ตอนที่ 17 ฆ่า!

“แค่ก...แค่ก..”

หาน เซี่ยวได้ยินเสียงหนึ่ง เขาตามเสียงไปและพบหู่ เฟยที่มีรอยกระสุนเต็มตัว เขากำลังจะตาย

เมื่อเขาเห็นปืนพกในมือหู่ เฟย หาน เซี่ยวก็เข้าใจเรื่องราวทันที

“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าปืนมันอันตราย...แต่เจ้าก็ไม่ฟัง...”

หู่ เฟยจับขาหาน เซี่ยวด้วยมือที่สั่นสะท้าน เขากำลังร้องไห้ด้วยหัวใจที่แตกสลาย

“ข้าไม่ควรโลภ!ขะ-ข้าเสียใจ....ข้าผิดเอง...ข้ามันผิดเอง...”

หู่ เฟยยกนิ้วที่อ่อนแรงเพื่อชี้ไปยังไค หลัว

“อย่าเชื่อเขา...เขาทรยศท่านลุง..”

หู่ เฟยพ่นเลือดออกมากองใหญ่

“ข้าจะช่วยเจ้ายุติความคลั่งแค้นนี้เอง”หาน เซี่ยวกล่าวพลางส่ายหัว

แกร๊ก!

“อย่าไปฟังหู—”

ก่อนที่ไค หลัวจะพูดจบ หาน เซี่ยวก็ลั่นไกปืน รูปรากฏบนหัวเขา

ร่างของไค หลังทรุดลง

 

“ทุกคนตายแล้ว เจ้าก็ควรไปร่วมกับพวกเขาด้วย”

หาน เซี่ยวหลับตา

แม้จิตสังหารของหาน เซี่ยวกำลังพุ่งสูง มันก็ถูกสะกดโดยตรรกะราวกับเสือที่ถูกขังในกรง

หาน เซี่ยวเดินไปที่ร่างของหู่ ซวนจุน นิ้วเขายังคงชี้ออกไปทางที่มีรอยรถยนต์

มันคือด้านตรงข้ามกับที่เขามุ่งหน้าไป!

หู่ ซวนจุนไม่ได้ขายเขา

หัวใจของหาน เซี่ยวบีบแน่น

จนกระทั่วตัวตาย หู่ ซวนจุนก็ยังคอยดูแลเขาที่เป็นคนนอก

ท่านได้เปิดภารกิจคลาสEขึ้น

[ล้างแค้น]

รายละเอียด : กำจัดหน่วยวัตถุทดลอง

รางวัลภารกิจ : ค่าประสบการณ์15000หน่วย

หาน เซี่ยวออกจากคู่รักและเดินไปในเต็นท์เพื่อหยิบปืนคาบศิลาของหู่ ซวนจุนขึ้น หลังจากนั้น มันก็ดูเหมือนจะเปล่งแสงและเรียกหาหาน เซี่ยว

 

“เจ้าเองก็อยากล้างแค้นใช่ไหม?”

 

หาน เซี่ยวนำปืนทั้งหมดใส่กระเป๋าเขาและวางไว้ข้างปืนคาบศิลา เขาเริ่มแยกชิ้นส่วนพวกมันและใช้พวกมันในการปรับแต่งปืนคาบศิลา

การประกอบและการปรับแต่งขั้นพื้นฐานของหาน เซี่ยวล้วนอยู่ในระดับ10 แม้ชื่อของความสามารถเหล่านี้จะเรียบง่าย พวกมันก็คือสิ่งที่ขาดไม่ได้ของสายช่างกล

ปืนคาบศิลา(ดัดแปลง)

เกรด : ปานกลาง

สถานะพื้นฐาน :

ความเสียหาย : 66-69

อัตราการยิง : 1.1/วินาที

ความจุตลับกระสุน : 10

ระยะยิง : 450

กำลังขับ : 37

สถานะเสริม : +2ความชำนาญ

ความยาว : 0.86เมตร

น้ำหนัก : 8.3กิโลกรัม

ผลเพิ่มเติม : แม่นยำ-ลดแรงต้าน

ผลเพิ่มเติม : การทะลวง-ดัดแปลงเพื่อใช้กรุสนลำกล้องขนาดใหญ่เพื่อเพิ่มแรงทะลวง

คำอธิบาย : มันกระหายการล้างแค้น

หาน เซี่ยวนับกระสุนสไนเปอร์เขา มีอยู่25นัดทั้งหมดมาจากดาบเงิน

มันดูเหมือนจะมีรถแค่สองคัน อาจมีศัตรูไม่เกินสิบสองคน

หาน เซี่ยวเริ่มไล่ล่าไปในป่า

เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไล่ตามรถ แต่นั่นก็ไม่ใช่เจตนาของเขา

มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะตระหนักว่าถูกหลอกและมุ่งหน้ากลับมา หาน เซี่ยวคิดซุ่มโจมตีพวกเขา

หากหาน เซี่ยวหนีไปในทิศทางตรงข้าม เขายังสลัดพวกเขาพ่น แต่ทุกครั้งที่เขาคิด เสียงหนึ่งก็จะดังขึ้นในหัวเขา

ภารกิจนั้นไม่เกี่ยวข้อง นี่เป็นเรื่องส่วนตัว

 

“ต้นกำเนิด!”หาน เซี่ยวร้องอย่างเกลียดชัง

...

ปืนมืดครึ้มในเวลากลางคืน ทำให้มันยากจะเห็นนิ้วตัวเอง เสียงหมาป่าหอนดังไปทั่ว

หาน เซี่ยวกำลังนอนรออยู่เกือบสามชั่วโมง

ทันใดนั้น เสียงของเครื่องยนต์ก็ใกล้เข้ามา ใบหน้าของหาน เซี่ยวก็บิดเบ้ยว ไฟหน้าสีดวงปรากฏขึ้นในระยะไกล

 

“ในที่สุด...”หาน เซี่ยวพึมพำอย่างใจเย็น

 

เขาสวมแว่นมองกลางคืนของหน่วยนกฮูกรัตติกาลและเห็นโครงร่างของรถสองคัน

จากนั้นเขาก็ถือปืนไรเฟิลและกลั้นลมหายใจเพื่อเล็ง

หลังจากนั้น8วินาที เขาก็เหนี่ยวไก

ในชั่วพริบตา กระสุนสไนเปอร์ก็ตัดอากาศไปหลายร้อยเมตร เจาะเข้าที่ยางหน้ารถยนต์ ทำให้มันระเบิด

รถบดขยี้เข้ากับต้นไม้

“เจ้าไม่รู้วิธีขับหรือไง?!”หมายเลข1ก่นด่า

“หัวหน้ายางระเบิด”

“ยางแรงดันต่ำจะระเบิดได้ยังไงกัน?!”

หนึ่งในสมาชิกหน่วยก้มลงเพื่อตรวจสอบยาง

 

“มีกระสุนฝังอยู่!”เขาร้องเตือนทันที

“เราถูกซุ่มโจมตี!”

ทันใดนั้น สายลับที่อยู่ใกล้กับหมายเลข1สุดก็ถูกเจาะด้วยกระสุนสไนเปอร์ เลือดของเขากระจายไปทั่ว

“หมอบลง!”เขาตะโกน

 

เหล่าสายลับรีบก้มลง ความเงียบทำให้เกิดอาการหายใจไม่ออก พวกเขากลัวมาก มีเพียงหมายเลข1ที่ยังควบคุมประสาทได้และร้องเรียกกำลังเสริมทันที

หน่วยวัตถุทดลองถูกตรึง ไม่มีใครกล้าขยับ

 

“ใครกำลังซุ่มโจมตีเรา!”

“ไม่รู้!”

“ที่นี่มืดมาก มันต้องมีแว่นตากลางคืน!”

“เราจะทำยังไงดี?!”

“แค่นอนรอก็พอ...จนกว่ากำลังเสริมจะมาถึง”

ทันใดนั้นหมายเลข1ก็ระเบิดเสียง“พวกเจ้ามันโง่!งั้นมันจะไม่หนีไปรึไง?ศัตรูมีแค่คนเดียว ทำไมพวกเราต้องกลัวมันขนาดนั้น?แล้วองค์กรจะคิดยังไงกับเรา?”

ใบหน้าของเพื่อนร่วมกลุ่มเขาเปลี่ยนไปทันที

“มันก็แค่คนเดียว!เรามีรถ ปืน และยังได้เปรียบด้านจำนวน เราจะแพ้ได้ยังไง?”หมายเลข1กล่าวเสริม

“ถูกต้อง...!เราต้องโต้ตอบ!”

“ยืนยันตำแหน่ง!”

 

สมาชิกคนหนึ่งดึงความกล้าออกมาเพื่อเปิดเผยตัวเอง หวังว่าจะเป็นเหยื่อล่อให้นักซุ่มยิงเผยตำแหน่ง แต่ทว่า มือซุ่มยิงกลับเร็วเกินคาด เขายิงทันที เพียงแค่แรงปะทะก็ทำให้เขาลอยไปไกลหลายเมตรแล้ว

หมายเลข1รู้สึกเสียวสันหลังวาบ เทพซุ่มยิงคนนี้เป็นใครกัน?!

ความตายของสายลับไม่ได้ไร้ประโยชน์ สมาชิกหน่วยคนหนึ่งสามารถจับประกายไฟได้

 

“ข้าพบแล้ว!300เมตรทางใต้!”

“ขึ้นรถ!”

 

หาน เซี่ยวเห็นพวกเขาลุกขึ้นและวิ่งไปหารถอีกคัน เขาเข้าใจแผนพวกเขาทันที

มีศัตรู7คนกำลังใช้ตัวจับความร้อน พวกเขาดูเหมือนจะเดิมพันกับอัตรายิงที่ช้าของสไนเปอร์ และยินดีเสียสละรถหนึ่งหรือสองคัน

หาน เซี่ยวไม่รีบ เขายิงออกไปอีกสองนัดเพื่อฆ่าอีกสองคนอย่างใจเย็นก่อนคนอื่นจะกระโดดขึ้นไปบนรถ เครื่องยนต์ของรถคำรามขณะที่มันพุ่งใส่เขา

ทันใดนั้น สถานการณ์ของหาน เซี่ยวก็ดูเหมือนจะพลิกเป็นเลวร้าย แต่ทว่า เขากลับยังคงสงบ

การจะเป็นยอดคน เขาต้องคาดการณ์ความเป็นไปได้ต่างๆนาๆไว้ในหัว