ตอนที่ 20 หนึ่งดาบ [อ่านฟรี]

ตอนที่ 20 หนึ่งดาบ

สิ้นสุดเสียงประกาศ!

การประลองทำเนียบภายนอก เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!

หลินหานเดินตามคนอื่นๆ ไปเข้าแถวหยิบป้ายหมายเลขของตัวเอง

แต่ หลินหานมองเห็นคนห้าคนที่ได้หนึ่งในห้าอันดับแห่งทำเนียบภายนอกยืนอยู่บนสังเวียนเป็นตาย ใบหน้ามีความเย็นชา

ทั้งห้าคนแบ่งเป็น : หลินเทียน อันดับ1, หลินเซว่ อันดับ2, หลินหรูเยียน อันดับ3, หลินเจว๋เตา อันดับ4 หลินหร่าน อันดับ5

พวกเขา เป็นดังเมล็ดพันธ์ศิษย์ เริ่มการต่อสู้รอบแรกคงไม่ถูกแบ่งกลุ่มตามใจอยาก แต่จะถูกบังคับแบ่งกลุ่ม

มิฉะนั้น หากพวกเขาต้องมาเจอกันในรอบแรก แล้วถูกขับไล่ มันคงน่าเสียดายมาก

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม ศิษย์ทั้งหลายต่างได้รับป้ายไม้ ด้านบนสลักหมายเลขของตัวเอง

หลินหานได้ หมายเลข 33

ต่อจากนั้น การประลองทำเนียบภายนอกได้เริ่มต้นอย่างแท้จริง

เพราะนี่คือสังเวียนเป็นตายแห่งทำเนียบภายใน ดังนั้น การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายจึงสามารถลงมืออย่างรุนแรงได้

กฎนี้ ทำให้หลินหานรู้สีกแปลกใจเล็กน้อย

แต่พอคิดถึงมาตรฐานของสำนักตระกูลหลิน เน้นคุณภาพมากกว่าจำนวน มีศิษย์ภายนอกตายไปบ้าง หากแต่มีคนรุ่นเยาว์ผู้มีพรสวรรค์ปรากฏขึ้น การออกจากกฎเกณฑ์บ้างก็ถือว่าคุ้มค่า

ที่สำนักตระกูลหลินคงอยู่ในเมืองต้วนเทียนมานานขนาดนี้ มิใช่เพราะมีคนในตระกูลจำนวนมาก หากแต่มีคนในตระกูลที่เป็นปรมาจารย์ยุทธผู้แข็งแกร่ง

ดังนั้น การแข่งขันรอบคัดเลือกของสำนักตระกูลหลินจึงต่างจากตระกูลอื่น การประลองถูกจัดขึ้นบนสังเวียนเป็นตายแห่งทำเนียบภายใน นั่นอธิบายทุกอย่างแล้ว ว่าการประลองครั้งนี้ ถูกกำหนดให้นองไปด้วยกลิ่นโลหิต

"หมายเลข94 ประลองกับหมายเลข260!"

ผู้ดำเนินรายบนสังเวียนคือผู้เฒ่าแห่งทำเนียบภายใน บัดนี้ เขาประกาศคนที่ถูกเลือกให้ขึ้นมาประลองรอบแรก

ต่อจากนั้น ร่างคนสองคน ที่แสดงความหวาดหวั่นต่อกันและกัน กระโดดขึ้นสู่สังเวียนเป็นตายทันที

ด้านล่างสังเวียน คนจำนวนมากรู้สึกกดดันจนถอนหายใจ

เพราะการประลองทำเนียบภายนอกครั้งนี้ จะกำหนดชะตาชีวิตของคนคนหนึ่ง ใครจะได้ไปต่อ

ทุกคน ต่างมองอย่างสนใจเป็นที่สุด

........

"หมายเลข67 ปะทะ หมายเลข98!"

"หมายเลข73 ปะทะหมายเลข85!"

"หมายเลข103 ปะทะหมายเลข261!"

........

ต่อจากนั้น มีเสียงประกาศหลายต่อหลายครั้งของผู้เฒ่าแห่งทำเนียบภายใน ศิษย์วัยเยาว์แต่ละคนต่างขึ้นสังเวียนด้วยความตื่นเต้น

ผู้ชนะ เบิกบานเริงร่า

แต่ผู้แพ้ หดหู่คอตก บางคนเกือบจะต้องทิ้งชีวิต

แต่ก็นั่นแหละ การประลองของสำนักตระกูลหลิน โหดเหี้ยมเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไร

ผู้แข็งแกร่ง จึงจะมีคุณสมบัติเข้าสู่ทำเนียบภายใน

ในช่วงเวลานี้ หลินหานได้เห็นคนรู้จักไม่น้อย เช่น หลินหลางที่มีสีหน้ามุ่งร้ายซึ่งเป็นผู้ที่ถูกเขาตัดมือหนึ่งข้าง หรือเพื่อนในสมัยเด็กของเขาอย่าง หลินเหม่ยเอ๋อ

แต่ในครานี้เอง...

"หมายเลข33 ปะทะ หมายเลข109!"

เสียงประกาศจบลง

"ถึงตาข้าแล้วเหรอ " หลินหานของหมายเลขในมือของตัวเอง

เเต่. เขายังไม่ทันได้ขึ้นไปบนสังเวียนเป็นตาย

ในกลุ่มคนที่อยู่ด้านล่าง มีชายหนุ่มใบหน้าดุร้ายกระโดดตัวทันที แล้วลอยตัวขึ้นสู่สังเวียนเป็นตาย

"ทักษะกายาสูงมาก!"

มีเสียงโห่ร้องด้านล่างดังขึ้น

ชายหนุ่มคนนี้คือคนที่ถือหมายเลย 109

"นี่คือหลินเหยียน ผู้แข็งแกร่งอันดับที่15แห่งทำเนียบภายนอก!"

"เขาต้องขึ้นสังเวียนเร็วขนาดนี้เชียว? ดูๆแล้ว หมายเลข33ที่เป็นคู่ต่อสู้ของเขาช่างโชคร้ายนัก รอบแรก ก็ต้องประมือกันหลินเหยียน"

บัดนี้ กลุ่มคนด้านล่างจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกสงสารหมายเลข"33"

ตอนนี้ บนสังเวียน หลินเหยียนแสดงความมั่นใจในตัวเองอย่างแรงกล้า "หมายเลข33อยู่ไหน? รีบขึ้นมารับความตาย ข้าจะได้รีบลงจากสังเวียน"

"อ้อ? เจ้าแน่ใจหรือว่าคนที่ต้องตาย คือข้า?" ทันใดนั้น มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ชายหนุ่มชุดสีเขียวมายืนอยู่บนสังเวียน ราวกับผีก็ไม่ปาน

แต่พริบตาที่ทุกคนเห็นร่างของชายชุดสีเขียว ต่างก็แสยะมุมปาก

อะไรนะ?

หมายเลข33 คือเจ้าดาวหาง?

""หลิน....หลินหาน.. เป็นเจ้า?" หลินเหยียนที่แสดงสีหน้าดุร้ายได้แสดงอารมอึ้งทึ่ง

หลินหาน?

รอบแรกของการประลองข้าต้องสู้กับ หลินหาน ดาวหางที่รู้จักกันทั่วทำเนียบภายนอก?

หลินเหยียนมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก อยากจะร้องแต่น้ำตาไม่ไหล

ครานี้ คนที่อยู่ด้านล่างสีงเวียนต่างส่งเสียงพูดคุย

เพราะตอนนี้ คนที่พวกเขาต้องสงสาร น่าจะเป็นหลินเหยียนต่างหาก

จากข่าวคราวที่ได้ยินกันมา จึงรู้ว่าหลินหานผู้นี้โหดถึงขนาดสามารถตัดมือของหลินหลางผู้มีอันดับ7แห่งทำเนียบภายนอก ใครจะกล้าหาเรื่องเขา?

นอกจากตัวตนหนึ่งในห้าอันดับ เกรงว่า คงไม่มีใครคุกคามหลินหานได้

เพียงแต่ ศิษย์ทำเนียบภายนอกรู้จักหลินหาน แต่ผู้เฒ่าทำเนียบภายในมิรู้จัก

ผู้เฒ่าแห่งทำเนียบภายในได้แต่แสดงความสงสัยในดวงตาต่อหลินเหยียน ชายผู้เปลี่ยนสีหน้ากลายเป็นฝืนยิ้มในทันทีทันใดที่เห็นหลินหาน

เขาจึงมองไปทางหลินหาน หรือชายหนุ่มชุดสีเขียวผู้นี้ จะเป็นคนแข็งแกร่งของทำเนียบภายนอก?

เขามิเคยได้ยินมาก่อน

บัดนี้ กลุ่มคนที่รับชมรอบๆ และศิษย์เก่าแห่งทำเนียบภายในจำนวนไม่น้อยที่ไม่รู้จักหลอนหาน กล่าวคือ ศิษย์ทำเนียบภายในไม่ทราบเรื่องราวที่หลินหานสร้างชื่อในทำเนียบภายนอกเมื่อไม่กี่วันก่อน

"หนึ่งดาบ!"

หลินหานเอ่ยปากพูดอย่างกะทันหัน

ในเมื่อเข้าร่วมการประลองของตระกูล ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรอีก

หลินหลินรู้ซึ้งว่ายิ่งตัวเขาแสดงผลงานได้ดี ก็จะยิ่งได้รับความสนใจจากระดับสูงของสำนัก

ยามปกติการปิดบังพลังถือเป็นเรื่องชาญฉลาด แต่บัดนี้ หากยังปกปิด ก็เป็นเพียงคนโง่เขลาเท่านั้น

"หนึ่งดาบ..." หลินเหยียนเบ้มุมปากอย่างขื่นขม

แต่เขารู้ดีว่าหลินหานมีคุณบัติที่จะพูดเช่นนั้น

"หนึ่งดาบ?"

"เจ้าหนุ่มคนหนึ่งที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม ยังกล้าพูดจาโอหังถึงเพียงนี้?"

แต่บรรดาศิษย์ภายในที่มาร่วมรับชมอยู่ด้านล่างสนามล้วนเเสดงรอยยิ้มเยาะหยัน ต่างเชื่อว่าหลินหานโอหัง

ยามนี้ แม้แต่ผู้เฒ่าจากทำเนียบภายในที่เป็นผู้ดำเนินรายการ ยังต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย

ชายหนุ่มชุดสีเขียวผู้นี้ มั่นใจในตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า?

"ไม่ว่าอย่างไร ข้ายังจะขอสู้กับเจ้าอย่างซึ่งๆหน้า!" พลัน สายตาของหลินเหยียนเปล่งประกาย ร่างกายเปล่งจิตแสงการต่อสู้อย่างแรงกล้า

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินหานเผยรอยยิ้มมุมปาก

หลินเหยียนผู้นี้ถือว่าไม่เลว ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ยังปลดปล่อยจิตแห่งการต่อสู้ได้ถังขนาดนี้

"ดี ข้าต่อให้เจ้า10การโจมตี เจ้าทุ่มพลังทั้งหมดโจมตีข้า" หลินหานตอบกลับอย่างฉับพลัน

ต่อให้เจ้า10การโจมตี?

เมื่อพูดจบ ศิษย์ทำเนียบภายในที่อยู่ล่างสังเวียนยิ้มเยาะมากขึ้นทุกที เตรียมรอดูเรื่องสนุก

"ได้ หลินหาน โปรดชี้แนะ!"

หลินเหยียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ปลดปล่อยสสารถ่องแท้ขั้นก่อเกิดแห่งยุทธจตุสวรรค์

พลัน บรรยากาศรอบๆเริ่มร้อนระอุขึ้น

ที่แท้ สสารถ่องแท้ของหลินเหยียนมีคุณสมบัติธาตุไฟ

"ฝ่ามือเพลิงสวรรค์!"

ปัง! ปัง! ปัง!.....

หลินเหยียนร่ายวิชายุทธระดับกลาง ฝ่ามือเพลิงสวรรค์

ครานี้ เขาเร่งสสารถ่องแท้ ทุกๆฝ่ามือที่เขาฟาดออกไป จะมีเปลวไฟบางๆอยู่บนฝ่ามือ พลังสังหารรุนแรง

แต่ หลินหานเพียงสบัดฝ่ามือฟาดเบาๆ ฝ่ามือเพลิงสวรรค์สลายหายไปทั้งหมด เปลวเพลิงบนฝ่ามือของหลินเหยียนไม่อาจสร้างรอยขีดข่วนใดใดแก่เขา

"10การโจมตีครบถ้วน"

ทันใดนั้น หลินหานพูดขึ้นมา

วูม!

เสียงดาบ ถูกฟาดออกไป แสงดาบทะยานผ่านท้องฟ้าราวกับสายฟ้าฟาด

ปัง!

บัดนี้ ร่างกายของหลินเหยียน ถูดปลายดาบของดาบยาวตวัดการโจมตีใส่ ล้มลงออกนอกสังเวียน

หลินหานเก็บดาบ ยืนอยู่บนสังเวียน สายตาไร้อารมณ์

หลินเหยียนมิได้บาดเจ็บใดใด

เขารีบยืนขึ้นด้านล่างสังเวียนทันที ยกมือคำนับหลินหานที่ยังอยู่บนสังเวียน กล่าว "ขอบคุณสหายหลินหานท่่ชี้แนะ ในที่สุด ฝ่ามือเพลิงสวรรค์ของข้า ข้าได้ตระหนักถึงขอบข่ายอุรุสัมฤทธิ์เสียที!"

คำขอบคุณของหลินเหยียน สร้างความแปลกใจแก่ศิษย์ทำเนียบภายนอกนับไม่ถ้วน

หลินหานผู้นี้ มิได้ร้ายกาจอย่างที่เคยได้ยิน

"วิชาดาบทรงพลัง!"

ในตอนนี้ บรรดาศิษย์ภายในที่แสยะยิ้มเยาะหยัน ต่างเปลี่ยนสีหน้าเป็นเคร่งเครียดอย่างหาใดเปรียบ

หนึ่งดาบของหลินหานเมื่อครู่ พวกเขาซึ่งเป็นศิษย์ภายในมองเห็นไม่ชัดเจน แต่ร่างกายของหลินเหยียนกระเด็นลอยตกลงจากสังเวียนแล้ว

วิชาดาบเช่นนี้!

น่ากลัวถึงขีดสุด!

เกรงว่า แม้แต่ในทำเนียบภายใน ยังถูกเรียกว่าหัวกะทิยังก็ได้

ผู้เฒ่าแห่งทำเนียบภายในที่เชื่อว่าหลินหานวางอำนาจบาดใหญ่ ตอนนี้กลับสื่อความตะลึงเล็กน้อยในสายตา เขาพึมพำกับตัวเองว่า"วิชาดาบถอดฝัก...ศิษย์ทำเนียบภายนอกผู้นี้ เรียนรู้วิชาดายถอดฝักซึ่งเป็นวิชาดาบระดับสูงสุดได้ถึง ขอบข่ายบริ..บริบูรณ์?!"