HK ตอนที่ : 88

การประกวดซอฟต์แวรของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งได้สิ้นสุดลง ส่วนมหาวิทยาลัยวิทเคจิที่ถูกตบหน้าโดยชิเล่ยพวกเขารีบหนีกลับไปที่มหาลัยของพวกเขาอย่างไว

 

ด้วยโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มของชิเล่ยทำเงินได้ 20 ล้านหยวนและได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขัน!

 

หลังจากที่การแข่งขันซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งได้มีการถ่ายทอดสดภายในมหาลัย นักศึกษาจากคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งก็กลายเป็นเนื้อหอม ผู้ชายที่ยังหาแฟนไม่ได้ก็กลายเป็นถูกไล่ตามจากผู้หญิงจำนวนมาก!

 

ในโพสต์เก่าๆที่เกี่ยวกับชิเล่ยบนเว็บบอร์ดของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งทั้งหมดได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยคำชื่นชมต่างๆ!

 

ชิเล่ยพาหลิงหยูโม่ไปเรียกเรียกมู่ชวงออกไปด้วยกัน และมีหลี่ไช ไอโกกับไลก้าทั้งสองบริษัทพากันไปที่โรงแรมกรีนแลคเพื่อลงนามในสัญญาอย่างเป็นทางการ สำหรับทางมหาลัยลัยที่จะเป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงฉลองครั้งนี้ให้แต่ก็ถูกชิเล่ยปฏิเสธไปโดยตรง เขาแค่อยากถามว่าถ้าโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มของเขาไม่ขายได้ราคาสูงถึง 20 ล้าน ทางมหาลัยยังจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้เขาหรือไม่?

 

ณ โรงแรมกรีนเลค บริษัทไอโกได้เป็นเจ้าภาพในการเลี้ยงฉลองในครั้งนี้ บนโต๊ะเต็มไปด้วยไวน์ชั้นดีและอาหารสุดหรู!

 

ทั้งสองฝ่ายได้ลงนามในสัญญาอย่างเป็นทางการและบริษัทไอโกได้กลายเป็นเจ้าของโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มและสิทธิในประเทศเซี่ย ตั้งแต่นี้ไปผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ใดๆก็ตาม ที่มีโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มวางขายในตลาดเซี่ย บริษัทไอโกก็จะมีสิทธิ์เก็บค่าลิขสิทธิ์ได้ทั้งหมด!

 

ในงานเลี้ยงอาหารค่ำ ชิเล่ยไม่สามารถต้านทานซ่งหม่าอันกับลุดวิกได้ ทั้งสองคนได้คะยั้นคะยอให้เขาดื่มเหล้าสักหน่อย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หมอบลงไปบนโต๊ะไปเลย!

 

บนโต๊ะ ลุดวิกหัวเราะฮ่าฮ่า "ถ้าตอนแรกฉันรู้ว่าเพื่อนชิเล่ยมีทักษะการดื่มที่แย่อย่างนี้ ฉันคงไม่ปล่อยเขาไปในครั้งแรกที่ดื่มกัน!"

 

ในตอนที่เจอกันครั้งแรก ชิเล่ยคุยโวเอาไว้ว่าทักษะการดื่มของเขาเก่งกาจขนาดไหนและยังเสนอตัวจะเข้าร่วมการแข่งขันอ็อกโทเบอร์เฟสต์ประจำปีที่มิวนิคอีก เพื่อให้ทุกคนคิดว่าทักษะการดื่มของเขาดีแค่ไหน! แต่กลับไม่คิดว่าเขาจะแย่ขนาดนี้!

 

ซ่งหม่าอันหัวเราะฮ่าฮ่าและพูดว่า "ดูท่าน้องชายชิเล่ยคงเมาไม่ไหวแล้วล่ะ ไม่ควรปล่อยให้เขากลับไปเอง!"

 

มู่ชวงตอบกลับด้วยเสียงที่เงียบสงบและเยือกเย็น "หัวหน้าซ่ง คุณลุดวิค ชิเล่ยเมาแล้ว ฉันจึงขอตัวกลับก่อน เดี๋ยวพวกฉันพาชิเล่ยกลับเอง"

 

ซ่งหม่าอันพยักหน้า "เอาล่ะเดินทางปลอยภัย!"

 

พลัมน้อยในฐานะลูกน้องรีบไปพยุงชิเล่ยขึ้นมาอย่างระมัดระวัง หลิงหยูโม่และมู่ชวงกล่าวขอโทษด้วยความอับอาย!

 

ทั้งสามคนไปส่งชิเล่ยกลับไปที่หอพัก ห้อง 501 หลี่ไชจัดการวางชิเล่ยบนเตียงในห้องนอนแล้ว หลิงหยูโม่ก็ออกจากห้องไป

 

ชิเล่ยที่กำลังนอนหลับอยู่ไม่รู้เลยว่าเรื่องที่โปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มที่ทำกำไรได้ 20 ล้านหยวนของเขา ได้ถูกส่งต่อไปยังสถานีโทรทัศน์ชวนกิ่งและหนังสือพิมพ์ชวนกิ่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

ในวันที่ 26 ตุลาคม ซึ่งเป็นวันแรกหลังจากการประกวดซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัย เมื่อเวลา 8.00 น. ในตอนเช้าชิเล่ยตื่นขึ้นมาส่ายหัวที่มึนงงของเขาและพึมพำกับตัวเองว่า "แอลกอฮอล์นี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีจริงๆ"

 

ชิเล่ยที่ได้มาเกิดใหม่ไม่ว่าแอลกอฮอล์จะมีปริมาณเท่าไหร่หรือไม่ว่าเขาจะฝึกยังไง เขาก็ยังคงดื่มไวน์ขาวกับขาวไวน์แดงหรือเบียร์แค่นิดหน่อย เขาก็เมาแอ๋แล้ว!

 

สิ่งเดียวที่โชคดีตอนนี้ก็คือหลังจากเมาแล้วมันไม่ได้เกิดอุบัติเหตุแบบโอวหยางชางเหมือนครั้งที่แล้ว!

 

ลุกออกจากเตียง ชิเล่ยเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วเปิดน้ำเย็นๆลงบนใบหน้าเพื่อให้ตัวเองตื่นขึ้น น้ำเย็นๆทำให้เส้นผมของชิเล่ยเปียกและทำให้สติของเขาชัดเจนขึ้น

 

ห้องนั่งเล่นในหอพัก หลี่ไชตะโกนออกมาว่า "โอ้วว้าว พี่หินยินดีด้วย ตอนนี้พี่ดังระเบิดแล้ว!"

 

ชิเล่ยเดินออกมาจากห้องน้ำและมองหลี่ไชที่กำลังตะโกนโหวกเหวกอยู่และถามว่า "พลัมน้อย นายจะตะโกนออกมาทำไมห๊ะ นายเป็นอะไร?"

 

หลี่ไชถือหนังสือพิมพ์อยู่ในมือของเขายื่นให้ชิเล่ยดูแล้วพูดว่า "พี่หินดูสิพี่ได้ลงหนังสือพิมพ์ด้วย! โอ้วรูปนี้พี่หล่อมาก!"

 

ชิเล่ยขมวดคิ้วแล้วหยิบหนังสือพิมพ์ในมือของหลี่ไชมาดู นี่คือหนังสือพิมพ์ตอนเช้าแน่นอน รายละเอียดข้างต้นเกี่ยวกับการประกวดซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งและการแข่งขันระหว่างชิเล่ยกับเฉินหมิง และเฉินเฟิงจากมหาวิทยาลัยเคจิ สุดท้ายมีการนำเสนอในรายละเอียดเฉพาะคือชิเล่ย!

 

มุ่งเน้นไปที่ชิเล่ยที่เขาขายโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มไปได้ในราคา 20 ล้านหยวน!

 

ภายในดวงตาของชิเล่ยแสดงให้เห็นถึงความน่าขยะแขยงของหนังสือพิมพ์ชวนกิ่ง ซึ่งได้เขียนข่าวออกมาโดยตรงและไม่ได้รับอนุญาต อย่างไรก็ตาม ตามกฎหมายความเป็นส่วนตัวของประเทศเซี่ยนั้นไร้ประโยชน์และไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนังสือพิมพ์ชวนกิ่ง สื่อประเภทนี้มีลักษณะของการเมืองและการปกครอง ดังนั้นชิเล่ยจึงทำอะไรไม่ได้!

 

'หนังสือพิมพ์ชวนกิ่ง เหอะ! ครั้งนี้ฉันไปปล่อยพวกแกไปก่อน รอให้ฉันไปจัดการเฉินหมิงให้เสร็จก่อนเถอะ แล้วฉันค่อยกลับมาจัดการกับแก!'

 

หลี่ไชเห็นว่าบนใบหน้าของชิเล่ยนั้นไม่มีความสุขเลยและพูดเสียงเบา "พี่หินผมยังมีข่าวดีอีกอย่าง ผมได้ยินมาว่าทางมหาลัยพร้อมที่จะมอบรางวัลนักนักศึกษาดีเด่นและบันทึกการกระทำครั้งนี้ของพี่ลงไปในประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัย!”

 

ชิเล่ยเย้ยหยัน "พลัมน้อย นายคิดว่านี่เป็นเรื่องดีงั้นหรอ? ฉันบอกนายได้เลยว่านี่ไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน ... "

 

"กริ๊งกริ๊งกริ๊ง"

 

เสียงริงโทรของโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดจังหวะคำพูดของชิเล่ย เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเห็นว่ามันเป็นเบอร์แปลก แต่เขาก็ยังกดปุ่มรับ

 

"ฮัลโหล ผมชิเล่ย คุณโทรหาใครครับ?"

 

เสียงแหลมๆ ก็ดังออกมามาจากโทรศัพท์มือถือ "สวัสดีนักศึกษาชิเล่ย ฉันคือรองอธิการบดีฉีเจียงฮัว ฉันโทรมาแจ้งให้นายทราบว่า ในนามของมหาวิทยาลัย ทางเราจะมอบรางวัลนักศึกษาดีเด่นให้แก่นาย!"

 

ชิเล่ยแสดงความรังเกียจออกมาทันที ฉีเจียงฮัวคนนี้มีนิสัยเหมือนกับฮวงชุนหลิงอย่างกับแกะ!

 

"สวัสดีครับรองอธิการบดีฉี ผมรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ทางมหาลัยที่ให้ความรักและความเอาใจใส่กับผม และยังให้รางวัลนักศึกษาดีเด่นกับผมอีก มันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากครับ มันน่าตื่นเต้นจริงๆ!" ชิเล่ยยังแสร้งทำเป็นประหลาดใจจริงๆ ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่ได้อยากได้ไอ้รางวัลนักศึกษาดีเด่นอะไรนี่เลย

 

ฉีเจียงฮัวยิ้มและพูดว่า "นักศึกษาชิเล่ย ฉันไม่รู้ว่านายพอจะมีเวลาว่างในตอนเช้าหรือเปล่าเพราะฉันอยากให้นายมาให้ฉันที่ออฟฟิศของรองอธิการบดี เพื่อเราจะได้พูดเกี่ยวกับเรื่องนักศึกษาดีเด่นกัน"

 

ชิเล่ยต้องการที่จะปฏิเสธ แต่ถ้าเขาต้องการที่อยู่ในมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง บางสิ่งบางอย่างก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ ชิเล่ยมีความสัมพันธ์คลุมเครือมากมายในมหาวิทยาลัยชวกิ่ง ไม่ว่าจะเป็นหลี่เซี่ยหยู หรือหลิงหยูโม่ ชิเล่ยไม่สามารถละทิ้งพวกเธอไปได้ ดังนั้นเขาจึงยังไม่ต้องการที่จะออกจากมหาวิทยาลัยชวนกิ่งในตอนนี้!

 

"ได้ครับรองฉี ผมจะรีบไปทันที!" ชิเล่ยตอบ

 

ฉีเจียงฮัวเป็นหัวหน้าแผนกการเงินและยังเป็นรองอธิการบดีด้านคุณภาพนักศึกษาของมหาวิทยาลัย ที่เรียกชิเล่ยไปหานั้น มันไม่มีอะไรมากกว่าเงิน 20 ล้านหยวน เขาต้องการที่จะได้รับบางส่วนจากเค้กก้อนนี้จากชิเล่ย

 

ชิเล่ยที่คุ้นเคยกับนิสัยฉีเจียงฮัวดีมันฝังตัวอยู่ในใจ เขาไม่ได้ไปที่ออฟฟิศของฉีเจียงฮัวทันที แต่เขาต้องโทรหาจีหมิงยี่ก่อน จีหมิงยี่เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ซื่อสัตย์ที่อยู่ภายในมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง และแม้แต่อธิการบดีอันหมิงเย่ก็ไม่สามารถพูดได้ว่าเขามีอะไรไม่ดี แต่ก็ไม่ได้ซื่อสัตย์อย่างแน่นอน!!

 

หลังจากโทรออกไปไม่นาน เสียงของจีหมิงยี่ก็ดังออกมา "ฉันจีหมิงยี่ นายโทรมาหาใคร?"

 

ชิเล่ยกระแอมและชายชราผู้ซื่อตรงคนนี้ ชิเล่ยให้ความเคารพเขาอย่างมาก ในชีวิตที่ผ่านมาหลังจากหลี่เซี่ยหยูถูกทำให้เสียโฉม เขาก็ยังให้โอกาศเธออยู่ที่มหาวิทยาลัยชวนกิ่งเพื่อสอนต่อไปได้และไม่ได้ลดปรับตำแหน่งหรือย้ายเธอไปไหน ทั้งหมดนี้เป็นจีหมิงยี่ที่ปกป้องเธอ!

 

"ฮัลโหล สวัสดีครับคณบดี ผมชิเล่ยครับ!"

 

จีหมิงยี่หัวเราะ "นักศึกษาชิเล่ยนี่เอง มีเรื่องอะไรงั้นหรอ?"

 

"คณบดีจีครับ ตอนนี้ผมได้รับเงินมา 20 ล้านหยวนแล้ว เพื่อเป็นการขอบคุณกับทางมหาลัย สำหรับการฝึกสอนผมมาอย่างดี ผมตั้งใจที่จะบริจาคเงิน 1 ล้านหยวน ให้กับทางมหาลัยครับ ผมหวังว่าคณบดีจีจะสามารถจัดสรรเงิน 1 ล้านหยวนนี้ใช้มันให้เป็นประโยชน์" ชิเล่ยอธิบายต่อ "คณบดีจี ถ้าผมมอบให้กับคนอื่นผมคงไม่สบายใจ!"

 

จีหมิงยี่กล่าวด้วยความยินดีอย่างยิ่ง "นักศึกษาชิเล่ย นายเต็มใจบริจาคเงิน 1 ล้านหยวนให้กับทางมหาลัยจริงๆ?"

แม้ว่ามหาวิทยาลัยชวนกิ่งจะเป็นมหาวิทยาลัยที่มีสำคัญของชาติ แต่มหาวิทยาลัยชวนกิ่งก็คงยังขาดเงินทุนการศึกษา โดยเฉพาะปัญหาการกู้ยืมของนักศึกษา สำหรับนักศึกษาที่ยากจนบางคน มันเหมือนกับตอนนี้มหาลัยชวนกิ่งเป็นโรคหัวใจอยู่ ถ้าหากชิเล่ยบริจาคเงิน 1 ล้านหยวน เพื่อเติมเต็มหลุมปัญหานี้ของนักศึกษาที่ยากจน ภายในมหาวิทยาลัยชวนกิ่งก็จะดีขึ้นอย่างมาก!

 

"แน่นอนครับ! อย่างไรก็ตามคณบดีจีผมคำขอ" ชิเล่ยพูดคำขอของตัวเองออกมา "ผมหวังว่าเงินที่ผมบริจาคไปทุกบาททุกสตางค์ จะสามารถนำเอามันไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ มากกว่าที่มันจะไปตกอยู่ในกระเป๋าเงินของใครบางคน ในบรรดาพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวหน้าแผนกด้านการเงิน ผมเชื่อว่าคณบดีจีคงเข้าใจความหมายของผมใช่ไหมครับ?"

 

ในความเป็นจริงชิเล่ยอาสาบริจาค 1 ล้านหยวน ไม่เพียงแต่จะจัดการกับผู้นำของมหาลัย แต่เพื่อสร้างแรงผลักดันให้พวกเขาต้องปรับปรุงตัวเอง ให้สถานะของพวกเขาในมหาลัยและสถานะทางสังคมมีความน่าเชื่อถือขึ้น หลังจากบริจาค 1 ล้านหยวน ชิเล่ยจะกลายเป็นนักศึกษาดาวเด่นของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งทันที ตราบใดที่เขาไม่ได้ทำผิดกฎหมายหรืออะไรที่ไม่ถูกต้อง ทางมหาวิทยาลัยชวนกิ่งก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชิเล่ยและเพิ่มผู้สนับสนุนให้กับตัวเองอีกด้วย!

 

จากที่เขาก่อคดีไว้ที่สถานีตำรวจชวนฮูแผนกอาชญากรรม แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานจากอีกฝ่ายหนึ่งและยกเลิกคดีไปแล้ว แต่เขาก็ยังมีประวัติอยู่!

 

หลังจากฟังคำขอของชิเล่ยแล้ว จีหมิงยี่ก็ตอบกลับทันที "นักศึกษาชิเล่ย ฉันสัญญากับนายได้เลยว่าจะทำตามคำขอของนายให้ได้! 1 ล้านหยวนนี้ ฉันคนนี้จะจัดการมันด้วตัวเองและมอบทุนการศึกษาให้กับนักศึกษาที่ยากจน ให้พวกเขาทีละคน!”

 

"ขอบคุณครับคณบดีจี คุณช่วยส่งหมายเลขบัญชีการรับบริจาคมาให้ผมทีครับ ผมจะโอนเงิน 1 ล้านไปให้!" ชิเล่ยพูดด้วยความสุภาพ "ใช่แล้วครับคณบดีจี ผมยังมีอีกอย่างจะต้องรบกวนคุณ เมื่อกี้นี้รองอธิการบดีฉีเจียงฮัวกาลให้ผมไปหาเขาที่ออฟฟิศ แล้วผมก็สัญญากับเขาไปแล้วด้วยกับเขา แต่ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมปฏิเสธเขาให้ทีครับ"

 

จีหมิงยี่พูดด้วยเสียงตำหนิว่า "ดีนักศึกษาชิเล่ย นายวางกับดักเอาไว้แล้วรอให้กระดูกผุๆอย่างฉันกระโดดเข้าไป! อย่างไรก็ตามสำหรับ 1 ล้านหยวนนั้น ฉันก็พร้อมที่จะเสียสละกระดูกผุๆของฉัน!"

 

ในโรงพยาบาลทั่วไปของเขตชวนฮู ในห้องผู้ป่วยวีไอพี ไอ้อ้วนอัปลักษณ์โคโนะอิจิโระ ใบหน้าที่น่าเกลียดเหมือนหมูของเขาเต็มไปด้วยรอยทุบตี ใบหน้าของเขาเดี๋ยวม่วงเดี๋ยวเขียว

 

มัตสึชิตะทาคาโกะที่อยู่ด้านข้างกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ชวนกิ่ง เกี่ยวกับข่าวของชิเล่ยให้โคโนะอิจิโระฟัง

 

"ไอ้งั่งเอ้ย! ชิเล่ยแกมันไอ้ต่ำต้อย ไอ้สถุน ไอ้หมูเวร ฉันจะทำให้แกต้องชดใช้!"