ตอนที่ 23 จัดการหลินเจว๋เตา [อ่านฟรี]

ตอนที่ 23 จัดการหลินเจว๋เตา

"ตูม!"

เสียงตูมตามดังสนั่นรุนแรงบนสังเวียนเป็นตาย

บัดนี้ สายตาเร่าร้อนนับไม่ถ้วนของผู้ชมกำลังจ้องมองใจกลางของสังเวียนเป็นตาย

ใครกันนะ ที่จะเป็นผู้ชนะในตอนสุดท้าย!

จะเป็น หลินหาน ศิษย์จากสาขาผู้เจิดจรัส หรือจะเป็นหลินเจว๋เตา ศิษย์อัจฉริยะเก่าแก่ของทำเนียบภายนอก

ในที่สุด ฝุ่นก้สลายหายไป

ครานี้ ทุกคนต่างก็มองเห็นด้านบนของสังเวียนเป็นตาย

หลินเจว๋เตา มือกำมีดยาว ฟันบนระฆังทอง พลังมีดฟาดฟัน น่ากลัวอย่างหาที่สุดไม่ได้ แต่ยังมิอาจตัดขาดระฆังทองคำตะวันฉาย

"ต้านรับได้จริงๆด้วย!"

"ฝ่ามือมังกรผงาด วิชาดาบถอดฝัก ลำแสงสิบสามดาบ...ตอนนี้ยังใช้วิชายุทธสายป้องกัน ระฆังทองคำตะวันฉาย หลินหานผู้นี้ เป็นอัจฉริยะปานปีศาจหรืออย่างไร? เหตุใดจึงครอบครอบวิชายุทธทรงพลังมากมายเพียงนี้?"

ศิษย์ทำเนียบภายนอกรอบๆต่างตะลึงพรึงเพลิดโดยสมบูรณ์

แม้แต่ระดับสูงของสำนักมากมายที่มารับชมอยู่ไม่ไกลนักยังจ้องมองหลินหานแล้วพยักหน้า

เดิมทีพวกเขาแค่มาสอดส่องการประลองทำเนียบภายนอกด้วยท่าทีที่ไม่สนใน แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีการปรากฏตัวของอัจฉริยะตัวฉกาจ

"เป็นไปไม่ได้! ภายใต้เคล็ดวิชามีดปลิดชีพของข้าก็ไม่มีอะไรที่ข้าไม่สามารถตัดขาด เกราะป้องกันที่เจ้าสร้างขึ้นจากสสารถ่องแท้ จะสามารถต้านทานสามมีดปลิดชีพได้ยังไง? ข้าไม่เชื่อ!"

ในขณะนี้ หลินเจว๋เตาแสดงอารมณ์บ้าคลั่ง เขาร้องตะโกนลั่น และเตรียมที่จะโจมตีอีกครั้ง

"วิชาดาบถอดฝัก!"

แต่ในเวลานี้ หลินหานตะโกนเสียงดังด้วยเช่นกัน

"วูม!"

ดาบถูกดึงจากฝัก

แสงดาบดังตูมดุจสายฟ้าฟาด แทงบนมีดยาวที่อยู่ในมือหลินเจว๋เตา

ติงตัง!

หลินเจว๋เตาสีหน้าเปลี่ยนทันที มีดยาวที่อยู่ในมือของเขาถูกโจมตีจนกระเด็นลอยไป

"วูม!"

และในวินาทีต่อมา แสงดาบได้เฉือนตัดลงไปทันที

"ไม่ ......"

"ฉึก"

ดาบสังหารไร้ความรู้สึก

แสงจากพลังดาบตัดแขนขวาของหลินเจว๋เตาจนขาดท่อน เลือดไหลอาบบนสังเวียนเป็นตาย

"อ๊ากกกกกก!" หลินเจว๋เตาส่งเสียงร้องโหยหวน แล้วล้มลงกับพื้น

"วูม!"

หลินหานเก็บดาบ แล้วเดินไปที่ด้านหน้าของหลินเจว๋เตา เขายืนมองจากด้านบนอย่างเหนือกว่า พูดอย่างเยือกเย็น:“ข้าบอกไปแล้วว่าคนที่เต้องตายอย่างสยดสยอง ก็คือ เจ้า”

"หลินหาน! หลินหาน เจ้าตัดแขนขวาของข้า!! เจ้าตัดแขนขวาที่ข้าใช้ถือมีด... "

ในเวลานี้ หัวใจของหลินเจว๋เตาแตกสลายอย่างสมบูรณ์ เขาแผดเสียงร้องอย่างโอดครวญ ดวงตาของเขาจ้องมองหลินหาน“เจ้านอกคอก แน่จริงก็ฆ่าข้า! ฆ่าข้าซะ!”

"แคลก!"

เสียงกระดูกแตกก็ดังขึ้นทันที

เป็นเพราะหลินหาน

เขาเหยียบเท้าบนแขนซ้ายของหลินเจว๋เตาจนแหลกคาตีน

"ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า ข้าแค่ต้องการทำให้เจ้าพิการ ทำให้เจ้ารู้ซึ้งว่าความสิ้นหวังจากการถูกคนนับไม่ถ้วนสร้างความอัปยศ มันน่ากลัวมากมายเพียงใด!"

หลินหานยิ้มอย่างเย็นชา

ในขณะนี้ น้ำเสียงของเขาช่างเย็นยะเยือกเข้ากระดูกดำ ปลดปล่อยจิตสังหารที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัว

"หลินหาน ถึงกับทำให้หลินเจว๋เตาพิการ!"

ในเวลานี้ หลินเหม่ยเอ๋อซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ร่างกายโซเซเกือบจะล้มลงกับพื้น

หากหลินเจว๋เตาพิการไปแล้ว นางก็ไร้ที่พึ่ง

ในหนึ่งปีที่ผ่านมา ความพยายามทั้งหลายที่นางมอบแก่หลินเจว๋เตาจะไร้ประโยชน์ทันที ...

การตกจากสวงสวรรค์สู่ขุมนรก ทำให้นางรู้สึกหมดหวังและหวาดกลัวอย่างยิ่ง

"หลินหาน!"

"หลินหาน!"

"หลินหาน!"

ในเวลานี้ มีเสียงตะโกนโห่ร้องดังกึกก้องด้วยความตื่นเต้น

เป็นเสียงของศิษย์ทำเนียบภายนอกนับไม่ถ้วน!

บัดนี้ สายตาของพวกเขาจับจ้องอยู่ที่หลินหาน เผยให้เห็นความปรารถนาอย่างแรงกล้า

ตอนนี้ ความนิยมของหลินหานได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว!

ในเวลานี้ แม้แต่สามอันดับแรกของทำเนียบภายนอกอย่างหลินเทียน หรือหลินเซว่ และหลินหรูเยียนยังหมดราศีเมื่ออยู่หน้าของหลินหาน

หลังจากนั้นไม่นาน หลินเจว๋เตาผู้เป็นดั่งสุนัขที่ตายแล้วได้ถูกคนลากลงมา

หลังจากนั้น เขาถูกขับไล่

ศิษย์ทำเนียบภายนอกแต่ละคนต่างเดินออกจากสนามประลองด้วยความหดหู่ของผู้แพ้

ส่วนหลินหาน เขาได้กลายเป็นราชาคนใหม่ของทำเนียบภายนอกในรุ่นนี้ แม้แต่หลินเทียนยังไม่กล้าพูดอะไรเลย

พลังน่าสะพรึงกลัวและวิธีการต่อสู้ที่คละคลุ้งโลหิตโดยหลินหานเมื่อสักครู่ ได้ทำให้ทุกคนรู้สึกนับถือ

ครึ่งวันผ่านไป การประลองรอบขับไล่ก็จบลงในที่สุด

ในบรรดาคนหลายร้อยคน มีเพียง25คนที่จะได้เข้าร่วมในงานเลี้ยงน้ำชาแห่งวิถียุทธที่จะเกิดขึ้นต่อไป

"ถัดไป การประลองรอบที่สอง เริ่มต้น!" ยังคงเป็นผู้อาวุโสแห่งทำเนียบภายในคนเดิม เขาตะโกน การประลองรอบจัดอันดับจึงเริ่มอย่างเป็นทางการ

การประลองรอบจัดอันดับ ยังเป็นการประลองหนึ่งต่อหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้หลินหานพูดไม่ออกก็คือ คู่ต่อสู้ของเขาทุกคนต่างก็ยอมแพ้ในทันที ไม่กล้าแม้แต่จะโจมตีสักหนึ่งครั้ง

จนกระทั่ง ถึงคราวปะทะกับหลินหรูเยียนบนสังเวียนเป็นตาย

"หลินหาน ข้าจะใช้กำลังทั้งหมดของข้า" หลินหรูเยียนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ดี."

หลินหานพยักหน้า

"เคล็ดวิชาดาบจิตน้ำแข็ง!"

หลินหรูเยียนดึงดาบเส้นเล็กที่เอว แล้วแทงตรงไปที่ดาบของหลินหาน อุณหภูมิของอากาศลดลงจนเย็นยะเยือกหาใดเปรียบ

มันยังคงเป็นวิชาดาบ แต่หลินหานสามารถมองออกว่าวิชาดาบของหลินหรูเยียนพัฒนาขึ้นอย่างมากหลังจากที่ประดาบกับเขาเมื่อวานนี้

อย่างไรก็ตาม หลินหรูเยียนไม่อาจเป็นภัยคุกคามต่อหลินหานได้

เคร้ง!

ครานี้ มีเสียงดาบดังขึ้น

"ตุบตุบ!"

ดาบยาวในมือของหลินหานแทงทะลวงท้องฟ้า เฉกเช่นสายฟ้าตัดผ่านกระแสลม กระทบดาบที่อยู่ในมือของหลินหรูเหยียนทันทีจนมันกระเด็น

"ข้าแพ้แล้ว" หลินหรูเยียนฝืนยิ้ม

ในตอนแรก นางคิดว่าตัวเองอาจจะสามารถต้านทานหลินหานได้ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าหลินหานจงใจอ่อนข้อให้นาง ไม่เช่นนั้นเขาคงเอาชนะนางด้วยด้วยการโจมตีหนึ่งดาบไปแล้ว

"เป็นคนแปลกจริงๆ ... " หลินหรูเยียนบ่นพึมพำก่อนที่จะก้าวลงจากสังเวียน

ตัวตนของนางนั้นลึกลับ แต่นางยังไม่เคยเห็นคนแปลกประหลาดเหมือนหลินหานมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นร่างกาย, ฝ่ามือ, ศิลปะการป้องกันตัวหรือวิชาดาบ ล้วนทรงพลังหาใครเทียบ

เดิมทีหลินหรูเยียนยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าหลินหานจะเป็นหนึ่งในอัจฉริยะมหัศจรรย์ผู้เก่งกาจในทุกๆด้านจริงๆ

"แปลกประหลาด?" การรับรู้ของหลินหานเกิดการเปลี่ยนแปลงจนแกร่งกล้าโดยเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์สีทอง เขาจึงได้ยินเสียงบ่นพึมพำของหลินหรูเยียน แล้วอดไม่ได้ที่จะเบะปาก

และการเอาชนะหลินหรูเยียนผู้มีอันดับสาม, จะทำให้หลินหานสามารถชิงที่หนึ่ง คู่ต่อสู้คนต่อไปคือ ...

"ข้ารอเจ้ามาตั้งนาน" หลินเซว่ยืนอยู่บนสังเวียนเป็นตาย ใบหน้ามีรอยยิ้ม

เมื่อหลินหานได้ยินดังนี้จึงพยักหน้าเล็กน้อย

หลินหานไม่รู้สึกถึงความเป็นศัตรูจากหลินเซว่ผู้นี้เลย

"ไม่รู้ว่า หลินเซว่ผู้นี้จะสามารถรับมือหลินหานได้กี่กระบวนท่า?"

"หลินเซว่เป็นศิษย์ที่ลึกลับที่สุดของทำเนียบภายนอกของเรา ไม่มีใครรู้ว่าเขามีความสามารถอะไร บางทีเขาอาจเป็นม้ามืดและอาจจะเอาชนะหลินหานก็เป็นได้"

ในเวลานี้ ศิษย์ทำเนียบภายนอกหลายคนกำลังพูดคุยซุบซิบ

"ลงมือเถอะ" หลินหานมองหลินเซว่ แล้วพูดขึ้น

"ขอเพียงเจ้าสามารถต้านการโจมตีหนึ่งครั้งของข้าได้ ข้าจะยอมรับความพ่ายแพ้ทันที"

หลินเซว่พูดขึ้นในทันที สีหน้ามีรอยยิ้มลึกลับ

"เวิง"

เมื่อพูดจบ หลินเซว่ก็ปิดตาทันที

"เอ๋? หลินเซว่ผู้นี้ปิดตาทำไม?"

"เขาเตรียมจะทำอะไร?"

ศิษย์ทำเนียบภายนอกรอบ ๆต่างเกิดความสงสัย แม้แต่ผู้เฒ่าที่เป็นผู้ดำเนินรายการยังแสดงความประหลาดใจในดวงตา

หลินเซว่ผู้นี้กำลังทำอะไร

หรือเขาต้องการซื้อเวลา?

อย่างไรก็ตาม ในตอนที่ทุกคนงงงวย แต่หลินหานที่อยู่บนสังเวียนเป็นตายจู่ๆเขาก็เปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อยทันที

ในขณะนี้ เขารู้สึกถึงพลังประหลาดที่มองไม่เห็นที่กำลังกัดเซาะตัวเอง

"พลังวิญญาณ?" ดวงตาของหลินหานเป็นประกาย

วินาทีต่อมา หลินหานก็ปิดดวงตาของเขาอย่างช้าๆ

เดิมที ควรเป็นการเผชิญหน้ากันอย่างดุเดือดของคนสองคนบนสังเวียนเป็นตาย แต่ในเวลานี้ พวกเขาแค่ยืนอยู่ตรงข้ามกัน หลับตาและนิ่งเงียบจนน่าแปลกใจ

บรรดาศิษย์ทำเนียบภายนอกต่าวตะลึง

สถานการณ์เช่นนี้มันอะไรกัน?

ในเวลานี้ ผู้อาวุโสแห่งทำเนียบภายในได้เปลี่ยนสีหน้าไปเล็กน้อยเขา ดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง