TQF:บทที่ 28 การฟื้นฟูของท่านพ่อ
TQF:บทที่ 28 การฟื้นฟูของท่านพ่อ
เฉิงไป๋หยวน ยืนขึ้นความรู้สึกตื่นเต้นและเบิกบานใจปรากฏบนใบหน้าของเขาเขาไม่เพียงแต่ยืนขึ้นได้เท่านั้นอาการบาดเจ็บทั้งหมดของเขาหายดีแล้ว! ยิ่งไปกว่านั้นการรักษาของ หยูเฮง ทำให้การฝึกฝนของเขาผ่านเป็นระดับ 2 ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ หลังจากการฟื้นตัวของเขาทำให้ทั้งครอบครัวตื่นเต้น นางเฉิงเตรียมไก่และกระต่ายพร้อมกับปลา คืนนี้เธอต้องการฉลอง เด็กทั้งสามคนรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากพวกเขาล้อมรอบ เฉิงไป๋หยวน และไม่สามารถอยู่ในความสงบได้
หลังจากนั้น เฉิงไป๋หยวน ก็ให้เด็กทั้งสามคนออกไปเล่นข้างนอกขณะที่เขา หันไปพูดกับ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้ามาเดินเล่นกับพ่อสักหน่อย!”
“ค่ะท่านพ่อ” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว เดินตามพ่อของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว
พวกเขาเดินไปสำรวจทุ่งนาและสวนผัก ยืนท่ามกลางฟาร์มไก่และกระต่าย 10 ตัวหัวใจของ เฉิงไป๋หยวน หนักอึ้ง หากไม่จำเป็นเขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้
“เสี่ยวเสี่ยว ไม่กี่วันที่ผ่านมาชาวบ้านนั้นมาที่บ้านของเรา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่พ่อแน่ใจว่าพวกเขาย่อมมีข้อสงสัย สุดท้ายพวกเขาไม่เคยเห็นสัตว์วิญญาณมาก่อนและพวกเขาไม่รู้ว่าสัตว์วิญญาณคืออะไรไม่อย่างนั้นทุกอย่างคงเลวร้ายมากยิ่งขึ้น!”
“ท่านพ่อ ชาวบ้านไม่ได้สงสัยอะไรพวกเราไม่ต้องกังวล เราแค่ต้องทำทุกอย่างให้เหมือนกับปกติ” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว พูดอย่างใจเย็น คิ้วของ เฉิงไป๋หยวน ขมวดเล็กน้อยและถามขึ้นว่า
“เจ้าคิดว่าพวกชาวบ้านรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องปกติอย่างนั้นหรอ”
“ท่านพ่อ ในสายตาของชาวบ้าน ครอบครัวของเราไม่เคยธรรมดาใช่หรือไม่”
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร”ในตอนนั้นเอง เฉิงไป๋หยวน ไม่เข้าใจความคิดลูกสาวของเขา เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ยิ้มอย่างเบิกบานดวงตาสีดำขลับของเธอเป็นประกายและพูดเบาๆว่า
“ท่านพ่ออีก 2- 3 วันเชิญผู้เฒ่าหลิวและผู้อาวุโสที่น่านับถือของหมู่บ้านมาร่วมรับประทานอาหารค่ำ จากนั้นเราจะบอกพวกเขาว่าสิ่งเหล่านี้เราได้รับมาจากเพื่อนเก่าและญาติของท่านพ่อและท่านแม่ สุดท้ายแล้วไม่มีใครรู้ประวัติของเราดังนั้นนี้จึงเป็นคำอธิบายที่ง่ายที่สุด”
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้าหาทางออกได้ดีมากสำหรับเรื่องนี้” เฉิงไป๋หยวน รู้สึกประหลาดใจอย่างแท้จริง เขายกย่องลูกสาวของเขาอีกครั้งเขาต้องยอมรับว่าความคิดนี้เป็นคำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับชาวบ้าน
แน่นอนว่า ไม่ว่าบุคคลภายนอกจะค้นพบอะไรก็ตามตราบใดที่พวกเขาสามารถโน้มน้าวใจชาวบ้านได้เป็นอันดับแรก เมื่อบุคคลภายนอกเข้ามาพวกและเมื่อพวกเขาสอบสวนพวกเขาจะค้นพบแต่ข้อมูลที่เราให้ไวเท่านั้น
สังเกตเห็นความประหลาดใจของท่านพ่อ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ยิ้มอย่างเงียบๆ เธอไม่ได้อธิบายอะไรอย่างอื่น ท้ายที่สุดแล้วท่านพ่อท่านแม่ของเธอก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอมานานดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องปิดบังสิ่งใดเธออยากเป็นตัวเองให้มากที่สุด
เมื่อรู้ว่าลูกสาวของเขาไม่ได้อธิบายรายละเอียดอะไร เฉิงไป๋หยวน จึงตัดสินใจไม่พูดอะไรออกมา พวกเขาทั้งสองจึงเดินกลับบ้าน หลังจากนั้นเขาได้หยุดที่ด้านหน้าบ้านและมองดูเด็ก 3 คนที่กำลังเล่นอยู่ริมแม่น้ำ เฉิงไป๋หยวน คิดทำกับตัวเองว่า
“อย่าปล่อยให้พวกเขาเสียเวลาในการฝึกฝนอีกต่อไป เริ่มตั้งแต่ในวันพรุ่งนี้พวกเขาทั้งหมดจะต้องเริ่มบ่มเพาะไม่อย่างนั้นต่อไปอาจเป็นเรื่องลำบาก”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยว รู้สึกมึนงงเมื่อเขาได้ยินคำว่า บ่มเพาะ?
แม้เธอจะยอมรับความจริงว่าโลกที่เธออยู่ในตอนนี้เป็นของจริง แต่การได้ยินคำพูดเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกราวกับฟังบทละครทีวี
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่”
“อ่า…”เมื่อเห็นว่าท่านพ่อของเธอหันมาสนใจเธอเธอจึงพยายามกลบเกลื่อนและพูดเบาๆว่า
“ท่านพ่อข้าคิดว่าเราควรที่จะขุดบ่อน้ำข้างหน้าเพื่อไว้สำหรับเลี้ยงปลาด้วย!”
“ไม่มีปัญหาพ่อจะเริ่มขุดมันในวันพรุ่งนี้และเราจะขุดเสร็จในเวลา 2-3 วัน!” เฉิงไป๋หยวน สัญญา
“ท่านพ่อท่านไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น หยูเฮง สามารถสร้างมันได้ทันที!”
“โอ้ใช่ ถ้าลืม หยูเฮง ไปนางสามารถทำอะไรได้หลายอย่าง!”
“ใช่แล้วการมี หยูเฮง เราไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย!”
บรรยากาศอาหารค่ำมีความสุขมากๆ ครอบครัวทั้งหมดนั่งรอบโต๊ะพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับชีวิตหรือการเจ็บป่วยอีกต่อไป วันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุด
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้วเฉิงไป๋หยวนไม่ปล่อยให้ลูก 4 คนของเขาออกไปพักผ่อน เขาพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึมว่า
“พ่อคิดว่าเราจะสามารถลืมอดีตและใช้ชีวิตอย่างง่ายๆในหมู่บ้านบนภูเขาแห่งนี้ แต่ตอนนี้พ่อคิดว่าเราไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ได้ตลอดไป เพราะอย่างนั้นเพื่ออนาคตเราจำเป็นจะต้องยิ่งฝึกฝนมากยิ่งขึ้นห้ามมีใครขี้เกียจเป็นอันขาด!”
“ท่านพ่อ ตราบใดที่พี่รองเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ เขาสามารถปกป้องพวกเราได้ในอนาคตอย่างแน่นอน” เฉิงเจิ้งปิน ถามขึ้นอย่างงุนงงและจ้องมองไปที่พ่อของเขา เฉิงไป๋หยวน หันหน้าไปที่ลูกชายคนที่ 2 ของเขาและพูดอย่างเฉยชาว่า
“หากเราไม่ฝึกฝน เราจะไม่มีเนื้อให้กินอีกทุกวันเราจะกินแค่ผักป่า เจ้าเต็มใจให้เป็นอย่างนั้นไหม”
“อ่า..ท่านพ่อตอนนี้พวกเราไม่ได้บ่มเพาะแต่ทำไมเราถึงมีเนื้อกิน?” เฉิงหลานหลาน ถามอย่างสับสน
“นั่นเป็นเพราะลุงของเจ้าให้สิ่งเหล่านี้แก่เรามาและขอให้พวกเจ้าฝึกฝนอย่างหนัก หากในอนาคตพวกเจ้าไม่ยอมฝึกฝนเขาจะไม่ส่งไก่และกระต่ายมาให้พวกเราอีก!”
เฉิงไป๋หยวน มองไปที่ลูกสาวคนเล็กของเขาและพูดขึ้นมาเบาๆว่า
“หากตอนนี้เจ้าไม่อยากกินเนื้อสัตว์อีกต่อไปพ่อจะบอกท่านลุงว่าไม่ต้องส่งเนื้อสัตว์มาอีกแล้ว หากเจ้าต้องการกินเนื้อสัตว์ พวกเจ้าต้องไม่ขี้เกียจ พวกจะทำได้ไหม?”
ใบหน้าของเด็กๆแสดงอาการตื่นตระหนกและพวกเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็วราวกับไก่จิกข้าว
“ข้าทำได้!”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ซึ่งอยู่ถัดออกไปมองเหตุการณ์นี้ด้วยใบหน้าประหลาดใจ เธอไม่คิดว่าพ่อของเธอจะสมมุติให้บุคคลลึกลับนี้เป็นท่านลุงแทนที่จะเป็นอาจารย์ตามนิยายกำลังภายใน
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้าก็ต้องฝึกด้วย!”
“โอ้..” เฉิงเสี่ยวเสี่ยว พูดไม่ออกเธอไม่รู้ว่าจะฝึกอย่างไร
นางเฉิง มองลูกสาวด้วยรอยยิ้มและพูดกับลูกสาวของเธอว่า
“เสี่ยวเสี่ยว เดี๋ยวแม่จะเป็นคนสอนเจ้าเอง!”
“ขอบคุณท่านแม่!”
“เอาละเรากลับเข้าบ้านไปกันก่อนแม่จะสอนเจ้า!”
แม่และลูกสาวกลับเข้าไปในบ้านในขณะที่ เฉิงไป๋หยวน กำลังฝึกสอนให้กับเด็กๆที่ลานบ้าน
“สวรรค์และโลกคือหยินและหยาง สวรรค์มีทั้งเมตตาและโหดเหี้ยม ทุกสรรพสิ่งในโลกเกิดขึ้นจากสวรรค์ ความลับของสวรรค์และโลกนั้น…..”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยว นั่งอยู่ในมิติของเธอและกำลังไต่ตรองคำพูดของ นางเฉิง เธอกำลังทำความเข้าใจและดูว่าเธอจะเหมือนกับฮีโร่ในละครทีวีหรือไม่ เธอหลับตาลงไม่รู้ว่าผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ จิตวิญญาณของเธอแผ่กระจายออกไปรอบๆเธอพบกับพื้นที่ที่เต็มไปด้วยหมอก จู่จู่ร่างกายของ เฉิงเสี่ยวเสี่ยว ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่กระจายออกมาอย่างช้าๆ ความรู้สึกของเธอเบาสบายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ใบหน้าที่สวยงามพร้อมกับรอยยิ้มจางจาง ปรากฏขึ้น
“รวมสวรรค์และโลกไว้ในอก ควบคุมทุกอย่างไว้บนฝ่ามือ เหยียบย่ำดินแดนศักดิ์สิทธิ์ กลืนกินอาทิตย์และดวงจันทร์ น่าอัศจรรย์มากนี่คือคำอธิบายให้คนเข้าใจใช่ไหม? ฉันกำลังสงสัยว่าใครจะสามารถบรรลุคำอธิบายเหล่านี้ได้อย่างแท้จริง?”
“ใช่แล้วคุณหนู!”
----------------------------------------