ตอนที่ 16 โชคร้าย

หาน เซี่ยวตื่นขึ้นตอนเช้าด้วยพลังกายเต็มเปี่ยม

 

“น้องชายหาน เจ้าตื่นแล้ว”หู่ ซวนจุนทักทายขณะออกกำลังกายอยู่หน้าเต็นท์

แม้หาน เซี่ยวจะไม่อยากอำลาคู่สามีภรรยา เขาก็รู้ว่าเขาต้องไป

“ข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้า น่าเสียดาย ข้าต้องไปแล้ว ข้าจะตอบแทนเจ้าในอนาคต”

“ข้าได้ทำแพนเค้กมา เจ้าสามารถกินพวกมันได้ขณะเดินทาง”แอนกล่าวพลางส่งห่อเล็กๆให้หาน เซี่ยว

ความอุ่นจากแพนเค้กในมาสู่มือของหาน เซี่ยว พลางทำให้หัวใจเขาอบอุ่นไปด้วย

“ข้าหลับสบายดีมาก ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”

“ฮ่าๆ ช่างเถอะ ก็แค่ช่วยน้องชาย”หู่ ซวนจุนตอบกลับอย่างจริงใจ

 

หาน เซี่ยวไปเก็บข้าวของเขา เมื่อเขาหยิบห่อปืน เขาก็สังเกตเห็นว่าใบไม้ที่เขาวางไว้เมื่อคืนก่อนล่วงหล่น

“มีคนแตะต้องของข้า”

“นั่นเป็นไปไม่ได้!”หู่ ซวนจุนตื่นตระหนก“แอนและข้าไม่ได้-เดี๋ยวก่อน!หู่ เฟย!ย้ายก้นของเจ้ามาที่นี่!”

หู่ เฟยที่กำลังแอบอยู่ด้านหลังเต็นท์เดินเข้าไป

“เจ้าอีกแล้ว?”

หู่ เฟยก้มมองพื้น

หู่ ซวนจุนเตะก้นหลานชายเขา

“เจ้าขโมยของอีกแล้ว?เอามันออกมาเดี๋ยวนี้!”

หู่ เฟยกัดปากและหยิบปืนพกออกมาจากเสื้อเขาอย่างไม่เต็มใจ

“น้องชายหาน  ทำตามที่เจ้าเห็นสมควร!เด็กนี้สมควรถูกทุบตี”

“ไม่เป็นไร ทุกอย่างจะไม่เป็นไรตราบเท่าที่ข้าได้ปืนคืน ปืนข้าจะนำปัญหามาให้เจ้า”หาน เซี่ยวถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง ลาก่อน”หาน เซี่ยวอำลา

“ดูแลตัวเองด้วย”หู่ ซวนจุนพยักหน้า

 

หาน เซี่ยวหยิบกระเป๋าสะพายหลังขึ้นแล้วออกเดินทาง

“ข้าจะไม่มีวันลืมความเมตตานี้”เขาคิด

“ในที่สุดเจ้าสารเลวนั่นก็ไป”หู่ เฟยดีใจ“ฮี่ๆ เขาคงไม่รู้ว่าข้าขโมยปืนมาสองกระบอก”

เขาลอดไปยังด้านหลังเต็นท์ซึ่งเขาซ่อนปืนพกไว้ในกล่อง

“แม้เขาจะกลับมา ข้าก็แค่ต้องปฏิเสธ”

“แต่...ทำไมปืนนี้ถึงไม่มีไกปืน?”

…

แผนที่ที่หาน เซี่ยวได้รับมาถูกวาดอย่างหยาบๆ แต่แค่มันสามารถบอกตำแหน่งเขาได้นั่นก็พอแล้ว

ปัจจุบันเขาอยู่ในประเทศมังกรดารา และจากการประเมินเขา มันต้องใช้เวลาอีกสามวันกว่าจะถึงถนนสายหลัก ที่นั่นเขาสามารถนั่งรถไปในตัวเมืองได้

ในช่วงบ่าย หาน เซี่ยวพบจุดกินข้าวและพักฟื้น

เมื่อเขาเก็บปืนกลับไปในกระเป๋า จู่ๆเขาก็พบว่ามีบางอย่างหายไป

ดูเหมือนจะมีปืนหายไป

หาน เซี่ยวย้อนนึกความสงสัยเขา เขาล้มเลิกความคิดกินอาหารกลางวันและรีบเก็บของทันที

...

หมายเลข1และคนเขามาถึงค่ายพักหลังหาน เซี่ยวจากไป พวกเขานำคนมารวมกันและถือปืนคุมไว้

 

“มีใครเคยเห็นชายคนนี้บ้าง?”

หมายเลข1ฉายภาพโฮโลแกรมกลางอากาศโดยใช้อุปกรณ์ตรงข้อมือ

มันไม่ใช่ใครนอกจากหาน เซี่ยว

“ไม่เคยเห็น”

“ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”

ทุกคนปฏิเสธ

พวกเขารู้ว่าองค์กรต้นกำเนิดจะไม่กล้าทำอะไรพวกเขา

คนเร่ร่อนเป็นฝ่ายกลางและทั้ง6ประเทศและองค์กรต้นกำเนิดก็มักต้องการกำลังของพวกเขา

มีเพียงคนเร่ร่อนคนเดียวที่สั่นอย่างไม่อาจควบคุมด้วย

หมายเลข1อารมณ์ไม่ดี  เขาต้องไล่ล่าหาน เซี่ยวอยู่7วันก่อนมาถึงค่ายนี้ หากคนที่นี่ไม่เห็นหาน เซี่ยว มันก็หมายความว่าเขามาผิดทาง

“ถอย!”หมายเลข1สั่ง แต่ทว่า ขณะที่เขากำลังขึ้นรถ เขาก็สังเกตเห็นหู่ เฟย

“เอาตัวเด็กนั่นมานี่!”

หู่ เฟยถูกลากไปหาหมายเลข1

หมายเลข1หรี่ตามองเขาและถาม“เจ้ารู้จักคนนี้?”

“ไม่ ข้าไม่รู้จัก”หู่ เฟยส่ายหัวอย่างแรง

หมายเลข1สังเกตเห็นชุดที่นูนของเขาและสั่ง“ค้นตัวเขา!”

หู่ เฟยถูกกดลงกับพื้นและมองปืนพกที่ถูกเอาไปอย่างหวาดกลัว

“นี่เป็นปืนของเรา!”หมายเลข1ชูปืนให้ฝูงชนดูและตะโกน“ซีโร่เคยอยู่ที่นี่ พวกเจ้ากลับกล้าโกหก!เจ้าอยากตาย?!”

“บอกมา!มันอยู่ไหน!”

 

คนเร่ร่อนพากันหันไปมองคนที่พูดคนแรก นั่นก็คือไค หลัว

ไค หลัวนั่งยองๆอยู่ตรงมุมราวกับนกกระจอกเทศ

“พวกเจ้ากำลังมองหาเขาเพื่ออะไร?ทั้งหมดที่ข้าทำคือขายของกับเขา ถามหู่ ซวนจุนสิ!เขาต้องรู้แน่!”

หู่ ซวนจุนค่อยๆยืนขึ้น

“ข้าไม่รู้”เขาประกาศ

ไค หลัวต้องการกำจัดความสงสัยในตัวเขา“เจ้าจะไม่รู้ได้ยังไง?เจ้าให้เขานอนที่บ้านเจ้าทั้งคืน!”

สีหน้าของหมายเลข1ดำมืด

คนเร่ร่อนคนอื่นเริ่มร้องบอกให้หู่ ซวนจุนพูดความจริง

“เร็วเข้า บอกสิ่งที่เจ้ารู้มา!”

“เจ้าอยากให้เราตายเพราะคนนอก?”

 

หู่ ซวนจุนสาปแช่งไค หลัวภายใต้ลมหายใจก่อนสูดหายใจลึก

“เขาไปทางนั้น”เขากล่าว พลางชี้ไปด้านตรงข้ามกับหาน เซี่ยว

“ดีมาก เจ้าทำได้ดีมาก”

ปัง!

รูปรากฏตรงหน้าผากของหู่ ซวนจุน เขาล้มลงและกระแทกกับพื้นเสียงดัง

หู่ เฟยกรีดร้องอย่างเสียใจ

แค่...แค่นั้น?

หมายเลข1จ้องศพของหู่ ซวนจุน เขาไม่ลังเลที่จะฆ่าใครก็ตามที่ช่วยเหลือหาน เซี่ยว

“เฒ่าหู่?”แอนไม่อาจเห็น แต่เธอสามารถบอกได้จากเสียง เธอยืนขึ้นจากฝูงชนและพยายามหาตำแหน่งของสามีเธอ

ปัง!

หัวของเธอระเบิด

ร่างของแอนล้มลงไม่ไกลจากสามีเธอ

หมายเลข1เย้ยหยัน

“ถามมัน”

หู่ เฟยร้องไห้อย่างเสียใจ

เพียงเพราะความโลภชั่วขณะของเขา

คนเร่ร่อนทั้งหมดตกตะลึง ไม่อาจเชื่อสายตาตัวเองได้

ทันใดนั้น ใบหน้าของหัวหน้าก็ฉายขึ้นจากอุปกรณ์ของหมายเลข1

 

“เจ้ากำลังทำบ้าอะไร?ใครอนุญาติให้เจ้าฆ่า?”

หมายเลข1หดด้วยความกลัวทันที เขารีบอธิบาย“คนเหล่านี้โกหกเรา ข้าแค่พยายามสอนบทเรียนให้พวกเขา เราจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้”

“ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าเริ่มมันแล้ว ก็เก็บกวาดให้เรียบร้อย อย่าปล่อยให้ข่าวหลุดออกไป”

หมายเลข1พยักหน้าและให้สัญญาณ

...

ในที่สุดหาน เซี่ยวก็มาถึงค่าย ทันใดนั้น กลิ่นคาวเลือดก็แตะจมูกเขา ส่งผลให้หัวใจเขาเกือบหยุดเต้น

“ข้ามาสายเกินไป”

หาน เซี่ยวเข้าไปในค่ายเพื่อดูภาพสุดสยอง มันคือผลพวงของการนองเลือด

เขาเห็นร่างไร้ชีวิตของหู่ ซวนจุนและแอน ส่งผลให้เขาสั่นด้วยความโกรธ

ทันใดนั้น เงาร่างก็เริ่มลุกจากพื้น มันคือพ่อค้าเคราโตที่พยายามหลอกหาน เซี่ยว

ไค หลัวเป็นลมเมื่อเริ่มการสังหารหมู่ และมันก็ช่วยชีวิตเขาไว้ ก่อนที่เขาจะได้ยินดี เขาก็สังเกตเห็นว่ามีบางคนกำลังมองเขา เมื่อเห็นว่ามันเป็นหาน เซี่ยว เขาก็เริ่มสั่นด้วยความกลัว

หาน เซี่ยวเดินไปหาเขาและคว้าขึ้น

 

“บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น!”

“มันคือองค์กรต้นกำเนิด!องค์กรต้นกำเนิด!พวกเขาฆ่าเราเพราะเราไม่ยอมบอกพวกเขาว่าเจ้าอยู่ไหน!อ่า!พวกเขาฆ่าล้างเรา!เจ้าต้องล้างแค้นให้เรา เพื่อหู่ ซวนจุน!”