บทที่ 5 คิดถึงชีวิตของเธอ [อ่านฟรี]

บทที่ 5: คิดถึงชีวิตของเธอ

หลังจากหยิ่งหยู่บิดวงแหวนสองครั้งประตูบานที่สองที่ทำด้วยระบบเครื่องไฟฟ้าที่ออกแบบโดย ซิ่วซีหยา ก็ถูกเปิดเผยออกโดยอัตโนมัติ

....

 

มีแสงสะท้อนผ่านดวงตาของเธอราวกับว่ามันส่องแสง เมื่อเธอเห็นซิ่วซีหยาอย่างชาญฉลาดนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแต่งหน้าของเธอด้วยขาไขว้อย่างน่าดึงดูดและใช้ลิปสติกสีแดงทาที่ริมฝีปากราวกับเป็นกามเทพอย่างสง่างาม

ความสมบูรณ์แบบและความกลมกลืนของ ซิ่วซีหยา เป็นความงามของเจ้าหญิงจากวังอย่างแท้จริง

หยิ่งหยู่ แยกเขี้ยวฟันของเธอด้วยความสวยงาม เธอรู้สึกประหลาดใจที่ซิ่วซีหยาคนที่มีความสามารถจากก่อนหน้านี้จะกลายเป็น / คนน่ารัก / ไร้เดียงสาและเซ็กซี่อย่างมีเสน่ห์ / น่าดึงดูดทุกครั้งที่เธอแต่งตัวแบบนี้และขึ้นอยู่กับเสื้อผ้าและการแสดงออกของเธอด้วย

ริมฝีปากของ หยิ่งหยู่ ยิ้มเยาะเมื่อเห็นว่า ซิ่วซีหยามีความทันสมัยมากนิยมแฟชั่นได้มากพอที่จะทำให้ผมของเธอจากแต่ก่อนหยุ่งเหยิงกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ จำได้ว่าเพื่อนของเธอแต่ก่อนเป็นอย่างไรและตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างไรและไม่น่าเชื่อตลอดทั้งห้าปี จากชีวิตเก่าของเธอที่เธอเคยเป็น ตอนนี้เหมือนฝันไป

หยิ่งอยู่ เข้าไปใกล้ๆเธอแล้วยกมือขึ้นปรบมือเสียงดังสองครั้งเพื่อหันเหความสนใจที่ซิ่วซีหยากำลังแต่งหน้าของเธอ แต่ไฟทั้งหมดก็เริ่มที่จะปิดทีละดวงหลังจากที่เธอทำเสียงเหล่านั้น

ทั้งหมดตอนนี้มืดและเงียบ

 

ทันใดนั้นมีเสียงดังซึ่งทำให้ หยิ่งหยู่  ชะงักเล็กน้อย ริมฝีปากล่างที่สั่นสะเทือนอย่างหวาดกลัว

 

"เสียงนั้นอาจมาจาก ซิ่วซีหยา " หยิ่งหยู่ คิด

และก็ถูกต้อง ซิ่วซีหยากระแทกลิปสติกของเธอลงไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแต่งหน้าของเธอด้วยแรงที่ไม่สามารถควบคุมได้เธอลุกขึ้นยืนแล้วลุกขึ้นปรบมือรัวๆๆ เหมือนหยิ่งหยู่ทำก่อนหน้านี้เป็นสองเท่า

ไม่นานหลังจากความเศร้าโศก รอบ ๆ ห้องเย็นเหมือนห้องสยองขวัญก็จะสดใสอีกครั้งยกเว้นความเย็น

 

ไฟทั้งหมดเริ่มเปิดอีกครั้งหนึ่ง

หยิ่งหยู่เปิดตาของเธอด้วยมือของเธอ แสงสว่างค่อยๆชัดขึ้น เธอลังเลที่จะเงยศีรษะขึ้นดูและตอนนี้ร่างกายของเธอสั่นคลอนด้วยความกลัวที่จะเห็นหน้าเพื่อนของเธอ เธอค่อยๆก้าวออกไปเมื่อเธอ เห็นซิ่วซีหยากำลังหงุดหงิดขณะย่นจมูกของตัวเองและสบถกับเธอ

"Bullshi * t หยิ่งหยู่  เธอโง่หรืออะไร!" ซิ่วซีหยา กล่าวพร้อมกับจ้องมองเธอ "ฉันไม่ได้เตือนเธอก่อนหรอว่าถ้าตบมือสองครั้งเสียงเปิด / ปิดไร้สายสวิตช์ไฟจะเชื่อฟังคุณโดยอัตโนมัติ เมื่อตรวจพบว่าเสียงของการปรบมือหลายครั้งเป็นจริงเหมือนซิ่วซีหยา บอก!"

ไม่ทราบว่าคำพูดของเธอนั้นรุนแรงเกินไป เธอยังคงแยกคำพูดที่แดกดันทั้งหมดออกไปอย่างต่อเนื่อง

โดยไม่รู้ตัวว่ามันทำร้าย หยิ่งหยู่  เพียงใด

 

ในเวลาเดียวกัน.

หยิ่งหยู่  ตกตะลึง มือทั้งสองอยู่ข้างลำตัวเธอไม่สามารถขยับได้ด้วยตาของเธอ เธอรู้สึกไม่พอใจและรู้สึกขุ่นเคืองในช่วงเวลาสั้น ๆ เธอก้มศีรษะลงและไม่ทราบว่าจะตอบอะไร ไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไรกับคำพูดที่โหดร้ายอย่างฉับพลัน

 

ดวงตาของเธอเปล่งประกายแวววาวน้ำตาไหลช้า ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยิน ซิ่วซีหยาสาปแช่งเธออย่างรุนแรง

 

ในช่วงเวลาที่ไม่คาดฝันที่สุดเธอรู้สึกถึงอารมณ์ ซิ่วซีหยาไม่เคยบอกเธอเลยว่าเธอโง่ เธอเป็นแรงบันดาลใจของเธอในมุมมองของเธอ ซิ่วซีหยาเป็นคนสอนให้เธอรู้ว่าจะแข็งแกร่งและฉลาดอย่างไร

 

มันแย่มากสำหรับเธอที่จะได้ยินคำพูดอาฆาตแค้นที่มาจากเธอ

 

ในขณะเดียวกัน.

ซิ่วซีหยาผู้ที่โกรธและด้วยความโกรธคิ้วโค้งเข้าหากันทำให้เธอได้ยินเสียงพูดของตัวเองอย่างรุนแรงในขณะที่เธอพูดซ้ำ ๆ ผ่านทางใจของเธอ อารมณ์แปรปรวนของเธอในวันนี้ทำให้เธอเจ็บใจ

 

ความตั้งใจของเธอไม่ได้เป็นอย่างนั้นมันเป็นเพียงการข่มใจตนเองที่ทรยศเธอ

ด้วยความรู้สึกผิดจะที่เอาชนะเธอ เธอวางมือทั้งสองลงไปที่โต๊ะเครื่องแป้งของเธอและรู้สึกไร้อารมณ์ นั่งลงถูหน้าผากของเธอขณะที่เธอบ่น "ช่างมันเถอะ" วันนี้มีความเครียดมากเกินไปสำหรับเธอ ที่จะจัดหยิ่งหยูในครั้งเดียวและสั่งสอนเธอที่เธอไม่รู้จักการกระทำของเธออีกต่อไป ทุกสิ่งทุกอย่างหมุนรอบตัวเธออยู่ และอยากจะบอกว่าถ้าได้เห็น หลี่เหวยนั้นเขาแข็งแกร่งและหนักแน่นเหนือกว่าสิ่งอื่นใด

"ฉันไม่ควรจะเป็นแบบนี้" ซิ่วซีหยา พูดพึมพำอย่างสงบ จ้องมองที่แหวนที่เธอสวมนิ้วนาง

เธอวางมืออีกข้างเบา ๆ เมื่อใบหน้าของเธอแสดงถึงความกังวลใจ เธอยกศีรษะของเธอขึ้นและถอนหายใจอย่างน่าเศร้าขณะที่เธอวางมือลงกับเข่าของเธอและกระโดดลุกออกจากเก้าอี้เพื่อเข้าหา หยิ่งหยู่

โดยยืนอยู่ตรงหน้าเธอ จ้องมองเธอด้วยท่าทางขอโทษ ซิ่วซีหยา ตัดสินใจกอดเธอ

เธอยิ้มและบีบแก้มของ หยิ่งหยู่ ในขณะที่เธอเริ่มขอโทษอย่างจริงใจ

หยิ่งหยู่ ฉันรู้ว่าการขอโทษจะไม่สามารถลบสิ่งที่ฉันทำลงไปได้ แต่คุณเป็นเพื่อสนิทของฉันใช่ไหม? ซิ่วซีหยา ชูนิ้วก้อยของเธอเพื่อขอโอกาสคืนดีกับหยิ่งหยู่

"เพียงแค่สำหรับเวลานี้ยกโทษให้ฉันด้วยสำหรับการใจร้อนของฉัน."  หยิ่งหยู่ช่วยเข้าใจอารมณ์ของฉันด้วย ฉันมีปัญหาในการรับมือกับมันมากเกินไป

ซิ่วซีหยา ดึงมือทั้งสองของ หยิ่งหยู่เข้ามาและบีบฝ่ามือของเธอ" แต่ฉันสาบานว่าในสิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ว่ามันไร้สาระอย่างมาก .... มันไม่เป็นความจริงเลย ..... หยิ่งหยู่ของฉันยังดีที่สุดและฉลาดที่สุดในโลก! "เธอตะโกนดังๆๆ" ไม่มีใครสามารถแทนที่คุณได้ เธอจะยกโทษให้ฉันใช่มั้ย "

หลังจากได้ยิน  หยิ่งหยู่ก็ยิ้มและพยักหน้าตอบสนองต่อประโยคสุดท้ายของเธอ

ซิ่วซีหยา ปล่อยยิ้มอันร่าเริงออกมา เธอไม่สามารถช่วยตัวเองให้รู้สึกโล่งอกได้ เธอตัดสินใจจูบบดลงที่ริมฝีปากของหยิ่งหยู่  มันเป็นแค่มิตรภาพ จูบมันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอ

ซิ่วซีหยากัดริมฝีปากของเธอรอยยิ้มที่ซุกซนของเธอแยกออกจากริมฝีปากของเธอทำให้ หยิ่งหยู่ใจสั่นอีกครั้งด้วยความกลัวยิ่งแย่ลง

เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้และจับแก้มของ หยิ่งหยู่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็แตะริมฝีปากกัน ซิ่วซีหยาพอใจกับความสำเร็จในการจูบ หยิ่งหยู่เล็กน้อย เมื่อมีแรงอยู่บนริมฝีปาก

การแสดงออกของ หยิ่งหยู่โบยบินไปด้วยความตกใจ เธอเผลอผลักเธอออกไปทันที ส่ายหัวของเธอดุ๊กดิ๊กราวกับว่าเธออยากจะตื่นจากฝันร้ายและอารมณ์เสียกับทัศนคติที่ไร้สาระของซิ่วซีหยา เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป ถ้าเธอสามารถฆ่าคนอย่างซิ่วซีหยาได้

เธออาจจะคิดอย่างนั้นจริงๆ

จนถึงตอนนี้เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอยังคงไร้สาระ / ซิ่วซีหยาเป็นคนที่เสียสติในเรื่องทางเพศไปแล้ว

ภายในไม่กี่วินาทีที่ผลักเธอ

หยิ่งหยู่เอามือปิดปากของเธออย่างรวดเร็วด้วยความรังเกียจ เธอเหลือบไปมองที่ซิ่วซีหยาเห็นเธอจ้องมองมาอย่างเยือกเย็น ขณะปากก็เริ่มตะโกนใส่เธอ " นี่... เธอเป็นอะไร" หยิ่งหยู่กล่าวว่าและดวงตาของเธอเปิดกว้างและเริ่มที่จะเต็มไปด้วยความโกรธในไม่กี่วินาทีถัดไป

ลองนึกภาพว่า ซิ่วซีหยาขโมยจูบแรกของเธอไปอย่างหน้าตาเฉยได้อย่างไรทำให้เธอต้องแก้แค้น

เธอได้แต่สาปแช่งในใจ

เธอดีใจที่ได้จัดการความรู้สึกภายในใจของเธอ เธอเพียงแค่มองออกไปตามสายตาของซิ่วซีหยา

ซิ่วซีหยาพูด“เฮ้ยไม่เป็นไรหรอก!” แต่หยิ่งหยู่รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าของเธออกมาแล้วเช็ดริมฝีปากอย่างระมัดระวัง

ซิ่วซีหยาระเบิดหัวเราะต่อปฏิกิริยาของเธอ คิดว่าการเห็นหยิ่งหยู่เป็นเช่นนั้นเป็นที่น่าพอใจ แต่เธออดไม่ได้ที่จะอยากจะทำมันทั้งหมดอีกครั้ง

เธอกดท้องพยายามหยุดหัวเราะ แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นตัวเองผ่านกระจกโดยตระหนักว่าการแต่งหน้าของเธอนั้นดูเลอะไปเล็กน้อยจากที่เธอทำ

เมื่อนึกถึงว่าหยิ่งหยู่ทำให้ลิปสติกของเธอเปื้อน หลังจากเขาเอามือป้องกันไม่ให้เธอจูบเธอก่อนหน้านี้ทำให้ใบหน้าของเธอหมองคล้ำเธอเอนกายใกล้ชิดกระจก จากนั้นตรวจดูริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของเธอกลายเป็นขอบดำจากนั้นจึงเช็ดเมคอัพที่เปื้อนด้วยปลายนิ้ว อย่างไรก็ตามมันเลวร้ายลง       เธอถอนหายใจลึกกกขณะที่เธอยื่นหน้าเข้าหากระจก จากนั้นโน้มตัวไปยังโต๊ะเครื่องแป้งของเธอเพื่อตกแต่งเครื่องสำอางของเธอบนใบหน้า

หลังจากหยิ่งหยู่เสร็จสิ้นจากการเช็ดริมฝีปากของเธอ เธอหันหัวของเธอตอนนี้ไปจ้องมองซิ่วซีหยา ขณะที่ตอนนี้ซีหยาโอบแขนของเธอรอบหน้าอกของเธอตรวจสอบเครื่องแต่งกายของตนเองโดยเฉพาะเครื่องแต่งกายที่ดูเหมือนจะไม่ใช่ชุดธรรมดา เธอจ้องมองซิ่วซีหยาด้วยความงุนงงของเธอ

"ซิ่วซีหยา..... นี่มันชุดราคาหนึ่งล้านดอลลาร์นี่.... " หยิ่งหยู่กล่าว

ซิ่วซีหยาไม่สามารถระบุได้ว่ามันเป็นคำชมหรือเป็นการดูถูกเหยียดหยามอย่างไรก็ตามเธอไม่รังเกียจเธอและแค่แต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางของเธอต่อไปโดยไม่พูดไม่จา

หยิ่งหยู่ อะแฮ่ม!!!!!@@@ใส่เธอ "อืมมมม ..... ฉันขอโทษ ... นั่นมันอะไรน่ะ?" "เธอขัดจังหวะ"

นี่เธอจะไปปาร์ตี้หรอ???? ฉันไม่อนุญาตให้ไปร่วมปาร์ตี้น่ะ ..... เพราะมันเป็นเวลาเที่ยวบินของคุณ คือเวลา 20.00 น. "เธอเตือน เขาต้องไปถึงที่นั่นตรงเวลา ไม่อย่างนั้นคุณอาจไม่เห็นเจ้าชายของเธอที่มีเสน่ห์ในวันพรุ่งนี้น่ะ เลือกให้ดีกว่านี้ด้วยว่าอันไหนสำคัญต่อเธอ  "หยิ่งหยู่พูดพร้อมกับสบตาเธอ

ซิ่วซีหยายิ้มเยาะ เมื่อได้ยินเธอบ่นจู้จี้ เธอเงยหน้าขึ้นมองหยิ่งหยู่ผ่านกระจก "เธอพูดถูกแล้วฉันจะต้องเจอเขาในวันพรุ่งนี้ฉันจะไม่ปล่อยผ่านอีกแล้ว"

หยิ่งหยู่ยกคิ้วขึ้น เธอคิดว่าเธอคิดผิด แต่แกล้งถามซิ่วซีหยาอีกครั้ง"อะไรน่ะ .... เธอพูดว่าอะไรมะกี้?"

ซิ่วซีหยา ยิ้มอย่างสวยงามช้าๆ "ใช่แล้ว ฉันจะได้เห็นเขาในวันนี้ไม่ใช่พรุ่งนี้หรือวันอื่น ๆ .... ฉันต้องเห็นเขาวันนี้และทุกๆวันต่อไป" ซิ่วซีหยากล่าวอธิบาย

"วันนี้" เธอพูดหยิ่งยโสอย่างภาคภูมิใจซ้ำ ๆ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจในตนเอง

ในทางใดทางหนึ่ง

หยิ่งหยู่ชักริมฝีปากของเธออย่างผ่อนคลายนี่ไม่ได้ทำให้เธอตกใจเลย

ซิ่วซีหยาชอบที่จะทำให้ทุกคนแปลกใจจริงๆในเวลาที่ไม่คาดคิดที่สุด

เธอคลี่ยิ้มให้เธอครึ่งหนึ่ง "ขอให้โชคดี" หยิ่งหยู่กล่าวพร้อมกับเชียร์เธอเล็กน้อย

ในขณะนั้นซิ่วซีหยามองเหม่อและไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไปหลังจากได้ยินเธออวยพร

หยิ่งหยู่คิ้วขมวด เธอตั้งใจหลอกไอขณะที่เธอเริ่มหยอกล้อ ซิ่วซีหยา "อะแฮ่ม .... อะแฮ่ม! คุณรู้มั้ยที่ .... คุณจูบฉันหรือคนอื่น ๆ แปลว่าชอบทรยศและแทงข้างหลังหลี่เหวย คุณเคยรู้สึกผิดบ้างไหม?" หยิ่งหยู่หยอกล้อเพื่อน

ซิ่วซีหยายกคิ้วได้อย่างมั่นใจ "ไม่ฉันไม่ .... " ซิ่วซีหยา"  กล่าวแม้ฉันจะจูบผู้ชายคนอื่นนอกเหนือจากเขาประมาณร้อยครั้งหรือจูบเธอ  หลี่เหวยยังคงเป็นอันดับหนึ่งของฉันเสมอ .... ไม่มีใครสามารถถูกแทนที่เขาได้."

"ทำไมล่ะ" หยิ่งหยู่กล่าวเพียงถามเหตุผลว่าทำไม

ซิ่วซีหยาจ้องมองผ่านดวงตาของเธอ เธอยกมือขึ้นไปในอากาศและชี้นิ้วชี้ของเธอขึ้นทำเหมือนเลขหนึ่ง "เพราะอันดับหนึ่ง .... หลี่เหวย เป็นจูบที่ดีที่สุด" และซิ่วซีหยาก็ยกนิ้วขึ้นอีกหนึ่งนิ้วเพื่อแสดงถึง "อันดับสอง ... เพราะเขาและฉันนอนด้วยกันแล้ว เธอรู้ไหมว่า........................"

"ฉันไม่ควรจะบอกเธอแบบนี้ เธอรู้ไหมว่าฉันเกลียดการนินทาเรื่องส่วนตัวชีวิตของฉันมากแค่ไหน แต่ฉันรับประกันได้ว่านี่เป็นคำขอโทษสำหรับการพูดคำที่โหดร้ายมาก่อน

หลี่เหวยเป็นคนที่สมบูรณ์แบบสำหรับฉัน ทั้งสุภาพบุรุษ เป็นคนที่ดีเลยล่ะคนหนึ่ง และมีทักษะ.....##ดีเยี่ยมเลยล่ะแต่เมื่อเขาอยู่คนเดียว .... เขาเป็นจะเป็นคนที่จริงจังมาก! " เธอพูดด้วยความโมโหฉุนหยิ่งหยู่

ขากรรไกรระหว่างปากของหยิ่งหยู่อ้าขึ้นเหมือนเธอตกใจกับคำพูดของซิ่วซีหยา

ในเวลาเดียวกันซิ่วซีหยาสามารถพูดสิ่งนี้กับเธอได้อย่างง่ายดายเมื่อเธอทราบว่าหยิ่งหยู่ยังเป็นโสดและไม่เคยมีประสบการณ์กับ ***s * xxxx*** ตามความเป็นจริง ซิ่วซีหยาเป็นจูบแรกของเธอ เธอไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้มาตั้งแต่เกิด

และนี่คือแผนการเดียวทั้งหมดของเธอที่เธอพูดออกไปก่อนหน้านี้คือการแกล้งเธอและนี่คือสิ่งที่เธอจะได้รับ            

หยิ่งหยู่ เริ่มเขิน

 

นอกจากนี้

"มันเป็นสัมผัสสุดท้าย" ซิ่วซีหยาพูดล้อเล่นออกมาดัง ๆ เธอค่อยๆนั่งลงพร้อมกับฉีดสเปรย์ใส่บนใบหน้าของเธอ

หลังจากเธอฉีดพ่นให้ทั่วใบหน้า

เธอยืนขึ้นแล้วเอนตัวลงอย่างช้าๆเพื่อผูกรัดผมสีดำของหยิ่งหยู่อย่างสนุกสนาน ในขณะที่เธอตั้งใจปล่อยเสียงแปลก ๆ ออกมาเหมือนเสียงครางเพื่อทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจและประหม่า

"โอ้วววววโอ้ๆๆ .... อืมมมมม หยิ่งหยู่ ฉันเพิ่งพูดว่า...นอนหลับ...และมีทักษะ ... ฉันไม่ได้พูดอะไรที่ไม่เหมาะสม ซิ่วซีหยายังคงหมุนผมของ หยิ่งหยู่

"มาเถอะ ... บอกฉันหน่อยสิว่าทำไมเธอถึงหน้าแดงแบบนี้ถ้าเธอไม่รู้เรื่องการนอนกับผู้ชาย" ซิ่วซีหยาขยิบตาอย่างแรงและกระแทกเธอด้วยข้อศอก

"เธอกำลังนึกภาพอยู่ใช่มั้ยล่ะ?" เธอถามหยอกล้อในขณะที่สัมผัสผมของเธออย่างต่อเนื่อง

หยิ่งหยู่ดึงมือซิ่วซีหยาออกมาคร่าวๆขณะที่เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็วไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ไร้ยางอายของเธอ

อย่างไรก็ตาม ซิ่วซีหยาจะไม่หยุดเมื่อเธอเริ่มเกมเธอต้องทำให้เสร็จและเธอจะต้องเป็นผู้ชนะ

หยิ่งหยู่เธอซ่อนความลับอะไรบางอย่างไว้หรือปล่าวววว???ฉันพูดถูกไหม? หยิ่งหยู่ตกใจ แต่เธอยังคงส่ายหัว

"หืมถ้าคุณไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ และไม่สนใจเรื่องโรแมนติก รักๆๆใคร่ๆๆแล้วคุณรู้จักทักษะ......ได้อย่างไร ... อย่าบอกนะว่าดูวิดีโอที่ไม่เหมาะสมเช่น .... "

หรือว่าได้ยินมาจากใคร

หยิ่งหยู่งอเข่าของเธอลดลงมือทั้งสองข้างปิดหูของเธอขณะที่เธอกรีดร้องอย่างต่อเนื่องอย่างน่าสงสารพยายามไม่ได้ยินคำพูดจากความคิดที่ไร้ยางอายของซิ่วซีหยา การแสดงออกทางสีหน้าของเธอทำให้เธอรู้สึกดี

เธอเอามือกุมหูตัวเองเหมือนเด็กไร้เดียงสา "ซีหยา! โอเค ... โอเคฉันจะไม่ล้อเล่นกับเธอแล้ว ... เธอเป็นผู้ชนะซีหยา .... ดังนั้นอย่าเอ่ยถึงเรื่องที่เร้าอารมณ์เหล่านั้น ..." หยิ่งหยู่ขอร้องขณะเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยความสงสาร แววตาผสมไปด้วยความโกรธ

ซิ่วซีหยาหัวเราะออกมา เธอรู้วิธีหยอกล้อเธอจริงๆ เธอจ้องมองหยิ่งหยู่ที่หน้าและแก้มแดง ขณะที่ความคิดของเธอเริ่มนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ริมฝีปากของเธอยิ้มหวานชื่นรู้สึกดีใจที่เธอยังโชคดีแม้จะมีทุกอย่าง

หลี่เหวย เป็นชิ้นส่วนที่ขาดหายไปในชีวิตของเธอหลังจากนี้จะเธอทำทุกอย่างเพื่อให้ชีวิตมันสมบูรณ์แบบ