Prologue
Prologue
ปฐมบท
"อย่าลืมมาเก็บกวาดที่นี้ด้วยล่ะ..."
เสียงและท่าทางสวยงามดุจนางพญาเมื่อครู่ดังขึ้นมาจากด้านหนึ่งของที่นี้ ในปากของเธอกำลังสูบซิการ์และพ่นควันออกมาอย่างช้าๆบ่งบอกว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน เธอค่อยๆเลียริมฝีปากสีแดงสดไปมา ใบหน้าที่งดงามเกินจะต้านท้านนั้นกำลังมองจ้องบางอย่างอยู่ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ผมสีแดงเข้มราวกับไฟนั้นที่มีลอนยาวทำให้ผู้หญิงคนนั้นยิ่งดูงดงามมากขึ้นไปยามที่มันพลิ้วไหวไปมาเช่นตอนนี้
แต่ที่สำคัญกว่านั้น ไม่ใช่เรื่องความงดงามหรือความสวยที่ทำลายล้างโลกนั้นหรอก แต่เป็นฐานะของเธอต่างหาก ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น เพราะเธอคือ... 'เทพี'
"หมายความว่าสิ่งที่เจ้าต้องการ คือร่างกายที่เป็นอมตะและศักยภาพที่เติบโตโดยไม่มีวันสิ้นสุดอย่างนั้นสินะ…" เทพีสาวถามขึ้น พลางพ่นควันออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อน
"ใช่!"
"ข้าเสียใจด้วย แต่มันคงเป็นเช่นนั้นไม่ได้ เจ้ากลับไปเสียเถอะ"
"ไม่! ผมหันหลังกลับไปไม่ได้แล้ว!"
เสียงตอบของชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเทพีสาวตอบอย่างเกรี้ยวกราด สิ่งที่เขาเพียรพยายามมา ต้องไม่สูญเปล่า! ชายผู้นี้มีรูปร่างและใบหน้าที่ธรรมดา อายุของเขาในโลกมนุษย์คือยี่สิบเจ็ดปีเท่านั้น นามของเขาคือลีชินวู เขาพูดขณะที่ตัวเองนั่งบนโต๊ะเดียวกับเทพี และจ้องมองเธออย่างมุ่งมั่น เมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ เขาคิดว่าตัวเองก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาเท่านั้น เป็นเพียงพนักงานออฟฟิศธรรมดาที่ทำงานแลกเงินเดือนอันน้อยนิดไม่ต่างอะไรจากพวกขี้แพ้ ต่างจากฮีโร่หลายคนที่เขามักอ่านเจอในการ์ตูนและเกมส์ที่เขาชอบ
เขายอมรับว่าเขาหลงใหลในเกมส์และนิยายแนวแฟนตาซีมาก และไม่มีวันที่จะลืมพวกมัน จนในที่สุดเขาก็ตายจากโลกมนุษย์ไป
แต่ไม่คาดฝันว่า โลกหลังความตายมีอยู่จริง!
และตอนนี้โอกาสที่เขาไม่คิดว่าจะได้รับ…กำลังจะมาถึง เมื่อเขากลายเป็นผู้ที่รับเลือกให้มานั่งอยู่ตรงนี้และตอนนี้เขาก็คือคนที่นางเทพีได้เลือกไว้ นั้นหมายความว่าเขาอาจจะได้ชีวิตใหม่…อีกครั้ง!!
"ผมได้ยินมาว่า ผมยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตต่อไป เพราะผมตายก่อนถึงเวลาอันควร จะพูดยังไงดีว่ะ! ก็คือผมยังไม่ทันจะถึงขาด ผมก็ตายแล้ว มีเสียงหนึ่งบอกผมว่าผมยังมีความหวัง…เพราะการตายบนโลกมันไม่ยุติธรรม คุณควรจะให้โอกาสผมใช่ไหม?"
เทพีสาวยิ้มเยาะให้กับท่าทางของลีชินวูที่ดูจะร้อนรนเหลือเกินกับการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป…"โถ่ เด็กน้อยเอย นวนิยายที่เจ้าชอบอ่านมันกล่อมเกล้าเจ้าให้เป็นคนคิดเช่นนี้หรือ ทำไมพวกเจ้าคิดว่าบนโลกของข้ามันมีโอกาสครั้งที่สองให้กับเจ้าล่ะ?"
"เวลาเปลื่ยน คนเปลื่ยน…นี่คือสิ่งที่ผมเรียนรู้"
คำพูดจาสามห้าวของลีชินวู ทำให้เทพีสาวยิ้มออก ชายผู้นี้กล้าจริง กล้าที่จะขอโอกาสจากเธอ ทั้งที่ตนเองนั้นแสนธรรมดา โดยปกติเธอไม่เคยคิดจะเหลียวแลวิณญาณเร่ร่อนที่จะลงมายังโลกหลังความตายเท่าไหร่นัก แม้ว่าจะมีเสียงโอดครวญดังกึกก้องทุกวินาทีก็ตาม…
'ถ้าเขามาจากโลกของข้า ข้าคงไม่ต้องคิดอะไรให้มากมาย… '
แน่นอนเธอเป็นเทพี แต่เธอไม่ใช่เทพเจ้าแห่งโลก เธอเป็นเพียงเทพเจ้าที่ปกครองเหนืออาณาจักร Heguroa ซึ่งแตกต่างกันในด้านวัฒนธรรมประวัติศาสตร์ขนาดและทุกแง่มุมอื่น ๆ จากโลกอื่น
และเพราะเหตุนี้เอง เทพีสาวจึงแอบตั้งคำถามขึ้นในใจว่า เหตุใดเธอต้องสนใจดวงวิญญาณที่มาจากโลกอื่นด้วย? มีหลากหลายเหตุผลที่น่าเศร้าและน่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง
“อย่างไรก็ตามทุกชนชาติและทุกอาณาจักรต่างมีพระเจ้าของตนเอง คนพวกนั้นรู้จักใจเย็นและแน่ใจที่จะรอ…พระเจ้าของพวกเขา เพื่อล้างบาปและทำความสะอาดความสกปรกพวกนั้นโดยบอกว่าพวกเขาจะต้องไม่ตายอย่างโดดเดี่ยว… อีกทั้งยังมีฮีโร่มากมายที่ต้องมาตายใน Heita” เทพีสาวพูดพลางยืนขึ้นก่อนจะเดินไปยังเก้าอี้ตรงข้าม เพื่อบอกความจริงแด่ลีชินวู
เมื่อได้ยินแบบนั้น ลีชินวูจึงอ้าปากค้างออกมา เขาไม่คิดไม่ใันวาจะต้องมาเจอเรื่องช็อกอะไรแบบนี้ โดยสัญชาตญาณเขาจึงรีบถามขึ้นด้วยความสงสัย"... หมายความว่า…สถานที่นั้นอันตรายงั้นเหรอ?"
"แน่นอนสิ เด็กน้อยของข้า มันเป็นเช่นนั้น…"
เทพีสาวตอบด้วยรอยยิ้มเคลือบความนัยของเธอ ก่อนจะยกซิการ์ขึ้นสูบเบาๆเพื่อให้ควันของมันลอยขึ้นในอากาศ อย่างน้อยเธอก็จะได้ไม่ต้องแสดงความจริงขึ้นอีกต่อหน้าดวงวิญญาณมนุษย์ผู้นี้
นี่เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อน Heita ซึ่งเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่และเจริญรุ่งเรืองในใต้ดินของโลก Heguroa ได้พบกับโศกนาฏกรรมครั้งยิ่งใหญ่ที่ชื่อว่า Jissehanu
ในตอนนั้นจักรพรรดิของพวกเขาได้ฝันถึงความเป็นอมตะและได้ทำความผิดพลาดโดยการพยายามที่จะทำลายมนต์ดำต้องห้าม และเหตุการณ์ต่อจากนั้นเป็นผลมาจากความประมาทเลินเล่อของเขา ... ทั้งอาณาจักรใต้ดินต้องถูกคำสาปให้กลายเป็นแดนคนตาย
สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นคือคำสาปจะแพร่กระจายออกไปอย่างช้าๆ…แต่หากปล่อยทิ้งนานจะยิ่งทวีคูณ
เทพีสาวทรงรับรู้ถึงความรุนแรงของสถานการณ์นี้มาตั้งแต่แรกเริ่ม มันสามารถส่งผลต่อการเปิดเผยอันศักดิ์สิทธิ์ต่อมนุษย์ทุกคนบนโลกและพันธะสัญญาว่าเธอจะมอบความปรารถนาที่จะช่วยเหลือผู้รอดชีวิตของจักรวรรดิให้แด่ดวงวิญญาณทั้งหลายนั้น
หลายร้อยปีมานี้ต่างมีผู้กล้าหลายคนที่ออกมาข้างหน้าและประกาศว่าจะล้มล้างคำสาปและขอโอกาสชีวิตให้แก่ตน… แต่สุดท้ายพวกเขาทั้งหมดก็ต้องพบกับความล้มเหลว คำสาปที่หยั่งรากลึกในจักรวรรดินั้นแข็งแกร่งและวีรบุรุษที่มุ่งไปใต้ดินเพื่อรักษาจักรวรรดิไม่สามารถเอาชนะคำสาปหรือทำลายมันลงได้ จนในที่สุดมันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมนุษย์
หลังจากนั้นเทพีก็ได้ตัดสินใจที่จะแสดงพลังของเธออย่างกว้างขวางยิ่งขึ้น เธอกระจัดกระจายและปลูกฝังพลังของเธอข้ามจักรวรรดิเพื่อให้กำลังใจวีรบุรุษ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เพราะคำสาปนี้แข็งแกร่งเกินไป อิทธิพลของจักรวรรดิซึ่งพยายามที่จะนำพาทุกชีวิตสู่เบื้องล่างค่อยๆเพิ่มขึ้นและกลืนกินครึ่งหนึ่งของทวีป ...
และนั่นคือเหตุผลที่เทพีไม่สามารถทนได้อีกต่อไป นางจึงรีบตัดสินใจว่าตนจะต้องหยุดมัน คำสาปที่ทำลายอาณาจักรนี้แม้ว่ามันอาจจะหมายถึงการต้องพึ่งพาหรือลากวีรบุรุษจากโลกอื่นมาที่นี้ก็ตาม และลีชินวูผู้นี้ก็คือหนึ่งในนั้นเช่นกัน
แต่อดีตของเขาเริ่มทำให้เทพีหวั่นใจนัก… นั้นจึงต้องการพูดคุยกับเขาเหมือนอย่างที่ทดสอบวีรบุรุษคนอื่นๆที่ตายจาก เพราะเพียงแค่ความมุ่งมั่นไม่พอที่จะอาศัยบนโลกแห่งความตาย ยังมีอันตรายมากมายรอเขาอยู่ แต่ดูเหมือนชายคนนี้เองจะขอสิ่งที่มากเกินไป…
"แค่ชีวิตที่เป็นอมตะ…" ลีชินวูพูดและเริ่มมีแววตาสลดลง เมื่อเขาเริ่มเห็นความหวั่นใจในแววตาของเทพี
"ฟังนะเด็กน้อย…" เทพีสาวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อ่นหวายและยกซิการ์ของเธอขึ้นมาและชี้ไปที่ร่างดวงวิญญาณที่อ่อนแรงเต็มทีของลีชินวูในขณะที่เธอกำลังจะอธิบาย
"พละกำลังหรือพลังอันยิ่งใหญ่นั้นมักสร้างภาระให้กับเจ้าของร่างนั้นเสมอ ไม่ว่าจะเป็นศักยภาพในการเติบโตที่ไม่มีขีด จำกัดนั้นเอง เจ้าก็จะต้องทุกข์ทรมานและอาจจะไม่สามารถมีความอดทนมากพอที่จะทำงานของเจ้าให้สำเร็จ และตายจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา ทำไมเจ้าไม่ไปอย่างที่เจ้าเป็นล่ะ"
"แต่ด้วยพลังที่ผมเป็น ผมอาจจะตายเร็วกว่าที่คุณคิดก็ได้ใครจะรู้… ผมยังไม่อยากมีจุดจบเหมือนวีรบุรุษคนอื่นๆที่จากไปโดยทำอะไรไม่ได้เลยแบบนั้น…"
"..."
ในขณะนั้นเอง ทันทีที่ลีชินวูกล่าวจบ คำพูดของเขาที่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดานั้น ก็ผลักลึกเข้าไปในหัวใจของเทพี ซึ่งคำกล่าวเมื่อครู่ของลีชินวูไม่ต่างอะไรไปจากการประกาศต่อพระเจ้าว่า 'การต่อสู้ของเธอไร้ความหมาย' เหตุใดนางจึงควรได้ยินสิ่งนี้จากดวงวิญญาณที่ต่ำต้อย สามหาวนัก เธควรจะฆ่าเขาไหม ในไม่ช้าเทพีสาวก็รู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่จะทำเช่นนั้น แต่ ... เปลี่ยนใจเมื่อเห็นการแสดงออกที่ท้าทายของมนุษย์
เด็กคนนี้ต้องผ่านการไปเยือนนรกก่อนสินะ ถึงเข้าใจอะไรมากขึ้น
และในที่สุดหลังจากที่เงียบหายไป เทพีสาวก็ยิ้มกริ่มและเอ่ยขึ้นว่า…
"เอาล่ะข้าจะทำตามที่เจ้าขอ"
"ใช่! ให้มันได้งี้สิ!"
“แน่นอนว่าร่างกายอมตะที่สมบูรณ์แบบนั้น เจ้าไม่มีทางตายได้ แต่ชีวิตของเจ้าจะต้องพนพบกับอันตรายและเสี่ยงตายอยู่ทุกวินาที”
"หมายความว่าไง? แล้วศักยภาพในการเติบโตที่ไม่มีขีดจำกัดล่ะ" ลีชินวูรีบถามขึ้น
เทพีสาวมองลีชินวูด้วยสายตาที่ไม่ต่างอะไรจากมองเด็กน้อยที่อ่อนต่อโลกนัก ก่อนจะยอมตอบคำถามของเขา…"นั่นก็ขึ้นอยู่กับเจ้า แต่ข้าจะทำให้มันเป็นไปได้ในทางทฤษฎี"
"Oh! นั้นยิ่งสุดยอดไปเลย"
"แต่…ในการแลกเปลื่ยนนั้น…"
เทพีสาวพูดพลางทิ้งหางเสียงชะงักไป และพ่นควันซิการ์ให้ลอยไปมาในอากาศ
ลีชินวูเองก็ชะงัก เพื่อตั้งใจฟังสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้…
"เจ้าจะต้องสูญเสียสิ่งที่สำคัญมากของร่างกาย เพื่อให้ร่างของเจ้ายอมรับพลังอมตะที่ข้ามอบให้นั้นไว้ได้"
เมื่อลีชินวูได้ฟัง เขาจึงเกิดคำถามขึ้นอีกครั้ง และนั้นทำให้เขาไม่ลังเลที่จะถามว่า "อะไรคือสิ่งที่สำคัญของร่างกาย? หัวใจผมงั้นหรอ? มันหยุดเต้นไปนานแล้วนี่ ผมหวังว่านั้นคงไม่ได้หมายว่าผมจะไร้สมรรถภาพทางเพศหรือกลายเป็นคนหัวล้านใช่ไหม"
"นี่คือคำตอบและสิ่งที่ดีที่สุดที่ข้าสามารถทำได้ตอนนี้ ... เอาล่ะ ลีชินวู ดวงวิญญาณวีรบุรุษของข้า เจ้าจะยังทำมันหรือไม่?"
ลีชินวูนิ่งไปครู่หนึ่ง จู่ๆเขาก็เริ่มรู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมา เมื่อเขาต้องมาเผชิญหน้ากับดวงตาที่เยือกเย็นของเทพีสาว และเขาก็รู้สึกขัดแย้งกับตัวเองอยู่ชั่วครู่
แต่ .... ในที่สุดเขาก็พยักหน้าและตอบมันอีกครั้งด้วยความแน่วแน่! แม้ว่าเขาจะไร้สมรรถภาพทางเพศหรือต้องกลายเป็นคนหัวล้าน อย่างน้อยก็เรียนรู้ว่าชีวิตต้องมีความเสี่ยง!
"เอาล่ะผมจะทำเอง!"
"หวังว่าข้าจะไม่ผิดหวัง …พันธะสัญญาได้เริ่มขึ้นแล้ว!"
เทพีสาวกล่าวจบและสูบซิการ์พ่นควันออกมาอีกครั้ง และในเวลาเดียวกันร่างกายของ ลีชินวูก็ได้ถูกห่อหุ้มด้วยแสงที่สว่าง ดั่งเวทมนตร์ที่จะส่งวิญญาณของเขาไปยังอาณาจักร Heita ได้รับการกระตุ้น
"ก่อนไป…ข้าจะบอกเจ้าว่าเจ้าจะถูกส่งไปยังทางเข้าของจักรวรรดิ เมื่อเจ้าไปถึงที่นั่น ข้าจะไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเจ้าได้โดยตรงอีก แต่ข้าจะส่งเควสไปแทนให้ และเจ้ารู้แล้วว่าเควสคืออะไรใช่หรือไม่"
"ใช่ ผมรู้"
"ดี ! และเมื่อเจ้าเดินทางไปถึง อย่าลืมตรวจสอบสถานะของตนเป็นสิ่งสำคัญ เพราะนั้นเจ้าต้องรู้ว่า 'เจ้า' คือใคร"
"หะ...?"
และในไม่กี่วินาทีต่อมา ดูเหมือนว่าเทพีสาวจะเริ่มยิ้มและหัวเราะอย่างชั่วร้าย เมื่อเธอยังคงมองใบหน้าที่ใสซื่อนั้น และต่อมา ... ในไม่ช้าลีชินวูก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่างจ้าและมองไม่เห็นอะไรอีกเลย
เพียงไม่นานนัก ในเวลาต่อมาแสงที่ว่านั้นก็หายไปและร่างกายของลีชินวูก็ถูกทิ้งลงบนพื้นที่เย็นเฉียบด้วยแรงอันมหาศาล และนี่แปลว่าการเคลื่อนย้ายด้วยมนต์เสร็จสิ้นลงในพริบตา
"อึก! ยัยป้านั้นจะส่งฉันให้เบากว่านี้หน่อยจะได้ไหมวะ!?"
เมื่อร่างของเขากระแทกเขากับพื้นแข็งราวกับคนตกตึกสิบชั้นนั้น เขาก็ร้องโอกครวญขึ้นมาพร้อมกับบ่นเบา ๆ และยืนขึ้น และได้ค้นพบว่า เขาถูกทิ้งลงมาในถ้ำใต้ดินขนาดใหญ่ตามที่คาดไว้ ว่าจะมายังอาณาจักรใต้ดิน
มีทางเดินทั้งสองฝั่งของเขา แต่มันก็น่าขนลุกทั้งคู่ราวกับว่ามัมมี่จะโผล่ออกมาทุกนาทีจากทุกทิศทุกทาง ซึ่งลีชินวูหวังว่าอย่างน้อยก็ไม่มีศัตรูหรืออะไรแปลกๆอยู่แถวนี้มารับน้องเขา
"ให้ตายเถอะ! ฉันคิดมาตลอดว่าฉันพร้อมสำหรับเรื่องนี้ แต่ ... ความรู้สึกนี้บ้านี้มันมากเกิรไป ... ทำไมที่นี้มันหนาวขนาดนี้วะ!! "
ลีชินวูเริ่มยกแขนโอบร่างของตนเอง เขารู้สึกหนาวมากในตอนนี้บางทีอาจเป็นเพราะเขาไม่มีเสื้อผ้าอยู่เลย และเมื่อเขากำลังลูบผิวเพื่อบรรเทาความหนาวเย็นนั้น ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไป
"ฮะ?"
ร่างกายของเขาแข็งทื่อ มือที่สามารถสัมผัสได้ว่าร่างกายของเขานั้นแข็งมาก… เมื่อเขายกมือขึ้นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง ก็พบว่ามีกระดูกขึ้นมามากกว่ามือมนุษย์ทั่วไป
"...ไม่นะ!?"
ชินวูตกใจมากจนเขานิ่งไปสักพัก บางครั้งเขาก็จับตัวเองได้และเมื่อเขาขยับมือกระดูกก็จะสั่น นิ้วทั้งห้าที่ประกอบด้วยกระดูกเริ่มเต้นเป็นจังหวะในอากาศอย่างรวดเร็ว
"ฮ่าฮ่าฮ่า ... ไม่มีทางฮ่าฮ่า ให้ตายเถอะ!! เกิดอะไรขึ้นกับฉันวะเนื่ย!!"
ทุกอย่างมันดูเหมือนเป็นภาพที่ไม่สมจริง ตอนที่เขาหัวเราะออกมาโดยอัตโนมัติ เป็นครั้งแรกที่ลีชินวูก้มศีรษะของเขาและสังเกตร่างกายตวเอง แต่ร่างกายของเขาทั้งหมดเห็นได้ชัดว่ามีเพียงกระดูก
"..."
ช่วงเวลาที่เขาเห็นภาพนั้น และนั้นเกือบจะทำให้ความคิดของเขาว่างเปล่าเลยทีเดียว
แล้วฉันต้องยังไงต่อไปดี? นี่เป็นความผิดพลาดของเทพีสินะ บางทีฉันอาจได้รับคำสาปแช่งของจักรวรรดิทันทีที่ฉันมาถึงและกลายเป็นคนตายอย่างนั้นหรอ? จากนั้นเขาก็จดจำสิ่งที่เทพีสาวได้กล่าวไว้ก่อนหน้าที่จะพาเขามายังที่แห่งนี้
"นั่นแหล่ะสถานะ ... เธอบอกให้ฉันตรวจสอบสถานะของตัวเองทันทีที่มาถึง ฉันเข้าใจถูกใช่ไหม"
ขณะที่ชินอูกำลังพึมพำพูดถึงสถานะของตัวเอง มันราวกับว่าเขาเพิ่งคว้าความหวังสุดท้ายมาได้ และไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีข้อความแปลกประหลาดปรากฏขึ้นในอากาศ มันคล้ายกับสิ่งที่เขาเห็นในเกมเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ และเมื่ออ่านมัน เขาก็ตอบตวเองว่ามันใช่ ใช่แม้กระทั่งเนื้อหาที่เขียนภายใน ...
[ลีชินวู]
[โครงกระดูกปกติที่ได้รับพรจากพระเจ้า]
[Lv - 1]
[ความแข็งแกร่ง - 13, ความว่องไว- 13, พละกำลัง- 13, พลังเวทย์- 3]
[ทักษะแฝง - หัวใจที่มองไม่เห็นระดับ 1]
[ทักษะที่ใช้งาน - การเสริมกระดูกระดับ 1]
“…”
เมื่ออ่านจบมาถึงตรงนี้ ลมบางอย่างก็ได้ปะทะผ่านหัวกะโหลกที่ราบเรียบและง่ามขาที่ว่างเปล่าของเขาไป
ใช้เวลาเพียงประมาณสิบนาที ก่อนที่ลีชินวูจะพยายามคิดว่านี่ไม่ใช่ความผิดพลาดของเทพีสาวหรือคำสาปของจักรวรรดิอะไรนั้นใช่ไหม? ที่ทำให้เขาต้องมาอยู่ในสภาพนี้
ให้ตายเถอะ…
โปรดติดตามตอนต่อไป…
