ตอนที่ 13 : หยกที่มีค่ามากกว่าสิบล้าน

ทันทีที่เฟยหยางได้ยินคำพูดของเทียนหลางความโกรธของเขาที่มีอยู่ก่อนแล้วก็ได้พุ่งขึ้นถึงขีดสุดพร้อมกับตะโกนชี้หน้าเทียนหลาง

 

''แกกล้าว่าฉันโง่งั้นเหรอ ? แกรู้ไหมฉันเป็นใคร ?''

 

เทียนหลางที่ได้ยินก็ทำหน้างงก่อนจะหันไปหาซูหลินและเอ่ยถาม

 

''นี่หลินน้อย เจ้านี่มันสมองเสื่อมงั้นเหรอ ?''

 

''ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน''

 

ซูหลินส่ายหัว เมื่อเทียนหลางได้ยินก็ส่ายหัวดวยเช่นกันและทั้งคู่ก็เดินจากไป เทียนหลางเลิกสนใจเฟยหยางโดยปริยายเขาไม่คิดจะไปสนใจพวกคนเหล่านั้นเพราะเขาเจอมามากในชีวิตก่อนจนเรียกได้ว่าชินชา คนแบบเฟยหยางในโลกการบ่มเพาะนั้นมีมากมายจนเรียกไดว่าสามารถเห็นได้ตามท้องถนนหรือตลาดสดเลยทีเดียว

 

ทำให้เทียนหลางไม่คิดจะสนใจอะไรคนแบบเฟยหยางมากนักถ้าหากเฟยหยางไม่มายุ่งกับเขาก่อน เขาก็แค่ใช้ชีวิตต่อไปวัน ๆ ในแบบของเขา

 

ในขณะที่เทียนหลางและซูหลินกำลังเดินไปตามร้านขายแร่หยกซูหลินก็นึกถึงเรื่องบางอย่างได้ เธอจึงยกมือขึ้นมาและดึงแก้มเทียนหลางอย่างแรงจนทำให้เขาร้องออกมา

 

''นี่เธอทำอะไรเนี้ย !''

 

''ฉันก็ลงโทษนายยังไงหล่ะที่ฉวยโอกาสกับฉัน''

 

''ฉวยโอกาส ? ตรงไหน ? เธอยื่นหน้ามาให้ฉันเองต่างหาก''

 

เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเทียนหลาง ซูหลินก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ทำเอาเธอหน้าแดงไม่หยุด เทียนหลางยิ้มและเดินไปยังร้าน ๆ หนึ่งที่กำลังขายแร่หยกที่ยังไม่ได้ตัดอยู่มากมาย

 

เทียนหลางจ้องมองมันเล็กน้อยและส่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์เข้าไปตรวจสอบมันและก็เดินเข้าไปเลือกพวกมันทีละก้อน ๆ ใส่ตระกร้าจากที่นับรวมกันแล้วทั้งหมดคงราว ๆ หนึ่งร้อยก้อน หลังจากเทียนหลางเลือกหยกเสร็จเจ้าของร้านก็ถามกับเขาว่าจะตัดออกดูเลยหรือไม่ซึ่งค่าบริการนั้นฟรี เทียนหลางนั้นไม่เคยปฏิเสธของฟรีอยู่แล้วเขาเลยจัดการให้ทางร้านเป็นคนตัดหยกเหล่านั้น

 

ไม่นานนักก้อนแร่นับร้อยก้อนก็ถูกตัดออกมาเป็นก้อนหยกสวยงาม ทั่วทั้งร้านเกิดเหตุโกลาหลขึ้นมาทันทีเพราะก้อนแร่ทุกก้อนที่เทียนหลางเลือกนั้นต่างก็มีหยกอยู่ข้างในทั้งหมดและยังมีหยกเนื้อดีกว่าอีกสิบก้อน

 

ซูหลินตกตะลึงเป็นอย่างมากเธอไม่คิดว่าเทียนหลางจะมีความสามารถขนาดนี้ ในตอนแรกที่เธอเห็นเทียนหลางหยิบก้อนแร่ทั้งหมดโดยที่ไม่มองเธอก็นึกว่าเขานั้นเพียงแค่เดาสุ่มมั่ว ๆ เพื่อเสี่ยงดวงเท่านั้น

 

แต่เมื่อแร่ของเทียนหลางที่ถูกตัดออกมาเป็นหยก ซูหลินคิดว่าเขานั้นเพียงแค่โชคดีแต่เมื่อเวลาผ่านไปแร่ทั้งหมดที่เทียนหลางเลือกเป็นหยกทั้งหมดซูหลินก็แทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เธอไม่คิดว่าเทียนหลางจะมีความสามารถมากขนาดนี้

 

ขนาดปรมาจารย์ด้านนี้ยังไม่สามารถทำแบบเทียนหลางได้เลยด้วยซ้ำ

 

เทียนหลางยิ้มเมื่อเห็นผลลัพธ์อันน่าพึงพอใจเขาประกาศประมูลหยกทั้งหนึ่งร้อยก้อนทันที เหล่าพ่อค้าหยกทั้งหลายต่างรุมกระแย่งประมูลหยกของเทียนหลางเป็นบ้าเป็นหลังจนทำให้เขานั้นมีเงินในบัญชีตอนนี้กว่าหนึ่งล้าน

 

หลังจากนั้นเทียนหลางก็เดินไปที่ร้านอื่นอีกเพราะดูเหมือนว่าเจ้าของร้านจะไม่ค่อยพอใจเทียนหลางเท่าไหร่นัก

 

'ก็นะ ข้าทำเขาเสียเงินเป็นล้านเลยนี้ หึหึ'

 

เทียนหลางทนไม่ไหวจึงให้คนของซูหลินไปนำรถเข็นมาเพื่อเขาจะได้เดินเลือกซื้อหยกได้ถนัด ๆ ห้องจัดงานเลี้ยงแห่งนี้มีร้านค้าแร่เกือบร้อยร้านและร้านรับตัดแร่กว่าสามสิบร้านทำให้เทียนหลางไม่จำเป็นจะต้องฝังตัวเองอยู่ในร้านใดร้านหนึ่งนานนักเพราะมีร้านมากมายให้เลือกจับจ่าย

 

เทียนหลางเข้าร้านนั้นออกร้านนี้พร้อมกับกวาดแร่จำนวนมากออกมาพร้อมกัน ตอนนี้รถเข็นสี่คันต่างเต็มไปด้วยก้อนแร่ที่ด้านในนั้นต่างเป็นหยกคุณภาพสูงที่จะทำกำไรให้เขาอย่างงาม

 

ไม่นานนักเทียนหลางก็มาถึงร้านที่รับตัดหยกเทียนหลางนำหยกทั้งหมดออกมาให้กับเจ้าของร้านซึ่งเป็นตาแก่อายุราว ๆ 60- 70ปี

 

''ช่วยตัดหยกทั้งหมดนี้ทีครับ''

 

''เชื่อมือฉันได้เลยพ่อหนุ่ม''

 

ตาแก่นักตัดแร่บรรจงตัดก้อนแร่ทีละก้อนอย่างใจเย็น เมื่อเทียนหลางเห็นงานที่เสร็จสมบูรณ์ของเขาแล้วก็อดชื่นชมไม่ได้เพราะแร่ที่เขาตัดมานั้นเรียกได้ว่าอยู่ครบสมบูรณ์อย่างแท้จริงแต่อาจจะมีเศษเล็กเศษน้อยหลุดไปบ้างเพราะเป็นส่วนเว้าโค้งของก้อนแร่ แต่ก็ถือว่าฝีมือของชายแก่นั้นอยู่ในระดับที่สูงพอสมควร

 

ไม่นานนักก้อนแร่ทั้งหมดก็ถูกตัดออกมาเป็นก้อนหยกจำนวนมาก ชายชราตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าก้อนแร่ทั้งหมดที่เขาตัดนั้นจะมีหยกอยู่ข้างใน เขามองเทียนหลางราวกับมองเห็นสัตว์ประหลาด

 

และก็อีกครั้งที่เทียนหลางปล่อยหยกเกือบทั้งหมดที่เขามีขายให้กับเหล่าพ่อค้าหยกที่อยู่รอบ ๆ และเก็บหยกคุณภาพสูงบางสิ้นเอาไว้ ในครั้งนี้เทียนหลางทำเงินได้มากกว่าสองล้าน

 

'อืม... เป็นอย่างที่ปู่หลี่บอกจริง ๆ เพียงแค่เวลาไม่นานฉันก็สามารถใช้หนี้ปู่หลี่ได้แล้ว เอาหล่ะต่อไปถึงเวลาทำเงิน หึหึ'

 

ในตอนนี้เทียนหลางไม่ได้สนใจในการหาหยกธรรมดาแล้ว เขามุ่งแต่หาหยกบริสุทธิ์หรือหยกคุณภาพสูงในราคาถูกแสนถูกแทน แต่การจะหาหยกคุณภาพดีในราคาถูกแบบนี้นั้นช่างหาได้ยากเหลือเกินสองชั่วโมงเทียนหลางเจอพวกมันเพียงไม่กี่สิบก้อนเท่านั้นเอง และในขณะที่เทียนหลางกำลังค้นหาหยกอย่างเอาเป็นเอาตายนั้นเขาก็สังเกตุเห็นสิ่งหนึ่ง

 

มันเป็นก้อนแก่ขนาดใหญ่สูงประมาณหนึ่งเมตร หน้าตาน่าเกลียดแต่ด้านในของมันนั้นกลับเป็นไปด้วยพลังงานที่ลึกลับเทียนหลางรีบเข้าไปหามันทันทีพร้อมกับขอซื้อมันกับเจ้าของร้านอย่างรวดเร็ว

 

''เถ้าแก่ เจ้าก้อนแร่ยักษ์นี่ขายเท่าไหร่''

 

เถ้าแก่เจ้าของร้านมองเทียนหลางสลับกับก้อนแร่ยักษ์ไปมาและจบคิดก่อนจะชูนิ้วขึ้นมา 2นิ้ว

 

''2หมื่นงั้นเหรอ ?''

 

เฒ่าแก่ส่ายหัวก่อนจะพูดขึ้น

 

''2แสน''

 

เมื่อเทียนหลางได้ยินก็ยิ้มออกมาทันทีเพราะเขาไม่คิดว่าราคาจะถูกกว่าที่เขาคิดเอาไว้ในตอนแรกเขาคิดว่าเฒ่าแก่นั้นจะขายมันในราคาสองล้านเสียอีกไม่อย่างงั้นเขาคงจะต้องขอยืมเงินซูหลินก่อนและคงติดหนี้เพิ่มอีกเป็นล้าน

 

ทางด้านซูหลินที่เดินตามเทียนหลางมานานก็สังเกตุท่าทีของเขาได้และเธอรู้ว่าด้านในเจ้าก้อนแร่ยักษ์นั่นต้องมีอะไรแน่ไม่อย่างงั้นเขาคงไม่รีบพุ่งเข้ามาซื้อมันอย่างแน่นอน

 

เทียนหลางพยักหน้าให้กับเฒ่าแก่ก่อนจะตกลงและจ่ายเงินเพื่อซื้อมันทันที เขาหอบเจ้าก้อนแร่ยักษ์ที่หนักกว่าหกกิโลใส่รถเข็นและรีบมุ่งหน้าไปยังร้านรับตัดแร่เจ้าเดิม

 

และยื่นเงินให้ชายชราสองพันและบอกถึงเหตุผล

 

''ผมให้ปู่สองพันแต่ผมขอยืมอุปกรณ์ตัดแร่ของปู่ตัดแร่ของผมหน่อยได้ไหม ?''

 

''ได้สิพ่อหนุ่ม''

 

ปู่เจ้าของร้านตัดแร่บอกให้พนักงานคนหนึ่งลุกขึ้นให้เขานั่งและสอนวิธีใช้เครื่องแร่ให้กับเทียนหลางด้วย เทียนหลางวางเจ้าก้อนแร่ยักษ์ไว้ตรงหน้าและเริ่มตัดมันอย่างช้า ๆ เพราะถ้าหากเขารีบร้อนเจ้าแร่ข้างในอาจจะเสียหายได้

 

โชคดีที่เทียนหลางนั้นมีสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ทำให้เขานั้นสามารถมองทะลุชั้นแผ่นหินหนา ๆ และสามารถตัดมันได้อย่างแม่นยำทำให้หยกไม่เสียหาย

 

ไม่นานนักเนื้อของหยกก็โผล่ออกมาแต่ที่ทำให้เขาตกใจนั้นเพราะว่าเนื้อของหยกมีสีแดงสดและแผ่ความร้อนอ่อน ๆ ออกมาทำให้เทียนหลางถึงเนื้อเต้นทันทีเพราะเขารู้จักมัน

 

มันคือหยกเพลิง มันคือหนึ่งในหยกบริสุทธิ์ที่อยู่ในเกรดสูงเช่นเดียวกันกับหยดธรรมดา หยกบริสุทธิ์นั้นก็มีการแบ่งเกรดเช่นเดียวกันแต่มันจะถูกแบ่งโดยความหายากและสิ่งปนเปื้อนที่มีอยู่ด้านใน

 

และดูเหมือนหยกเพลิงที่เทียนหลางเจอจะไม่มีสิ่งเจือปนอยู่เลยแม้แต่น้อยทำให้เทียนหลางอดที่จะยิ้มไม่ได้ เพราะด้านในของมันนั้นอัดแน่นไปด้วยพลังของสวรรค์และปฐพีที่จะช่วยเทียนหลางในการบ่มเพาะเป็นอย่างมาก

 

'หึหึ ถ้ามีเจ้านี่ข้าก็สามารถที่จะก้าวไปยังเขตแดนก่อตั้งได้อย่างง่ายดายราวกับปลอกกล้วย และธุระกิจขายเครื่องประดับของข้าก็จะเริ่มขึ้น หึหึ'

 

เทียนหลางยิ้มเยาะอยู่ภายในใจพร้อมกับค่อย ๆ ปาดตัดก้อนแร่ที่เกาะติดกับหยกเพลิงของเขาออกอยู่ที่ละนิดเกือบหนึ่งชั่วโมงต่อมาเทียนหลางก็สามารถที่จะขจัดเอาก้อนแร่ที่ไม่ต้องการออกจากหยกเพลิงจนหมดเผยให้เห็นหยกเพลิงขนาด 80ซม. ตั้งตง่านอยู่อย่างสวยงาม

 

ทำเอาคนรอบข้างตื่นตะลึงและแทบคลั้งทันที พวกเขาที่เป็นเหล่าพ่อค้าหยกต่างรู้ว่านี่คือหยกเพลิงที่แสนล้ำค่าที่มีมูลค่ามากกว่าสิบล้านเหรียญและอาจจะสูงถึงสามสิบล้าน พ่อค้าหยกต่างวิ่งเข้ามาหาเทียนหลางพร้อมกับเอ่ยขอซื้อมันทันที

 

''พ่อหนุ่มเจ้าต้องการที่จะขายมันหรือไม่ข้าขอซื้อมันราคา 5ล้านเหรียญ''

 

''แกจะบ้ารึไงนั่นคือหยกเพลิงนะ ข้าจะซื้อมัน 6ล้าน''

 

''ข้า 6.5ล้าน''

 

''ข้า 7ล้าน''

 

การแย่งกันซื้อหยกเพลิงของเทียนหลางเป็นไปอย่างบ้าคลั้งเหล่าต่างผู้ต้องการซื้อหยกเพลิงของเทียนหลางนั้นรีบกรูกันเข้ามาหาเขาเรียกได้ว่าแทบจะเหยียบกันตายทำเอาเทียนหลางและซูหลินตกใจเป็นอย่างมาก แต่สถานะการณ์ทั้งหมดก็หยุดชะงักเพียงแค่ประโยคเดียวของชายชราคนหนึ่ง

 

''พ่อหนุ่มฉันขอซื้อหยกเพลิงของเธอในราคา 20ล้านเหรียญ''