TQF:บทที่ 33 ยกระดับอีกครั้ง
TQF:บทที่ 33 ยกระดับอีกครั้ง
สิงโตเพลิงพุ่งออกมาเผชิญหน้ากับ หยูเฮง แล้วหายไปทันทีแม้แต่ หยูเฮง ก็หายไปเช่นเดียวกัน เหลือเพียงพ่อและลูกสาว ที่ยืนหายใจไม่ออกด้วยความหวาดกลัวดูเหมือนช่วงชีวิตและความตายได้ผ่านไปแล้ว หลังจากผ่อนลมหายใจ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว รู้สึกสงบลง เธอรู้ว่าสัตว์วิญญาณตัวนี้น่ากลัวเพียงใด คนธรรมดาคงเป็นได้เพียงอาหารของมันเท่านั้น
“เสี่้ยวเสี่ยว ต้องขอบคุณนางฟ้าไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่สามารถรอดจากการเป็นอาหารของสิงโตเพลิงในครั้งนี้แน่”
เฉิงไป๋หยวน สำรวจสถานการณ์โดยรอบและไม่รู้สึกถึงความเป็นอันตรายแล้วเขาจึงหันมามองหน้าลูกสาวของเขาซึ่งใบหน้าของลูกสาวซีดเซียวเขาจึงอดพูดไม่ได้ว่า
“เสี่้ยวเสี่ยว เป็นเพราะเจ้าไม่ขยันฝึกฝนเจ้าจึงอ่อนแอเกินไป”
“ท่านพ่อ นี่มันเป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นสิ่งโต!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว เช็ดเหงื่อบนหน้าผากและหัวเราะอย่างเขินอาย
เฉิงไป๋หยวน ส่ายหน้าและยิ้ม
“เจ้าจะเจออะไรอีกเยอะในอนาคต นี้ช่างมันไปก่อนเราควรที่จะออกไปจากภูเขานี้ก่อนที่มันจะมืด!”
“รีบกลับบ้านกันเถอะก่อนที่มันจะมืด”
“วันนี้เดินในภูเขามาทั้งวันเจ้าคงเหนื่อยมาก พรุ่งนี้จงนอนพักผ่อนซะ แล้ววันมะรืนค่อยขึ้นเขามาอีกครั้ง!”
“ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนท่านพ่อเราสามารถมาภูเขา ในอีก 2 ถึง 3 วันข้างหน้า
“แล้วแต่เจ้าแล้วกันหากต้องการขึ้นมาบนภูเขาเมื่อใดให้บอกพ่อ”
“ตกลงท่านพ่อ!”
พ่อและลูกสาวพูดคุยกันไปขณะที่เดินกลับบ้าน เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้านมันเป็นเวลามืดแล้ว นางเฉิงและร่างเล็กทั้งสามกำลังรอคอยการกลับมาของพวกเขา
พวกเขาทุกคนในครอบครัวมีความสุขกับการรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ไม่ได้อยู่พูดคุยกับคนในครอบครัวของเธอ เธอรีบกลับมาที่ห้องและเข้าไปในมิติทันที
“หยูเฮง!”
เพียงแค่เข้ามายังพื้นที่มิติ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ก็รู้สึกทันทีว่าพื้นที่นั้นดูเหมือนมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยแต่ไม่สามารถมองออกง่าย ในพริบตาต่อมา หยูเฮงก็ปรากฏตัวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“คุณหนู!”
“หยูเฮง มิติอยู่ในระดับที่เท่าไหร่?”เนื่องจากเธอยกหน้าที่ให้กับ หยูเฮง บริหารงานในมิติดังนั้น เฉิงเสี่ยวเสี่ยว จึงไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบัน
“คุณหนู มิติของเราเพิ่มขึ้นมาเป็นระดับ 22 ขณะนี้พื้นที่ของเรามีทั้งสิ้น 50 เอเคอร์ คุณหนูสามารถปลูกสิ่งของที่ท่านต้องการได้”
“อะไรนะแค่เลเวล 20 เท่านั้น” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ขมวดคิ้ว วันนี้เธอสะสมของเป็นจำนวนมาก สมุนไพรล้ำค่าอีกมากมายโดยเฉพาะสัตว์วิญญาณระดับ 3 สิงโตเพลิง แต่มิติของเธอยกระดับแค่ 8 ระดับ?
หยูเฮง เห็นความสงสัยของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวและรีบอธิบายทันที
“คุณหนู แค่นี้ก็เป็นเรื่องดีแล้วที่สามารถเลื่อนได้ถึง 8 ระดับ ยิ่งระดับมิติสูงยิ่งยกระดับยากขึ้นเท่านั้น ถึงแม้ว่าเราจะเก็บเกี่ยวของค่อนข้างมากแต่ในความจริงแล้วมันต่ำเกินไปสำหรับมิตินั้นมันจึงไม่เพียงพอที่จะยกระดับหลายขั้น”
“เฮ้อ..” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว พูดไม่ออก เธอไม่รู้จะพูดอะไรดี ในอดีตเธอสามารถยกระดับมันอย่างง่ายดายในตอนที่เธอเล่นเกมอยู่บนคอมพิวเตอร์ แต่มันกลับยากมากในการยกระดับมิติในโลกแห่งนี้
“คุณหนูท่านอย่าท้อใจ ท่านสามารถทำได้อย่างแน่นอน”
“ฉันเข้าใจแล้ว!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว กดริมฝีปากแล้วหันไปมองรอบๆก่อนที่จะถามคุณว่า
“เอาล่ะเมื่อเรายกระดับมิติมาถึง 8 ระดับมีอะไรเพิ่มเติมมาบ้าง”
“คุณหนู กรุณาดูนี่-”
หยูเฮง ชี้มือออกไปและ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ก็มองตาม เธอพบว่ามีต้นไม้ที่ส่องแสงสว่างอยู่ข้างบ่อน้ำ ต้นไม้นี้ดูราวกับผคริสตัล
“หยูเฮง ต้นไม้นี้มันคืออะไร มันสวยมาก” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ถามในขณะที่เดินเข้าไปใกล้
“คุณหนู ต้นไม้ต้นนี้เรียกว่าต้นไม้คริสตัล ผลที่ออกมาเรียกว่า ผลคริสตัล มันเป็นผลไม้ที่อร่อยมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่บ่มเพาะถ้าพวกเขาได้กินมันเข้าไป ไม่เพียงแต่ฟื้นฟูร่างกาย มันจะทำให้เกิดการชำระล้างไขกระดูก”
“สุดยอด!มันเหมือนกับโสมในตำนานใช่ไหม?”
เมื่อ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว เดินมาใต้ต้นไม้มีกลิ่นหอมอ่อนๆใต้ต้นคริสตัล เฉิงเสี่ยวเสี่ยว รู้สึกสดชื่นความเหนื่อยล้าดูเหมือนจะหายไป เพียงแค่กลิิ่นของมันก็สามารถส่งผลกระทบได้ขนาดนี้ มันน่าเหลือเชื่อมาก เฉิงเสี่ยวเสี่ยว แทบอดใจไม่ไหวที่จะเห็นผลไม้คริสตัลงอกออกมา ถ้าเธอได้กินผลไม้เธอคงกลายเป็นผู้ยอดยุทธในเร็วๆนี้
เมื่อนึกถึง ความคิดนี้ใบหน้าของ เฉิงเสี่ยวเสี่ยวแสดงรอยยิ้มที่สดใส เธอกระตือรือร้นที่จะเข้มแข็งขึ้นและดูน้อยใจในคำพูดที่พ่อเธอว่า
“คุณหนู เรามีข้าว 80,000 ตันในโกดังตอนนี้เราจะปลูกข้าวต่อไปหรือไม่?”
เสียงของ หยูเฮง ขัดจังหวะความคิดของ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยและถามว่า
“เรามีข้าวถึง 80,000 ตันแล้วอย่างนั้นหรอ?”
นับตั้งแต่ที่เริ่มปลูกข้าวมันพึ่งผ่านมาประมาณ 2 เดือน ข้าว 80,000 วันนี้เพียงพอที่จะกินได้หลาย 10 ปี
“ใช่แล้วคุณหนู อย่าลืมว่า เดิมเรามีที่ดินถึง 40 แปลง และเราปลูกข้าวถึง 35 แปลง ข้าวใช้เวลาเติบโตภายในวันเดียวดังนั้นเราจึงมีข้าวอยู่มากมาย
โดยไม่รู้ตัวมีข้าวจำนวนมาก หากเธอขายมันหมดเธอคงไม่ต้องกลัวความอดอยากตลอดชีวิต ปัญหาก็คือสิ่งของในมิติมันมีค่ามหาศาล มันไม่สามารถขายได้เหมือนอาหารธรรมดา เมื่อคิดถึงปัญหานี้ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว รู้สึกปวดหัว
เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ขบคิดและนั่งอยู่ใต้ต้นไม้คริสตัลเธอกำลังคิดว่าควรทำอย่างไร หยูเฮง เองไม่ได้ขัดจังหวะ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว หยูเฮง นั่งอยู่บนกิ่งของต้นไม้คริสตัลขาของเธอแกว่งตลอดเวลาแลดูผ่อนคลายและมีความสุข
“หยูเฮง สมุนไพรที่เรารวบรวมมาไว้ในมิติสามารถปลูกได้ไหม!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว มองไปที่นางฟ้าตัวน้อยๆที่อยู่ข้างเธอ
หยูเฮง พยักหน้าและพูดว่า
“สามารถปลูกได้ คุณหนูต้องการปลูกสิ่งใดบอก หยูเฮง จากนั้นข้าจะปลูกสมุนไพรนั้นทันทีหลังจากเก็บเกี่ยวข้าวรอบนี้เสร็จ!”
“ตอนนี้เมื่อระดับเราเพิ่มขึ้นเรามีพื้นที่ 50 แปลง ปลูกข้าวต่อไป 30 แปลง สมุนไพร 15 แปลง และอีก 5 แปลงที่เหลือปลูกพืชผักอื่นๆ”เฉิงเสี่ยวเสี่ยว แนะนำ
“เอาใจแล้ว ส่วนฟาร์มปศุสัตว์จะเลี้ยงไก่เป็ดและกระต่ายต่อหรือไม่?”
“เลี้ยงต่อไป ฟาร์มปศุสัตว์ยังไม่ต้องเปลี่ยนแปลง!” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว พูดจู่จู่ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นและถามว่า
“หยูเฮง เราสามารถเลี้ยงสิงโตเพลิง งูหยกเงินและหมาป่าไปทุ่งหญ้าได้ไหม”
เธอจำได้ว่าทุ่งหญ้าของเธอไม่ว่าสัตว์ชนิดใดปรากฏออกมามันสามารถใช้เลี้ยงดูและเป็นแม่พันธุ์ที่จะให้กำเนิดลูกๆในเวลาต่อมา
“หืม?นายท่านต้องการที่จะเลี้ยงพวกมันอย่างนั้นหรอ?” หยูเฮง สงสัย
“ใช่แล้วมันคงจะดีมากหากพวกมันมีเป็นฝูง พวกมันจะสามารถต่อสู้เป็นกลุ่มได้”
“คุณหนู ถ้าอย่างนั้นไม่จำเป็นต้องเลี้ยง หลังจากที่เรายกระดับมิติแล้วเราสามารถโคลนนิ่งสัตว์วิญญาณระดับสูงได้”
“ไม่เป็นไร ถ้าเธอสามารถโคลนนิ่งมันในภายหลังก็ไม่จำเป็นต้องห่วง ตอนนี้เธอเพียงแค่ต้องเลี้ยงมันเพื่อเพิ่มจำนวนฝูงก่อน”
“เข้าใจแล้ว!”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยว กลับออกมาจากมิติวันนี้ทั้งวันเธอรู้สึกเหนื่อยที่เดินขึ้นภูเขาดังนั้นเธอจึงนอนหลับโดยมีน้องสาวอยู่ในอ้อมแขน
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่รับประทานอาหารเช้า เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ได้ยินเสียงเห่าของสุนัขข้างนอกและรู้ทันทีว่ามีใครกำลังมา
เด็กชายตัวน้อยได้ยินเสียงสุนัขเห่าและรีบๆออกไปดู นางเฉิงเดินไปดูด้วยเช่นกันและพูดว่า
“ทำไมถึงมีคนมาหาเราในวันนี้ พวกชาวบ้านออกไปล่าสัตว์ในภูเขาไม่ใช่หรอ?”
TL:ลง2ตอนนะคะ ระวังอ่านข้าม