เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 471 ราชันหมาป่า เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? (อ่านฟรี)
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 471 ราชันหมาป่า เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? (อ่านฟรี)
(อ่านฟรี)
แปลโดย iPAT
“ฆ่า!” เยี่ยนเทียนจี้ตะโกน
ผู้ใช้วิญญาณเผ่าเยี่ยนเริ่มโจมตีด้วยวิญญาณทุกประเภท
ปีศาจวารีไม่หลบแต่ยังเผยรอยยิ้มเย็นชา
แสงสีฟ้าส่องประกายขึ้นในดวงตาของปีศาจวารีและทำให้มุมมองสายตาของผู้อาวุโสของเผ่าเยี่ยนผู้หนึ่งกลายเป็นพร่าเลือน
นี่คือวิญญาณสายตาพร่าเลือน วิญญาณระดับสาม แม้พลังโจมตีของมันจะไม่สูงนัก แต่มันยังสามารถทะลวงการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามเข้าไปได้โดยตรง
ผู้อาวุโสที่ถูกโจมตีต้องกระโดดถอยหลังกลับไปอย่างไม่มีทางเลือก
อย่างไรก็ตามวิญญาณสายตาพร่าเลือนเป็นเพียงวิญญาณระดับสาม มันยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์
แต่ปีศาจวารียังยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย
เขากระตุ้นใช้วิญญาณอีกครั้ง
วิญญาณเปลี่ยนตำแหน่งระดับสี่!
ร่างของปีศาจวารีอันตรธานหายไปก่อนจะปรากฎขึ้นอีกครั้งในตำแหน่งของผู้อาวุโสเผ่าเยี่ยน
สลับตำแหน่ง!
“ไม่!”
“หยุดก่อน!”
แต่การโจมตีที่ถูกส่งออกไปแล้วโดยกลุ่มผู้ใช้วิญญาณเผ่าเยี่ยนไม่สามารถหยุดกลางทาง ดังนั้นผู้อาวุโสเผ่าเยี่ยนที่น่าสงสารผู้นั้นจึงทำได้เพียงกระตุ้นใช้วิญญาณสายป้องกันของตนด้วยความหวาดกลัวก่อนจะเสียชีวิตลง ณ จุดเกิดเหตุ
“อาจารย์อาวุโส!” เยี่ยนเทียนจี้ตะโกนเสียงดัง
“ฮ่าฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยม ดูเหมือนเผ่าเยี่ยนก็เป็นเพียงหมูโง่ที่ชอบฆ่ากันเอง” ปีศาจวารีหัวเราะเย้ยหยัน
“ปีศาจวารี เผ่าเยี่ยนจะเป็นศัตรูกับเจ้าตลอดไป!”
“เฮาจี้หลิว ข้าจะฉีกร่างเจ้าออกเป็นชิ้นๆ”
คนเผ่าเยี่ยนตะโกนด้วยความโกรธแต่กลับไม่มีผู้ใดกล้าโจมตี
ปีศาจวารีครอบครองวิญญาณเปลี่ยนตำแหน่งระดับสี่ เขาสามารถสลับตำแหน่งกับฝ่ายตรงข้าม นี่เป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายของคนเผ่าเยี่ยนและเป็นเหตุผลที่ปีศาจวารีผู้นี้กล้าลักพาตัวเยี่ยนซุ้ยเอ๋อ
“ปีศาจวารี แม้เจ้าจะครอบครองวิญญาณเปลี่ยนตำแหน่งแต่เจ้าจะใช้มันได้กี่ครั้ง ข้าจะบอกเจ้า พวกเราเชิญราชันหมาป่าจางชานหยินผู้ยิ่งใหญ่ที่พึ่งออกจากการจำศีลมาด้วย ตอนนี้เจ้าถูกปิดล้อมแล้ว” ในเวลาสำคัญ คำกล่าวของเยี่ยนเทียนจี้ทำให้ขวัญกำลังใจของคนเผ่าเยี่ยนพุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง
“ราชันหมาป่าจางชานหยิน?” ปีศาจวารีมองฟางหยวนที่นั่งอยู่บนแผ่นหลังหมาป่า
แม้ฟางหยวนจะนิ่งเงียบแต่เขาก็ปลดปล่อยแรงกดดันออกมา
“จางชานหยิน ข้าได้ยินชื่อของเจ้ามาตั้งแต่เด็ก เจ้ายังไม่ตายอีกงั้นหรือ?” ปีศาจวารีพยายามพิสูจน์ตัวตนของฟางหยวน
ฟางหยวนอยู่ห่างจากปีศาจวารีสามร้อยหนึ่งก้าว แม้วิญญาณสายตาพร่าเลือนจะสามารถโจมตีระยะไกล แต่ยิ่งไกล ผลกระทบของมันก็ยิ่งลดน้อยลง สามร้อยก้าวคือขีดจำกัดของมัน
ตำแหน่งของฟางหยวนทำให้ปีศาจวารีรู้สึกอึดอัดใจ
นี่เป็นระยะทางที่แปลกมาก ตราบเท่าที่ปีศาจวารีก้าวเท้ามาข้างหน้าอีกเพียงก้าวเดียว เขาจะสามารถใช้วิญญาณสายตาพล่าเลือน แต่เขารู้สึกว่าฟางหยวนพยายามล่อลวงให้เขาทำเช่นนั้น
หัวใจของปีศาจวารีเต็มไปด้วยแรงกดดัน ‘หากเขาคือจางชานหยินจริง ข้าจะไม่สามารถใช้วิญญาณสายตาพร่าเลือนโจมตีเขาเพราะมันเป็นการต่อสู้ทางจิตวิญญาณ ข้าไม่สามารถแข่งขันกับอัจฉริยะบนเส้นทางแห่งทาส’
“เผ่าเยี่ยนแอบอ้างชื่อจางชานหยิน พวกเจ้าคิดว่าข้าโง่งั้นหรือ?” ปีศาจวารีจงใจกล่าว
เยี่ยนเทียนจี้หัวเราะ “ปีศาจวารี เมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น เจ้าจะรู้เองว่าเขาคือจางชานหยินจริงหรือไม่?”
“ราชันหมาป่า ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว”
“ฆ่าปีศาจวารี กำจัดภัยคุกคามของผู้คน”
ผู้อาวุโสเผ่าเยี่ยนโห่ร้อง
ฟางหยวนกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อเห็นฝูงหมาป่าของเขาเข้าประจำตำแหน่งที่วางแผนเอาไว้ มุมปากของเขาจึงยกตัวขึ้นเป็นรอยยิ้ม
เขาพยักหน้าและปลดปล่อยจิตสังหารออกมา “แน่นอน ถึงเวลาลงมือแล้ว”
หลังกล่าวจบคำ ฝูงหมาป่าจึงเริ่มการสังหารหมู่กลุ่มผู้ใช้วิญญาณโดยไม่คาดคิด
“จางชานหยิน เจ้ากำลังทำสิ่งใด? เจ้าโจมตีพวกเราได้อย่างไร?” เยี่ยนเทียนจี้คำรามด้วยความโกรธ
“หยุด! เราอยู่ข้างเดียวกัน”
“ราชันหมาป่า เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? เจ้ากล้าโจมตีพวกเราได้อย่างไร? เผ่าจางกับเผ่าเยี่ยนต่างเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนายน้อยหลิวหวั่นอู๋”
กลุ่มผู้อาวุโสตะโกนเสียงดังขณะพยายามปิดกั้นฝูงหมาป่า
“นี่เป็นเหตุผลที่ข้าให้ความร่วมมือกับพวกเจ้า หลับให้สบายเถอะ ข้าจะส่งเผ่าจางตามพวกเจ้าไปเร็วๆนี้” ฟางหยวนกล่าวด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวราวกับปีศาจจากขุมนรก
หลังจากนั้นเขาจึงเปิดปากตะโกน “ข้าสาบานกับตนเองมานานแล้วว่าจะแก้แค้นย้อนหลังกับทุกคน!”
“ย้อนกลับไป จางชานหยินต่อสู้กับฮาตูกู๋และกองโจรของเขาเพียงลำพังโดยที่เผ่าจางไม่ได้ส่งกำลังเสริมเข้าไปช่วยเหลือแม้แต่ผู้เดียว นี่ย่อมมีเหตุผลที่ซ่อนอยู่” ปีศาจวารีรู้สึกยินดีเมื่อคิดถึงเรื่องนี้
เขาไม่ได้คาดหวังว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ในสถานการณ์นี้ เขาจึงเร่งตะโกน “ราชันหมาป่า ข้าไม่ได้เป็นศัตรูกับท่าน ศัตรูของศัตรูก็คือมิตรถูกต้องหรือไม่?”
ฟางหยวนกล่าวเสียงเย็น “เจ้ากระโดดไปทั่วราวกับเห็บหมัด เพียงตายไปพร้อมกันกับพวกเขา”