บทที่ 4 ห้องลับ [อ่านฟรี]

บทที่ 4 : ห้องลับ

“เธอสงสัยหรือไม่ว่า หลี่เหวย ยังคงรักเธอและต้องการให้เธอกลับมา หลังจากเกิดเรื่องนั้นขึ้นระหว่างเธอ2 คนเธอยังคงคาดหวังว่าเขาจะยังคงเป็น หลี่เหวย คนเดียวกับที่เธอรู้จักมาก่อนหรือปล่าว” หยิ่งหยู่ ถาม ผู้ที่คอยมองใบหน้าของเธอ และพูดถึงความคิดของเธออย่างลังเลเสียงของเธอสั่นคลอน คิดว่าเพื่อนของเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

เธอกลืนน้ำลายอย่างไม่หยุดหย่อน จับมือของเธอลงไปที่ตักของเธอขณะที่เธอบีบมันอย่างไม่ตั้งใจ

และปรารถนาหวังว่าคำพูดของเธอจะไม่ปลุกความชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่ภายในจิตใจของเพื่อนเธอ

ไม่นานหลังจากที่.

หยิงหยู่ จับใบหน้าเพื่อนเธออย่างรวดเร็ว ความไม่สบายใจของเธอเพิ่มขึ้นอีกเมื่อเธอเห็นว่า ซิ่วซีหยา จ้องมองไปยังอากาศอย่างรวดเร็วใบหน้านั้นจริงจังและดวงตาที่ลึกล้ำจนมองไม่เห็น เธอรู้ว่าเธอจะไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากการแสดงออกที่มืดมนนั้น

เธอเม้มริมฝีปากของเธอพร้อมกับสังเกตว่า ซิ่วซีหยา คิดอย่างไรอย่างลึกซึ้ง ภายในไม่กี่วินาทีความคิดที่ไร้ยางอายก็วิ่งผ่านความคิดของเธอ เธอเริ่มที่จะยิ้มเยาะและพยายามที่จะขัดขวางเพื่อนของเธอโดยตั้งใจทำเสียงแปลก ๆ หลายอย่างเพื่อให้ได้รับความสนใจจาก ซิ่วซีหยา " "เอ่ออ่าอะแฮ่มอะแฮ่ม Shh LA LA ลา!"

หลังจากนั้น

 

ความคิดที่เธอคิดว่าน่าจะใช้ได้ดีกลายเป็นสิ่งที่แย่กว่านั้น

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ซิ่วซีหยาหันศีรษะของเธอมาทำให้ตาของเธอแคบลงราวกับว่าเธอกำลังวางแผนที่จะทำอะไรที่น่าสงสัยหรือแย่กว่านั้นเธอจ้องมองมาที่ หยิ่งหยู่ ราวกับว่าเธอกำลังตกเป็นเหยื่อของเขา

มันน่าขนลุกเหมือนนรกสำหรับ หยิ่งหยู่ ซึ่งทำให้เธออึกอักและสั่นด้วยความกลัว

 

เธอพยายามยิ้มและทำให้บรรยากาศดีขึ้นระหว่างพวกเขา

 

แต่แทนที่จะทำให้เธอใจเย็นลงมันยิ่งเลวร้ายลงแทนที่จะเผชิญกับความมืดมัวมากกว่าที่จะทำให้ใจเย็นลงในขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว

หยิ่งหยู่ เผชิญกับความหวาดกลัวโดยมองดู ซิ่วซีหยา กำมืออย่างแน่นของเธอด้วยความโกรธขณะที่เธอกระโดดออกมาอย่างน่าประหลาดใจก้าวเท้าของเธอกลับก้าวย่างก้าวยาวเข้าห้องเก็บเสื้อผ้าของเธออย่างเงียบ ๆ ทิ้ง หยิ่งหยู่ ไว้ห้องนั่งเล่นคนเดียว.

ในเวลาเดียวกัน

หยิ่งอยู่ ยักคิ้วของเธอขึ้นแล้วเดินเล่น แล้วคิดว่า ซิ่วซีหยา จะต้องทำอะไรสักอย่าง หรือ อาจจะวางแผนทำอะไรตลอดเที่ยงคืนที่ผ่านมา เธอแกว่งแขนไปมาและยืนพึมพำกับตัวเอง ในขณะนั้นก็พยักหน้านึกอย่างจริงจังแล้วพูดว่า "อืม!!! อาจจะเก็บเสื้อผ้าของเธอ ก็เป็นไปได้"

หลังจากคิดแล้วริมฝีปากของเธอก็เริ่มคลี่ยิ้มเล็กน้อย “นั่นก็สมเหตุสมผลแล้วฉันพนันได้เลยว่าเธอไม่ได้โกรธกับคำถามของฉันที่ถามเธออย่างจริงจัง” เธอบ่นอย่างคร่ำครวญขณะที่เหยียดมืออยู่เหนือหัวเธอ "อร๊ากกกก !! ฉันควรดื่มและพยายามทำใจให้ดีกว่านี้ไหมเนี่ย"

เธอบอกกับตัวเองขณะที่เธอลุกขึ้นยืนในขณะเอามือนวดหลังคอของเธอจากนั้นก็เดินกลับเข้าไปที่ห้องครัว

หลังจากที่เธอไปที่นั่นเธอรีบเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์หนึ่งขวดออกมาแล้วปิดตู้เย็นด้วยการเตะด้วยเท้าเดียว เธอเดินกลับไปที่โต๊ะและนั่งเฉยๆหายใจออกถี่ๆๆขณะที่เปิดเบียร์

เธอตื่นเต้นกับการจิบเครื่องดื่มเบียร์เย็น ๆ ที่เธอถือไว้ดวงตาจ้องมองไปด้านข้างเมื่อสายตาของเธอจ้องมองสิ่งที่อยู่ข้างในผ่านกำแพงดวงตาของเธอก็แคบลงอย่างรวดเร็ว ไม่ได้คาดหวังว่าจะเห็น ซิ่วซีหยา ทำอะไรในห้องของเธอเอง เธอก็ค่อยๆยกมือขึ้นมาลูบหลังคอของเธอด้วยความสับสน

และคิดว่าเธอต้องเห็น"ซิ่วซีหยา เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าลากแน่เลย? เธอบ่นภายใต้ลมหายใจของเธอ,                  ค่อยๆเอียงศีรษะของเธอจ้องมองห้องนั้นพลางๆๆ." แล้วซิ่วซีหยา ในตอนนี้ทำอะไรอยู่ในห้องเก็บเสื้อผ้าของเธอ? ถ้าเธอเก็บของเรียบร้อยแล้วล่ะ? "เธอถามตัวเองอย่างสับสน โอ๊ยๆๆๆๆ!!!!#####

เธอยกมือขึ้นเกาหัวแล้วจึงตัดสินใจถามทันทีว่า ซีหยา ทำอะไรข้างใน? แทนที่จะเน้นย้ำตัวเองด้วยการหาเหตุผลเพียงอย่างเดียวมาอธิบายเพื่อให้ ซีหยา หายโกรธ

เธอแตะนิ้วของเธอลงบนโต๊ะขณะจิบเบียร์ครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเข้าไปหา ซิ่วซีหยา ที่ห้องเก็บเสื้อผ้าของเธอ

หน้าห้องเก็บเสื้อผ้าของ ซิ่วซีหยา

หัวใจของ หยิ่งหยู่ รู้สึกเหมือนกำลังกระโดดโลดเต้นเร็วๆเธอปล่อยลมหายใจเข้าออกลึก ๆ รวบรวมความกล้าหาญของเธอก่อนทำจะอะไร "เอาล่ะรอยยิ้มที่สดใสที่สุดของเธอจากนั้นเราก็จะสบายใจ ...เป็นไงเป็นกัน..... ไปกันเถอะ ... " เธอพูดออกมาดัง ๆ อย่างร่าเริงให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

ในเวลาเดียวกัน.

ซิ่วซีหยา เปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอให้เป็นชุดเดรสสีขาวเปิดไหล่ที่สง่างาม โดยที่เอวเล็กๆของเธอมันแสดงถึงความเซ็กซี่และออร่าที่ลึกลับของเธอที่ซ่อนอยู่อย่างแท้จริง

การสร้างความสมดุลให้กับชุดนั้นผสมผสานกับความเย้ายวนและความใสซื่อบริสุทธิ์ การที่มันจะสามารถทำให้คนที่เห็นเธอ ถูกดึงดูดให้พวกเขามาสนใจกับเสน่ห์ที่ไม่น่าเชื่อของเธอ

หลังจากมองตัวเองผ่านกระจก เธอยกมือขึ้นไปในอากาศแล้วค่อยๆผูกผมของเธออย่างช้าๆส่ายหัวของเธอในการเคลื่อนไหวเผยให้เห็นผมหยิกสีน้ำตาลโค้งยาวของเธอ

เธอรีบมองนาฬิกาอย่างรวดเร็วขณะที่เธอเอนไปข้างหน้ากับกระจก และสัมผัสอย่างรวดเร็วแล้วก็วาดตัวอักษร X เข้าไปในกระจกนั้น

 

ในขณะเดียวกัน

หยิ่งอยู่ เปิดประตูอย่างไม่ระวัง นึกถึงแต่ว่า ซิ่วซีหยา จ้องมองเธอทำให้เธอสูญเสียความกล้าหาญ

เธอผลักประตูอย่างแรงและทำให้ตัวเธอเสียหลักพุ่งตรงไปทางด้านหน้าของห้องจากนั้นก็เดินดูรอบ ๆ ในขณะที่พยายามคลี่ตามองหา ซิ่วซีหยา เธอหยักไหล่ของเธอขึ้นและตอนนี้เธอรู้ว่า ซิ่วซีหยา ไม่ได้อยู่ในห้องเก็บเสื้อผ้าของเธออีกต่อไป ความคิดของเธอก่อนหน้านี้มันจางหายไปหมด แต่มันกลับเป็นห้องลับของซิ่วซีหยานั่นเอง

เธอกดริมฝีปากของเธอพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อยและเดินต่อไปอีกเรื่อยๆๆเมื่อในที่สุดเธอก็มาถึงกระจก         เธอค่อยๆยกนิ้วมือของเธอขึ้นมาแล้วก็สัมผัสเช่นเดียวกับที่ ซิ่วซีหยา ทำ

เธอยกคิ้วขึ้นขณะที่เธอสัมผัสกับตัว X หน้ากระจก ทำให้ตัวประตูบ้านเปิดออกอย่างสมบูรณ์ เธอหายไปทันทีที่มันเผยให้เห็นประตูทั้งสามส่วนซึ่งตอนนี้หยิ่งหยู่ยืนอยู่ที่นั้น

เธอหันซ้ายขวาไปที่ด้านข้างโดยพิจารณาว่าจะเลือกเดินไปทางประตูไหน แต่ในท้ายที่สุดเธอก็ยังเดินไปข้างหน้าในประตูที่สองแล้วบิดวงแหวน

นี่เป็นห้องลับของซิ่วซีหยา ที่ทำขึ้นเมื่อปีที่แล้วเพื่อซ่อนข้อมูลส่วนตัวของเธอ