ตอนที่ 15 สู้!

เจียงหลินจ้องไปที่เจียงวู่เฉิงอย่างเยือกเย็นในขณะที่เจียงวู่เฉิงมองกลับมาอย่างเฉยเมย

 

"เจียงวู่เฉิง ดูเหมือนข้าจะประเมินเจ้าต่ำเกินไป ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะแอบซ่อนความสามารถไว้อย่างมาก จนทุกคนคิดว่าเจ้าเป็นแค่ขยะที่ไม่สามารถใช้พลังลมปราณได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนเจ้าจะมีความสามารถอยู่บ้าง เจ้าปิดบังโดยไม่เต็มใจที่จะให้คนอื่นรู้สินะ" เจียงหลินเอ่ยเสียงเย็น "เมื่อครึ่งเดือนที่แล้วเจ้าเปิดเผยพลังของเจ้าที่ขั้น3ของวิถีลมปราณต่อหน้าข้า เจ้าแสร้งทำอย่างงั้นรึ?"

"แสร้งทำงั้นรึ มันคิดว่าข้าแกล้งอ่อนแอมาถึงสี่ปี?"เจียงวู่เฉิง คิดอย่างเย้ยหยันแต่ไม่ได้เอ่ยอะไร

เจียงหลินและบรรดาศิษย์โดยรอบคิดสิ่งที่ตัวเองต้องการเสมอ ไม่สำคัญว่าคนอื่นจะคิดว่าเขาจะซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้ตลอดเวลา เขาไม่สนใจ ในตำหนักดาบแห่งนี้ คนเดียวที่เขาสนใจมีแต่เจียงเมิ่งเอ๋อ

ความเย็นชาที่เจียงวู่เฉิงแสดงออกมาทำให้เจียงหลินยิ่งโกรธมากขึ้น

 

"เจียงวู่เฉิง ข้าได้ผ่านชั้นที่เจ็ดของหอคอยทดสอบมาก่อน ตอนนี้เจ้าได้ทำมันสำเร็จ เจ้ากล้าที่จะสู้กับข้าหรือไม่?"เจียงหลิน กล่าว

"สู้กับเจ้าต่อหน้าคนอื่นงั้นหรือ?"เจียงวู่เฉิงเลิกคิ้วและมองไปทางเขา

"เจ้าไม่กล้า?”เจียงหลินยิ้มอย่างเยาะเย้ยพร้อมคำเหยียดหยาม

"เจียงหลิน ข้ามีคำถาม มีลูกศิษย์มากมายในตำหนักดาบ แต่ทำไมเจ้าต้องจ้องเล่นงานข้าตลอดเวลา หรือเจ้าอิจฉาข้าเพราะเจียงเมิ่งเอ๋อ ดี!ตอนนี้เรื่องของข้ากับนางก็จบไปแล้ว ทำไมเจ้ายังมาสร้างความรำคาญให้ข้าอีก?เจ้าเป็นพวกจิตใจคับแคบ?"เจียงวู่เฉิงถามด้วยความรังเกียจ

 

การคาดเดาของเขานั้นถูกต้อง เจียงหลินใจแคบอย่างมากและในใจเขาก็เต็มไปด้วยความอิจฉาในขณะที่ เจียงวู่เฉิงใช้เวลากับเจียงเมิ่งเอ๋อก็ทำให้เจียงหลินไม่พอใจอย่างมาก แม้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะจบลงไปแล้ว แต่ความแค้นในใจของเจียงหลินก็ยังไม่หายไป

 

"ไม่ต้องพูดให้มากความ! ข้าถามว่าเจ้ากล้าสู้กับข้าหรือไม่!"เจียงหลินตะโกนใส่เจียงวู่เฉิง

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เจียงวู่เฉิงก็เอียงหัวเล็กน้อย สูดหายใจลึกและกล่าวว่า" ดี!ข้าสัญญา หากเจ้าต้องการจะสู้ ข้าก็จะสู้!"

มีคนเป็นจำนวนมากที่ได้ยินคำตอบของเขา

 

"สู้!เขากล้าที่จะสู้!"

"เขากล้าที่จะสู้?"

"ทำไมเขาจะไม่กล้าล่ะ เขาก็ผ่านชั้นที่เจ็ดของหอคอยทดสอบเหมือนกัน บางทีการบ่มเพาะลมปราณของเขาคงมาถึงขั้นที่6แล้วเช่นกัน!"

"พวกเขาทั้งคู่ล้วนผ่านการชั้นที่เจ็ดของหอคอย อีกทั้งศิษย์พี่เจียงหลินก็มาถึงจุดสูงสุดของขั้นที่6มานานแล้ว เห็นได้ชัดว่าเจียงวู่เฉิงได้ซ่อนการบ่มเพาะของเขาไว้ตลอดเวลา ดังนั้นการต่อสู้ของพวกเขาจึงน่าสนใจมาก"

บรรดาศิษย์โดยรอบต่างรอคอยการต่อสู้

"ดี!เจ้ามีความกล้าหาญเป็นอย่างมาก"เจียงหลินยิ้มอย่างดีใจ เขาไม่ได้มองเจียงวู่เฉิงอยู่ในสายตา

แม้ว่าเขาจะผ่านชั้นที่เจ็ดของหอคอยทดสอบ แต่มันก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างแต่อย่างไร ทุกคนรู้ดีว่าลูกศิษย์คนใดที่มาถึงขั้นที่6ของวิถีลมปราณก็จะสามารถผ่านชั้นที่เจ็ดของหอคอยได้อย่างง่ายดาย ส่วนตัวเขานั้นมาถึงจุดสูงสุดของขั้น6มาเนิ่นนานแล้ว

 

"รับมือ!"

เจียงหลินคำรามเสียงดังพร้อมกระทืบเท้าของเขา เขาทรงพลังมากจนพื้นปรากฏรอยร้าวขึ้นพร้อมกับพลังลมปราณที่หลั่งไหลออกมาจากตัวของเขาดั่งน้ำท่วม เขาชักนำพลังลมปราณไปรวมไว้ที่หมัดขวาของเขา ทันใดนั้นเขาก็ชกหมัดด้วยพลังมหาศาลทำให้ลมรอบตัวเขาหมุนอย่างบ้าคลั่ง

การบ่มเพาะจุดสูงสุดขั้นที่6ของวิถีลมปราณพวยพุ่งออกมาทันที

บรรดาลูกศิษย์หลายคนฝืนลืมตาของพวกเขาเอาไว้ แม้กำปั้นไม่ได้มุ่งเป้ามาที่พวกเขา แต่พวกก็ยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน

เมื่อเผชิญหน้ากับการระเบิดที่เต็มไปด้วยพลังของเจียงหลิน เจียงวู่เฉิงเพ่งสมาธิไปที่ดวงตาของเขาทำให้เย็นชาและคมชัดขึ้น พลังลมปราณของเขาไหลออกมาอย่างช้าๆ

"ขั้นที่6!"

"มันเป็นขั้นที่6จริงๆ!"

 

ทันทีที่พลังลมปราณของเจียงวู่เฉิงเปิดเผยออกมา ศิษย์โดยรอบต่างรับรู้ถึงการบ่มเพาะที่แท้จริงของเขาทันที

แม้ว่าทั้งคู่จะอยู่ในขั้นตอนที่หกของวิถีลมปราณ แต่ก็มีความแตกต่างกันเล็กน้อย

"ไปไห้พ้นหน้าข้า!.

เสียงคำรามดังสนั่นเหมือนเสียงสายฟ้าฟาด เจียงวู่เฉิงโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของเขา

 

"ฮ่าฮ่าเจ้ากล้าสู้กับข้าโดยไม่ชักดาบออกมา?เจ้ามันโง่เขลามาก!"เจียงหลินหัวเราะ

ทุกคนรู้ว่าเจียง หลินอยู่จุดสูงสุดของขั้น6แห่งวิถีลมปราณ เมื่อเฝ้าดูปฏิกิริยาของเจียง วู่เฉิง มันเห็นได้ชัดว่าเขาไม่มั่นใจว่าจะสามารถต่อสู้ได้ ภายใต้สถานการณ์ เขาย่อมเป็นฝ่ายเสียเปรียบหากเขาเผชิญหน้ากับเจียง หลินโดยตรง

ปัง!

ในที่สุดพลังลมปราณของทั้งสองคนก็ปะทะกัน ก่อให้เกิดการระเบิดขึ้นออกมาในเวลาเดียวกัน

"เป็นไปได้ยังไง?"

เมื่อกำปั้นของเจียงหลินกระแทกเข้ากับเจียงวู่เฉิง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเพราะเขารู้สึกถึงพลังที่น่ากลัวมาจากกำปั้นของเจียงวู่เฉิง

พลังนี้เห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งกว่าเขา

 

"เป็นไปได้ยังไงกันเขายังไม่ถึงจุดสูงสุดของขั้นที่6ของวิถีลมปราณเลย!"เจียงหลินคำรามภายในใจ

ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความโกรธแค้นเจียงหลินรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขาร้องครวญครางเล็กน้อยพร้อมกับโลหิตที่ไหลออกจากปากของเขา เขาถอยกลับไปสิบก้าวและทุกย่างก้าวหนักแน่นและมีพลังมากจนเขาทิ้งร่องรอยไว้บนพื้น

อย่างไรก็ตามเจียงวู่เฉิงไม่ได้ถอยไปสักก้าวเดียว

คนละระดับ!

เจียง วู่เฉิงเหนือกว่าเจียง หลินในด้านพลัง!

 

"นี่.."

สาวกหลายคนตกตะลึง

ไม่มีใครคิดว่าการต่อสู้ด้านพลังลมปราณจะกลายเป็นเช่นนี้

ผู้ที่เห็นได้ชัดว่ายังไปไม่ถึงจุดสูงสุดของขั้นไม่ควรจะสามารถต่อกรกับเจียงหลินที่อยู่ในจุดสูงสุดของขั้นพลังได้!

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ทราบว่าเจียงวู่เฉิงบ่มเพาะเคล็ดบัญญัติสวรรค์ มันท้าทายธรรมชาติอย่างมากและนักรบในพลังลมปราณขั้นเดียวกันสามารถปลดปล่อยพลังได้ดีกว่านักรบตามรูปแบบของพลังการบ่มเพาะทั่วไป แม้ว่าเจียงวู่เฉิงจะยังไม่ถึงจุดสูงสุดของขั้นที่6 แต่พลังลมปราณที่เขาสามารถปลดปล่อยได้นั้นแข็งแกร่งกว่านักรบทั่วไปที่อยู่ในจุดสูงสุดของขั้นที่6

ในการต่อสู้นี่มุ่งเน้นไปที่ความแข็งแกร่ง ซึ่้งเจียงวู่เฉิงแสดงออกมาให้เห็นว่าเขาแข็งแกร่งกว่าโดยสิ้นเชิง

"ข้าไม่เชื่อ!"

 

ประกายความบ้าคลั่งปรากฏในดวงตาเจียง หลิน เขาถูกเจียง วู่เฉิงบังคับให้ต้องถอย เขาคำรามและจากนั้นก็พุ่งใส่เจียง วู่เฉิง เขายื่นมือขวาออกไป เสียงคำรามของพยัคฆ์พลันอุบัติขึ้นระหว่างสวรรค์และโลก จากนั้น พยัคฆ์ขนาดมหึมาก็เริ่มก่อตัวขึ้นจากการบีบอัดของพลังเขา

หลังจากที่ปรากฏเป็นรูปร่างขึ้นอย่างสมบูรณ์เสือยักษ์ก็พุ่งหาเจียงวู่เฉิงในทันที

"มันคือหมัดพยัคฆ์คำราม"

"ศิษย์พี่เจียงหลินกำลังใช้วิชายุทธ์และเขากำลังใช้วิชาที่ทรงพลังที่สุด

"เสือยักษ์ตัวนั้นถูกควบแน่นโดยพลังลมปราณ การเคลื่อนไหวของมันแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก"

"ดูนั่น เจียงวู่เฉิง กำลังวาดดาบของเขา"

"ดูการเคลื่อนไหวของดาบ"

ชึบบ!

แสงดาบทอประกายเย็นเยียบ และหายไปในทันใด เวลาดูเหมือนจะถูกหยุดไปชั่วขณะ ต่อหน้าผู้ชมที่ตื่นตกใจ พยัคฆ์ตัวใหญ่ถูกผ่าเป็นสองซีก

ชึบ เสียงของดาบที่แทงทะลุเข้าไปในร่างกาย พร้อมที่เลือดเปื้อนไว้ที่ไหล่ของเจียงหลิน