ตอนที่ 244 แกนหลักข่ายอาคม
ในความเป็นจริง หลิงฮันยังคงมีคำถามมากมายที่ยังไม่ได้ถามจักรพรรดิจอมอสูร อย่างเช่น ทำไมถึงศพจำนวนมากตกลงมาจากท้องฟ้า?
ตั้งแต่ที่เขตแดนลี้ลับอสูรฟ้าเปิดทุกครั้ง ทำไมเขาถึงขอร้องแค่ตัวเขาและหลงไหเชวียน? เป็นไปได้ไหมว่าหลายปีก่อนที่ผ่านมาไม่มีใครผ่านลำธารอัสนีร่ำร้องได้?
หลิงฮันนึกถึงปราณอสูรนั่น เป็นไปได้ไหมว่าคนที่ไม่สามารถต่อต้านปราณอสูรได้จะไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้รับการติดต่อจากจักรพรรดิจอมอสูร?
เขาเว้นระยะห่างจากหลงไหเชวียน ตราบใดที่ไม่คาดสายตามันก็จะไม่เป็นอะไร
หลังจากที่เดินทางมาอย่างยาวนาน ในที่สุดดาบกำเนิดมารก็หยุดเคลื่อนไหว ด้านหน้าของพวกเขามีแท่นบูชาขนาดยักษ์ปรากฏอยู่มันมีรูปร่างเป็นวงกลมและมีจุดศูนย์กลางที่สูงมาก ในขณะที่พื้นดินรอบด้านเป็นพื้นที่ราบเรียบและรับรู้ได้ทันทีว่ามันมีความลึกลับมาก ทั้งยังมีอักขระโบราณอยู่บนพื้น
ไม่ว่าในกรณีใด หลิงฮันไม่สามารถถอนอักขระโบราณนั้นได้
สายตาของหลิงฮันจับจ้องไปที่ส่วนกลางของแท่นบูชาที่ยื่นออกมาทันที มันมีดาบปักอยู่ที่นั่น ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะเป็นจิตวิญญาณของดาบกำเนิดมาร
จากที่ดูมัน มันนี่แหละคือจิตวิญญาณของดาบเล่มนี้
มีพลังปราณสีดำกำลังล้อมรอบดาบเล่มนั้นอยู่ ราวกับมังกรที่บิดตัวเป็นเกลียวอยู่รอบมัน
ฟุบ ในอากาศ จิตวิญญาณพุ่งเข้าไปในดาบทันทีและไม่ปรากฏตัวออกมาอีก
"เจ้าหนุ่ม นี่คือโอกาสที่ยิ่งใหญ่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ข้าจะมอบโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ให้กับคนที่ดึงดาบกำเนิดมาร" เสียงของจักรพรรดิจอมอสูรดังขึ้นอยู่ในหัวอีกครั้ง
หลงไหเชวียนหัวเราะออกมาเสียงดังและกระโจนออกมาจากโลงศพทองแดง และประกาศว่า "แน่นอนว่ามันจะต้องตกเป็นของข้า!" อย่างไรก็ตามหลังจากที่มันออกมาได้อึดใจเดียว ทั่วทั้งร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยปราณอสูรทันที มันเลยกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและกระโดดกลับเข้าไปในโลงศพทองแดงอย่างรวดเร็ว
ม่านตาของหลิงฮันหดแคบลง ปราณอสูรในสถานที่แห่งนี้มันรุนแรงเกินไป หลงไหเชวียนเพิ่งปรากฏตัวออกมา แต่แล้วมันก็ถูกปกคลุมไปด้วยปราณอสูร ถ้าไม่ใช่ความจริงที่ว่ามันมีโลงศพอยู่ มันคงจะกลายเป็นหุ่นเชิดของปราณอสูรไปแล้ว
แปลกนัก ทำไมไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเลย?
หรือมันเป็นเพราะว่าเขาได้สกัดพลังปราณอสูรนั่น เลยทำให้ปราณอสูรในสถานที่แห่งนี้หวาดกลัวเขา?
ตึ่ง!
โลงศพสั่นไหวเล็กน้อย พวกมันส่องแสงออกมาและลวดลายมากมายได้ปรากฏขึ้นแล้วกลายเป็นอักขระโบราณมากมาย หลังจากนั้น พลังปราณสีดำได้ปรากฏออกมาจากด้านในโลงศพและหายไป
เห็นได้ชัดว่าพวกมันกำลังช่วยเหลือหลงไหเชวียนกำจัดปราณอสูรอยู่ อย่างไรก็ตาม ระดับของมันยังห่างไกลจากหอคอยทมิฬอยู่หลายขุม เพียงแค่หลิงฮันคิดปราณอสูรก็ถูกขับไล่ออกไปแล้ว หอคอยทมิฬสามารถกำจัดปราณอสูรได้อย่างง่ายดาย
หลังจากนั้นอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง พลังปราณสีดำไม่ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากโลงศพอีกต่อไป แสดงให้เห็นว่าปราณอสูรในร่างกายของหลงไหเชวียนนั้นถูกกำจัดออกไปอย่างสมบูรณ์แล้ว
"หลิงฮัน ทำไมถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้ากัน?!" หลงไหเชวียนตะโกนออกมาจากด้านในโลงศพ มันไม่กล้าที่จะปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง
หลิงฮันเพียงแค่ยักไหล่และพูดว่า "ทำไมข้าจะต้องบอกเจ้าด้วย?"
"ฮึ่ม!" หลงไหเชวียนรู้ว่าตัวมันเองได้พูดเรื่องไร้สาระออกมา ถึงอย่างนั้นมันก็อยากรู้มาก แม้ว่ามันจะต้องพึ่งพาโลงศพเพื่อหลีกเลี่ยงปราณอสูร แต่แล้วทำไมหลิงฮันถึงดูเหมือนไม่ต้องพึ่งพาอะไรเลย?
หลิงฮันเริ่มเดินวนรอบแท่นบูชาและพูดว่า "อย่างที่คิด นี่เป็นแกนกลางของข่ายอาคมและดาบกำเนิดมารคือผนึกของมัน ถ้าใครดึงดาบกำเนิดมารออกไป ถึงแม้ข่ายอาคมจะไม่ได้รับผลกระทบทั้งหมด แต่อย่างน้อยมันจะต้องเกิดผลกระทบเกินครึ่ง"
"เจ้าหนุ่ม ข้าประเมินเจ้าต่ำไปจริงๆ เจ้ารู้เรื่องพวกนั้นด้วย!" เสียงของจักรพรรดิจอมอสูรดังออกมาอีกครั้ง "เมื่อเจ้าดึงดาบนี่ออก ไม่เพียงแต่เจ้าจะได้รับอาวุธวิญญาณระดับสิบ แต่เจ้าจะได้หัตถ์พระเจ้าด้วย!"
หลิงฮันไม่ได้พูดอะไรออกมา หลังจากนั้นชั่วครู่ เขายิ้มออกมาแล้วพูดว่า "ผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่แบบนั้นไม่มีทางได้รับมาฟรีๆ สาเหตุของความโชคร้ายมักเริ่มจากความโลภ ข้าจะไม่เชื่อเจ้า!"
"ทำไมกัน?" จักรพรรดิจอมอสูรถามออกมาด้วยความสับสน
"หากจะทำข้อตกลงกับคนที่ใช้ปราณอสูรควบคุมผู้อื่น มันควรค่าแก่การเชื่อใจหรือไม่?" หลิงฮันพูดออกมาอย่างสงบ และยับยั้งความโลภของตัวเอง
"เจ้าหนุ่ม เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าแค่ฝึกฝนทักษะปีศาจและหลังจากที่ข้าผสานเข้ากับข่ามอาคมมันเลยทำให้โลกนี้เต็มไปด้วยปราณอสูร ยิ่งไปกว่านั้น ข้าได้สูญเสียร่างกายของตัวเองไปแล้ว ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับข้าที่จะควบคุมปราณอสูรได้!" จักรพรรดิจอมอสูรพูดอธิบาย
หลิงฮันยักไหล่และพูดว่า "ข้าคิดว่าสถานการณ์แบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว ทำไมพวกเราไม่ปล่อยให้เทพเจ้าก่อเกิดหายนะถูกปิดผนึกอยู่ที่นี่ต่อกันเล่า และหลังจากอีกร้อยปีให้หลัง ข้าน่าจะเป็นจอมยุทธระดับทลายมิติแล้ว และจากนั้น ข้าจะกลับมาที่นี่อีกครั้งเพื่อเสริมพลังให้กับข่ายอาคมแล้วทำให้มั่นใจว่าเทพเจ้าก่อเกิดหายนะจะไม่มีวันกลับมา"
จักรพรรดิจอมอสูรถึงกับไร้คำพูด หลังจากผ่านไปชั่วครู่ เขาได้ถามออกมาว่า "เจ้าจะปล่อยโอกาสที่ยิ่งใหญ่แบบนี้หลุดมือไปงั้นรึ?"
อาวุธวิญญาณระดับสิบและหัตถ์พระเจ้า พวกมันทั้งคู่ทรงพลังเป็นอย่างมาก แต่หลิงฮันรู้สึกว่าสิ่งต่างๆมันดำเนินไปอย่างราบรื่น มันราบรื่นมากจนดูเหมือนกับดัก ซึ่งทำให้เขาระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น
"ไม่ โอกาสนี่มันเป็นของข้า!" ปัง โลงศพโลงหนึ่งลอยขึ้นมา หลงไหเชวียนแหกปากออกมาแม้จะอยู่ข้างในแต่มันก็ได้ยิน "นี่เป็นโอกาสของข้าและไม่มีใครสามารถฉกฉวยมันไปจากข้าได้!"
มันเป็นเรื่องจริงที่ว่ามันเคยถูกบังคับให้ตกอยู่ในช่องแคบแห่งความสิ้นหวัง ซึ่งทำให้มันได้รับมรดกของนิกายพันศพมา มันเลยกลับมาพร้อมกับความสามารถที่จะกำจัดศัตรูของมันให้สิ้น ยิ่งไปกว่านั้น มันมีอนาคตที่สดใสรอมันอยู่ข้างหน้าและมันอาจกลายเป็นตัวตนที่ทรงอิทธิอย่างแท้จริงในโลกใบนี้
ดังนั้น มันจึงเป็นผู้เชื่อในโอกาสและเชื่อมันมากกว่าโชคของตัวเองเสียอีก
อาวุธวิญญาณระดับสิบและหัตถ์พระเจ้าเป็นของขวัญที่สวรรค์ได้ประทานให้กับมัน ดังนั้นมันจึงไม่ยอมให้ผู้ใดฉกฉวนมันไปเด็ดขาด!
ปัง ปัง ปัง ภายใต้คำสั่งของมัน โลงศพทองแดงเคลื่อนที่ตรงไปยังแท่นบูชา
วิ้ง วิ้ง วิ้ง แท่นบูชาถูกเปิดใช้งานทันที นี่คือแกนหลักของข่ายอาคมและเป็นส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของมัน จากนั้นลวดลายต่างๆได้สว่างขึ้นและดูเหมือนว่าอักขระเหล่านั้นจู่ๆก็มีชีวิตขึ้นมาและปรากฏออกมาอย่างต่อเนื่องตามลำดับ
ฉากที่หน้าตกตะลึงปรากฏขึ้น อักขระเหล่านั้นก่อรูปร่างเป็นรูปมนุษย์สีขาวที่ไม่มีจมูก ตา และปากและมีเพียงแค่อักขระสีขาวส่องแสงสว่างอยู่ทั่วร่างกายเท่านั้น
ปัง ชายคนนั้นเคลื่อนไหวและพุ่งปะทะโลงศพทองแดง
หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจทันที นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน!
ชายคนนั้นที่ถูกสร้างขึ้นโดยข่ายอาคมอย่างน้อยที่สุดเขาควรมีความสามารถของจอมยุทธระดับทลายมิติใช่หรือไม่?
ปัง ปัง ปัง การโจมตีกระหน่ำไปที่โลงศพทองแดงและได้กระตุ้นให้พลังของโลงศพทำงานและปลดปล่อยแสงสีดำออกมา ไม่ใช่แค่การโจมตีของชายคนนั้นจะถูกป้องกันเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่มันยังสะท้อนกลับไปหาเขาด้วย นี่แสดงให้เห็นถึงพลังของโลงศพทองแดง
โลงศพทองแดงนี่เป็นอาวุธระดับสิบอย่างไม่ต้องสงสัย ด้วยแสงสีดำที่ส่องแสงออกมา ชายคนนั้นเพียงแค่สัมผัสไปที่มันอยู่ชั่วขณะและแสงของมันก็หริบหรี่ลง
แม้ว่าโลงศพทองแดงจะมีขีดจำกัด แต่มันยังคงมุ่งไปข้างหน้าไม่หยุด อย่างไรก็ตาม ความเร็วของมันชะลอตัวลงมาก
หลิงฮันขมวดคิ้ว ถ้าหลงไหเชวียนดึงดาบกำเนิดมารออกมาจริงใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น? หลิงฮันจึงแบมือขวาของเขา เขาตั้งใจที่จะโจมตีออกไปด้วยทองคำก่อเกิดผลาญโลหิตและดึงโลงศพทองแดงกลับมา
"เจ้าหนุ่ม ถ้าเจ้าไม่ต้องรับโอกาสอันยิ่งใหญ่มันก็ไม่เป็นไร แต่เจ้าอย่าได้ขัดขวางไม่ให้คนอื่นได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่!" เสียงของจักรพรรดิจอมอสูรดังอยู่ในหัวอีกครั้งและทันใดนั้น ลวดลายปีศาจสีดำได้ปรากฏอยู่บนมือของเขา ทำให้หลิงฮันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยุดลงมือ