HK ตอนที่ : 87

ชิเล่ยหันไปหาฮวงชุนหลิงตั้งใจและซูดันจึงช่วยเติมเชื้อเพลิงเข้าไปอีก "คณบดีฮวงคะ ฉันคิดว่าด้วยความรู้ของคุณ คุณคงเข้าใจซอฟต์แวของนักศึกษาชิเล่ยใช่ไหมคะ?"

 

ฮวงชุนหลิงหยิบไมโครโฟนขึ้นมาแล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา "ชั่งทำให้เสียชื่อคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยชวนกิ่งจริงๆ! ผมไม่รู้ว่าซอฟต์แวร์ของนักศึกษาชิเล่ยเอาไว้ทำอะไร ในโปรแกรมถ่ายภาพของกล้องมีแค่เพิ่มการจับโฟกัสและฟังก์ชั่นการถ่ายภาพอัตโนมัติแค่นั้น? ลูกเล่นกระจอกๆแบบนี้หลอกใครไม่ได้หรอก หลอกได้แค่ผีเท่านั้นแหละ!"

 

ชิเล่ยตั้งใจอุทานออกมาด้วยเสียงเบาว่า "อ่ะ ถูกเขาเห็นเข้าซะแล้ว!"

 

ไม่รู้ว่าชิเล่ยตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดประโยคนี้ออกมา แต่ไมโครโฟนอยู่ที่ริมฝีปากและทุกคนสามารถได้ยินมันอย่างชัดเจนผ่านระบบเสียงของหอประชุม

 

ที่นั่งของผู้เข้าแข่งขันด้านข้าง หลิงหยูโม่ยกมือขึ้นมาปิดปากเล็กๆของเธอและภายในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกาย! 'พิสดารหินตัวเลวร้ายคนนี้!'

 

ใบหน้าของจีหมิงยี่นั้นดูไม่ดีนักและเขาก็หันไปจ้องจางซ่งภายในดวงตาของเขากำลังแสดงให้เห็นถึงความต้องการคำอธิบาย จางซ่งจึงหันไปมองตัวแทนไอโกกับไลก้าอย่างรวดเร็ว แต่กลับพบว่าซ่งหม่าอันและลุดวิกกำลังยิ้มเยาะอยู่

 

"คณบดีจี หันไปมองตัวแทนของไอโกกับไลก้าสิครับ!" จางซ่งกระซิบ

 

จีหมิงยี่หันหัวของเขาอย่างรวดเร็วแล้วมองไปที่ทั้งสอง หลังจากพบความผิดปกติของซ่งหม่าอันและลุดวิก เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย จากทุกสิ่งทุกอย่างซ่งหม่าอันให้การสนับสนุนชิเล่ย แต่กลับประเมิณให้ระบบการจัดการห้องสมุดของเฉินหมิงไม่เท่าไหร่ งั้นโปรแกรมที่พัฒนาโดยชิเล่ยก็คงไม่เลวหรอกใช่ไหม?

 

ฮวงชุนหลิงมีรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมและไม่มีท่าเหมือนกับอาจารย์ผู้อาวุโสผู้นำวิทยาลัยคนอื่นๆ เรื่องแบบนี้แสดงว่าด้านพฤติกรรมทางจริยธรรมของเขามีปัญหา!

 

"นักศึกษาชิเล่ย ผมว่าคุณเอาผลงานขยะของคุณเอาไปถึงซะเถอะ! อย่าต้องให้ประกาศคะแนนเลย คุณไม่รู้สึกอับอายบ้างหรือไง?" ฮวงชุนหลิงพูดอย่างประชดประชัน

 

ชิเล่ยถอนหายใจและส่ายหัวอย่างหนัก "เห้อ ไม่รู้อะไรเลยแล้วยังจะพูดอีก! คณบดีฮวงชุนหลิงผมขอยืมหนึ่งประโยคจากเพื่อนนักศึกษาเฉินเฟิงจากมหาลัยคุณซะหน่อย แม้ซอฟต์แวร์นี้จะดูเรียบง่ายแต่ก็ไม่ง่ายอย่างที่เห็น! ซอฟต์แวร์ที่ผมพัฒนาขึ้นมาตัวนี้ เรียกว่าโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้ม แม้ว่าในสายตาของคุณอาจจะเป็นแค่กรอบสีเขียวขนาดเล็กในตอนที่กำลังจะถ่ายรูป อย่างไรก็ตามผมบอกคุณไว้ตรงนี้เลยว่ากรอบสีเขียวขนาดเล็กอันนี้ จะช่วยให้กล้องโฟกัสได้เร็วขึ้นและจับภาพได้แม่นยำยิ่งขึ้น เพราะมันจดจำรอยยิ้มของมนุษย์ได้อย่างแม่นยำ!"

 

ฮวงชุนหลิงพูดอย่างเย็นชา "แล้วยังไง? ของเล่นเล็กๆชิ้นนี้จะมีมูลค่าทางธุรกิจเท่าไหร่กันเชียว?"

 

ชิเล่ยหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข "คณบดีฮวงชุนหลิง ผมเชื่อว่าคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์มหาลัยชวนกิ่งของเรา คงไม่ทรงพลังเท่ากับคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์จากมหาลัยเคจิของคุณหรอกครับ! ขอแค่มีคณบดีที่ยอดเยี่ยมแบบคุณ ก็คงไม่มีใครกล้าสู้ด้วยแน่นอนครับ!"

 

"นายหมายถึงอะไร" ฮวงชุนหลิงมองชิเล่ยด้วยสายตาเย็นชา

 

ชิเล่ยยิ้มและพูดว่า "ผมแค่จะบอกความจริงว่าโปรแกรมเล็กๆอันนี้ ที่คุณคิดว่ามันไม่มีค่าอะไรใช่ไหมครับ?" ชิเล่ยหันไปหาหลิงหยูโม่ "เสี่ยวโม่ เอาเอกสารที่เตรียมไว้ออกมาหน่อย!"

 

หลิงหยูโม่ถือเอกสารสองซองเดินขึ้นไปบนเวทีไปแล้วยื่นให้กับชิเล่ย

 

ชิเล่ยเปิดเอกสารฉบับแรกและอธิบายให้ฟังว่า "นี่เป็นข้อตกลงทางธุรกิจที่อนุญาตให้บริษัทไลก้าใช้ซอร์สโค้ดของโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มกับกล้องไลก้าภายในประเทศ ซึ่งพวกเขาต้องจ่าย 500,000 ดอลลาร์สหรัฐ เป็นค่าธรรมเนียมในการใช้งาน! ใช่แล้วมันคือเงิน 500,000 ดอลลาร์สหรัฐ! เทียบเท่ากับสกุลเงินเซี่ยประมาณ 4 ล้านหยวน!"

 

ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาในหอประชุมหรือนักศึกษาที่กำลังดูการถ่ายทอดสดอยู่ พวกเขาต่างสูดอากาศดังเฮือก 500,000 ดอลลาร์สหรัฐ? 4 ล้านหยวน? นี่เป็นเรื่องตลก!

 

ใบหน้าของฮวงชุนหลิงเปลี่ยนไปอย่างมากและเขาต้องการลบล้างสิ่งนี้ แต่ลุดวิกของบริษัทไลก้าก็ยืนขึ้นพร้อมกับไมโครโฟนพูดด้วยภาษาเซี่ยแปร่งๆว่า "คุณชิเล่ยพูดถูกต้องแล้วครับ บริษัทไลก้าของเรากับคุณชิเล่ย พวกเราได้บรรลุข้อตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากการแข่งขันซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยจบลง พวกเราจะลงนามในสัญญาอย่างเป็นทางการ!"

 

ชิเล่ยไม่ได้สนใจกับทุกคนที่กำลังตกใจ เขาพูดต่อ "นอกจากบริษัทไลก้าแล้ว ผมยังบรรลุข้อตกลงกับบริษัทไอโกเพื่อถ่ายโอนกรรมสิทธิ์ของซอร์สโค้ดโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มและสิทธิบัตรของโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มภายในประเทศเซี่ย! บริษัทไอโกต้องจ่ายรวมทั้งหมด 2 ล้าน! แน่นอนว่ามันเป็นดอลลาร์สหรัฐ!"

 

ชิเล่ยไม่ได้เปิดเผยไผ่ในมือเขาทั้งหมดเพียงแค่บอกว่า 2 ล้านดอลลาร์ ไม่ได้บอกว่ามันเป็น 2 ล้านดอลลาร์ต่อปี! มันจะเป็นการดีที่สุดที่จะเย่อหยิ่งออกมาเพื่อหลีกเลี่ยงจากความยินดีจะกลายมาเป็นโศกนาฏกรรม!

 

ทุกคนที่ดูการแข่งขันซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยอยู่ในตอนนี้ถึงกับต้องตกใจขึ้นมาอีกครั้ง 2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ! เทียบกับเงินเซี่ยเท่ากับ 16 ล้านหยวน!

 

เมื่อรวมกับ 500,000 ดอลลาร์ของไลก้า ดูเหมือนว่าโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มของชิเล่ยจะทำกำไรมากกว่า 20 ล้านหยวน?

 

ชั่วเวลาต่อมา เพื่อนนักศึกษาผู้หญิงทั้งหลายต่างมองที่ชิเล่ยอย่างกระตือรือร้น ส่วนเพื่อนร่วมห้องต่างมองไปที่หลิงหยูโม่อย่างอิจฉา เธอรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าชิเล่ยเป็นคนที่มีความสามารถ?

 

หวังมินที่นั่งถัดจากหลี่ไชกระซิบว่า "หลี่ไช ฉันได้ยินมาว่านายกับชิเล่ยอยู่หอพักเดียวกันใช่ไหม ทำไมเขาถึงโดดเด่นแบบนี้ แล้วนายล่ะเก่งอะไรบ้าง?"

 

หลี่ไชใบหน้าของเขากลายเป็นน่าเกลียดเล็กน้อย เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วอธิบายว่า "พี่ชายหินค่อนข้างเก่งเรื่องซอฟต์แวร์ ส่วนฉันโดดเด่นกว่าเขาในเรื่องกลไกเครื่องกล!"

 

ดวงตาของหวังมินนั้นสว่างสดใสขึ้นมาทันทีและรีบถามว่า "งั้นนายก็ออกแบบฮาร์ดแวร์เครื่องจักร แล้วมาขายให้กับบริษัทใหญ่ๆแบบนี้ได้ไหม? ไม่ต้องถึง 20 ล้าน ขอแค่ 2 ล้านก็พอ!"

 

ใบหน้าของหลี่ไชกลายเป็นน่าเกลียดยิ่งกว่าเดิม ฮาร์ดแวร์เครื่องจักรจะเอามาเปรียบเทียบกับซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ได้อย่างไร ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์เป็นสวรรค์ของนักขุดทองมาโดยตลอด เมื่อมีความคิดใหม่ๆที่พัฒนาขึ้มาได้ มันก็สามารถเปลี่ยนเป็นเงินทุนได้อย่างรวดเร็ว แต่ฮาร์ดแวร์เครื่องจักรนั้นต้องการรากฐานที่แข็งแกร่งและความเป็นไปได้ที่จะทำออกมานั้นน้อยมาก!

 

เมื่อเห็นว่าหลี่ไชไม่ตอบสนอง หวังมินก็คร่ำครวญและแสดงความไม่พอใจ

 

ตอนนี้บนใบหน้าจีหมิงยี่ดูเหมือนมีรอยยิ้มในฤดูใบไม้ผลิ เขามองฮวงชุนหลิงอย่างมีความสุขและพูดแบบเดียวกันกับชิเล่ย "เฒ่าฮวง ฉันเชื่อในทันทีเลยว่าคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์มหาลัยชวนกิ่งของเรา คงไม่ทรงพลังเท่ากับคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์จากมหาลัยเคจิของนาย! อ่า เฒ่าฮวงนี่มันผลงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

 

เฉินหมิงที่มองกำลังมองชิเล่ยด้วยสายตาที่เฉื่อยชา ดวงตาของเขาพร่าเลือนไปหมดและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาพูดกับตัวเอง "เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นไปไม่ได้! ........ "

 

ตัวแทนจากบริษัทซอฟต์แวร์จินยูกระซิบถามว่า "นายน้อยตอนนี้พวกเราควรทำยังไงกันดีครับ? ให้คะแนนต่ำๆไหมครับ?"

 

เฉินหมิงพูดอย่างดุร้ายว่า "แล้วจะให้ฉันยังไงล่ะ? แน่นอนว่าต้องให้มันแค่ 1 คะแนน!"

 

"แต่ซอฟต์แวร์ที่พัฒนาโดยชิเล่ยคนนั้นดีมากจริงๆนะครับ แล้วมันก็ได้รับการยอมรับจากไลก้าซึ่งเป็นบริษัทกล้องยักษ์ใหญ่ด้วยและยังมีบริษัทไอโกก็ด้วย ถ้าเราเกิดให้คะแนนต่ำเกินไปมันจะดูไม่ดีนะครับ หากเรื่องนี้ถูกแพร่งพายออกไป ภาพลักษณ์ของบริษัทของเราจะแย่เอานะครับ!" ตัวแทนของบริษัทซอฟต์แวร์จินยูกำลังลังเล

 

"ฉันบอกให้นายเขียน 1 คะแนนก็เขียน 1 คะแนนไปสิ! ไม่งั้นก็ไสหัวออกไปให้พ้นหน้าฉัน!" อารมณ์ของเฉินหมิงตอนนี้แย่มากเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

 

ซูดันภายในดวงตาที่สวยงามกำลังจ้องมองด้วยความรักและน้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ่อนโยน "ชิเล่ย คุณยอดเยี่ยมมาก!"

 

หลิงหยูโม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "สุนัขจิ้งจอกหลอกกินเด็ก!"

 

เธอเอื้อมมือออกไปและคว้าแขนของชิเล่ยท่าทางของเธอเหมือนกับการประกาศการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เชิดคางใส่ซูดัน

 

ซูดันยิ้มเบาๆ มองหลิงหยูโม่โดยไม่แสดงความอ่อนแอหรือเปิดเผยความนัยน์ในสายตาของเธอว่าเธอสนใจชิเล่ยมาก!

 

ชิเล่ยจับมือเล็กๆของหลิงหยูโม่และทำท่าให้เธอปล่อยมัน จากนั้นเขาก็ปิดโปรแกรมถ่ายภาพของกล้องถ่ายรูป เก็บกล้องใส่ลงไปในกระเป๋า แล้วลบโปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มออก ก่อนที่จะหยิบไมโครโฟนขึ้นมาพูด "ทุกคนครับ การสาธิตผลงานของผมเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ!"

 

จีหมิงยี่เขียนคะแนนโดยตรง 20 คะแนนบนกระดานซึ่งเป็นคะแนนที่สูงที่สุด ตัวแทนจากชมรมคอมพิวเตอร์ให้คะแนนทั้หมด 10 คะแนน! ส่วนบริษัทไอโกกับไลก้าก็ 10 คะแนน!

 

ตัวแทนของบริษัทซอฟต์แวร์จินยูและตัวแทนของบริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮง มีข้อพิพาทเล็กน้อยกับตัวแทนของบริษัทซอฟต์แวร์จินยู ภายใต้แรงกดดันจากเฉินหมิงยืนยันว่าเขาต้องชนะ บังคับให้บริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮงให้เขียนคะแนนแค่ 1 คะแนนเท่านั้น อย่างไรก็ตามตัวแทนของบริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮงได้ปฏิเสธคำขอที่ไม่เหมาะสมนี้อย่างเด็ดขาด

 

โปรแกรมตรวจจับรอยยิ้มนั้นเป็นผลงานที่ดีอย่างแน่นอนและได้สร้างมูลค่าทางการค้าถึง 20 ล้านหยวน หากคุณให้คะแนนการประเมินแค่ 1 คะแนน แล้วเรื่องถูกคนภายนอกรับรู้ พวกเขาก็จะถูกดูถูกและภาพลักษณ์ของบริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮงก็จะเสียหาย

 

ตัวแทนของบริษัทซอฟต์แวร์จินยูไม่สามารถโน้มน้าวใจให้ชนะบริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮง ทำได้แค่เขียนลงคะแนนลงไปในกระดานแค่ 1 คะแนน!

 

การประเมิน 1 คะแนนทำให้เกิดความขัดแย้งอย่างมากและนักศึกษาหลายคนก็โกรธบริษัทซอฟต์แวร์จินยูและต่างประนามเฉินหมิง แต่ตอนนี้เฉินหมิงกำลังตกอยู่ภวังค์เขาจึงไม่ได้ยินอะไรเลย!

 

บริษัทรักษาความปลอดภัยเครือข่ายซิสเฮงเปิดผลกระดานคะแนนของพวกเขา ที่เขียนอยู่ก็คือ 10 คะแนน แม้ว่าพวกเขากับบริษัทซอฟต์แวร์จินยูจะเป็นพันธมิตรกัน แต่พวกเขาก็ยังคงเลือกปกป้องตัวเองไว้ก่อน!

 

บนเวที ชิเล่ยมองดูผลคะแนนและหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ ที่หนึ่ง 50 คะแนนเต็ม เขาสมควรได้รับมัน!

 

"เฉินหมิง ฉันได้อันดับที่หนึ่งในการแข่งขันซอฟต์แวร์ของมหาลัย ถึงแม้ว่านายจะเป็นนายน้อยของบริษัทซอฟต์แวร์จินยูก็เถอะ ฉันมีบางอย่างอยากจะบอกกับนายว่า มันมีความยุติธรรมอยู่ทุกที่ทุกเวลา ความชั่วร้ายมักจะพ่ายแพ้ต่อความยุติธรรมเสมอ!" เผชิญกับรูปลักษณ์ที่น่าเกรงขามของชิเล่ยราวกับว่าเขาเป็นศูนย์รวมแห่งความยุติธรรม

 

เฉินหมิงที่เพิ่งตื่นขึ้นมาจากภวังค์ มองชิเล่ยด้วยเกลียดชัง จากนั้นก็วิ่งออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

 

"ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนนักศึกษาชิเล่ยที่ประสบความสำเร็จทั้งชื่อเสียงและโชคลาภค่ะ!" ซูดันใช้โอกาสก้าวไปข้างหน้าและยิ้มให้กับชิเล่ย

 

ชิเล่ยขอบคุณสำหรับการแสดงความยินดีต่างๆของซูดัน ในการแข่งขันซอฟต์แวร์ของมหาวิทยาลัยครั้งนี้ ชิเล่ยชนะได้รับรางวัลที่หนึ่งและยังได้รับเงิน 20 ล้านหยวน เพื่อให้นักศึกษาทั้งมหาลัยชวนกิ่งได้มองเห็นถึงอนาคตของคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์

 

หลังจากที่ได้รับรางวัลแล้ว หลิงหยูโม่กระซิบ "พิสดารหิน ตอนนี้นายต้องระวังเฉินหมิงให้ดีๆนะ!"

 

ชิเล่ยเอื้อมมือออกไปและสัมผัสผมที่อ่อนนุ่มของหลิงหยูโม่ เขายิ้มแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกังวลไป เป็นมันมากกว่าที่ต้องกลัวฉัน!"

 

'เฉินหมิง เวลาของนายกำลังจะหมดลงแล้ว!'