บทที่ 6 ความร่วมมือกับลูกชายตระกูลจ้าว [อ่านฟรี]

บทที่ 6: ความร่วมมือกับลูกชายตระกูลจ้าว

ซิ่วซีหยาตบไหล่หยิ่งหยู่ "นี่เป็นวิธีที่หยอกล้อของเธฮ ยู่ฮู้ .... " ซิ่วซีหยา เธอ "มักจะรู้จุดอ่อนของเขา"

หยิ่งหยู่กลอกตาของเธอ "เธอพูดกับฉันจริงๆเหรอ?" หยิ่งหยู่ กล่าวด้วยน้ำเสียงและการแสดงออกของเธอเริ่มแสดงให้เห็นถึงความหงุดหงิดและความไม่พอใจของเธอ

ซีหยาหยักไหล่พร้อมกับทำหน้าเย็นชาของเธอพร้อมกันและไม่สนใจว่าเธอเป็นบ้ากับเรื่องแบบนี้แค่ไหน เธอปัดผมไปด้านข้างขณะที่เธอหมุนไปรอบ ๆ และรีบหยิบโทรศัพท์ของเธอที่มุมโต๊ะเครื่องแป้งแต่งหน้า

ตามองโทรศัพท์ขณะที่เลื่อนลงดูรายชื่อ...... เธอกำลังมองหาชื่อใครสักคนในโทรศัพท์ของเธอ "ไม่จริง ... มันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉัน" เธอพูดพึมพำแดกดันโดยไม่แม้แต่จะมองที่ หยิ่งหยู่

เธออะแฮ่มในลำคอของเธอแล้วเริ่มเอาโทรศัพท์แนบบนหูของเธอเพื่อคุยกับใครบางคน

"แต่ ... ซีหยา !!! .... " หยิ่งหยู่ ตะโกน เธอกำลังจะร้องเรียนสิทธิของเธอโดยคิดว่าสิ่งนี้ไม่เป็นที่ยอมรับของเธอนอกจากนี้ ซิ่วซีหยาก็ป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วโดยการส่งสัญญาณให้เธอปิดปาก

"ชู่ๆๆๆ" ซิ่วซีหยาขมวดคิ้วขณะที่เธอก้มนิ้วชี้ลงบนริมฝีปากของเธอส่งสัญญาณให้เธอเงียบ

หยิ่งหยู่ปิดปากของเธออย่างรวดเร็วขณะที่ยักไหล่ ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง

"แน่นอนว่าที่นี่เธอกลับมาอีกครั้งเพื่อธุรกิจ คือธุรกิจ...." หยิ่งหยู่ พูดเยาะเย้ยเธอ

ซิ่วซีหยาเป็นมืออาชีพมากที่แปลงโฉมตัวเองเป็นผู้หญิงที่สง่างามซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจ มีเพียงเพื่อนของเธอที่รู้

ตรงปลายสาย

หยิ่งหยู่มองตามริมฝีปาก

ถ้าเธอต้องอธิบายเรื่องซิ่วซีหยา? เธอจะพูดอย่างแน่วแน่ว่าเธอเป็นคนบ้างาน, ใจแข็ง, แข็งเหมือนหิน, ขาดความอบอุ่นหรือความเมตตาเธอจะให้ความสำคัญกับคนที่มีความสำคัญต่อเธอและให้เกียรติในเรื่องธุรกิจ "

บุคคลที่จะจัดการกับเขาได้จะต้องไม่โง่ ... เพราะซิ่วซีหยาจะไม่ยึดติดกับคนโง่ เพราะคนที่โง่จะถูกกลั่นแกล้งหรือถูกเรียกว่าโง่กว่าการเป็นคนธรรมดาเหมือนพวกเขา อย่างน้อยนกต้องมีขนสีเดียวกันทั้งตัว ..... ซิ่วซีหยา ประสบกับความลำบากมากมายที่เธอเสียสละในวัยเยาว์ของตัวเธอเองและเพื่อความสุขของเธอเอง คนที่เป็นปริปักษ์กับเธอไม่ได้เป็นเพียงแรงบันดาลใจของเธอแต่ยังเป็นผู้เฝ้าดูเธอผ่านความสำเร็จของเธอด้วย นั่นเป็นความเชื่อของเธอนับตั้งแต่เธอยังเป็นนักเรียนอยู่ "

**************

สวัสดีคะ ..... ประธานอากิลลาร์ด ฉันมีเรื่องบางอย่างจะให้ช่วยในวันนี้ ฉันต้องการเปลี่ยนเที่ยวบินของฉันให้เร็วขึ้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ .... ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจว่านี่เป็นเรื่องเร่งด่วนและมันสำคัญสำหรับฉันจริงๆ ซีหยาพูดสายผ่านริมฝีปากของเธอที่ยิ้มอย่างสวยงาม น้ำเสียงและการแสดงออกเปลี่ยนไปอย่างมากในฐานะผู้หญิงที่มีเกียรติทางธุรกิจ

หยิ่งหยู่ จ้องมองเธออย่างน่ารำคาญขณะฟังวิธีที่เธอพูดทางโทรศัพท์ ทำให้ดวงตาของเธอม้วน แต่เธอก็ยังไม่สามารถรู้สึกหลงใหลเมื่อทุกครั้งที่ ซิ่วซีหยาพูดเช่นนั้น

เธอทำปากหมุบหมิบรออย่างใจจดใจจ่อเพื่อให้ซิ่วซีหยาวางหูโทรศัพท์

...

"อ๋อ / ใช่ ... ประธาน ฉันเข้าใจ .....  / โอเคขอบคุณมาก

ซิ่วซีหยา ในที่สุดก็วางสาย

เธอค่อย ๆ หันกลับไปมองที่หน้าหยิ่งหยู่ เธอแกล้งทำหน้าเศร้าปลอมๆๆของเธอ จากนั้นยกแขนทั้งสองขึ้นไปในอากาศกรีดร้องไม่รู้จบฉลองสิ่งที่ หยิ่งหยู่ ยังไม่เข้าใจ

หยิ่งหยู่ ยกคิ้วของเธอด้วยความสับสน "คุณชนะเกมเดิมพันงั้นหรือ?" หยิ่งหยู่ ถามเยาะเย้ย

ซิ่วซีหยาไม่ตอบสนองอะไร เธอแสดงความตื่นเต้นด้วยการบีบหมัดและกระโดดเหมือนกระต่าย ดวงตาเปล่งประกายขณะที่ริมฝีปากของเธอยิ้มอย่างโง่เขลา

ดังนั้นการแสดงออกของ หยิ่งหยู่ จึงเปลี่ยนไปเป็นการพูดประชดประชันเธอและจ้องมองเธอด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง มีความคิดว่าเพื่อนของเธอกำลังบ้าไปแล้ว

เมื่อพิจารณาว่า ซิ่วซีหยาไม่เคยมีปฏิกิริยาเช่นนี้มาก่อน เธอเป็นคนแข็งกร้าว แม้ว่าทุกครั้งที่เธอรู้ว่าเธอได้มีโอกาสครั้งใหญ่ในการทำงานกับเธอ

หยิ่งหยู่ มั่นใจว่าเธอจะไม่ทำตัวงี่เง่าแบบนี้และหลังจากที่วางโทรศัพท์ของเธอก็กระโดดด้วยความตื่นเต้นอย่างแท้จริง

หยิ่งหยู่ เอียงศีรษะของเธอไปที่ด้านข้างแล้วจ้องมองที่มุมด้านข้าง เธอพยายามถามซิ่วซีหยาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง "นี่คือผลข้างเคียงของการเป็นคนฉลาดหรอ .......... วันนี้เป็นบ้าและแปลกมากไปหน่อยนะ หยิ่งหยู่ ยิ้มหลังจากทำให้เธอสนุก

ซิ่วซีหยาฟุ้งซ่านด้วยคำพูดของเธอทำให้เธอหยุดกระโดดทันทีทันใด เธอก็จ้องมองขณะหายใจเข้า .... คราวนี้เธอพบเป้าหมายใหม่ของเธอ มันคือ หยิ่งหยู่

ในขณะเดียวกัน หยิ่งหยู่ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสกับความจริงที่ว่าเขาเพิ่งประสบความสำเร็จและขณะนั้นเธอไม่ได้ตระหนักว่า ซิ่วซีหยากำลังวิ่งมาหาเธอในขณะที่กางแขนออกอย่างกว้างขวางพร้อมที่จะดึงเธอเข้ามากอด ซิ่วซีหยาคว้าหยิ่งหยู่แล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดของเธออย่างแน่นหนา อย่างไรก็ตามกอดไม่เพียงพอกับเธอ เธอเริ่มจูบหยิ่งหยู่ทั่วทั้งแก้ม

"หยี่ยยยยยย ซีหยา เสียสติไปแล้วหรอเนี่ย!" หยิ่งหยู่ตะโกนใส่ ซิ่วซีหยาอย่างน่ารังเกียจในขณะที่พยายามผลัก ซิ่วซีหยาออกห่างจากเธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพยายามป้องกันไม่ให้เธอจูบอีกต่อไป เธอทำจริง ๆ กับการกระทำที่ผิดปกติของซิ่วซีหยาและความผิดปกติหลายอย่าง

หลังจากหยิ่งหยู่พยายามอีกก็ผลักซิ่วซีหยาได้สำเร็จ แต่เธอก็ไม่ได้หมายความว่าเธอผลักแรงเกินไปแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้ซิ่วซีหยาล้มลงบนพื้นได้ ซิ่วซีหยาตกใจ หยิ่งหยู่ตบแก้มเธออย่างรวดเร็วและคว้ามือให้ซิ่วซีหยาในขณะที่สวมรอยยิ้มขอโทษ ซิ่วซีหยาแลกเปลี่ยนรอยยิ้มและคำขอโทษของเธอเช่นกัน เธอมีความผิดด้วยและเธอก็ตระหนักถึงมัน

เธอยืนขึ้นอย่างช้าๆโดยหยิ่งหยู่ช่วย ขณะที่เธอเฝ้ามองนาฬิกาเธอก็ตระหนักว่าใกล้ถึงเวลาไปแล้ว             นายประธานอากิลลาร์ดไม่สามารถช่วยเธอให้ขึ้นเครื่องบินเที่ยวแรกได้ แต่เขาแนะนำและช่วยให้ซิ่วซีหยาได้ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวจ้าว ไปแทน ผลที่ตามมาคือเธอต้องนั่งเครื่องมากับเด็กที่มีชื่อว่า จ้าวเซียง เครื่องส่วนตัวของ บริษัทจ้าว ที่ให้ความร่วมมือ

ซิ่วซีหยาประคบแก้มทั้งสองของเธอด้วยการใช้ฝ่ามือ เธอสาบานและเริ่มวิ่งไปที่ห้องครัว อย่างไรก็ตามหยิ่งหยู่ตามเธอไปโดยอัตโนมัติและวิ่งได้ดีโดยไม่กล้าที่จะรบกวนเธอหรือถามว่าทำไมเธอถึงวิ่งหนี

หยิ่งหยู่เพียงแค่ติดตามเธอเหมือนสุนัขที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี

นอกจากนี้ ซิ่วซีหยาก็วิ่งด้วยความเร็วที่ยอดเยี่ยมเธอรีบหยิบกระเป๋าของเธอ ซึ่งทำให้เธอชะงักไปที่พื้นอย่างสุดขีดโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอโยนสิ่งของของเธอใส่เข้าไปในกระเป๋าเดินทางของเธอ ..

 

หยิ่งหยู่ก็หยุดวิ่งเช่นกันใบหน้าของเธอก็อุ้ยอ้าย

 

ในขณะเดียวกัน

ซิ่วซีหยาส่ายหัวของเธอเหมือนสุนัขกำลังโดนสาดน้ำใส่เพื่อรวบรวมสติของเธอ โชคดีที่เธอไม่เห็นดาวใด ๆ

 

เธอมองไปรอบ ๆ สังเกตสิ่งต่าง ๆ ของเธอขณะที่ใบหน้าของเธอหันมารำคาญในไม่กี่วินาทีต่อมาราวกับว่าเธอขโมยของมา

ตาก็มองอย่างวิเคราะห์แล้วหยิบของทุกสิ่งของเธออยู่บนพื้น "fu * k ฉันทำผิดพลาด!" ทำให้เธอคร่ำครวญและสาบานในขณะที่ผมของเธอหยาบ ๆ ถูๆทุกอย่างกลายเป็นความยุ่งเหยิง

เธอคลานไปรอบ ๆ แล้วหยิบเสื้อผ้าของเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอเหลียวมองหยิ่งหยู่ และบอกให้เธอช่วย หยิ่งหยู่พยักหน้าอย่างแรง "ได้ ..... โอเค ... โอเค" หยิ่งหยู่กล่าว หลังจากนั้นเธอคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วและหยิบเสื้อผ้าอื่น ๆ ขึ้นมาวางบนพื้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาเลือกเสื้อผ้าเสร็จ ใช้เวลาเกือบห้านาที

ซิ่วซีหยา บอก หยิ่งหยู่ให้รีบๆและเมื่อพวกเขาไปถึงห้องนั่งเล่น ซิ่วซีหยารีบชี้กุญแจรถของเธอบนโซฟาอย่างรวดเร็วเพื่อขอให้ หยิ่งหยู่ส่งมาให้เธอ

ในขณะเดียวกันเมื่อหยิงหยู่มองไปตามนิ้วชี้ของเธอ เธอก็รีบวิ่งไปหยิบมันขึ้นมาขณะที่เธอวิ่งกลับมาก็รีบโยนกุญแจรถให้กับซิงซียาอย่างรวดเร็ว " ขอบคุณ ดีมาก หยิ่งหยู่" ซิ่วซีหยากล่าวแสดงความรู้สึกขอบคุณที่เธอมีต่อหยิ่งหยู่

เมื่อซิ่วซีหยา เปิดประตูแล้วเธอก็หยุดชะงักและหยุดชั่วครู่หนึ่งเธอค่อย ๆ หมุนมองไปรอบ ๆ และหวงแหนที่จะต้องจากบ้านของเธอและงานของเธอที่ทำ เนื่องจากเธอไม่มีแผนที่จะกลับมาอีก ซิ่วซีหยาคิดแล้วก็ยิ้มอย่างขมขื่นดูเหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน เมื่อทุกอย่างเริ่มขึ้นเธอมีความทรงจำที่ดีอยู่ที่นี่ ซิ่วซีหยาจะไม่ลืมมันเด็ดขาด

น้ำตาเริ่มไหลลงมาที่แก้มของเธอพร้อมกับเลือกที่จะปิดระบบเครื่องไฟฟ้าอัตโนมัติ ซิ่วซีหยาก้มหัวลงอย่างเสียใจ เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วปรบมือสองครั้งเครื่องก็ปิดอัตโนมัติ

 

**************

ที่กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน

ภายในสำนักงานของ ซีอีโอ ผู้บริหารระดับสูงของ เหว่ยคอเปอร์เรชั่น เต็มไปด้วยออร่าและความหรูหรา

บรรยากาศตึงเครียดมาก

หลักทรัพย์พนักงานและพนักงานทุกคนเมื่อรวมตัวกันต้องสั่นสะเทือนด้วยความกลัว กลัวว่าพวกเขาทั้งหมดจะตายในไม่กี่นาที

ครอบครัวนี้ไม่มีสิทธิมนุษยธรรม พวกเขาคิด

ชายคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา คนที่ไร้อารมณ์ และน้องสาวของเขาผู้สร้างปัญหาขว้างปาสิ่งของของเขาด้วยความโกรธทำให้ขาสั่นและมึนงง พวกพนักงานเขาทั้งหมดมีเหงื่อออกมากในขณะที่พยายามรักษาสมดุลของพวกเขาโดยที่ขณะนั้นยืนโค้งทำความเคารพด้วย 90 องศา ประมาณสี่ชั่วโมง

และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เคลื่อนไหวจนกว่าจะมีใครบอกว่าสร้อยข้อมือที่มีค่าของหลี่เหวย อยู่ที่ไหน เด็กหญิงนั่งอยู่บนโซฟานุ่ม ๆ กะวนกะวาย เธอยืนขึ้นอย่างมั่นใจและประท้วงสิทธิของเธอว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นคนเอาไปกับพี่ชายใหญ่ของเธอซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่างบานใหญ่ของสำนักงานของเขา

หลี่เหวยสวมชุดสูทที่เหมาะสมกับร่างกายของเขาอย่างแท้จริง เขามีความสูงที่สมบูรณ์แบบและร่างกายที่แข็งแรงของเขาเพียงพอที่จะทำให้ผู้หญิงทุกคนตกอยู่ในห้วงเสน่ห์ของเขา เขาวางมือทั้งสองไว้ในกระเป๋าของเขาเพื่อพยายามที่จะผ่อนคลายตัวเอง

หลี่เหวยกำลังมีวันที่เลวร้ายอย่างแท้จริง มีคนเอาสร้อยข้อมือที่มีค่าของเขาไปและไม่มีใครกล้าบอกเขาว่าผู้ร้ายคือใคร แต่ เซิงซี(น้องสาวซิ่วซีหยา) เป็นคนเดียวที่บอกเขาว่าใครเป็นผู้ต้องสงสัยและนั่นคือน้องสาวของเขาเอง หลี่ชางเมี้ยน นอกจากนี้ซิ่วซีหยายังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหลี่ชางเมี้ยน