HK ตอนที่ : 90

ในแผนกอาชญากรรม เฉินกวงเหลียงมองประเมิณไปที่ซูเอ้อดิงและเอ้อเหมา เซียวหลัน ทั้งสามคน การแสดงออกอย่างจริงจังมาก เริ่มเปิดปากพูดว่า "ฉันขอเตือนพวกนายก่อนนะว่า ถ้าหลังจากบันทึกให้ปากคำแล้วพบว่าพวกนายแจ้งความเท็จ พวกนายต้องถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย!"

 

ซูเอ้อดิงไม่ได้โต้แย้งอะไร ส่วนเอ้อเหมาพูดอย่างหนักแน่นว่า "กัปตันเฉิน ผมแค่อยากถามคุณว่าคุณกล้าจับเฉินหมิงไหม!"

 

เฉินกวงเหลียงก็เต็มไปด้วยอารมณ์ "ฉันมีคำพูดจะพูดแค่อย่างเดียวเท่านั้น ถ้ามีหลักฐานที่แน่นหนา ฉันเฉินกวงเหลียง แม้แต่เหล่ยหยาคุน ฉันก็จะจับมันด้วย!"

 

"ดี! กัปตันเฉิน คุณต้องการหลักฐานที่แน่นหนาใช่ไหม? ผมจะให้หลักฐานกับคุณ!" เอ้อเหมาก็ล้วงเอาแฟลชไดร์ฟจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมาและวางไว้บนโต๊ะของเฉินกวงเหลียง "กัปตันเฉิน ข้างในนี้มีรูปแฟนของผมที่ถูกเฉินหมิงข่มขืน ผมหวังว่ามันจะถูกนำเอาไปใช้เป็นหลักฐานเท่านั้นและจะต้องไม่ถูกเผยแพร่ออกไป!"

 

เฉินกวงเหลียงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม "ไม่ต้องเป็นห่วง! ฉันจะดูแลมันไว้เอง!"

 

หลังจากเสียบแฟลชไดรฟ์ลงในพอร์ต USB ของคอมพิวเตอร์ ข้อมูลก็ถูกอ่านอย่างรวดเร็ว เอ้อเหมาก็พูดขึ้นมาอย่างรีบร้อนว่า "พี่ใหญ่กับคุณตำรวจ ออกไปก่อนได้ไหมครับ!"

 

ซูเอ้อดิงพยักหน้า ตบไปที่ไหล่ของเอ้อเหมาแล้วลุกเดินออกไป เต๋าชุนก็ทำแบบเดียวกันกับซูเอ้อดิงออกไปด้วยเหมือนกัน

 

"ซูเอ้อดิง ทำไมพวกนายถึงมาที่นี่ตอนนี้?" เต๋าชุนก็ถามขึ้นมาทันที

 

ซูเอ้อดิงไม่ได้ตื่นตระหนกและตอบว่า "ผมจำได้ว่าคุณเรียกเจ้าหน้าที่เต๋าใช่ไหมครับ? ครั้งนี้พวกเราเป็นเหยื่อ แก๊งของเรามีศักยภาพไม่พอ ผมหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากตำรวจอย่างพวกคุณ!"

 

เต๋าชุนยักหน้า แต่ก็ยังมีความสงสัยในใจของเขาและไม่ได้พูดออกมา

 

เฉินกวงเหลียงเปิดไฟล์ภาพจากในแฟลชไดร์ฟขึ้นมาบนหน้าจอคอมพิวเตอ ในภาพเป็นเฉินหมิงแน่นอนที่กำลังข่มขืนอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการแสดงออกหรือการกระทำ สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน!

 

ใบหน้าของเซียวหลันซีดลง น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ ทักษะการแสดงของเธอนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ ถ้าเธอมีโอกาสสามารถเข้าร่วมวงการบันเทิงได้ละก็ คงดังแน่นอน!

 

เอ้อเหมาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "กัปตันเฉินหลักฐานแค่นี้พอไหมครับ?"

 

เฉินกวงเหลียงส่ายหัว "ภาพถ่ายแค่เพียงไม่กี่ภาพ มันไม่สามารถอธิบายอะไรได้เลย แม้แต่ฉันก็ยังสงสัยเลยว่านายมีส่วนร่วมในการซื้อขายบริการทางเพศแบบผิดกฎหมาย!"

 

"เวรเอ้ย!" เอ้อเหมาลุกขึ้นยืนอย่างดุเดือด มองเฉินกวงเหลียงด้วยความโกรธ สายตาของเขาจ้องมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ "กัปตันเฉิน ผมขอยืมคำพูดพี่หินมาพูดหน่อยละกัน คุณสามารถกินอะไรก็ได้โดยไม่ต้องเลือก แต่คำพูด คุณไม่สามารถพูดอะไรส่งเดชได้ คุณหมายถึงอะไร จะบอกว่าแฟนของผมขายบริการงั้นสิ"

 

เฉินกวงเหลียงพูอย่างไม่กลัว "ใครจะรู้?"

 

เอ้อเหมาฟิวส์ขาดทันทีและเขาก็กำหมัดต่อยไปที่เฉินกวงเหลียง เฉินกวงเหลียงที่เตรียมไว้อยู่แล้วผลักไปที่โต๊ะอย่างแรง ทำให้เก้าอี้ของเขาถอยไปด้านหลังและหลบหมัดของเอ้อเหมาได้ทัน

 

เจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นๆในแผนกตะโกนขึ้นมาทันที "แกทำอะไรของแก? แกกล้าต่อยตำรวจในสถานีตำรวจ?"

 

ฮัวเฉินถือกระบองขึ้นมาและชี้ไปที่เอ้อเหมา "แกอยากลองของงั้นหรอ? มานี่ เข้ามาหาฉันสิ!"

 

เฉินกวงเหลียรีบพูดห้ามทุกคน "ทุกคนหยุดดด ใจเย็นๆก่อน ฉันแค่ทดสอบเอ้อเหมาเท่านั้น ตอนนี้ฉันต้องการที่จะขอโทษ นาย เอ้อเหมา โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!"

 

ใบหน้าของเอ้อเหมางงงวย "กัปตันเฉิน คุณหมายความว่ายังไง?"

 

"ฉันแค่อยากจะลองดูท่าทีของนายก็เท่านั้น! ถ้าเซียวหลันเป็นแฟนของคุณจริงๆ เมื่อฉันพูดดูถูกเธอแล้ว นายก็คงไม่สามารถทนได้แน่นอน คงไม่มีผู้ชายคนไหนทนได้หรอกใช่ไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า!" เฉินกวงเหลียงยิ้ม จากนั้นพูดต่อว่า "ถ้านายเหมือนที่ฉันพูดจริงๆ ว่าเซียวหลันไม่ใช่แฟนของนาย นายคงไม่มีตอบสนองใหญ่โตขนาดนี้หรอก!"

 

บนใบหน้าของเอ้อเหมาดูเหมือนเขาจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ "โอ้ แบบนี้นี่เอง ใช่เซียวหลันเป็นแฟนของผม!" ในใจของเอ้อเหมาตอนนี้กำลังชื่นชมชิเล่ยอย่างลับๆ 'แน่นอนว่าพี่ใหญ่ชิเล่ยได้คาดการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้แล้ว แม้ว่าเฉินกวงเหลียงจะเป็นคนซื่อสัตย์ แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่อย่างแน่นอน ถ้าหากไม่ได้พี่ใหญ่ชิเล่ย ฉันก็คงเผยไต๋ออกมาแล้ว! เจ้าหน้าที่ตำรวจพวกนี้ ไม่ง่ายจริงๆ!'

 

"กัปตันเฉิน หลักฐานพวกนี้ พอที่จะทำให้คุณจับกุมเฉินหมิงไหมครับ?" เอ้อเหมารีบถาม

 

เฉินกวงเหลียงส่ายหัว "พูดถึงเรื่องนี้ นายลองเล่าให้ฉันฟังซิว่าทำไมเฉินหมิงถึงไปข่มขืนแฟนของนาย มันเป็นไปได้ยังไง?"

 

เอ้อเหมาเล่าออกมาอย่างช้าๆว่าเฉินหมิงและซูเอ้อดิงรู้จักกันมาก่อน และบังเอิญมาเจอกันที่ถนนด้านหลัง จากนั้นทั้งสองก็พูดคุยกันถึงเรื่องเก่าๆ ดังนั้นพวกเขาจึงไปซื้ออาหารและไวน์ที่ถนนหลังบ้าน แล้วกลับไปที่บ้านของซูเอ้อดิงที่เช่าไว้

 

ทุกคนกินและดื่มด้วยกันจนน็อคหลับกันหมด แต่เซียวหลันกับเฉินหมิงดื่มไปไม่มากเท่าไหร่ ดังนั้นเฉินหมิงจึงใช้โอกาสที่คนอื่นๆกำลังเมาหลับไป ลากเซียวหลันเข้าไปในห้องนอนของซูเอ้อดิงและลงมือข่มขืนเธออย่างทารุณ! หลังจากรอให้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หมดไป เอ้อเหมาและซูเอ้อดิงกับคนอื่นๆตื่นขึ้นมา เฉินหมิงก็ออกไปแล้ว เหลือแค่เซียวหลันที่กำลังร้องไห้อยู่เท่านั้น!

 

ดวงตาของเฉินหมิงก็สว่างขึ้น "สถานที่เกิดเหตุ นายได้ทำอะไรกับมันไหม?"

 

เอ้อเหมาส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่ครับ! หลังจากเกิดเรื่อง พี่ใหญ่บอกให้ผมอย่าทำอะไรทั้งนั้นและให้มาแจ้งตำรวจ!"

 

"ดีมาก! งั้นพาเราไปสถานที่เกิดเหตุทันที!"

 

สองชั่วโมงต่อมาเฉินกวงเหลียงก็กลับมาที่สถานีตำรวจชวนฮูพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจกองพิสูจน์หลักฐาน นั่งอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์เสียบแฟลชไดรฟ์ USB เข้ากับพอร์ต USB และเปิดภาพไม่กี่ภาพขึ้นมา

 

"ซูเอ้อดิง นายช่วยอธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหมว่าทำไมห้องของนายถึงมีกล้องวิดีซ่อนอยู่ในนั้น? ตอนแรกฉันก็แค่สงสัยว่านายไปเอารูปถ่ายพวกนี้มาจากที่ไหน หลังจากเห็นกล้องวิดีโอเครื่องนี้ฉันก็เข้าใจทันที นายคิดไว้แล้วว่าเฉินหมิงจะลงมือข่มขืนเซียวหลันใช่ไหมและนายก็เตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้า ถูกต้องไหม?" การแสดงออกของเฉินกวงเหลียงกลายเป็นจริงจัง

 

"อะแฮ่ม"

 

ที่หน้าทางเข้าของแผนกอาชญากรรมมีเสียงกระแอมดังเข้ามาและชิเล่ยเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องโฟมขนาดใหญ่ในมือของเขา เขามองไปที่ซูเอ้อดิงและเอ้อเหมาด้วยใบหน้าที่ตกใจ "ซูเอ้อดิง เอ้อเหมาพวกนายไปทำอะไรผิดมา?"

 

เฉินกวงเหลียงขมวดคิ้วและมองชิเล่ยอย่างเย็นชา พูดว่า "ชิเล่ย นายมาทำอะไรที่นี่?"

 

ชิเล่ยหน้ามุ่ยหันไปหาโอวหยางชาง "กัปตันเฉินแน่นอนว่าผมต้องมาหาโอวหยาง!" เขาถือกล่องโฟมที่อยู่ในมือ แล้วเดินไปที่โอวหยางชาง

 

ในดวงตาของโอวหยางชางมีการแสดงออกอย่างมีความสุข แต่ก็จงใจไม่แสดงออกมา "นายมาทำอะไร?"

 

ชิเล่ยวางกล่องโฟมไว้บนโต๊ะของโอวหยางชาง แล้วเปิดฝาโฟมออกมา บนพื้นผิวมีควันเย็นๆ ไหลออกมาจากในกล่องโฟมทันที ใกล้ปากของกล่องที่เปิดแม้จะเป็นของเหลวที่เยือกเย็นมันก็จะกลายเป็นหมอก

 

โอวหยางชางถามอย่างสงสัย "ชิเล่ย นายจะทำอะไร?"

 

ชิเล่ยเอื้อมมือเข้าไปในกล่องโฟมแล้วหยิบไอศกรีมออกมาหนึ่งถ้วยและส่งไปให้โอวหยางชาง "โอวหยาง เธอกินไอศกรีมสิ!" ไอศกรีมในมือของชิเล่ยนั้นยังปล่อยไอควันเย็นออกมารอบๆด้วย

 

นี่คือไอศกรีม Haagen-Dazs(ฮาเก้น-ดาส) ซึ่งเป็นแบรนด์จากประเทศลี่เจียงซึ่งมีชื่อเสียงไปทั่วโลก ส่วนในประเทศเซี่ยได้รับการยกย่องให้เป็นราชาของไอศกรีม!

 

โอวหยางชางชอบกินไอศกรีมมากซึ่งชิเล่ยรู้เรื่องนี้ตอนค้นของในตู้เย็น! มีไอศกรีมจำนวนมากอยู่ในช่องฟรีซของตู้เย็น! ดังนั้น ชิเล่ยจึงตัดสินใจใช้ไอศครีมที่เป็นของโปรดโอวหยางเซียงมาเอาใจเธอ ในขณะเดียวกันก็ทำให้เขามีเหตุผลในการมาที่แผนกอาชญากรรมนี้ เพื่อเฝ้าดูสถานการณ์ของการสืบสวนและวางแผนไว้ล้อมกรอบเฉินหมิงอีกขั้นหนึ่ง

 

โอวหยางชางมองดูไอศกรีมฮาเก้น-ดาสที่อยู่ในมือของชิเล่ย และหัวใจของเธอเหมือนถูกเขาสัมผัส ไม่ใช่เพราะราคาของฮาเก้น-ดาส แต่เป็นเพราะว่าไม่มีร้านค้าไหนในเขตชวนฮูขายฮาเก้น-ดาสเลย ร้านที่ขายฮาเก้น-ดาสใกล้ที่สุดอยู่ในเขตย่านชาปู ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากที่นี่ไปกลับหนึ่งชั่วโมงโดยใช้รถยนต์ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นช่วงปลายเดือนตุลาคมที่เมืองซวนกิ่ง แต่ก็ยังคงอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่กำลังร้อนแรงอย่างมาก!

 

ถ้าต้องการเอาไอศกรีมฮาเก้น-ดาสมาที่เขตชวนฮูจากเขตชาปู ซึ่งต้องใช้เวลานั่งรถไปกลับหนึ่งชั่วโมง ดูเหมือนชิเล่ยจะดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างมาก!

 

"ชิเล่ยใครบอกนายว่าฉันชอบกินไอศกรีม?" โอวหยางชางหยิบไอศกรีมจากมือของชิเล่ย ในใจของเธอเหตุการณ์ที่ชิเล่ยให้คนไปทำร้ายตัวแทนของแคนน่อนได้หายไปจากหัวใจของเธออย่างไร้ร่องรอย

 

ชิเล่ยหยิบฮาเก้น-ดาสอีกถ้วย จากในกล่องโฟมแล้วโยนไปให้ที่เต๋าชุน แล้วพูดว่า "พี่ใหญ่เต๋า พี่ใหญ่ฮัว พี่น้องทุกคน เข้ามากินไอศครีมด้วยกันสิครับ!"

 

เต๋าชุนรับไอศครีมหัวเราะและยิ้ม "ชิเล่ย ไอ้เด็กเหลือขอนี่ค่อนข้างใจกว้างมาก! ไอศกรีมฮาเก้น-ดาสไม่ใช่ถูกๆเลย!"

 

รวมแปดคนในทีมนอกเหนือจากเฉินกวงเหลียง โอวหยางชาง เต๋าชุน ฮัวเฉิน มีชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคน ชิเล่ยซื้อมาทั้งหมดสิบสองถ้วยและพอที่จะแจกจ่ายให้ทุกคน! ไอศกรีมฮาเก้น-ดาสทำให้เขาได้ใกล้ชิดกับทีมอาชญากรรมมากขึ้นและการขายนี้คุ้มค่ามาก!

 

ชิเล่ยนั่งข้างโอวหยางชาง ในขณะที่กินไอศครีมอยู่ เขาถามก็ว่า "โอวหยาง ซูเอ้อดิงกับพวกไปทำอะไรผิดมา?"

 

โอวหยางชางหันไปกระซิบ "ชิเล่ยพูดเบาๆหน่อยสิ ครั้งนี้ซูเอ้อดิงกับพวกคราวนี้ตกเป็นเหยื่อ มีผู้หญิงถูกข่มขืน! นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องบังเอิญมากที่ผู้กระทำความผิดยังเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งของนายด้วย ฉันไม่รู้ว่านายจะรู้จักคนทำผิดหรือเปล่า...." อยู่ๆโอวหยางชางก็หยุดพูดและนิ่งไป หันไปมองชิเล่ย ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

 

'เรื่องเป็นแบบนี้จริงๆ? ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะมีกลิ่นตุๆ?' โอวหยางชางมองดูชิเล่ยที่กำลังกินไอศครีมดูเหมือนทุกอย่างปกติดี

 

"อ้าว เธอเล่าต่อสิ ใครเป็นคนทำผิด? บางทีฉันอาจจะรู้จักก็ได้!" ในปากของชิเล่ยยังกินไอศกรีมอยู่ ขณะที่พูดออกมา

 

'บางทีฉันอาจสงสัยมากเกินไป' โอวหยางชางขมวดคิ้วเล็กน้อย "ชื่อของคนทำความผิดชื่อว่าเฉินหมิง นายรู้จักไหม?"

 

"เอ๋" ชิเล่ยกลืนไอศครีมและหันกลับไปมองโอวหยางชาง "เฉินหมิง? ใช่เฉินหมิงจากบริษัทซอฟต์แวร์จินหยูหรือเปล่า? ถ้าเป็นเขามันจริงๆ มันก็เป็นเรื่องบังเอิญมากเพราะเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันเอง เมื่อวานนี้ในการแข่งขันซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยที่มหาลัยจัดขึ้น ฉันชนะได้รางวัลที่หนึ่งมาและเขาได้อันดับที่สอง!"

 

จากคำบอกเล่าของชิเล่ยทำให้ข้อสงสัยโอวหยางชางกระจายหายไปบางส่วน ได้ยินว่าชิเล่ยได้ที่หนึ่งเธอก็ยิ้มออกมา "ที่หนึ่งได้รางวัลอะไร"

 

"ในการแข่งขันซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยคนที่ชนะได้รางวัลที่หนึ่งจะได้รับเงิน 1 ล้านหยวน!" ชิเล่ยพูดด้วยความภูมิใจ "เอาล่ะๆ อย่าลืมกินฮาเก้น-ดาสสิ!"

 

เฉินกวงเหลียงมองไปที่ชิเล่ย และมีร่องรอยของความสงสัยในใจของเขา ที่ชิเล่ยปรากฏตัวขึ้นในเวลานี้ มันบังเอิญมากเกินไป!

 

"ซูเอ้อดิงนายช่วยอธิบายได้ไหมว่าทำไมถึงมีกล้องวีดีโอซ่อนอยู่ในห้องของนาย?" เฉินกวงเหลียงหันกลับมาถามอีกครั้ง!