Chapter 23 : Game On
Chapter 23 : Game On
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังนอนแช่อยู่ในน้ำ
ความเย็นที่แทรกซึมผ่านเข้ามาในชั้นผิวหนังทำให้ผมแทบจะสะดุ้งตัวทันที เพราะอากาศตอนนี้ก็เย็นไม่ใช่น้อย พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเหมือนกับกำลังจมอยู่ในน้ำจริง ๆ แต่เป็นลูกบอลน้ำที่มีไอรีนกับมินจุนอยู่ภายในเช่นเดียวกัน ผมรีบกลั้นหายใจเอามือปิดจมูกตัวเองทันทีตามสัญชาตญาณ แต่พอหันไปมองไอรีน เจ้าตัวก็ส่ายหัวออกมา ประมาณว่าไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น ผมเลยค่อย ๆ เอามือของตัวเองออกจากจมูก และลองหายใจดู ปรากฏว่าพวกเราหายใจในน้ำได้จริง ๆ แต่ไม่สามารถพูดออกมาได้ เพราะน้ำจะเข้าไปในปาก
พอหันไปเห็นร่างของมินจุนผมก็เกือบจะอ้าปากร้องด้วยความตกใจ เพราะเลือดของหมอนั่นกำลังไหลออกมาจากบริเวณแขนข้างซ้ายเป็นจำนวนมาก เฉียดตำแหน่งที่เป็นหัวใจเพียงหน่อยเดียว กลิ่นคาวเลือดจึงคลุ้งไปทั่วบอลน้ำของไอรีนเต็มไปหมด ตอนนี้สมองเริ่มเรียบเรียงสิ่งที่เกิดขึ้นได้แล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อนที่ผมจะสลบไป
มีคนบุกเข้ามาในบ้านพักของพวกเรา ...
และผมหลับไปหลังจากที่ได้ยินเสียงพิณของอควาเรียส ...
เสียงพิณของอควาเรียสหยุดลงไปแล้ว ตอนนี้ผม มินจุนและไอรีนอยู่บริเวณชั้นล่างของบ้าน ก่อนที่บอลน้ำที่พวกเราเคยอยู่ภายในจะแตกกระจายออกมา และสายน้ำร่วงลงตามแรงโน้มถ่วงของโลกเหมือนเช่นเคย ตามด้วยร่างของพวกเราสามคนที่หล่นลงมาบนพื้นดังตุบ สนามโน้มถ่วงของแอรีสที่เคยทำให้พวกเราขยับตัวไปไหนไม่ได้ตอนนี้ได้หายไปแล้ว แต่สภาพรอบบ้านพักทำให้ผมตกใจมากกว่า เพราะตอนนี้น้ำไหลนองเต็มพื้นไปหมด ระดับน้ำสูงเกือบเข่าผมได้ มันไหลลงมาจากบันไดเรื่อย ๆ ราวกับว่ามีใครเปิดน้ำทิ้งไว้บนชั้นข้างบน ทั้งบ้านตอนนี้เลยเรียกได้ว่าน้ำกำลังจะท่วม เพราะประตูและหน้าต่างทุกบานถูกปิดไว้ทั้งหมด
แค่ก ๆ
เสียงไอดังเหมือนสำลักน้ำดังขึ้นมา ผมหันไปมองที่มาของเสียงนั่นก็คือมินจุน หมอนั่นสะบัดหัวไปมาจนน้ำที่อยู่บนผมเจ้าตัวกระเด็นไปรอบ ๆ ดูเหมือนเมื่อกี้จะเผลออ้าปากดื่มน้ำเข้าไปหลายอึกหลังจากรู้สึกตัว
“เป็นไรมากเปล่าเนี่ย” ผมหันไปถามมินจุนที่ตอนนี้กำลังใช้พลังเวทของตัวเองรักษาอาการบาดเจ็บอยู่
“ยังโอเคอยู่ แต่ก็เกือบจะตายไปแล้ว ฮิโรชิมันเล็งมาที่หัวใจฉันเลย” มินจุนตอบผมกลับมา
ผมมองแผลของมินจุนกำลังเริ่มสมานกันด้วยพลังเวทของเจ้าตัว มันดูเหมือนเป็นการเย็บแผลให้เลือดหยุดไหลมากกว่าจะทำให้แผลค่อย ๆ หายไป ดูเหมือนว่าดาบซามูไรของฮิโรชิจะสร้างความเสียหายได้มากพอสมควรเลย
“พวกนายเดี๋ยวค่อยถามสารทุกข์สุกดิบกัน ตอนนี้เวทมนตร์ของอควาเรียสหมดลงแล้ว พวกนั้นคงจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับพวกนายเหมือนกันนั่นแหละ” ไอรีนรีบพูดขึ้นมา
“ฉันว่าพวกเราออกจากที่นี่กันก่อนเถอะ” มินจุนพูดต่อ พยุงร่างของตัวเองลุกขึ้น ลุยน้ำเพื่อจะเปิดประตูออกไปด้านนอกของตัวบ้านพักให้น้ำได้ระบาย ผมกับไอรีนพยักหน้ารับรู้ และรีบเดินลุยน้ำตามออกไปด้านนอกของบ้านเช่นกัน
แต่ก่อนที่พวกเราจะได้ทำอะไร ...
น้ำที่พวกเราเดินลุยก็เริ่มมีอุณหภูมิต่ำลงแบบเฉียบพลัน ผมรู้สึกได้ว่าขาของตัวเองกำลังชา ทำให้ก้าวเดินออกไปได้อย่างยากลำบาก น้ำที่ไหลลงมาจากบันไดบ้านเริ่มเปลี่ยนไป มันค่อย ๆ กลายเป็นน้ำแข็งไล่ลงมาจากด้านบน ดูเหมือนจะเป็นเวทมนตร์ของใครสักคนที่ทำให้เป็นแบบนี้ มินจุนรีบใช้บอลลมของตัวเองที่สร้างขึ้นมาบนมือขวาปาไปที่ประตูบ้านทันทีเพื่อให้น้ำระบาย ก่อนที่ขาของพวกเราจะติดอยู่ใต้น้ำแข็งที่กำลังลามลงมาเข้าใกล้พวกเราเรื่อย ๆ
ตู้ม !
ประตูบ้านทั้งบานกระเด็นหลุดออกไป ระดับน้ำที่อยู่สูงเกือบเข่าเริ่มลดลงไป จนเหลือแต่พื้นลื่น ๆ ที่มีน้ำแข็งเกาะอยู่เป็นบางส่วน ตรงบันไดมีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินลงมา บนมือของเธอมีวงแหวนเวทสีฟ้า ละอองน้ำแข็งเริ่มจับตัวกันเป็นรูปร่าง หมอกหนาเริ่มออกมาจากบริเวณตรงนั้น ทำให้พวกเรามองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
ตู้ม ! ตู้ม ! ตู้ม !
หอกน้ำแข็งเกือบสิบอันพุ่งตรงมาทางพวกเราจากกลุ่มหมอกหนานั่นอย่างรวดเร็ว จนก้มหลบแทบไม่ทัน แต่มีแส้สองอันที่เป็นกระแสน้ำขึ้นมาพันมันเอาไว้ แล้วปากลับไปอย่างรวดเร็วจากมุมใดมุมหนึ่งของบ้าน นี่คงเป็นฝีมือของสองฝาแฝดไพส์ซีสที่ช่วยพวกเราเอาไว้ ผมจำอาวุธที่ทั้งสองใช้ไว้ได้ ไอหมอกเริ่มจางลงปรากฏให้เห็นร่างที่เดินลงบันไดมาอย่างสง่างามราวกับนางพญา นี่คงเป็นนิโคล ผู้หญิงในรูปที่ใส่ชุดทูพีชที่มินจุนเคยเอาให้ผมดู
ตัวจริง ดูดีกว่าในรูปเยอะเลย ...
ด้านหลังของเธอมีหญิงสาวที่มีสองหัวเดินตามหลังมา ภูติดวงดาวเจมิไน
“มินจุน นายเป็นอะไรหรือเปล่า” สองฝาแฝดไพส์ซีสพูดถามผู้ถือครองกุญแจตัวเอง ทั้งคู่โผล่ตัวออกมาอีกมุมหนึ่งของบ้าน ก่อนรีบวิ่งมารวมกลุ่มกับพวกเรา สภาพบ้านตอนนี้เละเทะไปหมด เนื่องจากหอกน้ำแข็งเมื่อกี้ที่พุ่งออกมา โคมไฟ เฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ พังไปหมด ระบบการทำงานไฟฟ้าภายในบ้านเริ่มรวนจากการที่น้ำไหลนองไปทั่ว ไฟที่ส่องให้ความสว่างตอนนี้กะพริบติด ๆ ดับ
โคร้ม !
ผมได้ยินเสียงโครมครามดังมาจากชั้นบนของบ้าน น่าจะเป็นฝีมือของลีโอกับทอรัสที่ต่อสู้กันหลังจากฟื้นขึ้นมาแน่ ๆ ในขณะเดียวกันร่างของนิโคลกับเจมิไนก็ขยับเข้ามาใกล้พวกเรามากขึ้น หัวหนึ่งของเจมิไนลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีเขียวเป็นประกายจ้าจ้องมายังพวกเราที่กำลังพยายามออกไปจากบ้านหลังนี้ เพราะสภาพการต่อสู้ไม่ได้เอื้ออำนวยเลย แถมตอนนี้เสียงที่ดังโครมครามออกไปทั่ว คงจะปลุกคนที่มาเทศกาลดนตรีที่พักอยู่รอบ ๆ ให้ตื่นขึ้นมา การต่อสู้ในที่สาธารณะแบบนี้ไม่ดีต่อทั้งตัวผู้ใช้เวท และคนภายนอกที่อาจจะโดนลูกหลงไปด้วย แถมเป็นที่จับตามองของผู้รักษากฎหมายทั้งของมนุษย์และผู้ใช้เวทอีกต่างหาก
“หลับตา ! ปิดหูด้วย !” มินจุนร้องขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ดูท่าทางจะคุ้นเคยกับการต่อสู้กับเจมิไนมาเป็นอย่างดี ผมรีบทำตามที่หมอนั่นร้องบอกอย่างรวดเร็ว เพราะรู้มาว่าหัวหนึ่งของเจมิไนเมื่อลืมตาขึ้นมามองใครจะทำให้คนคนนั้นกลายเป็นหิน ส่วนอีกหัวเมื่อพูดอะไรออกมาจะทำให้เราเชื่อฟังได้ทุกอย่าง เท่ากับว่าปิดประสาทสัมผัสสองอย่างของพวกเราเลย
หอกน้ำแข็งพุ่งมาแบบที่พวกเราไม่สามารถมองเห็นได้ มีเพียงสองฝาแฝดไพส์ซีสที่ลืมตาและคอยใช้แส้ของตัวเองสะบัดหอกนั่นให้พ้นจากเป้าหมายอย่างพวกเรา
“กระจก ห้องน้ำอยู่ขวามือกวินท์ ! นายอยู่ใกล้สุด หันขวาเดินตรงไป พวกฉันไม่ไหวแล้ว ร่างกายกำลังจะกลายเป็นหิน !” หนึ่งในสองฝาแฝดไพส์ซีสพูดออกมา ผมยังคงได้ยินเสียงหวดของแส้ตัดผ่านกับอากาศดังกังวาน พร้อมกับเสียงโครมครามและข้าวของแตกกระจายรอบตัว ตอนนี้พวกเราแทบจะทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เพราะตาก็มองไม่เห็น หูก็ปิดเอาไว้ เมื่อกี้ได้ยินเสียงของไพส์ซีสตะโกนใส่หูผมข้าง ๆ แอบหรี่ตามองพื้นด้านล่างก็เห็นว่าเท้าของเจมิไนขยับเข้ามาให้เห็นในระยะสายตาแล้ว ถ้าอีกหัวพูดอะไรออกมาให้ได้ยิน พวกเราต้องแย่แน่ ๆ
ผมรีบขยับตัวเดินไปทางขวามือของตัวเองทันที กระจกอาจจะเป็นทางเดียวที่ช่วยได้ เพราะผมเองก็รู้จักตำนานเมดูซ่าเหมือนกันที่เวทมนตร์มันจะสะท้อนกลับไปยังตัว จะต่างก็ตรงที่เจมิไนไม่ได้มีงูอยู่เต็มหัว ช่างเป็นภูติดวงดาวที่ทำสร้างความลำบากให้ผู้ต่อสู้เสียจริง
ตู้ม !
หอกน้ำแข็งปักอยู่บนพื้นด้านหน้าขวางผมที่จะเดินหนีไปไหน แต่หนึ่งในฝาแฝดไพส์ซีสก็ขยับตัวมากันไว้หัน ผมได้แต่ก้มหน้ามองพื้น ตอนนี้หนึ่งในฝาแฝดไพส์ซีสที่ผมไม่รู้ว่าเป็นซังมีหรือซังซูขยับตัวไปไหนไม่ได้แล้ว บริเวณท่อนล่างเป็นหินทั้งหมด มีแต่มือขวาของเจ้าตัวที่ใช้แส้สายน้ำสะบัดเหวี่ยงไปในอากาศเพื่อป้องกัน หอกน้ำแข็งของนิโคลที่พุ่งออกมาใส่พวกเราเรื่อย ๆ ไม่หยุด
“อย่าพยายามเลย ! ถูกฆ่าตายโดยฉันมันไม่เจ็บมากนักหรอก !” นิโคลพูดออกมา
ในขณะที่ด้านบนหลังคาของบ้าน ร่างของแอรีสกำลังพยายามสร้างสนามโน้มถ่วงขึ้นมาใหม่อีกครั้งเพื่อสนับสนุนการโจมตีของผู้ถือครองกุญแจของตัวเอง หลังจากพบว่าเวทมนตร์จากเสียงพิณของอควาเรียสทำให้คนที่อยู่ภายในบ้านหลับใหลไปทั้งหมด แต่ก่อนที่เด็กชายตัวน้อยที่มีเขาแพะจะได้ทำอะไร กระแสน้ำก็พุ่งตัวสูงขึ้นมาจากสระน้ำด้านล่างบริเวณข้างบ้าน ปรากฏให้เห็นเป็นร่างของอควาเรียสที่กำลังควบคุมน้ำอยู่ในสระที่พุ่งตัวสูงขึ้นมา กลายรูปร่างเป็นงูน้ำขนาดใหญ่พุ่งเข้าโจมตีขัดจังหวะแอรีสที่จะสร้างสนามโน้มถ่วงขึ้นมาอีกรอบ
ตู้ม !
ร่างของคนสองคนร่วงลงมายังพื้นชั้นล่าง ควันลอยคลุ้งไปทั่วบริเวณ เพดานระหว่างชั้นสองและสามทะลุลงมาเป็นรูขนาดใหญ่ เมื่อมองขึ้นไปจะเห็นเฉินยืนมองลงมาจากด้านบน ร่างที่ร่วงลงมาเป็นร่างของทอรัสที่มีลีโอคร่อมอยู่ด้านบนพร้อมกับดาบเล่มสีทองที่จ่ออยู่ที่คอ แต่ดูเหมือนทอรัสจะตั้งตัวได้อย่างรวดเร็ว ดวงตาสีแดงจ้องไปยังลีโออย่างโมโห ก่อนเจ้าของร่างใหญ่โต กล้ามเป็นมัดที่มีหัวเป็นวัวจะสะบัดร่างของลีโอลอยกระเด็นมายังกลุ่มของพวกเรา ทอรัสกระทืบเท้าลงบนพื้นเหมือนวัวคลั่งพร้อมจะวิ่งเข้ามาพุ่งชนพวกเราพร้อมกับขวานยักษ์ที่อยู่ในมือด้านขวา
ตู้ม !
ปลายคมของขวานฟาดลงมาบนพื้นด้านล่าง พื้นที่อยู่บริเวณนั้นแตกระแหงแยกออกจากกันเป็นทางยาวอย่างรวดเร็ว มันเป็นพื้นที่แยกออกมาลึกจนพอที่ทำให้พวกเราสามารถตกลงไปได้ โครงสร้างของบ้านเริ่มสั่นไหว เนื่องจากแผ่นดินเริ่มถล่มลงไปเพราะพลังของทอรัส ส่วนดวงตาของเจมิไนหลับตาลงไปอีกครั้งแล้ว คงเป็นเหมือนเวทมนตร์ของภูติดวงดาวแต่ละคนที่มีระยะเวลาในการใช้พลังแบบจำกัด ร่างของเจมิไนถอยกลับไปยืนข้างนิโคลที่ยังปล่อยหอกน้ำแข็งพุ่งตรงมายังพวกเราไม่หยุด ส่วนสองฝาแฝดไพส์ซีสกลายเป็นหินและถูกมินจุนเรียกเข้าไปอยู่ในกุญแจเรียบร้อยแล้ว
“ลีโอ แชร์พลังให้ฉันหน่อย !” ผมร้องบอกลีโอออกไปอย่างรวดเร็ว บนมือลีโอมีออร่าแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นมาก่อนเป็นรูปร่างเหมือนดาบที่อยู่ในมือขวาของตัวเอง ก่อนโยนดาบสีทองส่งมาให้ผมรับทันที
ถึงเวลาที่ต้องโต้กลับบ้างแล้ว ...
เคล้ง !
ผมพุ่งตัวออกไปข้างหน้า ดวงตากลายเป็นสีฟ้าเช่นเดียวกันกับลีโอ สายตาของผมมองทุกอย่างเหมือนเป็นภาพที่เคลื่อนไหวช้ากว่าตัวเองเกือบเท่าตัว ก่อนใช้ดาบสีทองของลีโอตัดหอกน้ำแข็งของนิโคลที่พุ่งเข้ามา มินจุนสนับสนุนโดยการใช้บอลลมของตัวเองที่สร้างขึ้นมาปาไปกระทบกับหอกพวกนั้น พร้อมกับสร้างพายุเล็ก ๆ ที่พุ่งเข้าใส่เจมิไนและนิโคล ส่วนไอรีนก็เริ่มขยับตัวเข้าไปต่อสู้อย่างรวดเร็ว หลังจากตอนนี้เราไม่ต้องระแวงว่าจะต้องกลายเป็นหินอีกแล้ว
ด้านข้างของผม ขวานยักษ์ของทอรัสกำลังกระทบอยู่กับปลายดาบสีทองของลีโอ ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของทั้งดาบลีโอและขวานของทอรัสจะสูสีกันมาก รวมถึงทักษะการต่อสู้ของทั้งคู่ด้วย
ทอรัสเน้นการโจมตีที่รุนแรงและเป็นจุดตายภายในครั้งเดียว ... ด้วยพละกำลังมหาศาลของตัวเอง
ในขณะที่ลีโอใช้การโจมตีที่เน้นว่องไวและโจมตีศัตรูหลาย ๆ ครั้ง ด้วยความคล่องตัวและการเคลื่อนไหวที่มองไม่ทัน
ตุบ !
ร่างของผมถูกพลังเวทของใครสักคนเหวี่ยงกระเด็นออกจากวงต่อสู้ที่กำลังจะเข้าไปช่วยไอรีน พร้อมกับร่างของเฉินที่ยืนมองผ่านรูขนาดใหญ่ที่ลีโอทำทิ้งไว้ เจ้าตัวกระโดดลงมาเข้าร่วมวงการต่อสู้ หมอนั่นแสยะยิ้มอย่างอารมณ์ดีให้ผม พร้อมกับในมือถือเข็มอะไรบางอย่างที่มีออร่าสีดำมืด ก่อนปาตรงมาอย่างรวดเร็ว เข็มนั้นเล็กเหมือนเข็มที่ใช้ฝังเข็ม มันสังเกตได้ยากมากถ้าไม่มองดี ๆ แต่ผมก็ใช้พลังจากสายตาของลีโอมองเข็มพวกนั้นที่พุ่งตรงมา ดูเหมือนเฉินจะเชี่ยวชาญเวทมนตร์เกี่ยวกับยาพิษตามข้อมูลที่มินจุนเคยบอก
“โอ๊ย !” ผมร้องออกมา ผมฟันเข็มพวกนั้นพลาดไปหนึ่งจุด
ก้มลงมองบริเวณแขนซ้ายของตัวเองที่มีเข็มปักอยู่ ผมดึงมันออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรู้สึกเจ็บปวดไปถึงกระดูกทุกส่วนบนร่างกาย ใบหน้าของเฉินยิ้มกว้างก่อนจะพูดออกมา
“เหมือนจะโดนพิษแมงมุมเข้าให้นะ ถึงจะไม่ร้ายแรงมาก แต่ก็ทำให้นายใช้แขนซ้ายไม่ได้ไปอีกหลายวันเลยแหละ”
เหมือนจะเป็นอย่างที่เฉินพูด แขนซ้ายของผมตอนนี้หลังจากผ่านความเจ็บปวดไปถึงกระดูก มันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย มันร่วงตกเหมือนไม่มีแรง ไม่มีความรู้สึก ผมยกมันขึ้นมาไม่ได้ มีเพียงแขนขวาเท่านั้นที่ตอนนี้ใช้งานได้อยู่ ไม่รอช้า ผมเห็นเฉินที่กำลังมัวแต่ชื่นชมความสามารถของตัวเองที่เปิดช่องว่างอยู่ จึงรีบพุ่งตัวเข้าไปหาร่างตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ปลายคมของดาบกะจะพุ่งตรงยังร่างของหมอนั่น กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว
ดวงตาเรียวของเฉินเบิกกว้าง เมื่อรู้ตัวอีกทีผมก็เข้ามาเกือบถึงตัวของเขาแล้ว อีกเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตร
แต่ในขณะเดียวกัน ปลายคมดาบของผมก็เข้าไปไม่ถึงตัวเฉิน มีดาบอีกเล่มที่มารองรับไว้ ผมมองเห็นออร่าสีแดงพุ่งตรงมาจากไหนสักแห่ง ก่อนปลายดาบซามูไรของฮิโรชิจะตวัดมาเฉียดหัวผมไปนิดหน่อย เส้นผมบางส่วนถูกตัดออกไปร่วงลงสู่พื้น สองสามเส้น
“เฉิน นายไปจัดการมินจุน หมอนี่ฉันจัดการเอง ระวังซาจิททาเรียสด้วย มันหายหัวไปไหนไม่รู้ตอนฉันตื่น”
เฉินเมื่อได้ยินพันธมิตรตัวเองพูดก็พยักหน้า หันไปมองมินจุนที่กำลังช่วยสนับสนุนไอรีนที่กำลังใช้พลังเวทของตัวเองต่อสู้กับนิโคลอยู่
“นายไม่ได้เร็วอยู่คนเดียวหรอกนะ ...” เสียบเยียบเย็นของฮิโรชิพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าผม
