HK ตอนที่ : 86

บนที่นั่งของผู้เข้าแข่งขัน ชิเล่ยยิ้มออกมาเบาๆ หลิงหยูโม่ที่นั่งอยู่ข้างๆบีบแขนเขาและบ่น "พิสดารหินไกล้ถึงตานายออกไปโชว์แล้ว! หลังจากวันนี้คงจะมีสาวน้อยสาวใหญ่มาตามจีบนายแน่ นายคงตั้งตารอคอยอยู่เลยใช่ไหม?"

 

ฟังจากน้ำเสียงที่ส่งเสน่ห์กำลังเต็มไปด้วยความโกรธและความหึงหวง ชิเล่ยจะกล้าไปพยักหน้าได้ยัง เขารีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว "ไม่ใช่แน่นอน เสี่ยวโม่เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย?"

 

ซูดันที่ยืนอยู่บนเวทีและรวบรวมคะแนนของคณะกรรมการทุกคนและเธอก็ประกาศว่า "เอาคะแนนสูงสุด 9 คะแนนของคณบดีจีมาลบกับคะแนนต่ำสุดของตัวแทนชมรมคอมพิวเตอร์ เพื่อนนักศึกษาเฉินเฟิงจากมหาลัยเคจิของเราได้คะแนนทั้งหมด 35 คะแนนค่ะ!"

 

ใบหน้าของเฉินเฟิงเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเดินไปหาที่ฮวงชุนหลิงที่อยู่ข้างเวทีพร้อมกับสีหน้าขุ่นเคือง "หัวหน้าฮวงนี่มันไม่ยุติธรรมเลย!"

 

ฮวงชุนหลิงพูดให้กำลังใจ "เฉินเฟิงใจเย็นๆก่อนที่นีคือมหาลัยชวนกิ่ง การที่พวกเขาให้นายเข้ามาแข่งขันด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว นายยังจะอยากได้ที่หนึ่งอีก?"

 

จีหมิงยี่กำกำปั้นของเขาแน่นและพูดด้วยเสียงที่ลอดออกมาจากไรฟัน "เฒ่าฮวงอย่าให้มันมากจนเกินไป!"

 

ซูดันประกาศบนเวที "ลำดับต่อไปเป็นผู้เข้าแข่งขันคนที่สี่ จากคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ เพื่อนศึกษาคาโตะค่ะ!"

 

คาโตะเป็นชายร่างสูงผอม เขายืนอยู่บนเวทีพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำ หยิบไมโครโฟนขึ้นมาพูดว่า "ขอโทษด้วยทุกคนครับ ผมขอสละสิทธิ์!"

 

อันแรกก็ระบบอีเลิร์นนิงของเฉินหมิงและต่อมาก็ระบบการจัดการห้องสมุดของเฉินเฟิงจากมหาวิทยาลัยเคจิ คาโตะจึงไม่เต็มใจที่จะขึ้นมาบนเวทีเพื่อเสียหน้า! แม้จะดูเหมือนจะไม่เสียหน้าอะไร แต่มันก็ยังทำให้ชื่องของเขาตกต่ำลง

 

ด้วยการสละสิทธิ์ของคาโตะและตามมาด้วยผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ จนมาถึงชิเล่ยที่เป็นคนสุดท้าย!

 

ซูดันพูดด้วยความโล่งใจ "ผู้เข้าแข่งขันคนต่อไปนี้ เขาก็เคยเป็นคนที่ถูกรับเชิญไปออกอากาศข่าวเที่ยงวันกับฉัน ในครั้งนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะเอาอะไรที่น่าตื่นเต้นขึ้นมาแสดงให้เราดูอีกกัน? ขอเสียงปรบมืออันอบอุ่นเพื่อต้อนรับเพื่อนนักศึกษาชิเล่ยจากคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ ปี 1 ด้วยค่ะ!"

 

แต่ฉากดังกล่าวกลับเป็นเสียงปรบมือที่หร็อมแหร็ม ชิเล่ยไม่ได้สนใจเขาลุกขึ้นยืนและเดินขึ้นไปบนเวที หยิบไมโครโฟนจากมือของซูดัน ยิ้มและพูดว่า "สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคน! เพื่อนๆบางคนอาจจะรู้จักชื่อของผมแล้วว่าผมชื่อชิเล่ย สำหรับใครที่ยังไม่รู้จักผม ผมชื่อว่าชิเล่ย! ถ้าอยากเรียกกันแบบสุภาพๆเรียกผมว่าพี่ชายหินก็ได้!"

 

"ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงหัวเราะระเบิดดังขึ้นในหอประชุมขนาดใหญ่รวมถึงจีหมิงยี่ที่มีใบหน้าจริงจังก็ยังยิ้มออกมา อธิการบดีอันหมิงเย่ที่นั่งอยู่ด้านข้างถามจางซ่งว่า "จางซ่งเด็กคนนี้หรอที่ชื่อชิเล่ย ร้ายกาจมากไหม?"

 

จางซ่งคิดสักครู่แล้วพยักหน้า "อาจารย์ใหญ่เรื่องเกี่ยวกับชิเล่ยผมไม่ค่อยทราบมากนัก แต่เท่าที่ผมรู้มาระดับคอมพิวเตอร์ของเขาสูงมากๆ!"

 

เมื่อตอนเปิดเทอมตอนที่ชิเล่ยอยู่ในสำนักงานการจัดการหอพัก จางซ่งมีความสงสัยว่าถ้าชิเล่ยสามารถเปลี่ยนหอพักได้แล้วละก็ ระดับคอมพิวเตอร์ของเขาต้องแข็งแกร่งมากอย่างแน่นอน!

 

"หลังจากที่เพิ่งเห็นระบบการเรียนรู้อิเล็กทรอนิกส์ของเฉินหมิง ทุกคนรู้สึกยังไงกันบ้าง?" ชิเล่ยจงใจถามเกี่ยวกับเฉินหมิงแล้วพูดต่อไปว่า "อะไรที่เรียกว่าระบบอีเลิร์นนิงสำหรับผมมันก็แค่ของไร้สาระ มูลค่าที่แท้จริงของมันนั้นเท่ากับศูนย์อย่างแน่นอน!"

 

บนที่นั่งของผู้เข้าแข่งเฉินหมิงนั่งกำหมัดแน่นแล้วมองดูชิเล่ยด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เขาพูดกับตัวเองเบาๆว่า "ไอ้บัดซบชิเล่ย แกกล้าดูถูกฉัน! ทำลายชื่อเสียงของฉัน!"

 

จีหมิงยี่หยิบไมโครโฟนขึ้นมาแล้วก็ไอออกมา แสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจของเขา เตือนให้ชิเล่ยว่าอย่าพูดมากเกินไปและควรรู้ว่าเมื่อไหร่ควรหยุด

 

ชิเล่ยเปลี่ยนเรื่อง "ส่วนระบบการจัดการห้องสมุดแบบอะไรก็ไม่รู้ที่เฉินเฟิงจากมหาลัยเคจิทำออกมา มันก็เป็นได้แค่ขยะ! แล้วห้องสมุดสาธารณะเขตชวนฮูมีหนังสือแค่ไหนกัน 100,000 เล่ม? ระบบการจัดการห้องสมุดขนาดเล็กแบบนี้ แล้วกล้ามาที่มหาวิทยาลัยชวนกิ่งของเราเพื่อโอ้อวดผมไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริงๆ! ผมขอพูดอะไรหน่อยละกัน คุณเฉินเฟิงกับคณบดีฮวงชุนหลิงจากมหาวิทยาลัยเคจิ วันนี้ผมชิเล่ยอยู่ที่อยู่ที่นี่ตอนนี้ ห้องสมุดของมหาวิทลัยชวนกิ่งของเรายังต้องการระบบการจัดการห้องสมุด ตราบใดที่คุณสามารถทำให้ได้ ผมจะจ่ายให้คุณหนึ่งล้านหยวน!"

 

อาจารย์และนักศึกษาที่กำลังดูการถ่ายทอดบนเว็บบอร์ดกันอยู่ตอนนี้แทบกลั้นลมหายใจ!

 

1 ล้านหยวน เป็นจำนวนเงินที่ก็ทำให้ผู้เลือดลมพลุ่งพล่าน!

 

ฮวงชุนหลิงที่นั่งอยู่บนที่นั่งของคณะกรรมการหยิบไมโครโฟนของจิหมิงยี่โดยไม่สนใจอะไรแล้วและถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆว่า "นายพูดจริงๆ?"

 

ชิเล่ยพูดอย่างเย็นชา "คิดว่าไม่จริงคิดว่าผมพูดเล่น?"

 

ฮวงชุนหลิงหัวเราะ "นักศึกษาชิเล่ยคุณมีเงิน 1 ล้านหยวน? บางทีคุณอาจไม่รู้ว่าเงิน 1 ล้านหยวน ,ันมีค่ามากแค่ไหน?!"

 

วิลเลี่ยมลุดวิกจากบริษัทไลก้าพูดภาษาเซี่ยแปร่งๆขึ้นมาว่า "บริษัทไลก้าของเรายินดีที่จะรับประกันให้กับคุณชิเล่ย 1 ล้านหยวน!"

 

ฮวงชุนหลิงเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่ แต่เขากำลังหัวเราะอยู่ในใจ "เพื่อนักศึกษาชิเล่ย ทางเราขอตกลงเราจะพัฒนาระบบการจัดการห้องสมุดให้กับทางมหาวิทยาลัยชวนกิ่งของคุณ และคุณต้องจ่ายเงินให้กับทางเรา 1 ล้านหยวน!"

 

ชิเล่ยยิ้มและพูดว่า "หัวหน้าฮวง ผมลืมเตือนคุณไปว่าห้องสมุดของมหาลัยชวนกิ่งของเรา มีหนังสือมากกว่า 3.6 ล้านเล่ม และผมขอให้ระบบการจัดการห้องสมุดของคุณสามารถหาระบุตำแหน่งของหนังสือแต่ละเล่มได้โดยตรง!"

 

ฮวงชุนหลิงตกตะลึงเมื่อได้ยินคำขอของชิเล่ยเมื่อรู้ว่ามีหนังสือมากกว่า 3.6 ล้านเล่ม

 

แล้วซอฟต์แวร์มันจะไปหาที่ตั้งตำแหน่งของหนังสือแต่ละเล่มได้อย่างไร?

 

"นักศึกษาชิเล่ย เราทุกคนก็รู้จักซอฟต์แวร์กันดี แล้วทำไมคุณถึงขอความต้องการแปลกๆอย่างนี้ เพื่อจงใจทำให้ผมลำบากใจ?ค้นหาตำแหน่งหนังสือจากซอฟต์แวร์หรือว่าคุณกำลังคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในหนังไซไฟอยู่งั้นหรอ?" ฮวงชุนหลิงเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว

 

ชิเล่ยมองที่ฮวงชุนหลิงด้วยความเหยียดหยาม "เมื่อหัวหน้าฮวงปฏิเสธ ข้อเสนอของเราก็เป็นอันต้องยกเลิกไป! ความสามารถของคุณไม่ถึงมันก็ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะทำไมได้!"

 

"คุณสามารถทำได้?" ฮวงชุนหลิงถาม

 

ชิเล่ยไม่ได้ตอบและพูดโดยตรงว่า "เรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกัน! ผมขอแสดงผลที่ผมพัฒนาก่อน!"

 

ซูดันที่ยืนด้านข้างชิเล่ยถามอย่างสงสัยว่า "เพื่อนนักศึกษาชิเล่ย คุณไม่ได้พกโน๊ตบุ๊คมาด้วย แล้วคุณจะสาธิตยังไง?"

 

ชิเล่ยชี้ไปที่โน๊ตบุ๊คสาธิตชั่วคราวที่เป็นของชมรมคอมพิวเตอร์มหาลัยชวนกิ่งแล้วถามว่า "โน๊ตบุ๊คเครื่องนี้ต่อกับอินเทอร์เน็ตได้ไหม?"

 

สมาชิกคอมพิวเตอร์ตอบว่า "ได้! แต่มันจะช้านิดหน่อย!"

 

"พิธีกรซูดัน ซอฟต์แวร์ของผมได้รับการพัฒนาและอัปโหลดลงไปยังเซิร์ฟเวอร์เพื่อบันทึกไว้แล้ว ไม่จำเป็นต้องหิ้วโน้ตบุ๊กไปไหนมาไหนทุกที่!" ชิเล่ยเปิดเว็บเบราว์เซอร์ของโน้ตบุ๊ค บนแถบเขาป้อนที่อยู่เว็บไซต์ชั่วคราวที่เขาสร้างขึ้นและเข้าเชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์นัมเบอร์วัน

 

ผ่านโปรเจ็กเตอร์หน้าจอของโน้ตบุ๊คจะถูกฉายลงบนจอผ้าขนาดใหญ่ แสดงให้เห็นถึงเว็บไซต์ที่เรียบง่าย เว็บไซต์นี้มีสีพื้นหลังเป็นสีดำ มีจุดจำนวนมากที่กระจายอยู่ในพื้นหลังสีดำ ซึ่งทำให้มันเหมือนกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว บนท้องฟ้าตรงกลางมีสัญลักษณ์ที่เป็นใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่ประกอบด้วยจุดแสง ส่องประกายแวววาวเล็กน้อย

 

ชิเล่ยควบคุมเมาส์และเลื่อนไปที่คลิกที่หน้ายิ้ม จากนั้นก็มีไฟสีเขียวปรากฏขึ้นรอบๆหน้าจอและล้อมรอบเมาส์อย่างรวดเร็ว ในที่สุดกล่องสีเขียวขนาดเล็กก็ถูกสร้างขึ้นมา และคลิกที่สัญลักษณ์ยิ้ม กล่องสีเขียวขนาดเล็กก็เปลี่ยนเป็นนาฬิกาทรายขนาดใหญ่ ใบหน้าเปื้อนยิ้มและดาวบนท้องฟ้าอันอื่นๆ ในท้องฟ้าก็เข้ามารวมตัวกันเหนือนาฬิกาทราย จากนั้นก็ไหลลงไปอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากนั้นเมื่อจุดที่รวมแสงบนพื้นหลังสีดำหายไป นาฬิกาทรายก็หายไป แสงก็หายไปและก็มีภาพปรากฏขึ้นมา เป็นภาพอันอบอุ่นที่ชายคนหนึ่งกำลังถือกล้องถ่ายรูปถ่ายภาพผู้หญิงกับเด็กๆที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข!

 

เหนือภาพมีคำโฆษณาว่า 'ปลดปล่อยรอยยิ้มที่สดใส!' กระบวนการทั้งหมดนั้นดูเหมือนว่าจะนาน แต่ความเป็นจริงแล้วมันใช้เวลาไปแค่ประมาณยี่สิบวินาทีเท่านั้น

 

ชิเล่ยปิดเว็บบราวเซอร์ บนหน้าจอมีไอคอนรูปยิ้มสีเขียวปรากฏขึ้นมาบนเดสก์ท็อปของโน๊ตบุ๊ค หลังจากดับเบิ้ลคลิกที่ไอคอน แล้ว ชิเล่ยก็เอากล้อง HD ขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเสียบต่อเข้ากับแล็ปท็อป

 

"ทุกคนครับ รู้ไหมว่ากระบวนการติดตั้งครั้งนี้คืออะไร? นี่เรียกว่าการติดตั้งแบบออนไลน์ โดยเราโหลดโปรแกรมจากเซิร์ฟเวอร์แล้วลงเครื่องคอมพิวเตอร์ได้เลยโดยตรงและมันจะไม่ทิ้งตัวติดตั้งไว้ในเครื่องคอมพิวเตอร์ของเรา!" ชิเล่ยอธิบาย

 

ฮวงชุนหลิงและจีหมิงยี่มองชิเล่ยอย่างตกใจในเวลาเดียวกัน ในปี 2006 เทคโนโลยีคลาวด์ยังคงอยู่ในระดับแนวหน้าของเทคโนโลยี พวกเขาไม่คิดเลยว่านักษาศึกปี 1 จะรู้จักเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยเช่นนี้!

 

ชิเล่ยหยิบกล้องความละเอียดสูงขึ้นมาและหันไปเล็งที่ซูดัน จากนั้นพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า "สาวน้อย ยิ้มให้พี่ที!"

ซูดันหันไปมองกล้องแล้วยิ้ม

 

บนจอโปรเจคเตอร์ก็ฉายภาพในโปรแกรมกล้องที่กำลังจะถ่ายภาพ ทันใดนั้นก็มีกล่องสีเขียวล็อครอยยิ้มของเธอและการโฟกัสอัตโนมัติก็เสร็จสมบูรณ์!

 

ชิเล่ยยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า "เอาล่ะทุกคน การสาธิตซอฟต์แวร์ของผมจบลงแล้ว!"

อะไรนะ?

 

ในห้องประชุมนักศึกษาเกือบทั้งหมดไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ชิเล่ยเพิ่งพูดว่าการสาธิตเสร็จแล้ว เป็นได้ไง? ฟังก์ชั่นของซอฟต์แวร์นี้คืออะไร?

 

จีหมิงยี่ก็ยังไม่เข้าใจเลย เขาไม่ใช่ช่างเทคนิคในอุตสาหกรรมกล้อง ฮวงชุนหลิงดีใจจนหัวเราะขึ้นสชมา "เฒ่าจี อ่า เฒ่าจี ผู้เข้าแข่งขันที่คุณให้ความหวังสูงคือคนนี้ใช่ไหม? นี่มันโปรแกรมอะไร? ก็แค่เพิ่มกล่องสีเขียวขึ้นมาในโปรแกรมถ่ายรูป? ฮ่าๆๆๆ นี่มันตลกมากจริงๆ!"

 

จีหมิงยี่สบตากับซูัดันอย่างมีความหมาย ซูดันก็หันไปถามชิเล่ยทันที "นักศึกษชิเล่ย ฟังก์ชั่นของซอฟต์แวร์อันนี้มันคืออะไร? เรายังไม่เข้าใจ?

 

ชิเล่ยยิ้มเยาะ "พิธีกรซูคุณยังไม่เข้าใจ? ไม่เป็นไร คุณยิ้มให้พี่ชายอีกครั้งสิ เดี๋ยวพี่ชายหินจะแสดงดู!"

 

ซูดันมองไปที่ชิเล่ยแล้วยิ้มอย่างมีเสน่ห์อีกครั้ง

 

บนจอโปรเจคเตอร์ ฉายโปรแกรมถ่ายภาพของกล้องอีกครั้งและบนรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของซูดันก็มีกล่องสีเขียวปรากฏขึ้นอีกครั้งพร้อมกับล็อครอยยิ้มของเธอแล้วถ่าย!

 

"ถ้าพวกคุณยังไม่เข้าใจ โปรดถามกับคณบดีฮวงชุนหลิงจากมหาวิทยาลัยเคจิเพื่อขอให้เขาช่วยอธิบาย!"

 

ชิเล่ยมองไปที่ฮวงชุนหลิง ในชีวิตที่แล้วของเขามหาวิทยาลัยชวนกิ่งมักจะโดนกลั่นแกล้งจากมหาวิทยาลัยเคจิโดยผีแก่ตนนี้เสมอ!

 

'ไอ้ผีแก่เหลืองอัปลักษณ์!'