Chapter 24 : ลูกธนูของซาจิททาเรียส
Chapter 24 : ลูกธนูของซาจิททาเรียส
เคล้ง !
ดาบออร่าสีแดงของฮิโรชิตวัดมายังผมอย่างรวดเร็วอีกครั้ง แต่ผมยกดาบของตัวเองขึ้นมาตั้งรับไว้ได้ทัน ตอนนี้ทุกคนกำลังต่อสู้อย่างดุเดือด ไอรีนกำลังโจมตีนิโคลกลับไปด้วยปืนเลเซอร์ความเข้มสูงของตัวเอง ส่งผลให้ข้าวของภายในบ้านเสียหายเป็นจำนวนมาก เกิดเพลิงไหม้ขนาดย่อม ๆ ขึ้นมา ซึ่งเป็นผลกระทบจากปืนเลเซอร์ความเข้มสูงของไอรีน ประกอบกับเวทมนตร์โล่น้ำที่ถูกสร้างขึ้นมาบนมือซ้ายที่สร้างขึ้นเพื่อช่วยในการต่อสู้ เธอยกมันขึ้นมาปัดป้องเวลามีหอกน้ำแข็งพุ่งตรงมา หอกน้ำแข็งจะละลายไปเมื่อสัมผัสกับโล่น้ำของไอรีน โล่น้ำดูเหมือนจะไม่แข็งแรง แต่มันคือโล่ที่ถูกสร้างด้วยเวทมนตร์ของสายน้ำที่กำลังหมุนวนด้วยความเร็วสูง ตัดได้แม้กระทั่งแท่งเหล็กที่พุ่งตรงมายังโล่ ส่วนมินจุนก็เข้าไปช่วยรับมือกับเฉิน ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป้าหมายจากผมไปแล้ว
บนมือทั้งสองข้างของมินจุนมีลมเป็นก้อนกลม ๆ คล้ายพายุลูกน้อย ๆ บอลลมของมินจุนเริ่มมีลักษณะเปลี่ยนไป มันเริ่มไม่เหมือนบอล แต่มันกำลังจะกลายเป็นพายุที่ขยายตัวใหญ่มากขึ้น ในขณะที่เฉินก็ใช้เวทมนตร์ของตัวเองปล่อยออร่าสีดำออกมารอบตัวคล้ายกับควันพิษพุ่งตรงไปยังมินจุน พายุของมินจุนจากบอลก็กลายเป็นลมพายุที่หมุนขนาดเท่าตัวคนหนึ่งคนมันพุ่งตรงไปยังเฉินที่ปล่อยควันพิษออกมา ข้าวของภายในบ้านเริ่มปลิวกระจัดกระจายไปมาด้วยพลังเวทของมินจุน ในขณะที่ควันพิษของเฉินก็ถูกดูดเข้าไปสู่จุดศูนย์กลางของพายุแล้วพุ่งตรงไปยังตัวคนปล่อย
กระแสพลังของเฉินกับมินจุนกำลังปะทะกัน ความเร็วของพายุที่มินจุนสร้างขึ้นมาเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จากพายุที่ตัวขนาดเท่าคนหนึ่งคน ตอนนี้มันเริ่มกลายเป็นพายุที่สูงขึ้นเกือบเท่าเพดานห้อง ข้าวของหลายอย่างถูกดูดไปในนั้น ผมเองก็เพิ่งเคยเห็นมินจุนใช้เวทมนตร์ลมในการต่อสู้ครั้งแรก เพราะปกติหมอนั่นใช้แต่เวทมนตร์ในการรักษา ไม่ถนัดการต่อสู้เท่าไร เฉินดูเหมือนจะไม่ยอมแพ้ บนมือของเจ้าตัวมีออร่าสีดำปรากฏขึ้นมันขยายขึ้นมากกว่าครั้งก่อน ๆ และทันใดนั้นกระแสพลังของทั้งคู่ก็เข้าปะทะกันอีกครั้ง
เพล้ง ! เพล้ง ! เพล้ง !
ตู้ม !
กระแสพลังระเบิดออกมาเป็นวงกว้าง กระจกทุกบานในบ้านแตกกระจาย พื้นบ้านยุบตัวลงไปลึกหลายเมตร ด้วยทั้งพลังของมินจุนและเฉิน ผมพุ่งตัวหลบไปอีกทางกระเด็นออกไปกับพื้นรวมถึงร่างของฮิโรชิเช่นกัน กำแพงบ้านทะลุพังทลายออกมาส่วนหนึ่ง ชั้นบนของบ้านตอนนี้กำลังร่วงลงมาเนื่องจากเกิดความไม่สมดุลเกิดขึ้น นิโคลกับไอรีนที่กำลังต่อสู้กันอยู่ตอนนี้กระเด็นออกไปด้านนอกของตัวบ้านที่มุมหนึ่ง ส่วนลีโอกับทอรัสต่อสู้กันจนพื้นบริเวณโซนครัวของบ้านพังยุบลงไปหลายสิบเมตร เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมาหลายครั้งจากพลังเวทของแต่ละคนที่กำลังต่อสู้กันอยู่
“อย่ามัวแต่สนใจคนอื่น คู่ต่อสู้ของนายคือฉัน”
ตู้ม !
ร่างของผมถูกอัดกระเด็นออกมาด้านนอกของบ้านจนตัวลอย ผมกระโดดเคลื่อนไหวหลบฮิโรชิหลังจากที่ตั้งตัวได้ ซึ่งหมอนั่นก็พุ่งตัวตามมาติด ๆ ผมหันไปสนใจหมอนั่นอีกครั้งพร้อมปะทะ เริ่มเพิ่มความเร็วในการโจมตีของตัวเอง ออร่าสีฟ้าแผ่ขยายมาล้อมรอบตัว คราวนี้หลังจากเสร็จการต่อสู้ไม่ว่าจะรอดหรือไม่ ลีโอต้องกลับเข้าไปนอนในกุญแจอีกแน่ ดูเหมือนว่าผมจะดูดพลังเวทมนตร์จากลีโอออกมามากกว่าตอนที่ต่อสู้กับมิเกลอีก ในขณะเดียวกัน เมื่อฮิโรชิเห็นผมกำลังจะเอาจริง เจ้าตัวก็แสยะยิ้มออกมา ผมกระชับดาบสีทองในมือแน่นก่อนพุ่งตัวลอยออกไปกลางอากาศ ร่างของฮิโรชิก็พุ่งตัวเข้ามาหาเช่นกัน
เคล้ง ! เคล้ง ! เคล้ง !
ทั้งผมและฮิโรชิกลายเป็นแค่กลุ่มเงาที่พุ่งตัวเขาหากันกระโดดข้ามด้านบนของบ้านแต่ละหลังไปเรื่อย จนเห็นเป็นแสงสีฟ้าและสีแดงที่ตัดกระทบกันในความมืดยามราตรี วันนี้พระจันทร์เต็มดวง ร่างของทั้งผมและฮิโรชิถ้ามีใครมองมา คงเห็นเงาของพวกเรากำลังต่อสู้ โดยมีดวงจันทร์กลมโตสีขาวอยู่ด้านหลัง มันอาจจะเป็นภาพที่สวย แต่จริง ๆ แล้วถ้ามองให้ชัด มันไม่เลย เลือดไหลย้อยไปหมด ผมได้แผลมาสองสามแผล เช่นเดียวกันกับฮิโรชิที่ได้แผลจากผมไปเช่นกัน การต่อสู้กับฮิโรชิไม่ได้ง่ายเหมือนตอนต่อสู้กับมิเกล หมอนี่มีสกิลและทักษะการฟันดาบที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว อีกทั้งประสบการณ์ที่มากกว่าผม แต่ผมก็พยายามเต็มที่เอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ลีโอสอนมาประยุกต์ใช้ รวมถึงสังเกตรูปแบบการฟันดาบของหมอนั่นด้วย
ยาก ...
มันเป็นรูปแบบที่อ่านยากเหลือเกิน ...
อากาศที่เคยหนาวเย็นตอนนี้กลับไม่หนาวเลยสักนิด ผมเหงื่อออกไปทั่วทั้งตัวจากการเคลื่อนไหวของร่างกายไปทุกส่วน ยกเว้นเพียงแต่แขนข้างซ้าย ที่เฉินได้เอาเข็มพิษของตัวเองปักเอาไว้ก่อนหน้าแล้วผมดึงออก ทำให้เป็นอัมพาตขยับไม่ได้ มันเลยทำให้การเคลื่อนไหวช้าลงไปอีกเลเวล เนื่องจากร่างกายไม่ค่อยสมดุลเท่าไรจากการที่แขนซ้ายใช้งานไม่ได้
แต่ก็ใช่ว่าผมจะสู้ไม่ได้ เมื่อเทียบกับที่ผ่านมา การต่อสู้และเอาชนะมิเกลได้ทำให้ผมมีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น แม้จะเพิ่งเข้ามาฝึกการต่อสู้กับลีโอได้เพียงเดือนกว่า การที่ได้รับและแชร์พลังมาจากลีโอ ทำให้ศักยภาพที่เคยฝึกเติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดดอย่างไม่น่าเชื่อ จากตอนแรกที่เคยต่อสู้ด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้มันกลับเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมากขึ้น เหมือนกับเป็นกีฬาที่น่าท้าทายอย่างหนึ่งที่ผมต้องเอาชนะให้ได้
ฮิโรชิเอง ก็ไม่ต่างอะไรจากผู้แข่งขันคนหนึ่งที่น่ากลัว ซึ่งผมต้องเอาชนะ ...
เคล้ง !
ดาบของทั้งผมและฮิโรชิกระทบกันอีกครั้ง ผมยกดาบขึ้นมาเมื่อเห็นช่องว่าง พุ่งตัวเข้ากระแทกร่างของหมอนั่นพร้อมกับเตะเข้าไปกลางท้องจนร่างของฮิโรชิกระเด็นตกไปกระทบกับหลังคาบ้านหลังหนึ่ง ร่างของฮิโรชิถอยกรูดเป็นทางยาว ก่อนรีบกระโดดยันตัวพุ่งเข้ามาหาผมใหม่อีกครั้ง
ดูเหมือนการต่อสู้จะไม่จบสิ้นเสียที ผลัดกันรุกและตั้งรับ จนร่างกายเริ่มเหนื่อยอ่อนมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมคิดว่าพลังที่ยืมมาจากลีโอเริ่มมีขีดจำกัดแล้ว เพราะเห็นว่าออร่าสีฟ้ารอบตัวมันเริ่มจางลง คล้ายกับว่าพลังเวทกำลังจะค่อย ๆ หายไป ผมเองก็ลืมคิดถึงเรื่องเวลาตั้งแต่ยืมพลังจากลีโอ ระยะเวลาที่ใช้ในการต่อสู้กับฮิโรชินานกว่าตอนที่ต่อสู้กับมิเกลมาก ผมต้องรีบปิดเกมนี้โดยเร็ว ไม่งั้นผมจะกลายเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีเวทมนตร์ ลีโอคงจะตามมาช่วยผมไม่ได้เพราะกำลังต่อสู้กับทอรัสอยู่ ซึ่งผมได้ยินเสียงระเบิดโครมครามดังออกมาเป็นระยะ บ้านหลังนั้นกำลังจะถล่มลงมาเมื่อเหลือบตาไปมอง
แล้วอยู่ ๆ ผมก็ได้ยินเสียงของซาจิททาเรียสลอยดังมาในอากาศ
“พวกนาย ออกมาจากบริเวณบ้านนั่นเดี๋ยวนี้ อีกสิบวินาที ที่นั่นจะไม่เหลือแม้แต่ซาก สร้างบาเรียกันให้ตัวเองออกมาจากรัศมีของตัวบ้านให้ได้”
อีกมุมหนึ่งที่อยู่ห่างจากกวินท์ไม่มากเท่าไรด้านนอกของตัวบ้าน
ลีโอกำลังใช้ดาบของตัวเองปะทะกับขวานของทอรัส ปลายคมของขวานดันดาบของลีโอเข้าไปหาบริเวณใบหน้าเนื่องจากเจ้าของร่างที่ต่อสู้ด้วยสูงกว่าลีโอเกือบ 20 เซนติเมตร พื้นที่ลีโอเหยียบเกิดเป็นรอยแตกร้าวจากการรับน้ำหนักของขวานยักษ์ของทอรัสที่สูงเกือบสองเมตร กล้ามเป็นมัด ๆ ของทอรัสเพิ่มแรงกดใส่ขวานของตัวเองไปยังดาบของลีโอ ใบหน้าของวัวคลั่งเกร็งจนเห็นเส้นเลือดนูนขึ้นมาบริเวณขมับ ดวงตาสีแดงจ้องไปยังลีโออย่างกระหายเลือด ลมที่พ่นออกมาจากจมูกวัวทั้งสองข้างเหมือนกับว่าตอนนี้กำลังโมโหและหงุดหงิดสุดขีด
“วิน ! ทำไมใช้พลังฉันสิ้นเปลืองแบบนี้วะ !” ลีโอร้องบ่นออกมา เกร็งแขนตัวเองเข้าสู้ ดันดาบสีทองที่รับขวานของทอรัสออกจากตัว ที่ดันมาเกือบจะถึงหน้าเขาแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกว่าพลังเวทของตัวเองเริ่มน้อยลงเรื่อย ๆ การต่อสู้กับทอรัสยิ่งลำบากมากขึ้นกว่าเดิม เพราะพละกำลังมหาศาลของคู่ต่อสู้ที่ตัวใหญ่ที่สุดในบรรดาภูติดวงดาวทั้งหมด แถมผู้ถือครองกุญแจของเขาดันต้องแชร์เวทมนตร์จากเขาอีก ไม่ได้การแล้ว ถ้าพลังเวทหมด วินก็ไม่ต่างอะไรจากมนุษย์ธรรมดาที่รอให้ฮิโรชิเชือด เมื่อไรจะมีใครทำอะไรสักอย่าง
“ซาจิททาเรียสหายหัวไปไหนของมันเนี่ย ! เมื่อไรจะมาช่วย” ลีโอร้องบ่นออกมาถึงภูติดวงดาวพันธมิตรตัวเองอีกรอบที่เขายังไม่เห็นตัวตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาจากเสียงพิณของอควาเรียส ก่อนยกดาบอย่างรวดเร็ว กระโดดออกจากการต่อสู้เพราะรับแรงของทอรัสไม่ไหวแล้ว ขืนดื้อดึงดันดาบกับขวานของทอรัสต่อ ดาบฟาดหน้าตัวเองหมดหล่อแน่
ตู้ม !
พื้นดินยุบลงไปเป็นวงกว้างจากการที่ขวานของทอรัสพุ่งลงไปยังพื้นหลังจากลีโอกระโดดหลบเมื่อสักครู่ ทอรัสกระชากขวานที่ติดอยู่บนพื้นออก ก่อนกระโดดตามลีโอที่ทำท่าจะไปช่วยกวินท์ที่ต่อสู้อยู่ห่างออกไปอีกระยะ เพราะตอนนี้พลังเวทของทั้งเขาและกวินท์กำลังจะหมดลง ตามปกติพลังเวทของเขาไม่หมดง่ายขนาดนี้หรอก แต่เป็นเพราะการแชร์พลังให้กับมนุษย์ทำให้เสียพลังเวทมากขึ้นเกือบห้าเท่าตัวจากที่ใช้เอง
เห็นทีถ้ารอดไปได้คราวนี้ ... เขาต้องฝึกให้เด็กนั่นอีกระดับ
จะได้ไม่กินพลังเวทของเขามากแบบนี้ !
ในขณะที่ลีโอกำลังจะพุ่งตัวไปช่วยกวินท์ ทอรัสก็ตามมาไม่หยุด
“โอ๊ย ! ทอรัส นายจะตามฉันไปถึงไหนฮะ ! เมื่อห้าร้อยปีที่แล้วก็วิ่งไล่ขวิดแบบนี้ !” ลีโอตะโกนร้องไล่หลัง ขณะเดียวกันก็มีเสียงดังขึ้นมาในอากาศเข้าสู่หูของเขา มันเป็นเสียงของซาจิททาเรียส
“พวกนาย ออกมาจากบริเวณบ้านนั่นเดี๋ยวนี้ อีกสิบวินาที ที่นั่นจะไม่เหลือแม้แต่ซาก สร้างบาเรียกันให้ตัวเองออกมาจากรัศมีของตัวบ้านให้ได้”
ลีโอฟังจบก็ยิ้มออกมา
“กว่าจะพร้อม ไอ้ม้าบ้าเอ้ย !”
ภายในตัวบ้านที่ตอนนี้สภาพเหลือเพียงแค่บ้านครึ่งหลัง ทั้งไอรีนและมินจุนเองก็ได้รับเสียงของซาจิททาเรียสที่ส่งผ่านทางอากาศมาให้พวกเขาได้ยินเหมือนกัน มินจุนหันไปมองหน้าไอรีนแล้วพยักหน้า ทั้งคู่เปลี่ยนจากการต่อสู้ขยับเข้าไปรวมตัวกัน ทั้งเฉินและนิโคลเมื่อเห็นแบบนั้น ก็เข้าไปรวมตัวเช่นเดียวกัน
“พร้อมนะ พวกนั้นไม่ได้ยินสิ่งที่ซาจิททาเรียสพูดหรอก” มินจุนหันไปมองหน้าไอรีน เจ้าตัวพยักหน้ารับรู้
“ต่อสู้ต่อไป ทำให้พวกนี้อยู่ในบริเวณบ้านแล้วเรารีบออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด” ไอรีนพูดต่อ
เฉินเริ่มปล่อยอากาศพิษออกมาอีกครั้ง รวมถึงนิโคลตอนนี้สร้างหมอกหนาขึ้นรอบบริเวณตัวบ้าน หอกน้ำแข็งนับร้อยอันถูกสร้างขึ้น และลอยมาล้อมรอบตัวของมินจุนและไอรีนจนดูน่ากลัว ในขณะที่ตอนนี้ทั้งไอรีนและมินจุนเลือกที่จะสร้างบาเรียป้องกันแทนที่จะโต้กลับเพราะได้ยินเสียงของซาจิททาเรียส ผิดกับนิโคลและเฉินที่เตรียมโจมตีแบบสุดแรงโดยที่ไม่ป้องกันอะไรให้กับตัวเองเลย
“ลองดูซิ คราวนี้จะรับการโจมตีของฉันกับเฉินได้อีกหรือเปล่า” นิโคลแสยะยิ้ม ด้านข้างตัวมีเจมิไนเริ่มเปิดตาขึ้นอีกครั้ง แสงสว่างสีเขียวจากดวงตากำลังมองตรงมายังพวกเขา พร้อมกันควันพิษของเฉินเข้ามาล้อมรอบตัวของทั้งคู่เช่นกัน
ไอรีนหันไปมองมินจุน ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในบาเรียสองชั้น ชั้นแรกคือบาเรียลมจากมินจุน และชั้นที่สองคือบาเรียน้ำจากไอรีน ที่ห่อหุ้มทั้งสองไว้เป็นวงกลม
“พุ่งขึ้นข้างบนนะ” ไอรีนพูดออกไป มินจุนพยักหน้าอย่างเข้าใจ เพราะตอนนี้หอกน้ำแข็งของนิโคลล้อมรอบพวกเขาทุกทิศทุกทาง
“ได้เวลาแล้ว 3 2 1 ...”
ไอเวทพิษสีดำ พร้อมกับหอกน้ำแข็งของนิโคลพุ่งตรงมายังบาเรียทรงกลมที่ทั้งไอรีนและมินจุนอยู่ภายในอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเกิดแสงสว่างวาบแสบตาขึ้นมา กระแสพลังทำให้เกิดการเสียดสีกับอากาศ จนโมเลกุลอากาศรอบ ๆ เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พลังงานความร้อนที่เกิดขึ้นระเบิดตัวออกมา
ตู้ม !
อีกมุมหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไปเกือบหนึ่งกิโลเมตร เท้าทั้งสี่ของซาจิททาเรียสวิ่งมาหยุดยืนอยู่บนดาดฟ้าของตึกสูงหลายชั้น สายตามองตรงไปยังบริเวณบ้านที่มีการต่อสู้ระหว่างภูติดวงดาวอย่างดุเดือด บริเวณนั้นมีการระเบิดขึ้นมาหลายครั้งจนตอนนี้ที่ตรงนั้นแทบจะเรียกได้ว่าเละเทะอย่างไม่มีชิ้นดี ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ เริ่มแตกตื่นวิ่งหนีห่างจากบริเวณบ้านพักหลังนั้นอย่างจ้าละหวั่น ซาจิททาเรียสกำลังสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นรอบ ๆ เพื่อประเมินความเสียหายจากสิ่งที่เขากำลังจะทำเพื่อช่วยเหลือผู้ถือครองกุญแจของเขา ดวงตาที่มองเห็นได้แม้กระทั่งบริเวณนั้นจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตามเพ่งไปยังมินจุน และเฉินที่กำลังต่อสู้กันอยู่ ด้านบนของบ้านแอรีสกำลังปลดปล่อยเวทมนตร์สนามโน้มถ่วงโดยมีอควาเรียสคอยขัดขวางไม่ให้ทำได้สำเร็จ บนอากาศและหลังคาบ้าน ร่างของกวินท์และฮิโรชิเป็นเหมือนดวงไฟสีแดงและสีฟ้าที่พุ่งเข้าหากันไม่หยุดเบื้องหลังเป็นพระจันทร์ดวงกลมโตสีขาว
“พวกนาย ออกมาจากบริเวณบ้านนั่นเดี๋ยวนี้ อีกสิบวินาที ที่นั่นจะไม่เหลือแม้แต่ซาก สร้างบาเรียกันให้ตัวเองออกมาจากรัศมีของตัวบ้านให้ได้”
ซาจิททาเรียสพูดออกไปกับอากาศ ทักษะเสริมของเขาคือการที่สามารถสื่อสารกับคนที่ต้องการได้แม้จะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม
บนมือของเขามีธนูด้ามสีทองที่กำลังง้างสายธนูอยู่ พร้อมกับลูกดอกธนูขนาดใหญ่เท่ากับดาบ ตรงปลายคมลูกดอกมีออร่าสีขาวเปล่งประกายออกมาเหมือนกับว่าพลังเวทมนตร์กำลังรวมกันอยู่ตรงนั้น ไม่ช้ามือก็ปล่อยลูกธนูนั้นออกไป เกิดเสียงลมตัดกับอากาศบริเวณรอบ ๆ เหมือนเครื่องบินที่บินด้วยความเร็วสูง
แสงสีขาวสว่างจ้ากระจายออกมาเป็นวงกว้าง พร้อมกับลูกธนูของซาจิททาเรียสที่พุ่งตรงไปยังบริเวณที่กำหนดด้วยความเร็วไม่ต่างอะไรจากอุกกาบาตที่พุ่งตรงมายังโลก แสงสว่างสีขาวแสบตาจ้าไปทั่วเมือง ก่อนจะเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นตามมาสนั่นหวั่นไหว
บึ้ม !
