ทีมบาสหัวใจนักสู้ ตอนที่ 24

ตอนที่ 24

เวลาพักสิบห้านาทีหมดไปอย่างรวดเร็ว ผู้ตัดสินได้รับคำสั่งจากจุดบันทึก เป่านกหวีดให้ผู้เล่นทั้งสองทีมลงสนาม

ก่อนจะลงสนาม หลี่กวงเย่าดื่มน้ำไปอึกใหญ่ รอยยิ้มบนใบหน้าเลือนหายไป สีหน้าดูจริงจัง

ถึงแม้เมื่อตะกี้เขาจะรับปากกับหลี่หมิงเจิ้งอย่างมั่นใจว่าจะไล่ตามคะแนนให้ขยับใกล้เข้าไป แต่ที่จริงในใจเขารู้ดีว่าระยะห่างสี่สิบคะแนนมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะตามทัน โดยเฉพาะตอนนี้เขาเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมทีมเก่า สิ่งที่พวกเขารู้เกี่ยวกับตัวเขา ต้องเดาทางถูกแน่นอนว่าเขาจะรุกทันที การป้องกันเขาจึงมากกว่าควอเตอร์แรก และเพื่อนร่วมทีมของตัวเขาในตอนนี้ก็มีเพียงการเล่นของเว่ยอี้ฝานและหยางเจินอี้เท่านั้นที่สามารถคุกคามตงไถได้ ทักษะการเล่นของเซี่ยหย่าซูถึงแม้จะดี แต่ความต้านทานของร่างกายนั้นมีความแตกต่างแน่นอน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงไมค์ ถึงแม้ว่าแรงกระโดดกับมือที่ยาวของเขามีส่วนช่วยรีบาวด์และป้องกันอยู่บ้าง แต่การรุกกลับช่วยอะไรไม่ได้เลย

ถึงแม้หลี่กวงเย่าจะอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้ แต่เขากลับฮึดสู้มากขึ้น

เริ่มควอเตอร์ที่สาม กวงเป่ยได้สิทธิ์ครองบอล เว่ยอี้ฝานเปิดบอลจากเส้นหลังให้หลี่กวงเย่า ในสนามเกิดความตื่นตาตื่นใจขึ้นมาทันที

การ์ดโรงเรียนมัธยมปลายตงไถเริ่มประกบหลี่กวงเย่า แม้ว่าหลี่กวงเย่าจะส่งบอลให้เว่ยอี้ฝานไปแล้ว ร่างนั้นก็ยังประกบหลี่กวงเย่าไม่ห่าง

“นำไปตั้งสี่สิบคะแนนแล้ว แบบนี้มันจะเกินไปหรือเปล่า?” หลี่กวงเย่ายิ้มให้กับหวังเฉาไข่และเฉินตงซวี่

หวังเฉาไข่ยักไหล่ “ช่วยไม่ได้ โค้ชกำชับให้ฉันสองคนตั้งใจประกบนายไว้ให้ดี ไม่ต้องไปสนใจคนอื่น”

“ถ้าหากไม่ใช่เพราะโค้ชกำชับ นายคิดว่าพวกฉันจะยอมเสียสองคนประกบนายเดียวอย่างนี้เหรอ? สีหน้าเฉินตง

ซวี่เหมือนหมดทางเลือก

“เมื่อตะกี้ฉันบอกพ่อไปว่าจะพลิกการแข่งขัน แต่พวกนายทำแบบนี้ ฉันก็รับมือยากน่ะสิ”

พอได้ยินว่าหลี่หมิงเจิ้งก็อยู่ที่นั้น เฉินตงซวี่และหวังเฉาไข่ที่เคยฝึกซ้อมกับหลี่หมิงเจิ้งมา รีบมองไปนอกสนามทันที หลี่กวงเย่าฉวยโอกาสมีช่องว่างนี้รีบออกจากการประกบของทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว ตะโกนไปหาเว่ยอี้ฝานที่ครองบอลพยายามจะตัดเข้า เว่ยอี้ฝานเห็นหลี่กวงเย่าดริบเบอลิ้ง[1]จากการป้องกันได้ จึงส่งบอลให้ทันที

หลี่กวงเย่ารับบอลได้แล้วขึ้นชู้ต โดยไม่สนใจว่าระยะห่างจากเส้นสามคะแนนจะเหลืออีกตั้งสองก้าว

บอลเด้งมาหน้าห่วง เด้งอยู่บนห่วงตั้งหลายครั้ง หลี่กวงเย่ามองดูบอลด้วยสายตากังวล คนที่อยู่ใต้ห่วงบาสเกตบอลเบียดกันเป็นกลุ่ม ผลักเบียดกันแย่งตำแหน่ง รอบอลกลิ้งลงมา

จากนั้น หลี่กวงเย่าก็โล่งอก เพราะโชคดีที่บอลเด้งเข้าห่วงบาสเกตบอล

หลี่กวงเย่าทำบอลสามคะแนนเข้า คะแนนการแข่งขันอยู่ที่หกสิบเอ็ดต่อยี่สิบสี่ ห่างอีกสามสิบเจ็ดคะแนน

 

เปลี่ยนสิทธิ์การครองบอล ไช่เฉิงหยวนเปิดบอลจากเส้นหลังให้หวังเฉาไข่ที่เป็นพอยต์การ์ด

หวังเฉาไข่รับบอลได้ หลี่กวงเย่าใช้รูปแบบเหมือนกับควอเตอร์แรก ตรงไปบล็อกด้านหน้า ครั้งนี้หวังเฉาไข่ไม่ได้ส่งบอลให้กับเฉินตงซวี่ที่มารอรับ แต่กลับใช้ทักษะการเลี้ยงบอลของตัวเองลองดริบเบอลิ้งจากการป้องกันของหลี่กวงเย่า

แต่หลี่กวงเย่าอยู่ร่วมทีมกับหวังเฉาไข่มาสามปี จึงเข้าใจวิธีเลี้ยงบอลของหวังเฉาไข่ เขาใช้ลำตัวบังเส้นทางที่หวังเฉาไข่จะรุก ใช้มือซ้ายแย่งบอลหนี

เฉินตงซวี่เห็นหวังเฉาไข่ถูกแย่งบอลไป จึงรีบไปยืนในเขตจุดโทษยกมือขึ้นสูงป้องกันหลี่กวงเย่าจะตัดเข้า หากโดยปกติแล้ว หลี่กวงเย่าจะต้องวิ่งเข้าไปในเขตจุดโทษแน่นอน และจะลองทำฟาวล์ตอนขึ้นชู้ต

แต่เพราะสัญญาไว้กับหลี่หมิงเจิ้ง เขาจึงทำได้เพียงเลี้ยงบอลไปยังด้านซ้ายมุมสี่สิบห้าองศานอกเส้นสามคะแนน และลงมือจัมพ์ชอต

องศาในการชู้ตบอลเบี่ยงเบนไปหมด หวังเฉาไข่วิ่งไปเตรียมพร้อมแย่งรีบาวด์ที่ใต้แป้น แต่หลี่กวงเย่ายังคงค้างท่าที่ชู้ตไว้ เขายืนนอกเส้นสามคะแนนมองดูบอลที่ลอยอยู่กลางอากาศอย่างมั่นใจ บอลร่วงลงแป้นบาสเกตบอลแล้วเด้งเข้าห่วง

บอลสามคะแนนของหลี่กวงเย่าเข้าอีกแล้ว! ชู้ตบอลสามคะแนนได้ติดต่อกันสองลูก ช่วยให้คะแนนกวงเป่ยขยับเข้าใกล้ หกสิบเอ็ดต่อยี่สิบเจ็ด ระยะห่างลดเหลือสามสิบสี่คะแนน

หลี่กวงเย่าหมุนตัว ยกนิ้วชี้โยกไปมาให้โค้ชของโรงเรียนมัธยมปลายตงไถที่อยู่ข้างสนาม ใช้ท่าโบกนิ้วมือบอกเขาว่า ถึงจะสั่งผู้เล่นประกบผมสองคน ก็ไม่มีประโยชน์เหมือนเดิม!

หลังจากหลี่กวงเย่าชู้ตบอลสามคะแนนได้ติดต่อกันสองลูก ผู้ชมที่เงียบลงไปนั้นกลับมาคึกครืนอีกครั้ง บวกกับท่าทางที่เร้าใจของหลี่กวงเย่า ยิ่งทำให้ผู้ชมข้างสนามบ้าคลั่ง ตะโกนเรียก “กวงเป่ย กวงเป่ย กวงเป่ย!”

ถูกหลี่กวงเย่าชู้ตลูกสามคะแนนเข้าสองลูก สีหน้าของเพื่อนร่วมทีมเก่าทั้งสี่คนของตงไถไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเสียใจเลยแม้แต่นิด แต่กลับปรากฏรอยยิ้มออกมาให้เห็น

เพราะการเล่นของหลี่กวงเย่าเหมือนกับที่พวกเขาคิดไว้ คะแนนทิ้งห่างยิ่งมาก ยิ่งต้องใช้กำลังมากขึ้นเพื่อดึงคะแนนกลับมา

เปลี่ยนสิทธิ์การครองบอล หวังเฉาไข่ครองบอลเผชิญหน้ากับการประกบของหลี่กวงเย่า ครั้งนี้เขาไม่ได้เดิมพันเหมือนครั้งก่อน จึงส่งบอลให้เฉินตงซวี่ เฉินตงซวี่ส่งบอลต่อให้กู่เฟิงเซวี่ยน การเลี้ยงบอลจากด้านหลังเพียงสองครั้งก็ผ่านไปแล้วครึ่งสนาม

กู่เฟิงเซวี่ยนเลี้ยงบอลมาถึงด้านขวาของเส้นสามคะแนน เผชิญหน้ากับการป้องกันของหยางเจินอี้ ตัดเข้าทางขวา ใช้ความเร็วก้าวแรกสะบัดหนีหยางเจินอี้ รับบอลแล้วก้าวกระโดด ถึงแม้จะเจอไมค์กระโดดเข้ามาป้องกันก็ไม่หวาดหวั่น ร่างชิดกับตัวไมค์ ลอยตัวชู้ตบอลกลางอากาศ ขณะที่เสียงนกหวีดดังขึ้นบอลก็เข้าห่วง

“กวงเป่ยเบอร์เก้าสิบเอ็ด บล็อกกิ้งฟาวล์ บอลเข้านับคะแนน เพิ่มโทษ!”

กู่เฟิงเซวี่ยนเข้าใจฉวยโอกาสในการเพิ่มโทษ ได้สามคะแนนแล้ว คะแนนอยู่ที่หกสิบสี่ต่อยี่สิบเจ็ด ทำให้ระยะห่างขยับออกไปเป็นสามสิบเจ็ดคะแนน

จากนั้น หลี่กวงเย่าก็อยู่ในสภาพที่ถูกประกบสองอีกครั้ง ไมค์ที่เปิดบอลจากเส้นหลังจึงทำได้เพียงส่งบอลให้กับเซี่ยหย่าซูที่รอรับเท่านั้น แต่ครั้งนี้ไมค์ส่งบอลไม่ได้ระวังเอาซะเลย จึงถูกเกาอี้เซิงฉวยโอกาสนี้ไป เขาวิ่งไปด้านหน้าเซี่ยหย่าซูแล้วคว้าบอล โยนส่งให้หวังเฉาไข่ที่คล่องแคล่วว่องไว

พอหวังเฉาไข่ได้รับบอล รีบก้าวจะชู้ต เห็นไมค์ที่ก้าวเข้ามา จึงใช้การเลย์อัพ คิดจะหลบบล็อกช็อตเพื่อช่วยให้ทีมได้คะแนนอีกสองคะแนน

แต่เหมือนว่าหวังเฉาไข่จะดูถูกแรงกระโดดของไมค์เกินไป ความโค้งของการชู้ตบอลไม่สูงพอ ไมค์จ้องบอล งอเข่า สองขาดั่งสปริงเด้งขึ้นถึงจุดที่สูงสุด ปัดบอลลอยออกไปอย่างแรงก่อนที่บอลจะร่วงลง

การกระโดดที่ตื่นตาตื่นใจของไมค์นั้นทำให้ข้างสนามส่งเสียงโห่ร้องอย่างตื่นเต้น และบอลที่ปัดออกมานั้นก็ถูกหยางเจินอี้รับไว้ได้ หยางเจินอี้กับเว่ยอี้ฝานเหมือนธนูที่วิ่งพุงไปแดนหน้า เฉินตงซวี่ที่ป้องกันหลี่กวงเย่ากับหวังเฉาไข่ที่ขึ้น

ชู้ตกลับไปป้องกันไม่ทัน และเกาอี้เซิงที่เป็นเซ็นเตอร์ก็ช้าเกินไปที่จะตามหยางเจินอี้และเว่ยอี้ฝานได้ทัน ตอนนี้คนที่ป้องกันด้านหน้ามีแค่กู่เฟิงเซวี่ยนกับไช่เฉิงหยวนเท่านั้น

กู่เฟิงเซวี่ยนกับไช่เฉิงหยวนแยกกันเข้าประกบหยางเจินอี้กับเว่ยอี้ฝาน โอกาสรุกเร็วสองต่อสอง หยางเจินอี้ตัดเลี้ยงบอลไปทางขวา เจาะเข้าไปหากู่เฟิงเซวี่ยน กลับถูกกู่เฟิงเซวี่ยนบล็อกไว้ แต่หยางเจินอี้รีบรับบอลพลิกตัว หนีจากการป้องกันของกู่เฟิงเซวี่ยนได้ ด้านหน้าก็คือจังหวะที่จะชู้ต

ไช่เฉิงหยวนเห็นหยางเจินอี้หนีจากการป้องกันของกู่เฟิงเซวี่ยนได้ จึงรีบกระโดดเข้ามา และหยางเจินอี้ก็ฉวยโอกาสนี้ ส่งบอลกลางอากาศไปให้เว่ยอี้ฝานที่ไร้คนป้องกัน เว่ยอี้ฝานจึงชู้ตบอลเข้าห่วงได้อย่างสบาย

คะแนนหกสิบสี่ต่อยี่สิบเก้า ห่างสามสิบห้าคะแนน

เปลี่ยนการรุกที่จังหวะรวดเร็วเช่นนี้ทำให้ผู้ชมที่อยู่ข้างสนามมองจนลานตา แต่หลังจากที่เว่ยอี้ฝานชู้ตเข้าได้แล้ว ก็มีเสียงเชียร์ดังขึ้นอีกครั้ง

แต่เสียงเชียร์ครั้งนี้ดังได้ไม่นาน ตงไถก็กำลังรุกอีกครั้ง เฉินตงซวี่ใช้การบล็อกเดี่ยวของกู่เฟิงเซวี่ยนวิ่งออกจากตำแหน่งโค้งมายังที่ว่าง ได้รับบอลก็ลงมือชู้ตทันที ชู้ตสามคะแนนได้หนึ่งลูก ทำให้คะแนนถอยห่างอีกครั้ง

 

กวงเป่ยเริ่มหมดวิธีจะดึงคะแนนเข้าใกล้จริงๆ แล้ว ตงไถกลับใช้จุดอ่อนของเซี่ยหย่าซูกับไมค์อย่างต่อเนื่อง สร้างความกดดันให้กับการป้องกันของกวงเป่ยเป็นอย่างมาก

ถึงแม้หลังจากนั้นเซี่ยหย่าซูจะชู้ตบอลสามคะแนนได้ลูกหนึ่งและการขึ้นชู้ตก็มีสีสันอยู่บ้าง แต่การป้องกันที่เป็นช่องโหว่นี้ ทำให้เป็นการทำร้ายที่ไม่อาจชดเชยได้ ถึงหลี่กวงเย่าอยากจะหาวิธีหลุดออกจากการป้องกันของสองคนนั้น อัตราการชู้ตห้าลูกก็ลงเพียงสองลูกเท่านั้น

ควอเตอร์ที่สามดำเนินไปได้ห้านาที คะแนนอยู่ที่เจ็ดสิบต่อสามสิบห้า

อยู่ในสถานการณ์แข่งขันที่มีความแข็งแรงเช่นนี้ เซี่ยหย่าซูกับไมค์ค่อยๆ เผยให้เห็นถึงความเหน็ดเหนื่อย ไม่ว่าจะเป็นการป้องกันหรือจังหวะก้าวในการรุกเห็นได้ชัดว่าช้าลงกว่าเดิม หลี่กวงเย่า เว่ยอี้ฝาน หยางเจินอี้มาช่วยป้องกันไม่ทันและเสียคะแนนไป

ครึ่งหลังของควอเตอร์ที่สาม คะแนนลากออกห่างเป็นสี่สิบคะแนนอีกครั้ง คะแนนอยู่ที่แปดสิบต่อสี่สิบ

ในสถานการณ์เช่นนี้ อู๋ติ้งหวาขอกรรมการเปลี่ยนตัวผู้เล่น หลี่กวงเย่าเห็นคนที่จะลงสนามคือจันเจี๋ยเฉิง จึงรีบทำฟาวล์กับหวังเฉาไข่ที่เลี้ยงบอลผ่านครึ่งสนามมา

เสียงนกหวีดดังขึ้น ผู้ตัดสินตะโกน “กวงเป่ยเบอร์ยี่สิบสี่ แฮน เช็ค ฟาวล์ โรงเรียนมัธยมปลายกวงเป่ยขอเปลี่ยนตัว!”

จันเจี๋ยเฉิงชี้ไปที่เซี่ยหย่าซู อีกคนจึงเดินลงสนาม

ก่อนที่จะกลับมานั่งบริเวณตัวสำรอง เซี่ยหย่าซูพูดกับจันเจี๋ยเฉิง “สู้ๆ” อีกคนพยักหน้าตอบ

เนื่องจากควอเตอร์ที่สามการฟาวล์ของกวงเป่ยยังไม่ได้สะสมถึงต้องเพิ่มโทษ ดังนั้นโรงเรียนมัธยมปลายตงไถจึงเป็นฝ่ายเปิดบอลจากเส้นด้านข้าง จันเจี๋ยเฉิงบอกกับหลี่กวงเย่า ให้เขารับผิดชอบป้องกันหวังเฉาไข่ที่เป็นพอยต์การ์ด ส่วนหลี่กวงเย่าเปลี่ยนไปป้องกันเฉินตงซวี่

เกมระหว่างพอตย์การ์ดกับพอตย์การ์ด จึงเริ่มขึ้น

หวังเฉาไข่ค่อยๆ เลี้ยงบอล ไขว้บอลไปมาไม่กี่ครั้ง เงยคางขึ้น ส่งสายตาให้กับกู่เฟิงเซวี่ยน จากนั้นจึงเริ่มออกตัว ก้าวตัดไปทางขวาอย่างรวดเร็ว จันเจี๋ยเฉิงรีบวิ่งตามไป หวังเฉาไข่เลี้ยงบอลหยุดฝีเท้าลง ทำให้ระยะห่างระหว่างจันเจี๋ยเฉิงห่างออกไปสองก้าวทันที หวังเฉาไข่ฉวยโอกาสนี้ตัดเข้าไปใต้แป้น ส่งบอลให้กับกู่เฟิงเซวี่ยน กู่เฟิงเซวี่ยนได้รับบอลรีบทำท่าหลอก ทำให้ไมค์เหวี่ยงออกไป ชิดเข้ากับตัวเขาได้ฟาวล์ไปอีกครั้ง เสียงนกหวีดดังขึ้นพร้อมกับเวลาที่ชู้ตบอลออกไป

“กวงเป่ยเบอร์เก้าสิบเอ็ด บล็อกกิ้งฟาวล์!”

ขณะที่เสียงนกหวีดดัง บอลวนอยู่ขอบห่วงไม่กี่รอบ บอลเข้าห่วง ผู้ตัดสินตะโกนทันที “บอลเข้านับคะแนน เพิ่มหนึ่งลูกโทษ!”

แต่กู่เฟิงเซวี่ยนพลาดโอกาสจากการเพิ่มลูกโทษในครั้งนี้ แรงในการส่งบอลน้อยเกินไป บอลลงขอบห่วงจากนั้นก็เด้งออก ไมค์ที่อยู่ด้านล่างอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม ยื่นมือไปคว้าบอลลงมา

ไมค์คว้าบอลได้แล้ว สิ่งรับรู้แรกคือมองหาหลี่กวงเย่า แต่หลี่กวงเย่าที่ถูกสองคนประกบอยู่กลับชี้ไปที่จันเจี๋ยเฉิง “ส่งบอลไปให้เขา มีเขาอยู่ในสนาม บอลทั้งหมดให้เขาเป็นคนควบคุม!”

ความไว้ใจของหลี่กวงเย่าทำให้ใจของจันเจี๋ยเฉิงหวั่นไหว เขาเลี้ยงบอล เผชิญหน้าการป้องกันของไช่เฉิงหยวน ส่งสายตาไปให้เว่ยอี้ฝาน เว่ยอี้ฝานรับรู้ จึงวิ่งจากเส้นหลังเข้ามาช่วยจันเจี๋ยเฉิงสกรีนไว้

ตำแหน่งที่เว่ยอี้ฝานอยู่เหมาะสมพอดี จึงบังร่างไช่เฉิงหยวนที่รูปร่างใกล้เคียงกันไว้ได้ ทำให้จันเจี๋ยเฉิงตัดเข้าได้อย่างราบรื่น

เมื่อผ่านไช่เฉิงหยวนไปได้ กู่เฟิงเซวี่ยนรีบเข้ามาช่วยป้องกัน ในเวลานั้นหยางเจินอี้ที่มุมด้านล่างขวาไม่มีคนป้องกัน จันเจี๋ยเฉิงมองเห็น กู่เฟิงเซวี่ยนและเกาอี้เซิงก็มองเห็นเช่นกัน

จันเจี๋ยเฉิงมองหยางเจินอี้แวบหนึ่ง เกาอี้เซิงฉวยโอกาสกระโดดเข้าไปก่อนที่จันเจี๋ยเฉิงจะส่งบอลออกไปให้หยางเจินอี้ จันเจี๋ยเฉิงกลับไม่ได้ส่งบอลออกไป แต่รับบอลจะขึ้นชู้ต

กู่เฟิงเซวี่ยนที่คิดว่าเหมือนกันว่าจันเจี๋ยเฉิงจะส่งบอลออกไปก็ก้าวเท้าให้ช้าลง แต่ความเร็วแบบก้าวกระโดดของเขา ทำให้เขาตามจันเจี๋ยเฉิงได้ทัน แต่ในเวลานั้นเอง จันเจี๋ยเฉิงกลับส่งบอลให้ไมค์อย่างไม่ตื่นตระหนก

ไมค์รีบเข้ารับบอล รู้ว่าตัวเองไม่มีคนป้องกัน จึงรีบกระโดดขึ้น ใช้มือทั้งสองข้าง ‘ทิ้ง’บอลไปที่ห่วงบาสเกตบอลด้วยท่าทางที่เงอะงะ

บอลเด้งระหว่างห่วงกับแป้นอยู่หลายครั้ง สุดท้ายโชคดีที่บอลเด้งเข้าไป

“บอลดี!” หลี่กวงเย่าปรบมือชื่นชม เพื่อดูความสามารถของจันเจี๋ยเฉิงได้อย่างชัดเจน เขาจึงไม่ได้ร่วมในการรุกครั้งนี้

เปลี่ยนสิทธิ์การครองบอล จังหวะของโรงเรียนมัธยมปลายตงไถยังรวดเร็วเช่นเคย ส่งบอลสองครั้งก็ถึงแดนหน้า

การรุกของตงไถครั้งนี้ เริ่มตัดเข้าโดยกู่เฟิงเซวี่ยน

กู่เฟิงเซวี่ยนตัดเข้าไปทำให้คนป้องกันด้านหลังเข้ามาประกบ จึงรีบส่งบอลให้เฉินตงซวี่ที่อยู่วงนอก เฉิงตงซวี่รับบอลแล้วโยนให้เกาอี้เซิงที่เป็นเซ็นเตอร์ เกาอี้เซิงตัดเข้าซ้าย รับบอลหมุนตัวหนีไมค์ เบบี้ฮุกบอลเข้าห่วง

บอลลอยไปตามเส้นที่เกาอี้เซิงหวังไว้ หลังจากนั้นมันก็จะเป็นเหมือนที่เขาคิดไว้ บอลจะกระทบกับแป้นแล้วเด้งลงห่วง

ถ้าหากในสนามไม่มีหลี่กวงเย่า

 

ก่อนที่เฉินตงซวี่จะส่งบอลให้เกาอี้เซิง หลี่กวงเย่าวิ่งจากด้านนอกเส้นสามคะแนนเข้าไป กระโดดขึ้นในขณะที่บอลโยนออกไป คว้าบอลลงมาได้ จึงทำให้เกิดความชุลมุนขึ้นในสนาม

หลังจากที่สองเท้าเหยียบลงพื้น หลี่กวงเย่าวิ่งไปด้านหน้า ไม่ได้มองว่าเพื่อนร่วมทีมจะตามทันหรือไม่ และไม่ได้สนใจว่าด้านหน้าจะมีตัวป้องกันถึงสามคนรอเขาอยู่ เลี้ยงบอลผ่านด้านหลังหวังเฉาไข่ เผชิญหน้ากับการป้องกันของเฉินตงซวี่ แล้วหยุดตรงเส้นโค้งด้านนอกเส้นสามคะแนน รับบอลลงมือชู้ต

เฉินตงซวี่หันหลังมอง เห็นบอลลงห่วงอย่างแม่นยำ บอลที่หมุนกับห่วงมีเสียงออกมาคมชัด

สวบ!

เฉินตงซวี่รีบหันหน้ากลับมาอย่างรวดเร็ว กลับไปป้องกันหลี่กวงเย่า

“ทำไมนายโยนแค่สามคะแนน?”

“นายจับได้แล้ว” หลี่กวงเย่าตอบแบบยิ้มๆ

“เป็นข้อตกลงใช่ไหม?” เฉินตงซวี่หันไปมองหลี่หมิงเจิ้งที่อยู่นอกสนาม สมัยก่อนที่เล่นลีกมัธยมต้น ก่อนที่จะแข่งขันหลี่หมิงเจิ้งมักจะมีข้อตกลงกับหลี่กวงเย่า เช่น ในการแข่งขันให้ลงมือได้แค่สิบครั้ง และต้องได้ผลเป็นเลขคู่ หรือป้องกันชู้ตติ้งการ์ดที่เก่งที่สุดของฝ่ายตรงข้าม กดให้คะแนนของฝ่ายตรงข้ามต่ำกว่าสิบห้าคะแนน เป็นต้น

“ใช่ ในการแข่งขันครั้งนี้พ่อบอกให้ฉันลงมือได้แค่นอกเส้นสามคะแนน”

ได้ยินหลี่กวงเย่าพูดแบบนี้ เฉินตงซวี่รู้สึกหมดกำลังใจทันที เดิมทีคิดว่าได้เล่นกับความสามารถเต็มร้อยของหลี่กวงเย่า แต่ผลกลับไม่ใช่ และตัวเองก็เล่นอย่างเต็มที่อย่างตั้งใจ ไม่พอใจที่โดนหลอกเช่นนี้ทำให้ในแววตาอยากต่อสู้ของเขาเลือนหายไปทันที

หลังจากจบควอเตอร์ที่สาม คะแนนถูกลากให้ห่างออกไปถึงห้าสิบคะแนน คะแนนเก้าสิบเจ็ดต่อสี่สิบเจ็ด

เดิมทีแล้วตงไถมีโอกาสดึงคะแนนให้ห่างมากกว่านี้ แต่หลังจากที่เฉินตงซวี่บอกเรื่องที่หลี่กวงเย่ามีข้อตกลงให้เพื่อนร่วมทีมรู้ นอกจากกู่เฟิงเซวี่ยนแล้วผู้เล่นสี่คนที่เหลือเหมือนจะหมดกำลังใจในทันที หมดความรู้สึกอยากแข่งขัน

เมื่อออกจากสนาม หลิวเจียหวาผู้ช่วยโค้ชของตงไถเห็นสีหน้าท่าทางของผู้เล่นทั้งสี่คนแปลกไป จึงรีบเดินเข้าไปแสดงความห่วงใยทันที ในเวลานั้น เกาอี้เซิงบอกเพียง “โค้ชครับ พวกเราไม่เป็นไร แค่คนที่พวกเราอยากจะแข่ง เขาไม่ได้เล่นเต็มที่เท่านั้นเอง”

“ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น วันนี้ก็ถูกเขาชู้ตสามคะแนนไปได้ตั้งห้าลูก” หวังเฉาไข่นั่งบนเก้าอี้ ใช้ผ้าขนหนูเช็ดเหงื่อ ถึงแม้คะแนนจะลากออกไปถึงห้าสิบคะแนน แต่กลับไม่มีความสุขเลยสักนิด

“ห้าลูกเหรอ ทำไมฉันจำได้ว่าหกลูก” ไช่เฉิงหยวนยิ้มเจือนๆ “เขาเพิ่งลงสนามแค่สองควอเตอร์เอง และชู้ตแค่บอลสามคะแนนเท่านั้น แต่ผลปรากฏว่าเขายังชู้ตได้เกือบยี่สิบคะแนน”

“พวกนายพูดถึงเบอร์ยี่สิบสี่คนนั้นเหรอ?” กู่เฟิงเซวี่ยนพูดแทรก

“ใช่” เฉินตงซวี่ตอบ

“เขาเก่งมากจริงๆ ท่าทางการเล่นมีมาตรฐาน” กู่เฟิงเซวี่ยนแสดงความคิดเห็น

“ถ้าหากนายได้แข่งกับความสามารถที่เต็มร้อยของเขา นายจะไม่พูดแบบนี้” ไช่เฉิงหยวนพูด

“ทำไม?” กู่เฟิงเซวี่ยนไม่เข้าใจ

“เพราะต่อให้นายจะป้องกันเขายังไงก็ป้องกันเขาไม่อยู่ ถึงท้ายที่สุดแล้ว เขาจะทำให้นายเสียความมั่นใจในตัวเอง” ประโยคนี้ออกมาจากปากตัวป้องกันที่สูงที่สุดในทีมอย่างไช่เฉิงหยวน คำพูดจึงฟังดูน่าเชื่อถือเป็นพิเศษ

“แต่ถ้านายเป็นเพื่อนร่วมทีมของเขา เขาจะทำให้นายรู้สึกว่า ขอแค่ทำตามเขาก็จะไม่มีอะไรผิดพลาด สามารถเชื่อใจเขาได้อย่างไม่ต้องกังวล” เฉินตงซวี่พูด

กูเฟิงเซวี่ยนพยักหน้า “งั้นก็น่าเสียดาย อยู่ในทีมบาสเกตบอลอย่างทีมนั้น เสียเวลาเปล่า...”

ควอเตอร์ที่สี่ หลังจากฝั่งตงไถไล่บี้ ตงไถก็ชนะการแข่งขันด้วยระยะห่างเจ็ดสิบคะแนน

คะแนนการแข่งขันหนึ่งร้อยยี่สิบสองต่อห้าสิบสอง

หลังจากจบการแข่งขัน เย่อวี้เฉิงกับอู๋ติ้งหวาแยกย้ายกันพูดให้กำลังใจผู้เล่น จากนั้นพาพวกเขาไปยังจุดที่พักของตงไถ เพื่อจับมือกับเฉินกั๋วอี๋หัวหน้าโค้ช และหลิวเจียหวาผู้ช่วยโค้ชของตงไถ ขอบคุณที่พวกเขานำทีมมาเข้าร่วมแข่งขันกระชับมิตร จากนั้นก็ปล่อยผู้เล่นของกวงเป่ยกลับบ้าน

...........................................................................

 

[1] Dribble (ดริบ-เบอ-ลิ้ง) บาสเก็ตบอล คือ การเลี้ยงบอลกระชากหนีออกจากฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร๊ว