The Dark King – Chapter 68 การติดเชื้อ [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 68 การติดเชื้อ

 

ทันใดนั้นฟู่เทียนก็นึกได้ว่าเขาได้ลืมอะไรไป ในขณะที่เขาติดอยู่ในปล่องลิฟท์นั้นร่างกายช่วงล่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดของสัตว์ร้ายที่ไหลออกมา เลือดของสัตว์ร้ายตัวนี้!

 

“มันจะมีไวรัสรึเปล่านะ? ชุดเกราะนี้จะช่วยได้ไหม ฉันไม่น่าสัมผัสกับมันเลย อ๊า!” เขายืนขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ขาของตนเองนั้นยังคงอ่อนแรงอยู่ ในเวลาเดียวกันความรู้สึกเสียวซ่านก็มาจากทุกส่วนของร่างกายของเขามากขึ้นเรื่อยๆ

 

เขากัดฟันและพยายามขยับตัวเพื่อที่จะออกไปจากที่แห่งนี้ เขาปีนขึ้นไปยังกำแพงที่เขาใช้ปีนออกไปจากที่นี่ก่อนหน้านี้

 

เลือดของสัตว์ร้ายนั้นไม่ได้ไหลมาถึงที่นี่ เขาเอนตัวพิงกำแพงและถอนหายใจออกมาเบาๆ เขามองลงไปที่ร่างกายของตนเองและตรวจสอบเกราะของเขาจากด้านหลัง เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นมีเพียงรอยขีดข่วนเล็กน้อยบนชุดเกราะเท่านั้น เลือดของสัตว์ร้ายน่าจะสัมผัสกับร่างกายของเขาผ่านทางรอยขีดข่วนพวกนี้ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจนกระทั่งได้เห็นรอยพวกนี้ มันเหมือนกับปลิงที่ได้ทะลุทะลวงเข้าไปในร่างกายของ เขาไม่ได้รู้สึกถึงการมีอยู่ของมันเมื่อสัมผัสกับเลือดที่อยู่บนร่างกายของเขา

 

สีหน้าของฟู่เทียนซีดลงไปในทันทีและเขารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป ถ้าหากว่าเขาไม่ย้อนกลับมาฆ่าสัตว์ร้ายตัวนี้บางทีเรื่องเช่นนี้อาจจะไม่เกิดขึ้น

 

“บางทีคนอื่นอาจจะไม่คาดคิดเลยว่าฉันจะรอดมาจากนักล่าคนนั้นได้ แต่ฉันยังสามารถรอดมาจากสัตว์ร้ายตัวนี้ได้ด้วยเช่นกัน แต่อย่างนั้นแล้วก็ไม่อาจหนีลิขิตสวรรค์ไปได้… … …” ฟู่เทียนรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ ผู้คนมักจะพูดถึงคุณงามความดีและมักจะพูดว่า “จงให้อภัยซึ่งกันและกัน” บางทีหากเขาไม่กลับมาที่นี่และปล่อยให้สัตว์ร้ายตัวนี้ไปตามยถากรรมของมันเองก็อาจจะดีกว่านี้

 

ฟู่เทียนนั่งเอนหลังพิงกำแพงในตอนนี้ ความรู้สึกเสียวซ่านภายในร่างกายทำให้เขาตัวสั่นและไม่อาจเคลื่อนไหวไปไหนได้ เขาได้แต่หวังว่าไวรัสนี้จะไม่รุนแรงจนถึงชีวิต

 

นอกเหนือจากความรู้สึกเสียวซ่านแล้วเขายังรู้สึกมึนงงและวินเวียนศีรษะ เขาค่อยๆยกมือซ้ายขึ้นมาและลูบไปที่หน้าผากของตนเอง มันร้อนอย่างยิ่งในตอนนี้แต่เขาก็ไม่อาจทำอะไรได้

 

เขาคิดจะใช้ลูกบอลสีน้ำเงินเพื่อลดความร้อนภายในร่างกายของตนเองก่อนที่เขาจะเข้าสู่อาการโคม่าและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาใช้เศษผ้าพันลูกบอลสีน้ำเงินนี้เอาไว้กับฝ่ามือของตนเองและยกมือแนบไว้ที่หน้าผาก

 

ความรู้สึกเย็นยะเยือกก็ห่อหุ้มร่างกายของเขาเอาไว้ทันที สติปัญญาของเขาเริ่มกระจ่างชัดมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตามเปลือกตาของเขานั้นรู้สึกหนักอย่างยิ่งและสายตาของเขาเริ่มพร่ามัวมากยิ่งขึ้นในตอนนี้

 

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ภายในหน้าอกของเขาราวกับว่ามีบางอย่างกำลังดิ้นรนอยู่ในนั้น

 

เขามองลงมาและใช้มือซ้ายของเขาเปิดชุดเกราะออก แม้ว่าดวงตาของเขาจะเริ่มพร่ามัวแต่เขาก็เห็นหนอนสีแดงตัวเล็กอยู่ภายในนั้น ผ้าพันแผลยังคงพันอยู่รอบหน้าอกของเขา แต่ดูเหมือนว่าหนอนพวกนี้จะเจาะทะลุผ้าพันแผลเข้าไป มันพยายามเจาะเข้าไปได้ครึ่งตัวแล้วในตอนนี้

 

“หนอน หนอน … …” ฟู่เทียนเริ่มบ้าคลั่ง เขายกมือขึ้นมาเพื่อจะปัดมันออกไปแต่สมองของเขาก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดราวกับโดนเผาไหม้ เขาไม่อาจทำได้แม้แต่ยกมือขึ้น แต่ก่อนที่ดวงตาของเขาจะปิดสนิทลงสิ่งสุดท้ายที่เขาได้เห็นนั้นก็คือหนอนเหล่านี้ได้ทะลุทะลวงเข้าไปในร่างกายของเขาทั้งตัวแล้ว

 

ตุบ! ศีรษะของฟู่เทียนล้มลงไปแนบกับพื้น เขาสูญเสียสติสัมปชัญญะไปจนหมดในตอนนี้

มือของเขายังคงวางอยู่บนลูกบอลสีน้ำเงินในตอนนี้

 

ลูกบอลสีน้ำเงินเข้มนี้ค่อยๆละลายไปในมือของเขา มันกลายเป็นของเหลวสีฟ้าและซึมผ่านเข้าไปในฝ่ามือของเขาผ่านทางรอยแผล

 

มืดมิด! เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด

 

ฟู่เทียนเปิดตาขึ้นอีกครั้งและความคิดต่างๆก็ประดังเข้ามาในตอนนี้ เขาตื่นขึ้นมาเพราะความหิว

 

เขาเห็นภาพที่คุ้นเคยซึ่งเป็นภาพของช่องลิฟท์ที่อยู่ตรงหน้าเขา “ฉันยังไม่ตายหรอ?” เขาคิดกับตัวเอง

 

ก่อนหน้านี้เขามีไข้ขึ้นสูงก่อนที่จะสลบไป เขายกมือขึ้นมาสัมผัสกับหน้าผากของตนเอง อุณหภูมิร่างกายของเขากลับมาเป็นปกติ จากนั้นเขาก็เห็นว่าบาดแผลที่อยู่บนฝ่ามือของเขาได้หายไปแล้ว

 

เขารีบลุกขึ้นมานั่งและตรวจสอบร่างกายของตัวเองทันที

 

ดูเหมือนว่าภายนอกร่างกายของเขานั้นไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไป ชุดเกราะของเขานั้นยังคงดูสกปรกและมีรอยขีดข่วน เขามองกลับไปหาสัตว์ร้ายและเห็นร่างไหม้เกรียมยังคงติดอยู่ใต้กองหินในขณะที่หัวของมันถูกตัดออกไปแล้ว

 

ฟู่เทียนคิดกับตัวเองว่า “หรือว่าเราเพ้อฝันไปก่อนหน้านี้เพราะไข้สูง?”

 

“หรือว่าฉันจะเหนื่อยเกินไปหลังจากที่ตัดหัวของสัตว์ร้ายตัวนี้?”

 

ทันใดนั้นเขาก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจเมื่อเขามองไปรอบ ๆ

 

…