ตอนที่ 17 : ซื้อบ้าน และสวนสวรรค์ ?

หลังจากพูดคุยกันอยู่สักพักประตูร้านก็ได้เปิดขึ้นพร้อมกับมีชายวัยกลางคนที่แต่งตัวสบาย ๆ คนหนึ่งเดินเข้ามา เมื่อซูหลินหันไปก็พบว่าคนที่เธอนั้นโทรตามได้มาถึงแล้ว

 

''ลุงฮู !''

 

ชายวัยกลางคนยิ้มตอบ

 

''โอ้ ว่าไงหลานรัก หลานรักโทรเรียกลุงมาที่นี้มีอะไรงั้นเหรอ ?''

 

เมื่อได้ยินแบบนั้นซูหลินก็แนะนำเทียนหลางให้กับลุงฮูของเธอและบอกความต้องการของเขา เมื่อได้ฟังคำอธิบายจากหลานสาวของตนลุงฮูก็พยักหน้ารัว ๆ ก่อนจะหันมาถามกับเทียนหลาง

 

''แล้วนายต้องการร้านเป็นแบบไหนหล่ะ ?''

 

เทียนหลางได้ยินคำถามก็ลูบคางเบา ๆ พร้อมกับใช้ความคิด

 

''อาหารที่ขายในร้านส่วนใหญ่นั้นเป็นอาหารจีน จะมีเพียงแค่เมนูพิเศษเท่านั้นที่ต่างไป อยากจะได้ร้านที่มีสไตล์เป็นทางจีนโบราณหน่อย แต่ก็ไม่โบราณจนเกินไป ชั้นสองของตึกจะแบ่งเป็นสองห้องใหญ่สำหรับลูกค้า VIP และ ลูกค้าสมาชิก อืม... และก็อยากจะให้ปรับปรุงครัวให้ใหญ่ขึ้นด้วยพร้อมกับเครื่องครัวเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด''

 

เทียนหลางร่างคำพูดยาวเหยียดออกมา จนทำให้ลุงฮูถึงกับต้องหยิบสมุดขึ้นมาจดสิ่งที่เทียนหลางต้องการ เรียกได้ว่ามันเยอะเกินไปจนจำไม่หมดนั่นเอง

 

''ทุบกับแพงของชั้นหนึ่งทั้งสองตึกและทำเป็นทางเชื่อมด้วย อืม... อาจริงสิปรับชั้นสองของตึกนี้ให้กลายเป็นห้องพักของพนักงานที่นี้ด้วย''

 

หลังจากร่ายยาวอยู่สักพักเทียนหลางก็เงยหน้าขึ้น

 

''คงมีเท่านี้แหละครับ ลุงฮูคำนวนราคามาได้เลย''

 

เมื่อลุงฮูจดทุกอย่างเสร็จเขาก็เริ่มคำนวนค่าใช้จ่ายทันทีด้วยความเป็นมืออาชีพของเขาและการที่ได้ไปสำรวจตึกอีกแห่งมาก่อนหน้านั้นลุงฮูจึงพูดราคาออกมาได้อย่างรวดเร็ว

 

''คงไม่มากอย่างมากก็แค่ 2ล้านเหรียญเท่านั้น อาจจะมีเกินบ้างนิดหน่อย''

 

เทียนหลางได้ยินก็พยักหน้าเบา ๆ

 

''คิดว่าจะมากกว่านี้สะอีก... ไม่เป็นไรครับผมให้งบลุง 3ล้านจัดการตามที่ผมต้องการด้วยนะ แล้วก็ผมขอแบบร่างก่อนด้วยนะครับ''

 

''ได้เลยเธอไม่ต้องกังวลอีก 2วันฉันจะติดต่อไป แล้วก็เธอสามารถติดต่อฉันได้ตามเบอร์ในนามบัตรนี้''

 

เมื่อพูดจบลุงฮูก็ยื่นนามบัตรให้กับเขาก่อนที่เทียนหลางจะให้เบอร์โทรติดต่อกับลุงฮูไปด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นไม่นานลุงฮูก็ขอตัวลาเพื่อไปเตรียมแบบต่าง ๆ มาเสนอกับเทียนหลางในอีกสองวันข้างหน้า

 

หลังจากจัดการเรื่องร้านเสร็จเทียนหลางก็ขอให้ซูหลินแนะนำบ้านดี ๆ พื้นที่กว้าง ๆ มีความเป็นส่วนตัวให้สักหลัง เมื่อซูหลินได้ยินก็ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น

 

''งั้นซื้อบ้านที่หมู่บ้านที่ฉันอยู่ตอนนี้ไหมหล่ะ ?''

 

''หมู่บ้านที่เธออยู่ ?''

 

''ใช่แล้ว มันเป็นหนึ่งในโครงการอสังหาของหลี่กรุ๊ปหน่ะ''

 

''โอ้ ~ เช่นนั้นเราก็ไปดูกันเถอะ !''

 

ซูหลินพยักหน้าและพาเทียนหลางเดินทางไปยังหมู่บ้านเทียเฮอ เมื่อมาถึงเทียนหลางก็ตกใจเล็กน้อยกับทางเข้าหมู่บ้านเรียกได้ว่าแค่ทางเข้าก็หรูหราแล้ว และยิ่งเทียนหลางเห็นวิลล่าแต่ละหลังเขาก็รู้ได้ทันทีเลยว่านี่มันย่ายคนรวยชัด ๆ

 

เทียนหลางจ้องมองบ้านแต่ละหลังก็รู้สึกพึ่งพอใจเล็กน้อยและพบว่าพวกมันถูกออกแบบและตกแต่งมาอย่างดี ซูหลินพาเทียนหลางไปยังสำนักงานเพื่อเลือกซื้อบ้านเมื่อมาถึงก็ได้มีชายใส่สูทคนหนึ่งออกมาต้อนรับอย่างรวดเร็ว

 

''สวัสดีครับคุณหนูซู''

 

''สวัสดีผู้จัดการไห่ พอดีฉันพาเพื่อนมาเลือกซื้อวิลล่าหน่ะที่นี้ยังมีวิลล่าเหลือบ้างไหม ?''

 

''แน่นอนครับ ทั้งสองเชิญที่ห้องทำงานของผมได้เลย''

 

ทั้งสองเดินตามผู้จัดการไห่มายังห้องทำงาน จากนั้นผู้จัดการไห่ก็ได้เชิญให้ทั้งคู่นั่งลงพร้อมกับที่เลขาของเขานำชามาเสิร์ฟ เมื่อเทียนหลางได้ดื่มชาเขาก็ต้องพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเอ่ยชม

 

''เป็นชาที่ดี''

 

''โอ้ คุณผู้ชายรู้เรื่องชาด้วยงั้นเหรอครับ ?''

 

''ก็นิดหน่อย''

 

ผู้จัดการไห่พยักหน้าและนำหนังสือแนะนำวิลล่ามาให้กับเทียนหลางดู เทียนหลางพลิกเปิดดูไปทีละหน้าก็ต้องตกใจกับราคาของมันเรียกได้ว่าราคาต่ำสุดก็ล่อไปสิบล้านแล้ว

 

'ถ้าข้าไม่ได้โชคดีเจอหยกเพลิงหล่ะก็ ข้าคงต้องนั่งผัดข้าวในครัวอีกเป็นปี ๆ แน่เลยกว่าจะได้มาซื้อบ้านที่นี้'

 

หลังจากที่เทียนหลางพลิกไปพลิกมาอยู่นานเขาก็ไม่เจอบ้านที่ถูกใจเลย ทำเอาผู้จัดการไห่และซูหลินแปลกใจเล็กน้อย เทียนหลางถอนหายใจก่อนจะพูดถึงความต้องการของเขา

 

''จะว่ายังไงดีผมอยากได้วิลล่าที่ไม่ต้องใหญ่มากนัก เพราะครอบครัวผมก็มีไม่กี่คน แต่ที่ผมต้องการคือ สวนด้านหลังที่มีพื้นที่จำนวนมาก ผู้จัดการไห่พอจะมีรึเปล่าครับ ?''

 

เมื่อผู้จัดการไห่ได้ยินความต้องการของเทียนหลางเขาก็พยักหน้าเบา ๆ เขาเข้าใจความต้องการของเทียนหลางดี เพราะตัวของผู้จัดการไห่นั้นเป็นนายหน้าขายบ้านมานานและก็มีบางครั้งที่มีลูกค้าที่ต้องการพื้นที่สวนเยอะกว่าพื้นที่บ้าน เพราะคนพวกนี้มักชอบตกแต่งสวนในยามว่าง

 

ผู้จัดการไห่ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น

 

''มีอยู่หลังหนึ่งครับ คุณผู้ชายสนใจจะไปเยี่ยมชมรึเปล่า ?''

 

''แน่นอนครับ''

 

หลังจากนั้นผู้จัดการไห่ก็นำเทียนหลางและซูหลินไปเยี่ยมชมวิลล่าที่ว่า ระหว่างทางผู้จัดการไห่ก็อธิบายถึงรายละเอียดของวิลล่าหลังนั้น

 

''วิลล่าที่เรากำลังจะไปเป็นวิลล่าหลังที่ 22 ครับทางออกจะไกลหน่อยเพราะว่ามันอยู่ด้านในสุดของหมู่บ้าน วิลล่าหลังนี้ถูกออกแบบให้เป็นการผสมผสานระหว่างคลาสสิกและโมเดิิร์นที่หรูหรา ปราณีต และเรียบง่าย วัสดุส่วนใหญ่ที่ถูกใช้นั้นเป็นหินอ่อน จะมีสวนด้านหน้าขนาด 150 ตร.ม. และส่วนที่คุณชายสนใจสวนด้านหลังที่มีขนาดมากกว่า 500 ตร.ม. และมีความเป็นส่วนตัวสูง''

 

ไม่นานนักทั้งสามก็เดินทางมาถึงวิลล่าหมายเลข 22 ทันทีที่เห็นตัวบ้านเทียนหลางไม่ค่อยจะสนใจมันมากนักเขาเดินผ่านมันไปทันทีและตรงไปยังส่วนสวนด้านหลังอย่างรวดเร็ว เมื่อซูหลินและผู้จัดการไห่เห็นท่าทางของเทียนหลางพวกเขาทั้งสองก็รู้สึกแปลกใจขึ้นทันที เพราะคนส่วนใหญ่ที่เลือกซื้อบ้านนั้นพวกเขามักจะสนใจตัวบ้านก่อนเป็นอย่างแรก แต่กับเทียนหลางนั้นเขาไม่เพียงไม่สนใจตัวบ้าน แต่เขาเดินเลยมันไปด้วยซ้ำ

 

เทียนหลางเดินมาถึงส่วนสวนด้านหลังเมื่อเขาเห็นก็รู้สึกชอบมันทันทีพร้อมกับกวางขวางเป็นอย่างมากจากที่คาดการเทียนหลางคาดว่ามันน่าจะมีขนาดมากกว่า 600 ตร.ม.

 

หลังจากนั้นไม่นานเทียนหลางก็หันไปหาผู้จัดการไห่และยิงคำถามทันที

 

''ผู้จัดการไห่วิลล่าหลังนี้ราคาเท่าไหร่ ?''

 

ผู้จัดการไห่ตกใจเล็กน้อยกับการตัดสินใจอันรวดเร็วของเทียนหลางทำให้เขาตะกุกตะกักเล็กน้อย

 

''คะ... คุณชายตัดสินใจจะซื้อวิลล่าหลังนี้งั้นเหรอครับ ?''

 

''แน่นอนสิ''

 

''ราคาของวิลล่าหลังนี้อยู่ที่ 37ล้านเหรียญครับคุณชาย''

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็พยักหน้าช้า ๆ พร้อมกับพูดขึ้น

 

''โอเคผมจะซื้อผู้จัดการช่วยนำหนังสือสัญญามาด้วยนะครับ''

 

''แน่นอนครับคุณชายเดียวผมจะไปจัดการเดียวนี้เลยรบกวนคุณชาย และคุณหนูซูรออยู่ที่นี้สักครู่นะครับ''

 

หลังจากที่ผู้จัดการไห่จากไปซูหลินก็หันมาถามกับเทียนหลาง

 

''ทำไมนายถึงต้องการพื้นที่สวนด้านหลังมากขนาดนั้นกันหล่ะ ? หรือว่านายชอบจัดสวน ? แต่ถึงอย่างงั้นก็ใช้พื้นที่ด้านหน้าไม่ดีกว่าเหรอ ?''

 

''ก็นะ ฉันอยากจะสร้างสวนของตัวเองหน่ะ''

 

ซูหลินพยักหน้าให้กับคำอธิบายสั้น ๆ ของเทียนหลาง

 

''นายมีงานอดิเรกที่แปลกดีนะ''

 

เทียนหลางยิ้มให้กับคำพูดของซูหลินโดยที่ไม่ตอบอะไร การที่เทียนหลางต้องการพื้นที่ด้านหลังมากขนาดนี้เพราะเขานั้นต้องการที่จะสร้างสวนสวรรค์ของเขาขึ้นมาอีกครั้งเช่นเดียวกับสวนด้านหลังคฤหาสน์มังกรในแดนสวรรค์ของเขา และเทียนหลางจะเก็บส่วนหนึ่งของสวนเอาไว้ปลูกสมุนไพรด้วย

 

หลังจากนั้นไม่นานผู้จัดการไห่ก็กลับมาพร้อมกับหนังสือสัญญา เทียนหลางอ่านเนื้อหาและเห็นว่ามันโอเคก็ตกลงเซ็นสัญญาและจ่ายเงิน จากนั้นผู้จัดการไห่ก็หอบคีย์การ์ดบัตรผ่านประตูให้กับเทียนหลาง 4 ใบตามที่เทียนหลางขอ พร้อมกับกุญแจวิลล่า

 

เมื่อผู้จัดการไห่จากไปอีกครั้งพร้อมกับซูหลิน เทียนหลางก็โทรศัพหาลุงฮูของซูหลินเพื่อให้มาหาเขาที่นี้เพื่อทำการสร้างสวนสวรรค์ของเขา หนึ่งชั่วโมงต่อมาลุงฮูก็มาถึงวิลล่าของเทียนหลาง

 

เมื่อมาถึงลุงฮูก็เอ่ยถามเทียนหลาง

 

''เธอเรียกฉันมาอยากให้ตกแต่งบ้านใหม่งั้นเหรอ ?''

 

เทียนหลางส่ายหน้า

 

''เปล่าหรอกครับผมอยากให้ลุงฮูสร้างสวนให้ผมหน่ะ''

 

เมื่อได้ยินเทียนหลางพูดลุงฮูก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

 

''สวน ? เธออยากให้ฉันตกแต่งสวน งั้นไม่จ้างบริษัทรับจัดแต่งสวนไม่ดีกว่าหรอ ?''

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็ยิ้ม

 

''มันไม่มีแต่สวนหน่ะสิครับ มันจะมีสิ่งก่อสร้างอื่น ๆ อีกด้วยและอีกอย่างผมก็ไม่รู้จักบริษัทรับจัดสวนเลยสักแห่ง ซึ่งผมคิดว่าลุงฮูน่าจะพอรู้จักอยู่บ้าง''

 

ลุงฮูพยักหน้าเพราะเห็นด้วยกับความคิดของเทียนหลาง เพราะตัวเขานั้นบ่อยครั้งที่ร่วมมือกับบริษัทรับจัดแต่งสวนหลังจากคิดเล็กน้อยลุงฮูก็ถามคำถามขึ้นอีกครั้งพร้อมกับนำแผ่นกระดาษแผ่นใหญ่ให้กับเขา

 

''แล้วเธอให้ลุงนั้นนำกระดาษแผ่นใหญ่กับดินสอมากมายมาด้วยทำไม ? หรือเธอมีแบบสวนอยู่ในหัวแล้ว ?''

 

''ใช่แล้วครับ งานนี้เป็นงานง่าย ๆ ลุงฮูกับษริษัทรับจัดสวนก็แค่สร้างมันตามที่ผมออกแบบก็พอ''

 

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เข้าไปในบ้านและเทียนหลางก็เริ่มวาดแบบสวนสวรรค์ของเขาลงบนกระดาษขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว รวดเร็วสะจนลุงฮูตกใจ

 

ฮู้ ~

 

เทียนหลางถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อย เขาวาดแบบสวนสวรรค์ของเขาอย่างต่อเนื่องเป็นชั่วโมงในที่สุดก็เสร็จเรียบร้อยและที่เทียนหลางใช้เวลานานขนาดนี้เพราะเขานั้นได้กะทั้งขนาดและความเหมาะสมของสิ่งต่าง ๆ ด้วยไม่ว่าจะเป็นสระน้ำ ศาลากลางน้ำและอื่น ๆ อีกมากมายแทบยังบอกวัสดุที่ใช้ที่พอจะหาได้ และสีของส่วนต่าง ๆ ในสิ่งก่อสร้างอีกด้วย ทั้งหมดถูกวาดออกมาเพียงแค่สองชั่วโมงเท่านั้น

 

เมื่อลุงฮูได้เห็นแบบของสวนสวรรค์เขาก็ได้แต่ตะลึงจนพูดไม่ออก ทั้งความลงตัว ความสวยงามของสิ่งก่อสร้าง และรูปแบบต่าง ๆ และด้วยสิ่งที่เทียนหลางได้กำหนดมันทำให้ลุงฮูสามารถวาดภาพสวนสวรรค์ออกมาได้เลยในหัว และเมื่อเขาเห็นภาพนั้นเขาก็ต้องตกตะลึงกับความงดงามของมันทันที เรียกได้ว่านี่เป็นงานที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขาเป็นอย่างมาก

 

ลุงฮูอดไม่ได้ที่จะมองเทียนหลางอย่างละเอียดถึงความสามารถของเขา การที่เด็กคนหนึ่งสามารถออกแบบสวนที่สวยงามขนาดนี้ได้ในหัวของเขามีอะไรอยู่กันแน่ลุงฮูได้แต่คิดในใจ

 

เทียนหลางเห็นท่าทีของลุงฮูเขาก็แปลกใจก่อนจะถามออกมา

 

''ลุงฮูเป็นอะไรรึเปล่าครับ ?''

 

ลุงฮูสะดุ้งตื่นจากความคิดของตัวเองด้วยเสียงเรียกของเทียนหลาง

 

''อา ลุงไม่เป็นไร ว่าแต่เธอกำหนดงบรึยัง''

 

''อืม... ขอคิดก่อนนะครับ''

 

เทียนหลางขบคิดถึงเงินที่เหลืออยู่ของเขา ในตอนเช้าเขาใช้เงินไปกับค่าตึก 5ล้าน ค่าตกแต่งร้านใหม่อีก 3ล้าน บ้านใหม่อีก 37ล้านรวมทั้งหมด 45ล้านเหรียญในตอนนี้เขาเหลือเงินเพียง 20ล้านเขาจึงตัดสินใจพูดออกไป

 

''ผมมีงบให้ลุง 5ล้านแต่ลุงต้องใช้วัสดุที่ดีที่สุดในการทำนะครับ และก็ต้องตามแบบแปะ ๆ ด้วยและถ้าขาดก็บอกผมได้ผมจะเพิ่มให้อีก''

 

ลุงฮูได้ยินก็พยักหน้าเล็กน้อย

 

''โอเค 5ล้านนะ ห๊ะ !! 5ล้านเธอเอาจริงงั้นเหรอ นี่มันมากกว่าค่าตกแต่งร้านของเธออีกนะ''

 

เทียนหลางยิ้มพร้อมกับตอบกลับ

 

''ก็นะ ร้านของผมอีกไม่นานมันก็คงต้องขยายและต่อเติมอีกอยู่ดี แต่สวนนี้อาจจะเป็นที่พักผ่อนของผมกับครอบครัวมันก็ต้องทุ้มเทกันหน่อย''

 

''นั่นสินะ''

 

หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อยลุงฮูก็ขอตัวกลับไปจัดการเรื่องต่าง ๆ ต่อเรียกได้ว่าวันเดียวเขาได้รับโปรเจคขนาดกลางมาถึง 2โปรเจคเลยทีเดียว ทำเอาเขาหัวหมุนเล็กน้อย

 

หลังจากที่ลุงฮูจากไปแล้วเทียนหลางก็นั่งอยู่ที๋โซฟาในห้องรับแขกพร้อมกับคิดถึงเรื่องต่าง ๆ ในอนาคตก่อนจะบ่นออกมาเล็กน้อย

 

''วันเดียวข้าใช้เงินไปกว่า 50ล้านแล้วงั้นเหรอเนี่ย''