Money Monster Episode XXV [เศษเดนมารวมตัวกัน]

Money Monster

Episode XXV

[เศษเดนมารวมตัวกัน]

เวลาผ่านไปอย่างเรื่อยเปื่อยไลท์ยังคงเดินๆ วิ่งๆ อยู่อย่างไม่หยุดหย่อน โดยไม่ทราบเลยว่าไลท์ล่วงรู้แล้วหรือยังว่าต้นตอของปัญหาทั้งหมดเกิดจากอะไรกันแน่

ชายหนุ่มในเสื้อฮู้ดจดจ้องเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้นจนจบ เขาหัวเราะไปมาพลางเลื่อนนิ้วที่โทรศัพท์มือถือ รอให้ข้อความในแชตไหลไปเรื่อยๆ อย่างเป็นสุข ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เยี่ยงคนบ้า

เอ็กซ์เตอร์505:เป้าหมายวิ่งไปทางทิศตะวันออกแล้ว

เบอร์ริง116:ทิศตะวันออกใกล้ปั้มน้ำมันหอยพระอาทิตย์ ใครอยู่ใกล้แถวนั้นไปเสียบที

โรนัน991:ฉันอยู่แถวนั้น

เบอร์ริง116:ดีๆ คนอื่นที่ใกล้ๆ ก็เคลื่อนไหวกันด้วย อย่าปล่อยให้มันได้กรีดไปแม้แต่ตัวเดียว

แชตสนทนายังคงไหลอย่างต่อเนื่อง

ความผิดปกติที่ไลท์ประสบไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นโดยฝีมือของมนุษย์แถมยังไม่ใช่คนแค่สองคน แต่มากเกือบหนึ่งร้อยคนเลยทีเดียว

เหตุใดที่มีโบรกเกอร์นับร้อยคนมาร่วมมือกันขัดขวางไลท์ ต้นเหตุย่อมมาจากตอนที่เขาไปเล่นพนันกับเซลิเป้ ในเหตุการณ์ครั้งนั้นมีผู้พนันจำนวนไม่น้อยที่แทงข้างเซลิเป้ หลายคนก็หน้ามืดหนัก รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเซลิเป้เลยแทงจนเกือบหมดตัว ทว่า สุดท้ายก็แพ้ได้กลับมาเพียงความว่างเปล่า

ไม่ใช่แค่เซลิเป้ที่โกรธแค้นไลท์ปานจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ฝั่งผู้แพ้พนันก็เจ็บแค้นเช่นกัน แค้นทั้งเซลิเป้ที่ดันโง่ไปแพ้จนตนเองต้องเสียทรัพย์สินไปมหาศาล แค้นไลท์ที่ชนะเป็นต้นเหตุให้เสียเงินพนัน แม้แท้จริงแล้วฝั่งตนจะเป็นฝ่ายผิดที่ดันไปพนันแพ้เอง แต่มนุษย์ยามหน้ามืดไม่ยอมรับเหตุผลที่แท้จริงเสมอไป และโยนความผิดไปให้คนๆ เดียว

โดยเฉพาะหลายคนที่เสียทรัพย์สินไปมากแล้ว คะแนนที่ทำได้ก็ไม่ดี ก็เลยเริ่มมีการล่ารายชื่อกันอย่างลับๆ เพราะไหนๆ แล้วตนเองก็ไม่มีอนาคต ถ้าอย่างงั้นก็อย่าให้มันมีอนาคตที่ดี เมื่อได้รู้รายละเอียดของการสอบอบรมก็เริ่มวางแผนกัน

โดยการนำเครื่องมือสื่อสารเข้ามา แม้จะสื่อสารกับคนด้านนอกไม่ได้แต่มันก็ใช้สื่อสารกับผู้เข้าสอบด้วยกันเองได้เช่นกัน กระจายกำลังกันออกค้นหาจนกระทั่งพบตัวไลท์แล้วค่อยส่งข้อมูลให้ผ่านแชตกลุ่มที่มีสมาชิกเป็นร้อยคน ใช้เวลาราวหนึ่งถึงสองชั่วโมงในการเคลื่อนที่ตรงมาหาไลท์

ความจริงแล้วจะกำจัดไลท์ให้หมดสภาพเลยก็ได้ แต่นี่คือการกลั่นแกล้ง จึงมีวิธีการที่สร้างสรรค์กว่านั้น นั่นคือการกระจายกำลังออกเป็นวงกลมโดยมีไลท์เป็นจุดศูนย์กลาง ไม่ว่าไลท์จะเคลื่อนที่ไปที่ใด โบรกเกอร์คนอื่นที่อยู่ในรัศมีก็จะเคลื่อนที่ตาม

โบรกเกอร์เหล่านั้นจะทำการกำจัดกรีดทุกตนที่ขวางหน้า ไม่ให้หลุดรอดจนไปถึงเงื้อมมือของไลท์ มีการบอกตำแหน่งการเคลื่อนที่ มีการสกัดการเคลื่อนไหว มีการจัดสรรหน้าที่กันอย่างเป็นระเบียบเพื่อให้แน่ใจที่สุดว่า ไลท์ ลินสตอร์มจะไม่ได้คะแนนอีกเลย

แม้ต่อให้ไลท์จะรู้ตัวแต่ก็จะไปทำอะไรได้ เพราะไม่มีกฎสักข้อระบุไว้ว่าห้ามทำ กรีดที่เป็นคะแนนเป็นของทุกคน ผู้เข้าสอบทุกคนสามารถกำจัดได้ และไม่ได้ห้ามไม่ให้ร่วมมือกัน มิเช่นนั้นคงตัดการสื่อสารภายในมิติทับซ้อนแห่งนี้ไปด้วยแล้ว

“แกมันจบสิ้นแล้ว ไลท์ ลินสตอร์ม” ชายสวมฮู้ดเอ่ยก่อนจะเริ่มหัวเราะในลำคอ ตอนนี้เขาอยากเห็นสีหน้าที่สิ้นหวังของอีกฝ่ายเหลือเกิน ตอนนี้เขาเดาไว้ว่าไลท์คงกำลังวิ่งควานหากรีดอยู่แบบจะเป็นจะตาย และคงหาไม่ได้อีกเลยจนกว่าเวลาการสอบจะหมดลง

“วิเศษที่สุด..แกพังทลายแล้ว! ฉันแก้แค้นแกได้แล้ว ฮ่าๆๆ!!”

ตึงตึ้ง

เสียงข้อความในมือถือเด๊งขึ้นหนึ่งครั้ง ชายสวมฮู้ดไม่สนใจและกำลังดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ได้แก้แค้นสำเร็จ

ตึงตึ้ง ตึงตึ้ง ตึงตึ้ง ตึงตึ้ง ตึงตึ้ง ตึงตึ้ง

เสียงเตือนข้อความดังขึ้นระรัวจนผิดปกติ ชายสวมฮู้ดถุ้ยน้ำลายลงพื้นอย่างเสียอารมณ์ก่อนจะเปิดแชตขึ้น แล้วก็ต้องพบกับข่าวร้ายเข้า

ชายสวมฮู้ดเปิดตาโพลงทันทีเมื่อเห็นข้อความจำนวนมากเด้งขึ้นเป็นเรื่องเดียวกัน นั่นก็คือ..

โดนแย่งคะแนนในเวลาไล่เลี่ยกัน

“เป็นไปได้ยังไง!” ชายสวมฮู้ดโพล่งเสียงออกมาอย่างตกใจก่อนจะพิมพ์ข้อความถาม พบคำตอบว่ากรีดที่อยู่ตรงหน้าตายจากการถูกโจมตีด้วยกะโหลกศีรษะที่เร็วและรุนแรงมาก และเกิดขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกันทั้งที่แต่ละคนมีระยะห่างกันไม่ใช่น้อยๆ อีกด้วย

‘ประหลาด จะประหลาดเกินไปแล้ว ใครทำ..ใครมันทำแบบนี้ได้ ถ้าไม่ใช่คนมีอาวุธระยะไกลคงทำไมได้..’

“!!!! อาวุธระยะไกลงั้นเรอะ” ชายสวมฮู้ดนึกอะไรออกเลยรัวข้อความบนแชตกลุ่มในทันที

ชายสวมฮู้ด: เป้าหมายตอนนี้อยู่ไหน

          คนที่จับตาดูอยู่:แถวๆ แกรนด์เทอมินอล ไม่ได้ไปไหนมาสักพักแล้ว

“แกรนด์เทอมินอล..มันตึกสูงห้าสิบเมตรไม่ใช่เรอะ”

 

 

ด่านฟ้า ตึกร้างแกรนด์เทอมินอล

ร่างของไลท์กำลังหมอบลงกับพื้นโดยมีปืนสไนเปอร์ไรเฟิลอยู่เบื้องหน้า เขาบรรจุกระสุนลงไปเตรียมจะยิงกระสุนอีกนัด สายตามองผ่านกล้องส่องทางไกลขนาดจิ๋วและได้เห็นโบรกเกอร์จำนวนหนึ่งถึงสองคนกำลังรุมล่ากรีดหนึ่งตัว เขาปรับลำกล้องพอเห็นจุดลูกศรสีดำเล็งในตำแหน่งศีรษะก็พลันเหนี่ยวไกลออกไปในทันที

กระสุนปืนพุ่งออกไปด้วยสภาพไร้เสียงจากอุปกรณ์พิเศษ เคลื่อนที่เข้าด้วยความเร็วสูงที่กะโหลกศีรษะของกรีดตนนั้น มันล้มลงกับพื้นก่อนที่จะแหลกสลายไปในเวลาต่อมา โดยมีโบรกเกอร์บริเวณนั้นที่งงกันเป็นไก่ตาแตก กวาดสายตามองไปทั่วพร้อมทำท่าลุกลี้ลุกลน

“กระสุนปืนหมดแล้ว ไปเติมมาให้ที” ไลท์เอ่ยคำสั่ง หุ่นกระบอกโลหะที่นั่งอยู่ข้างๆ พยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปไม่กี่เมตรซึ่งมีตู้ขนาดใหญ่คล้ายเครื่องหยอดเหรียญอัตโนมัติตามสวนสาธารณะ แตกต่างก็แค่สินค้าที่มีไว้ขายไม่ใช่น้ำผลไม้หรือน้ำอัดลม หากแต่เป็นกระสุนปืนต่างหาก

หุ่นกระบอกโลหะหยอดเหรียญและกดเข้าที่ตัวอักษร[สไนเปอร์ไรเฟิล]ก่อนที่แพ็ตกระสุนขนาดเล็กจะร่วงหล่นออกจากช่อง มันล้วงเอาของภายในออกมาแล้วนำกลับมาให้เจ้านายของมัน ไลท์หยิบกระสุนแล้วบรรจุเข้าที่ปืนพร้อมหาเป้าหมายต่อไป

พอไลท์ขึ้นมาอยู่ที่สูงเขาก็สังเกตได้ชัดเจน ว่าในรัศมี1ถึง2กิโลเมตรโดยมีเขาเป็นจุดศูนย์กลางโล่งสนิทไม่มีกรีดเลยแม้แต่ตัวเดียว แต่นอกจากรัศมีที่ว่ากลับเต็มไปด้วยกรีดน้อยใหญ่มากมาย เขาจึงสันนิฐานได้แค่อย่างเดียว..นั่นคือมีไอ้งั่งมาร่วมมือกันเพื่อหวังจะจบอนาคตของตนเองอยู่

ไลท์โกรธมากและคิดสาปแช่งที่ทำให้เขาต้องเสียเวลาวิ่งวุ่นไปทั่วเมืองอยู่ตั้งหลายชั่วโมง แต่จะไปทำอะไรได้เพราะกฎมันไม่ได้ห้าม แต่ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเขาจะไม่สามารถเก็บคะแนนได้อีกเลย

ไลท์ก็เลย..เลือกตัวเลือกที่เรียกได้เต็มปากว่า[ต่อยมาต่อยกลับ ไม่โกง]

การ์ดAbility แลกเปลี่ยนคลังอาวุธ เสียการ์ดสองใบหรือการ์ดWeaponหนึ่งใบ สามารถเลือกการ์ดWeaponที่มีระดับความหายากไม่เกินRมาขึ้นมือได้หนึ่งใบ เขาจึงเลือก[Sniper Rifle] มาขึ้นมือและสั่งใช้งาน เพราะมันมีระยะการโจมตีที่ไกลและรุนแรงมาก

แน่นอนว่ามันคืออาวุธระยะไกลที่ใช้งานยากที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะจิตใจต้องสงบ มีปัจจัยมากมายให้คำนวณไม่ว่าจะเป็นแรงลมหรือระยะห่าง แต่หากไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง นั่นเท่ากับเขาจะไมได้คะแนนเลยแม้แต่แต้มเดียว จึงต้องลองหัดดูแบบตามมีตามเกิด

และแน่นอนว่ากระสุนของสไนเปอร์ไรเฟิลมีจำกัด ไลท์จึงงัดการ์ดAbilityที่ชื่อว่า[ตู้ขายกระสุนอัตโนมัติ] สามารถซื้อกระสุนพื้นฐานได้ทุกชนิดกับมันแต่ตัวตู้จะไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ ตราบใดที่ไลท์ยังปักหลักปักฐานอยู่ตรงนี้กับปืนสไนเปอร์ไรเฟิล เขาจะล่ากรีดได้เท่าไหร่ก็ได้เท่าที่ต้องการ

ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่ไลท์เรียกใช้ออกมาจากการ์ดมีระยะการโจมตีรัศมีสามกิโลเมตร แถมถ้าเล็งที่หัวก็แทบจะตายหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาแย่งกรีดทุกตัวที่โบรกเกอร์คนอื่นต่อสู้อยู่ในรัศมีที่โจมตีถึง แม้การแย่งเหยื่อจากคนอื่นจะเป็นการกระทำที่สมควรโดนสาปแช่ง ทว่า..

‘ก็กฎมันไม่ได้ห้าม’ ไลท์คิดในใจพร้อมรู้สึกสดชื่นแปลกๆ เสมือนกับเป็นการตอกหน้าเอาคืนไอ้พวกที่ดันมาแส่หาเรื่องเขาก่อน

คะแนนของไลท์พุ่งขึ้นสูงอย่างต่อเนื่องจนในที่สุดก็กลับมาติดในทำเนียบหนึ่งร้อยคนแรกได้สำเร็จ เหล่าแก๊งหาเรื่องรู้สึกเหมือนมายืนเรียงแถวกันแล้วถูกคู่กรณีตบหน้าหมู่หน้าฉาดจนบวมบูดไม่มีผิด พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง..แถมทำอะไรไม่ได้อีกด้วย

ตอนนี้พวกตนรู้แล้วว่าทั้งหมดเป็นฝีมือของไลท์และอาวุธชนิดเดียวที่ยิงได้ไกลขนาดนี้คือสไนเปอร์ไรเฟิลแน่นอน แล้วใครหน้าไหนจะไปฆ่ากรีดแข่งกับคนที่ใช้สไนเปอร์ไรเฟิลสู้ล่ะ ไม่มีทางที่จะตอบโต้อะไรอีกฝ่ายอีกด้วย นอกเสียจากยอมแพ้และปล่อยให้ล่ากรีดได้สะดวกดังเดิม

‘ยอมไม่ได้’ ชายสวมฮู้คในใจพลางกำมือแน่นด้วยความเคืองใจ สายตามองไปยังดาดฟ้าบนตึกสูงซึ่งห่างออกไปประมาณห้าร้อยเมตร เขากัดฟันแน่นและกระโดดลงจากที่นั่ง วิ่งลัดเลาะตามตรอกซอยเล็กๆ เพื่อจะได้เข้าถึงเป้าหมายโดยไม่ให้โดนจับได้

ชายสวมฮู้ด:ยืนโง่อะไรอยู่! ไปฆ่ามันสิ อย่าให้มันได้หยามพวกเรา

 

 

“รู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้” ไลท์เอ่ยหลังจากใช้ลำกล้องส่องไปทั่ว เวลานี้กรีดหาตัวได้ง่ายมากและพวกมันก็ไม่ได้สู้กับโบรกเกอร์อยู่ เสมือนกับว่าจู่ๆ โบรกเกอร์พวกนั้นก็พร้อมใจกันหยุดล่าคะแนนต่ออย่างนั้นแหละ เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

“เจ้าหุ่น ซื้อกระสุนปืนกลให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ เราต้องออกไปจากที่นี่แล้ว” ไลท์ออกคำสั่งเจ้าหุ่นกระบอกโลหะพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปกดกระสุนปืนกลจำนวนมากใส่กระเป๋า ทั้งสองรีบวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว หวังจะออกจากสถานที่แห่งนี้ให้ไวที่สุด

‘พวกนั้นอาจเปลี่ยนจากขัดขวางมาทำร้ายเราแทน ตอนนี้เหลือการ์ดอยู่ห้าใบ เงินประมาณสามแสน ถึงเราจะได้เปรียบด้านระยะแต่ถ้าถูกล้อมยังไงก็เสร็จ แถมยังมีคนคอยจับตามองเราอยู่ด้วย ถ้าจะหนีให้พ้นต้องลงไปท่อระบายน้ำหรือทางลับใต้ดิน’ ไลท์คิดและควานหาทางออก ตึกแห่งนี้น่าจะเคยเป็นโรงแรมหรูมาก่อน น่าจะมีทางออกฉุกเฉินในกรณีที่เกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝัน

ไลท์สำรวจจนทั่วและในที่สุดก็เจอห้องที่เขียนเอาไว้ว่าทางออกใต้ดิน ทว่า พอจับลูกบิดเพื่อเปิดประตูก็พบว่ามันถูกล็อกอยู่ เขาพยายามจะเปิดมันออกแต่ก็ไม่เป็นผล

“บ้าชิบ!” ไลท์สถบออกมาอย่างหยาบคาย แถมประตูก็ถูกสร้างจากแผ่นโลหะอย่างดีส่งผลให้ทำลายทิ้งไม่ได้ ชายหนุ่มไม่มีเวลาให้เสียอีกแล้วจึงตัดสินใจวิ่งออกไปทางประตูหนีไฟ เพียงแต่ ที่นั่นมีใครสักคนคอยต้อนรับเขาอยู่แล้ว

ทันทีที่เปิดประตูออกไปนอกตึก มอนสเตอร์ประเภทสัตว์จำนวนหนึ่งพุ่งเข้าใส่ไลท์ในระยะประชิด ร่างกายขยับเขยื้อนไมได้ดังใจนึกเนื่องด้วยอาการช็อก เพียงอีกไม่กี่อึดใจเขี้ยวเล็บของสัตว์ป่าก็จะสร้างรอยแผลกว้างไว้บนตัวเขา

หุ่นกระบอกโลหะทำตามสัญชาตญาณ มอนสเตอร์ที่ไม่ได้รับคำสั่งจะถูกโปรแกรมให้รักษาชีวิตของผู้เป็นนายเอาไว้ มันถือวิสาสะกระชากคอเสื้อของไลท์พร้อมกับดึงกลับเข้ามาอย่างรุนแรง ฝ่ายที่ถูกขย้ำจึงกลายเป็นมันซะเอง

“โอ๊ย” ไลท์กระแทกลงพื้นและส่งเสียงออกมา สายตามองหุ่นกระบอกโลหะที่กำลังถูกสัตว์หลายตัวรุมทิ้งฆ่าอย่างโหดเหี้ยม เขาคว้าปืนกลเบาที่สะพายข้างหลังมาเล็งใส่พวกมันและเหนี่ยวไกลค้างไว้ ส่งผลให้กระสุนที่มีอยู่ทั้งหมดถูกยิงออกไปอย่างบ้าคลั่ง

“ออกมา บอมเบอร์!” ไลท์ตะโกนก่อนจะเสียบการ์ดใบหนึ่งเข้าใช้งาน

[Summon Card : (R) บอมเบอร์มือวางระเบิด 13,540 Coin]

“เช็ค”

[Payout Complete (ชำระเสร็จสิ้น)]

เมื่อการ์ดถูกเรียกใช้งาน บอมเบอร์มือวางระเบิดพลันปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้าของผู้เป็นนาย

“เอานี่ไปใช้” ไลท์โยนปืนกลเบาไปให้มันใช้ บอมเบอร์รับมาพร้อมทำสีหน้างวยงงใส่ผู้เป็นนาย

“ความสามารถของแกต้องรอสามสิบวินาทีถึงระเบิดได้สักครั้งใช้ไหม ระหว่างนี้ก็ใช้ปืนสู้ไปพลางก่อน”

“...” บอมเบอร์ไม่ถูกตอบโต้แต่พยักหน้าเข้าใจหนึ่งที ไม่แน่ใจว่ามันไม่พูดเพราะไม่อยากหรือพูดไม่ได้กันแน่ มันหันมาทางพวกมอนสเตอร์ประเภทสัตว์และใช้ปืนกลยิงรัวศัตรูอย่างต่อเนื่อง

‘ตอนนี้เรากำลังอยู่ที่แคบ..อันตราย ถ้าโดนบุกทั้งหน้าทั้งหลังต้องไม่ดีแน่’ ไลท์เริ่มคิดในใจ

ไลท์มีทางเลือกอยู่สองทาง กลับออกไปหาทางออกด้านหลังซึ่งมีความเป็นไปได้ว่าศัตรูที่อยู่ด้านหลังอาจจะอุดทางหนีเอาไว้ ซึ่งจะบีบให้ถูกล้อมเร็วขึ้น หรือไปข้างหน้าทั้งที่ รู้อยู่แล้วว่ามีศัตรูรออยู่แล้วอย่างไม่ทราบจำนวน แต่ลดความเสี่ยงว่าจะถูกล้อมเอาไว้

ไลท์สำรวจการ์ดในมืออีกครั้งและก็พบว่า...

ไม่มีการ์ดสำหรับใช้พลิกแพลงสถานการณ์เลยแม้แต่ใบเดียว เป็นการที่มีไว้ใช้โจมตีล้วน ซึ่งหากหมดแล้วก็ไร้ซึ่งตัวช่วยใดๆ

ชายหนุ่มเหงื่อแตกบนใบหน้า อยากจะสาปแช่งเจ้าพวกบ้าที่ต้องบีบคั้นให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

“เอาก็เอาฟะ!” ไลท์กล่าวตัดสินใจออกมาแล้วสั่งให้บอมเบอร์วิ่งออกไปก่อนที่เขาจะตามหลังไปติดๆ บุกออกไปทางด้านหน้า ยอมเผชิญกับศัตรูอย่างตรงไปตรงมา

“บอมเบอร์ ขว้างระเบิดเร็ว!”

“...” บอมเบอร์พยักหน้าและหยิบระเบิดที่ลอยอยู่กลางอากาศขว้างออกไปด้านหน้า เมื่อเสียงระเบิดดังขึ้นทั้งสองก็พุ่งออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว หาเสาขนาดใหญ่เป็นที่กำบังและยิงตอบโต้ต่อไป แต่พอไลท์แอบเหลือบมองไปยังศัตรูก็ต้องตกตะลึง

กลุ่มคนสวมชุดเครื่องแบบแตกต่างกันจำนวนนับร้อยยืนประจำตำแหน่งพร้อมเล็งปืนมาที่กำบังของทั้งเขาและบอมเบอร์ โดยมีชายสวมฮู้ดที่ปิดใบหน้าครึ่งบนให้เห็นเพียงส่วนปากกำลังยืนยิ้มอยู่ท่ามกลางกองกำลังปริศนา

“ทุกคน ยิง!” ชายสวมฮู้ดกล่าวคำสั่ง กระสุนปืนจากปากกระบอกปืนนับร้อยพลันพุ่งกระหน่ำเข้าใส่ศัตรูของผู้เป็นนายเป็นห่าฝน ไลท์รีบหลบเข้ากำบังในทันทีด้วยความแตกตื่นสุดขีด

‘มอนเสตอร์พวกนั้น..ทหารปืนไฟ สวาท มาเฟีย เป็นประเภทใช้ปืนทั้งนั้นเลยนี่ แถมปริมาณ...หรือว่าจะ..’

“เซลิเป้! ที่แท้ทั้งหมดนี่ก็เป็นฝีมือแกเองสินะ”

“ฮ่าๆๆ! ไม่ใช่ฉันคนเดียวแต่เป็นพวกเราต่างหาก” เซลิเป้ถกฮู้ดขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าและทรงผมเม่นของเขาอย่างชัดเจน จากนั้นกลุ่มคนจำนวนหนึ่งก็พากันโผล่พรวดออกมาตามที่ซ่อนต่างๆ ในบริเวณนั้น ไลท์ที่เห็นฉากตรงหน้าก็ถึงกับต้องกลืนน้ำลายเฮือกโต

“ขอโทษทีนะ แต่คนไม่ชอบขี้หน้าแกเยอะมากกว่าที่ฉันคิดซะอีก ไลท์ ลินสตอร์ม”

“เพื่อนนายหายไปไหนหมดแล้ว?” ไลท์ถามออกมา เซลิเป้คิ้วกระตุกหนึ่งทีราวกับคำพูดของชายหนุ่มผมทองไปสะกิดบางอย่างในใจของเขา

“ไอ้พวกขี้ขลาดนั่นมันไม่ยอมเซ็นสัญญาแห่งความมืดว่าจะภักดีต่อฉัน ต้องขอบคุณแกมากที่ทำให้ฉันตาสว่าง..มันทำให้ฉันรู้ว่าการได้อยู่คนเดียวมันดียังไง! ฉันไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใครทั้งนั้น”

“เหรอ แต่ฉันเห็นนายยกเพื่อนใหม่มาเพียบเลยนี่”

“พวกนี้แค่เพื่อนร่วมอุดมการณ์ชั่วคราว แค่ทำให้ชีวิตแกล้มเหลวได้พวกเราก็ไม่ต้องคบค้าสมาคมกันอีก ใช่แล้ว ทุกคนมารวมกันที่นี่เพื่อดับอนาคตของแกยังไงล่ะ!”

“ตลกแล้ว! ดับอนาคตของฉันแล้วจะได้อะไรขึ้นมา คะแนนยังจะเก็บกันอยู่ไหม”

“คะแนน? หึหึหึ งั้นรึ แกนี่จะว่าฉลาดหรืบื้ออยังไงดี”

“ว่ายังไงนะ?”

“รู้อะไรไหม ไม่มีใครเหมือนกับแกทุกคนหรอกนะ ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีอาวุธที่ใช้งานง่าย ไม่มีใครจะได้รับเงินหรือการ์ดดีๆ เหมือนแก คนที่มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ผ่านความท้อแท้และสิ้นหวังมาแล้ว คะแนนไม่กี่คะแนนไม่สามารถต่ออนาคตได้หรอก สู้มาทำลายไอ้คนที่มีอนาคตสดใสแบบแกมันน่าสนุกกว่าเยอะ”

“เหลวไหล! เพราะอิจฉาคนที่ได้ดิบได้ดีกว่าเท่านั้นแหละ [ฉันไม่ได้แกก็ต้องไม่ได้]งั้นเรอะ ตรรกะป่วยๆ แบบนี้มันเหม็นฉุนยิ่งกว่าฉี่หมาซะอีก ก็แค่พวกไม่มีความพยายาม คนเราท้อแท้ได้สิ้นหวังได้ แต่เอามันมาใช้เป็นข้ออ้างของความล้มเหลวไมได้หรอกนะ”

“คนที่ได้ดิบได้ดีแบบแกไม่มีทางมาเข้าใจพวกเราหรอก!” เพื่อนร่วมอุดมการณ์ของเซลิเป้เอ่ย

“พวกเรารู้มาจากเซลิเป้แล้ว ไม่ใช่แค่ได้ปืนอย่างเดียวแต่ยังได้การ์ดสีทองเป็นระดับSRด้วย ขี้โกง..คนที่ขี้โกงแบบแกมันทำให้พวกเราเหม็นขี้หน้าขนาดไหนคงจินตนาการไม่ออกสินะ”

“ฉันได้รับข้อเสนอพิเศษจากมาม่อนเพราะมีหนี้เยอะต่างหาก! ฉันได้มันมาถูกต้องตามกฎของMoney Monster ไม่ใช่การโกง”

“ถ้าอย่างนั้นพวกฉันจะฉีกกระชากแกเป็นชิ้นๆ แล้วเอาทุกอย่างมาจากแกเอง” สิ้นเสียงคำกล่าวโบรกเกอร์พวกนั้นก็พากันเฉกอาวุธขึ้นมือเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ ไลท์เริ่มทำหน้าซีดไร้ซึ่งหนทางออกใดๆ ทั้งสิ้น

“โลกใบนี้มันวิบัติยังไงล่ะ ไลท์” เซลิเป้เผยรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นใบหน้า

“ส่วนฉันก็มีเหตุผลที่ต้องจำกัดแกให้ได้..จะบอกอะไรให้ มาม่อนมายื่นข้อเสนอให้ฉันเมื่อวานนี้เอง ว่าถ้าขัดขวางแกได้ฉันจะได้รับการ์ดสีทองระดับSRหนึ่งใบ”

“ว่าไงนะ! ทำไม ทำไมมาม่อนถึงต้องทำอย่างงั้น” เมื่อไลท์ได้ยินชื่อมาม่อนสติของเขาก็เริ่มแตกกระเจิง แต่เหมือนอีกฝ่ายไม่มีกะใจจะตอบคำถามของเขาเลยแม้แต่น้อย เมื่อกลุ่มโบรกเกอร์จำนวนนับร้อยพากันวิ่งกรูเข้ามาพร้อมกับเสียงตะโกนอันทรงพลัง

“ตายไปซะเถอะ!”

“จงลิ้มรสชาติของความพ่ายแพ้ไปซะ”

“การ์ดของแกต้องเป็นของฉัน”

“อึก! เรื่องอะไรที่ฉันจะไปยกให้” ไลท์กลืนน้ำลายหนึ่งทีและเสียบการ์ดเรียกปืน[(R) Thompson Phantom] มาขึ้นมือและโผล่ออกไปรัวกระสุนใส่ศัตรู แต่พวกนั้นกลับอัญเชิญมอนสเตอร์ไว้ด้านหน้าเพื่อใช้เป็นเกราะกำบังกระสุนโดยเฉพาะ

“บอมเบอร์! โยนกระสุนทั้งหมดออกไป” ไลท์กล่าวคำสั่ง เนื่องจากบทสนทนาค่อนข้างกินเวลาอยู่พอสมควรบอมเบอร์จึงมีเวลาสำหรับการรวบรวมระเบิด มันฉายแสงสีแดงที่ดวงตาของมันก่อนจะโยนระเบิดราวสี่ถึงห้าลูกออกไป

ลูกระเบิดทำงานส่งเสียงดังตูม ทำลายแนวหน้าของอีกฝ่ายได้ชั่วขณะหนึ่ง แต่พอเขาจะใช้การ์ดอีกใบหนึ่งเพื่อทำคอมโบกลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นเสียก่อน เป็นการเพิ่มแรงกดดันให้ไลท์อีกเป็นเท่าตัว

“ไออ้อนแพนดูลัม! จัดการมัน”

“ครับ..” เสียงต่ำอันคุ้นเคยดังขึ้นใกล้ๆ ไลท์สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่พื้น พอหันไปมองที่ต้นทางเสียงพบว่าร่างโลหะขนาดใหญ่ควงลูกตุ้มยักษ์น่าเกรงขามวิ่งตรงมาทางนี้

‘ชิบ! ต้องหนีออกจากตรงนี้’ ไลท์คิดในใจแล้ววิ่งออกไปอีกทางหนึ่งเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับโบรกเกอร์ ทว่า...

ปัง!ปัง!ปัง!ปัง!ปัง!

กระสุนจากเหล่ามอนสเตอร์ของเซลิเป้ดังขึ้นระรัว ไลท์กลิ้งหลบเข้ากำบังอีกทางหนึ่งซึ่งก็ไม่ได้ดีไปกว่าที่กำบังเก่าเลย

“เปล่าประโยชน์! แกหมดทางหนีแล้วไลท์ ถ้าแกหยุดโจมตีเพื่อนร่วมอุดมการณ์ของฉันก็จะบดขยี้แก ถ้าอยู่เฉยๆ ไออ้อนแพนดูลัมจะฆ่าแก ถ้าแกหนีมือปืนของฉันจะยิงแก ฮ่าๆๆๆ!!! แกมันจบสิ้นแล้ว”

“.....” ไลท์นิ่งงันไปซะสนิท หมดหนทางรอดแล้วจริงๆ แต่ว่า..สภาพจิตใจก็ยังไม่ได้ย่ำแย่ถึงเพียงนั้น ด้วยเหตุผลเพียงข้อเดียว นั่นคือการ์ดที่อยู่ในมือ

Summon Card : (SR) Tank Turtle 150,000 Coin

“ไม่มีทางเลือกแล้วสินะ..” ไลท์ถอนหายใจออกมาคล้ายกับปลงแล้ว เสียบการ์ดสีทองเข้าใช้ช่องใส่การ์ดในทันที

[Summon Card : (SR) Tank Turtle 150,000 Coin]

“เช็ค”

[Payout Complete (ชำระเสร็จสิ้น)]

Tank Tank Destroyer, Tank Turtle