ตอนที่ 237 ฉื่อฮวาหลัน

หลิงฮันให้แหวนมิติกับฮูหนิวเพราะมีเหตุผลอยู่ในใจ ฮูหนิวเป็นเด็กสาวที่ตะกละ หากตอนใดที่นางกับหลิงฮันพลัดหลงกันนางจะได้ไม่มีปัญหาเรื่องการกิน

หลิวอู๋ตงกับหลีซื่อฉางทำได้เพียงพยักหน้ายอมรับ แต่ในขณะเดียวกัน พวกนางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แหวนมีอยู่วงเดียว ถ้ามันถูกมอบให้พวกนางคนใดคนหนึ่ง ฝ่ายที่ไม่ได้รับแหวนจะต้องรู้สึกหดหู่แน่นอน

ไม่กี่วันต่อมา หลิงฮันรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกไป หลิวอู๋ตงกับหลีซื่อฉางทะเลาะกันน้อยลง ทำให้เขารู้สึกราวกับดวงตะวันจะขึ้นจากทิศตะวันตก มันเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก

และเมื่อผ่านไปอีกวัน ในที่สุดหลิงฮันก็ค้นพบสถานที่ที่เขียนเอาไว้ในบันทึก ตรงริมฝั่งลำธารมีเสาหินศิลาที่มีความสูงถึงสามร้อยสามสิบเมตรตั้งอยู่ เสาหินทั้งสองมีรูปร่างประหลาด ที่นี่คือบริเวณที่จะมีที่ข้ามปรากฏออกมา

หลังจากพวกเขารอมาห้าชั่วโมง จู่ๆบนพื้นผิวลำธารก็ปรากฏเสาสีดำขึ้นมาอย่างต่อเนื่องจนต่อกันเป็นสะพานข้าม เสาเหล่านั้นไม่ได้โผล่ขึ้นมาจากใต้ลำธาร พวกมันปรากฏออกมาจากอากาศที่ว่างเปล่าเหมือนกับที่ตำหนักกลาง

หลิงฮันไม่ชักช้าและพูด “พวกเจ้าเข้ามานี่ก่อน!” หลิงฮันสะบัดมือพาสามสาวเข้ามาในหอคอยทมิฬพร้อมกับกระโดดไปยังเสาสีดำ เขาเป็นราวกับแมลงปอที่กำลังเหยียบผิวน้ำ เท้าของเขาเหยียบไปที่เสาสีดำทีละเสาทีละเสาและมุ่งหน้าไปยังอีกฝั่งของลำธาร

‘ฟุบ’ ในตอนนั้นเอง ร่างอันงดงามได้พุ่งตามหลังหลิงฮันมาอย่างใกล้ชิด

หลิงฮันก้าวอย่างรวดเร็วและไปถึงอีกฝั่งของลำธาร เมื่อมองกลับไป เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังข้ามลำธารตามเขามา หลังจากชำเลืองมองผ่านๆ เขาก็กลายเป็นจ้องเขม็งไปยังหญิงสาวคนนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ นางมีพลังบ่มเพาะระดับห้วงจิตวิญญาณ!

เมื่อมองให้ดีๆ หลิงฮันอดที่จะตกตะลึงไม่ได้

หลิวอู๋ตงกับหลีซื่อฉางนั้นเป็นสาวงามไร้ที่ติ ในเมืองจักรพรรดิพวกนางมีชื่อเสียงจนถูกเรียกว่าไข่มุกแฝด แต่พวกนางก็ต้องชิดซ้ายเมื่อเทียบกับหญิงสาวคนนี้ ความงามของหญิงสามคนนี้นับว่าติดอยู่ในสาวงามสิบอันดับแรกที่หลิงฮันเคยเห็นมาชั่วชีวิต นางสามารถติดสามอันดับแรกได้ด้วยซ้ำ

...ด้วยความจริงที่ว่าเขาเป็นจอมยุทธระดับสวรรค์ในชีวิตที่แล้ว เขาจะเห็นสาวงามมาแล้วกี่คน? แน่นอนว่านับไม่ถ้วน! การที่หญิงสาวคนนี้ติดอยู่ในสิบอันดับแรกก็หมายถึงนางนั้นงดงามเป็นอย่างมาก นางดงามเกินกว่าจะเป็นมนุษย์

แต่ประเด็นหลักก็คือนางนั้นยังเยาว์วัย อย่างมากก็ดูมีอายุยี่สิบปีเท่านั้น

อายุยี่สิบปีโดยมีพลังบ่มเพาะอยู่ที่ระดับห้วงจิตวิญญาณ แม้แต่หลิงฮันยังต้องพยักหน้าชื่นชม เทียบกับเหล่าอัจฉริยะที่เขาเคยพบเจอในชีวิตที่แล้ว นางนับว่าอยู่ในระดับต้นๆ

จะเป็นไปได้อย่างไรที่รุ่นเยาว์อัจฉริยะเช่นนี้จะมาจากแคว้นทั้งเก้าของดินแดนทางเหนืออันโดดเดี่ยว?

“ธิดาฉื่อ! ธิดาฉื่อ!” เสียงตะโกนดังมาจากอีกฝั่งของลำธาร ในไม่ช้าร่างของกู้เฟิ้งฮวาก็ปรากฏออกมา ดูเหมือนว่าเขากำลังไล่ตามหญิงสาวนางนี้

หลิงฮันนึกขึ้นมาได้ ชายคนนี้พูดเอาไว้ว่าเขาพบเจอกับเทพธิดาที่แสนงดงามและตามเทพธิดาคนนั้นเข้ามาในเขตแดนลี้ลับ ดูเหมือนว่าเขาจะหมายถึงหญิงสาวนางนี้

นางงดงามอย่างที่พูดจริงๆ

แต่ทันใดนั้น จู่ๆพื้นผิวลำธารก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

เสาสีดำหายไป

ไม่ใช่หายไปทีละเสา แต่พวกมันหายไปทีเดียวหมดราวกับไม่เคยมีอยู่มาก่อน

กู้เฟิ้งฮวาหยุดชะงัก จริงอยู่ที่เขาเป็นตัวลามก แต่เขาไม่ใช่คนโง่ที่จะกล้าข้ามลำธารอัสนีร่ำร้องมาแบบสิ้นคิด

หญิงสาวที่กำลังข้ามลำธารอยู่ก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่นางไม่ได้แสดงท่าทีตื่นตระหนกอะไร นางเปล่งเสียงเบาๆ เปลวเพลิงได้หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของนางและพาร่างของนางร่อนลงสู่อีกฝั่งของลำธารอย่างช้าๆ

เสื้อคลุมของนางพลิ้วไหว เปลวเพลิงของนางราวกับกำลังเริงระบำ นางเป็นเหมือนเทพธิดาที่โบยบินอยู่

กู้เฟิ้งฮวารู้สึกโล่งอกและมองภาพอันงดงามของหญิงสาวอย่างเหม่อลอย จู่ๆมันก็ตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติและพูด “ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาชื่นชม! ไปเลยธิดาฉื่อ! เจ้าต้องทำได้!”

ชายคนนี้เป็นตัวตลกอย่างแท้จริง!

หลิงฮันส่ายหัว จากที่เขามองผ่านเรือนร่างของนาง เขารู้เลยว่านางไม่สามารถข้ามมาถึงฝั่งนี้ได้

หญิงสาวก็คงรู้เรื่องนี้เช่นกัน ใบหน้าอันงดงามของนางกลายเป็นมืดมน นี่นางต้องมาตายที่นี่เพราะความประมาทจริงๆรึ?

‘ฟุบ’ ทันใดนั้นเอง เส้นด้ายเหล็กสีทองได้พุ่งเข้ามารัดเอวอันบอบบางของนาง เส้นด้ายนั่นดึงพาร่างของนางมาสู่อีกฝั่งของลำธารอย่างรวดเร็ว

หลิงฮันดึงมือกลับมา ‘ฟุบ’ ทองคำก่อเกิดผลาญโลหิตคืนรูปร่างกลับไปเป็นกำไลข้อมือ

ด้วยการช่วยเหลือของหลิงฮัน ร่างของหญิงสาวค่อยๆร่อนลงมาสู่พื้นได้อย่างปลอดภัย ร่างของนางสั่นไหวเล็กน้อยก่อนที่จะกระอักเลือดออกมา

...นางได้รับผลกระทบจากการปลดปล่อยเพลิงไปก่อนหน้านี้มากทีเดียว

“ยอดเยี่ยม!” เมื่อเห็นหญิงสาวร่อนลงสู่พื้นได้อย่างปลอดภัย กู้เฟิ้งฮวากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจทันที เขาโบกมือให้หลิงฮันและพูด “สมกับเป็นชายที่ข้าประเมินเอาไว้สูง ทำได้ดีมาก!”

หญิงสาวหยิบเม็ดยาออกมาและกลืนมันลงไป นางพยักหน้าให้หลิงฮันแล้วกล่าว “ขอบคุณ”

หลิงฮันพยักหน้าและพูด “ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ไม่ต้องเป็นพิธีขนาดนั้น”

“เมื่อได้รับการช่วยชีวิตเอาไว้ ฉื่อฮวาหลันจะต้องตอบแทนเจ้า” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง

ในเมื่อนางยืนกรานเช่นนั้น หลิงฮันก็พนักหน้า “ก็ได้ แต่ไม่จำเป็นต้องชดใช้ด้วยร่างกายของเจ้า”

พรวด!

ฉื่อฮวาหลันเผลอสำลักในใจ ต่อให้เจ้าต้องการข้าก็ไม่มีทางทำเช่นนั้น ข้าจะไม่แต่งงานกับผู้ชายทั่วไปเด็ดขาด อย่างไรก็ตาม ด้วยคำพูดล้อเล่นของหลิงฮัน น้ำเสียงของนางกลายเป็นเย็นชาขึ้น “เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น!”

“หลิงฮัน ฝากดูแลธิดาฉื่อด้วย!” กู้เฟิ้งฮวาตะโกนจากอีกฝากของลำธาร

“เจ้ารู้จักชายคนนั้น?” ฉื่อฮวาหลันถามหลิงฮันด้วยสายตาเหยียดหยาม

หลิงฮันกลายเป็นไร้คำพูด เขากับคนลามกนั่นพบเจอกันมาสองหนแล้ว พวกเขานับว่าเป็นสหายกันแล้วสินะ? หลิงฮันพยักหน้าและพูด “เขาเป็นสหายข้า”

ดวงตาของฉื่อฮวาหลันปรากฏร่องรอยเหยียดหยามมากกว่าเดิม คนที่เป็นสหายกับจอมลามกจะต้องไม่ใช่ผู้ชายที่ดีแน่ นางไม่พูดอะไรต่อ นางจะต้องตอบแทนหลิงฮันแน่ แต่นางไม่อยากจะคลุกคลีกับหลิงฮันอีกต่อไป แค่พูดคุยกันก็ทำให้นางรู้สึกขยะแขยงแล้ว

หลิงฮันสังเกตเห็นสีหน้าของนางและแอบยิ้มอยู่ในใจ เขาช่วยนางเพราะอยากช่วย แม้จะเป็นจอมยุทธที่มีพรสวรรค์ แต่พวกเขาก็สามารถเสียชีวิตได้ตลอดเวลาในโลกที่กว้างใหญ่ นางเองก็ไม่ต่างกัน

เขาเลิกสนใจนางและมองไปข้างหน้า

จากตรงนี้เป็นต้นไปคือเขตแดนอสูรฟ้าลี้ลับที่แท้จริงซึ่งในรอบหลายพันปีมีคนย่างกรายเข้าไปไม่กี่คน

อย่างไรก็ตาม... จากตรงนี้ไปจะไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้ชัดเจนอีกแล้ว!

มันแปลกมาก ตั้งแต่ริมลำธารมานั้นมีหมอกอยู่ทั่วพื้นที่ ภายในที่เกินระยะสามเมตรจะไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้ชัดเจน

‘แปลก!’ หลิงฮันกับฉื่อฮวาหลันคิดเหมือนกัน

นี่คืออำนาจของข่ายอาคม!

“ที่นี่อันตรายเป็นอย่างยิ่ง ข้าแนะนำให้เจ้าอยู่เฉยๆที่นี่ รอให้เสาสีดำปรากฏขึ้นอีกครั้งและมุ่งหน้ากลับไปยังอีกฝั่งของลำธาร อย่านำชีวิตของเจ้ามาทิ้งเปล่า” ฉื่อฮวาหลันพูด

ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวที่ภายนอกเย็นชาภายในจะอบอุ่นเช่นนี้

หลิงฮันยิ้มและพูด “ขอบคุณที่เป็นห่วง”

“มีแต่พวกภูติผีเท่านั้นล่ะที่เป็นห่วงเจ้า!” ฉื่อฮวาหลันเค้นเสียงพูด “ข้าแค่ไม่อยากให้เจ้าตายก่อนที่ข้าจะได้ตอบแทนที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ก็เท่านั้นเอง”