บทที่ 1 ที่แท้ฟู่อวี้ก็ชอบผู้หญิงแบบกว่านอิง

บทที่ 1 ที่แท้ฟู่อวี้ก็ชอบผู้หญิงแบบกว่านอิง

 

เวลาสองทุ่ม ฝนตกโปรยปรายไม่ขาดสาย

 

เมื่อเยี่ยนฉางฉิงเดินขึ้นมาถึงชั้นสามของคลับ ‘เสวี่ยเซิง’ จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ถามพวกหร่วนยั่งเลยว่าอยู่ห้องไหนกัน

 

ขณะที่กำลังจะโทรถาม ฉางฉิงก็พลันเห็นหร่วนยั่ง เจียงตั่วเหยาและกว่านอิงยืนอยู่ที่ด้านซ้ายของระเบียงทางเดินพอดี

 

พวกเธออยู่หอพักเดียวกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย สนิทสนมกันพอสมควร ทั้งสี่คนนานๆ ทีจะมีเวลาว่าง อีกทั้งต่างก็อยู่ที่เป่ยเฉิง เย็นนี้จึงนัดมาเจอกัน

 

เพียงแต่เวลานี้มีชายหนุ่มในชุดสีเทาดูเด่นสะดุดตาคนหนึ่งยืนอยู่ข้างกายกว่านอิง

 

แสงไฟที่มัวสลัวทำให้มองเห็นได้ไม่ชัดเท่าไร ภายในดวงตาคู่สวยของชายหนุ่มที่จ้องมองกว่านอิงนั้นเจือไปด้วยความขุ่นเคืองไม่พอใจ เห็นได้ว่าเขากำลังโกรธอยู่ เส้นโครงใบหน้าที่หล่อเหลาดูตึงเครียดขนาดนั้น แต่กลับไม่เห็นริ้วรอยเลยแม้แต่น้อย

 

ฉางฉิงคิดว่ากว่านอิงคงไปทำให้ใครไม่พอใจเข้า จึงรีบเดินเข้าไปหา แต่แล้วจู่ๆ ชายหนุ่มคนนั้นก็สาวเท้ายาวเดินมาทางเธอ

 

ฝีเท้าของเขาเร็วมาก หลังจากที่ไหล่ของฉางฉิงชนกับเขา ตัวเธอก็กระแทกเข้ากับผนังด้านข้าง

 

ฉางฉิงงงงัน แล้วมองดูชายหนุ่มเดินลงบันไดหายไป

 

“ฉางฉิง เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย” หร่วนยั่งรีบเข้ามาดูเธอ

 

ฉางฉิงส่ายหัวด้วยความมึนงง แล้วเห็นใบหน้าที่ดูอ่อนแอของกว่านอิงเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความละอายใจ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

 

เจียงตั่วเหยากับหร่วนยั่งมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แล้วนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา

 

“ฉางฉิง มาแล้วเหรอ เข้าไปข้างในกันเถอะ” กว่านอิงเช็ดน้ำตาและจูงฉางฉิงเดินเข้าไปในห้อง พอเข้าไปข้างใน ถึงได้เห็นว่ามีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งนั่งอยู่ในห้อง VIP เขาสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวสีดำ ปลายนิ้วคีบบุหรี่จุดไฟสีแดงฉาน เส้นโครงใบหน้าที่เลือนรางท่ามกลางแสงสลัวดูแข็งทื่อและเคร่งขรึม

 

“ฉางฉิง คุณคนนี้คือคุณฟู่ ประธานบริษัทผลิตสื่อภาพยนตร์และโทรทัศน์ซ่างเหว่ย” กว่านอิงแอบอิงข้างกายของชายหนุ่มแปลกหน้าและกระซิบแนะนำฉางฉิงให้รู้จัก “ฟู่อวี้คะ คนนี้เพื่อนฉันชื่อเยี่ยนฉางฉิงค่ะ”

 

ฉางฉิงถึงกับตะลึงงัน เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอฟู่อวี้เป็นช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อนตอนปีหนึ่ง เขายืนอยู่ที่ระเบียงที่มีต้นตีนตุ๊กแกขึ้นเขียวครึ้มและมองดูเธอขนกระเป๋าสัมภาระขึ้นรถทีละชิ้นๆ

 

ทั้งคู่ไม่ได้เจอหน้ากันห้าปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าพอมาเจอกันอีกที เขาก็กลายเป็นประธานบริษัทผลิตสื่อบันเทิงซะแล้ว

 

สายตาของฉางฉิงหยุดอยู่ที่มือของกว่านอิงที่เกาะแขนฟู่อวี้ แล้วความรู้สึกสับสนงุนงงก็ปรากฏขึ้นภายในใจอย่างไม่ขาดสาย รวมทั้งความหงุดหงิดที่คันยุบยิบ

 

เขาจำเธอได้ไหมนะ ไม่รู้ว่าควรแสร้งทำเป็นไม่รู้จักหรือว่า...

 

“ฉางฉิง โตเป็นสาวขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย” คิ้วคมเข้มของฟู่อวี้ขยับเล็กน้อย ทำลายความกังวลของเธอให้หายไป

 

“ทั้งสองคนรู้จักกันเหรอ?” กว่านอิงประหลาดใจ

 

เจียงตั่วเหยาตำหนิเชิงล้อเล่น “ฉางฉิง รู้จักประธานฟู่ คนใหญ่คนโตขนาดนี้ ทำไมเธอไม่บอกเราให้เร็วกว่านี้ล่ะ”

 

“ฉันเองก็ไม่ได้เจอประธานฟู่มาตั้งสี่ห้าปีแล้วล่ะ” ฉางฉิงยิ้มเจื่อนๆ นั่งลงข้างหร่วนยั่ง แล้วอธิบายว่า “เมื่อก่อนฉันกับคุณย่าอาศัยอยู่ที่หยางโจว ส่วนประธานฟู่อยู่ข้างบ้านเรา ต่อมาฉันก็ย้ายมาที่เป่ยเฉิง เลยไม่ได้เจอกันอีกเลย แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันด้วย ถ้ารู้แต่แรกว่าประธานฟู่จะก้าวหน้ามากขนาดนี้ ฉันก็ยอมหน้าด้านตีสนิทกับเขาแล้ว”

 

ฟู่อวี้ยิ้มให้เธอ “เธอนี่นะ พูดล้อเล่นเป็นกับเขาด้วย มีพ่อเธออยู่ทั้งคน ยังอยากจะตีสนิทกับฉันไปทำไมอีกล่ะ”

 

ฉางฉิงเม้มปากยิ้ม สองมือวางบนหัวเข่า ท่านั่งแสนจะเรียบร้อย อันที่จริงเธอรู้ดีว่าตัวเองจะเป็นแบบนี้แค่เฉพาะตอนที่ตื่นเต้นเท่านั้น

 

“โลกนี้ช่างกลมจริงๆ เลยนะ” ใบหน้าเรียวเล็กของกว่านอิงซบบนไหล่ของฟู่อวี้

 

ฉางฉิงเบือนหน้าไปอีกทางอย่างเงียบๆ

 

โลกกลมจริงๆ นั่นแหละ เพื่อนเล่นสมัยเด็กที่เธอเคยตามจีบอยู่หลายปีกลับกลายเป็นแฟนของเพื่อนเธอ

 

ว่าแต่ที่แท้ฟู่อวี้ก็ชอบผู้หญิงแบบกว่านอิงนี่เอง เธอไม่เข้าใจเขาเลยสักนิด

 

......................................................