้ที่มีเครื่องหมายวังมังกรทองให้แก่ตงฟาง ยู่

จูเถาหันไปมองรอบๆและดวงตาของเขาก็สังเกตเห็นถึงตราไม้ที่อยู่ในมือของเจียงวู่เฉิง มุมปากของเขายกขึ้นขณะที่กล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า"ท่านปู้ ที่อยู่ด้านหลังเจ้าเป็นศิษย์ของเจ้างั้นหรือ?ดูเหมือนว่าเขาจะมารับภารกิจองครักษ์มังกรทองหนึ่งกรบเล็บเช่นกัน บังเอิญ!"

"นี่เป็นหนึ่งในพี่น้องของข้า เรียกเขาว่านักดาบ เขาไม่ใช่ศิษย์ของข้า"ซื่อหม่าปู้กล่าว

"เขาไม่ใช่ศิษย์ของเจ้าเหรอ?"จูเถาหัวเราะและหันกลับมามองชายชุดคลุมม่วง"ศิษย์ข้า นี่คือปรมาจาร์ปู้ที่ข้าพูดถึงอยู่บ่อยๆ และคนที่ยืนข้างเขาคือน้องเล็กของเขา เจ้าสามารถทักทายเขาได้ ท้ายที่สุดแล้วพวกเจ้าอาจจะต้องได้ทำงานร่วมกันเพื่อให้สำเร็จภารกิจ"

"ได้"ชายชุดคลุมม่วงพยักหน้าและมองไปที่เจียงวู่เฉิง มุมปากของเขายกขึ้นในขณะที่เขาพูดว่า"นักดาบ?ข้าชื่อตงฟาง ยู่ ข้าคิดว่าเจ้าคงกล้าที่จะต่อสู้กับข้า!"

...