HK ตอนที่ : 81

ที่โถงทางเดินเฉินหมิงถือโทรศัพท์ไว้ในมือขวาและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแต่น้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพนอบน้อม "บอสซูเอ้อดิง ผมคิดว่า จะจัดการคนๆนั้นเย็นวันนี้!"

 

ที่อยู่ในสายก็คือซูเอ้อดิง!

 

"ได้ตามที่คุณต้องการคุณเฉิน!" ซูเอ้อดิงทำตามแผนของชิเล่ย เปิดปากพูดว่า "คุณเฉิน ไอ้โง่นั่นมันทำให้คุณโมโหอีกแล้ว?"

 

ซูเอ้อดิงเต็มไปด้วยความสุภาพพูดออกมาสองสามคำเพื่อทำให้เฉินหมิงรู้ดีขึ้นเล็กน้อย "ไอ้บ้าชิเล่ยเล่ยนั่น ทั้งที่เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีอำนาจอะไรและก็ไม่มีคนหนุนหลังเลย กลับเชิญบริษัทที่มีชื่อเสียงระดับโลกมาได้ แล้วคุณคิดว่ามันน่ารำคาญไหมล่ะ?"

 

"คุณเฉินอย่างเพิ่งโมโหไปครับ มันจะไม่ดีกว่าหรอที่คุณจะออกมาคลายเครียดกัน? ผมได้ยินมาว่าที่คลับหลันเฉียง เพื่อมีมาใหม่หลายคน ทำไมคุณไม่ออกมาสนุกกับพวกผมล่ะ?" ซูเอ้อดิงพูดยั่ว

 

เฉินหมิงผู้ที่กำลังมีไฟแห่งความโกรธแค้นกำลังพยายามดับไฟที่หลุกไหมอยู่นี้ตอบตกลงทันที "ดี! คุณออกไปรอผมเลยที่ถนนด้านหลัง เดี๋ยวผมออกไป!"

 

หลังจากวางสาย เฉินหมิงไม่ได้วางแผนที่จะเรียนต่อในช่วงบ่ายและออกไปข้างนอกมหาลัยทันที

 

ในห้องเรียน โทรศัพท์ของชิเล่ยสั่น

 

ดึงโทรศัพท์ออกมาดู เมื่อเห็นข้อความที่ส่งมาจากเบอร์แปลก ชิเล่ยมองเห็นเพียงข้อความสี่คำเท่านั้น

 

'การแสดงเริ่มแล้ว!'

 

หลิงหยูโม่ถามอย่างสงสัยว่า "พิสดารหินใครส่งข้อความมา?"

 

ชิเล่ยปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ยิ้มแล้วพูดว่า "ฉันไม่รู้ว่าใครส่งมา มันเป็นเบอร์แปลก!"

 

อันที่จริงแล้ว ชิเล่ยรู้ได้ทันทีเลยเมื่อเขาเห็นข้อความ ว่าเบอร์นี้เป็นของซูเอ้อดิง!

 

หลังจากชนะต่อคณะตัวแทนของแคนน่อน ชิเล่ยยังกังวลเรื่องการสื่อสารระหว่างเขากับซูเอ้อดิงจะถูกตรวจสอบโดยตำรวจชวนฮู ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ซูเอ้อดิงซื้อเบอร์ใหม่มา และหากซูเอ้อดิงต้องการติดต่อเขา ให้เขาใช้เบอร์ใหม่และโค้ดลับก็คือ 'การแสดงเริ่มแล้ว' อย่างแน่นอน!

 

"การแสดงเริ่มแล้ว?" หลิงหยูโม่กระซิบออกมาว่า "พิสดารหินนี่มันหมายความว่าไง?"

 

ชิเล่ยส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันก็ไม่รู้!"

 

ที่ถนนด้านหลัง เฉินหมิงมาพบกับซูเอ้อดิงและคนอื่นๆ แล้วถามว่า "บอสซูเอ้อดิง หลังเลิกเรียนวันนี้ ผมต้องการให้คุณไปจัดการกับชิเล่ย หักแขนหักขามันให้หมด!"

 

ซูเอ้อดิงตอบกลับด้วยท่าทางหยิ่งผยองและน่ากลัว "ไม่มีปัญหา! ตราบใดที่คุณเฉินหลอกไอ้ชิเล่ยนั่นออกมาจากมหาลัยได้ ที่เหลือก็ปล่อยให้พวกเราจัดการเอง!"

 

เฉินหมิงผงกหัว "ตามนั้น บอสซูเอ้อดิง! งั้นตอนนี้ผมขอเชิญบอสซูเอ้อดิงไปดื่มกันที่คลับหลันเฉียงก่อน แล้วเราค่อยไปจัดการมันในตอนเย็น!"

 

ซูเอ้อดิงตบไปที่ไหล่ของเฉินหมิงอย่างแรงซึ่งทำให้ไหล่ของเฉินหมิงเจ็บ "คุณเฉินช่างใจกว้างจริงๆ! พวกนายยังไม่ขอบคุณ นายน้อยเฉินอีก?"

 

เอ้อเหมาและคนอื่นๆ รีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว "ขอบคุณครับ นายน้อยเฉิน!" ประโยคที่พูดออกมาว่า นายน้อยเฉิน ชั่งทำให้เฉินหมิงรู้สึกตัวลอยขึ้นมาทันที ซูเอ้อดิงเดินนำหน้าคนอื่นๆ เข้าไปในคลับหลันเฉียง

 

คลับหลันเฉียงเป็นสถานบันเทิงที่ผสมผสานการอาบน้ำ การนวดและซาวน่า ส่วนบริการพิเศษนั้นจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์อย่างไรก็ตามมันเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่หนุ่มโสดมหาลัย!

 

หลังจากที่ซูเอ้อดิงและเฉินหมิงเดินเข้ามา ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูเหมือนผู้หญิงอายุ 30 ปี ก็เดินเข้ามาทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม "โอ้ ซูเอ้อดิง ไม่คิดเลยว่าคุณจะมา!"

 

ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้จัดการล็อบบี้ของคลับหลันเฉียง เกือบทุกคนในที่นี่จะเรียกเธอว่า เจ๊หงษ์ สำหรับชื่อของเธอจริงๆแล้ว จะมีน้อยคนมากที่รู้

 

"เจ๊หงษ์ ฉันได้ยินมาว่ามีเด็กใหม่มา 2-3 คนหนิ ช่วยพาออกมาให้ชมดูหน่อยได้ไหม?" ซูเอ้อดิงยิ้มและหัวเราะ ขยิบตาขวาให้เจ๊หงษ์

 

ด้วยคำพูดของซูเอ้อดิง และการกระทำ ก็ทำให้เจ๊หงษ์เข้าใจได้ทันที เธอยิ้มและพูดว่า "ได้ ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! แต่ซูเอ้อดิง ทำไมน้องชายคนนี้ถึงไม่คุ้นเลย" เจ๊หงษ์มองเฉินหมิงอย่างเปิดเผยและมองประเมินด้วยความสงสัย

 

ซูเอ้อดิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "เจ๊หงษ์ เขาเป็นเพื่อนของฉัน! มั่นใจได้เลยว่าเขายังเป็นนักเรียน ไม่ใช่ตำรวจ!"

 

เจ๊หงษ์แกล้งทำเป็นกลืนไม่เข้าคายไม่ออก "ซูเอ้อดิง นายก็รู้กฎของคลับหลันเฉียงของเราใช่ไหม? ถ้าน้องชายตัวน้อยคนนี้ทำให้เกิดปัญหาและมีอะไรผิดพลาด ซูเอ้อดิงนายต้องเป็นคนรับผิดชอบ!"

 

ในความเป็นจริง คลับหลันเฉียง มีกฎเหล่านี้จริง แต่ซูเอ้อดิงกับเจ๊หงษ์ได้พูดคุยกันมาก่อนแล้ว!

 

ซูเอ้อดิงพูดอย่างเยือกเย็น "เจ๊หงษ์ ไปเรียกสาวๆมา เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา!" พูดได้ว่าเมื่ออยู่ในคลับเฮ้าส์ที่คุณต้องทำคือ เลือกสาว จ่ายเงิน จากนั้นก็พาไปทำอะไรที่ไหนก็ได้!

 

ซูเอ้อดิงและเฉินหมิงรวมทั้งหมดห้าด้วย ถ้าพวกเขาต้องการเลือกสาวๆ พวกเขาต้องใช้เงินทั้งหมด 2,000 หยวน!

 

ตาของเจ๊หงษ์เป็นประกาย ห้าคน เธอจะได้หัวละ 200 กว่าหยวน!

 

ซูเอ้อดิงดึงเฉินหมิงออกมากระซิบ "นายน้อยเฉิน คุณได้พกเงินมาไหม?"

 

ก่อนที่เฉินหมิงจะมาเขาได้คำนวณค่าใช้จ่ายให้กับสาวๆไว้แล้วและส่วนใหญ่เขาก็ต้องเป็นคนจ่าย ดังนั้นเขาจึงกดเงินมา 4,000 หยวน จากตู้เอทีเอ็ม

 

"บอสซูเอ้อดิง พี่ต้องการเท่าไหร่?"

 

ซูเอ้อดิงชูสองนิ้วขึ้นมา "แค่ 2,000 หยวน!"

 

เฉินหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก สำหรับเขา 2,000 นั้นไม่มากเกินไป! เขาสามารถเอาเงินออกมาได้ 300,000 หยวน เพื่อจ่ายให้ชิเล่ยพิการแขนขาได้ เงิน 2,000 หยวน ไม่นับว่าเป็นอะไร!

 

หลังจากจ่ายเงิน 2,000 หยวนแล้ว เจ๊หงษ์ได้เรียกผู้หญิงออกมาห้าคน เฉินหมิงผู้ที่อารมณ์ไม่ดีรีบพุ่งไปหาสาวที่ดูบริสุทธิ์ที่สุดและสวยที่สุด บางทีอาจเป็นเพราะอีกสี่คนนั้นน่าเกลียดเกินไป!

 

เฉินหมิงที่ใบหน้ายิ้มแย้มจ้องมองไปที่ทรวดทรงองเอวของผู้หญิงของเขาและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหาย อย่างไรก็ตามเขาไม่เห็นรอยยิ้มที่มุมปากของซูเอ้อดิง!

 

ภายใต้การนำของซูเอ้อดิง เฉินหมิงติดตามเขามาถึงที่ฐานของซูเอ้อดิง ซึ่งเป็นกระท่อมสองชั้นมีห้องทั้งหมดหกห้อง ซูเอ้อดิงยกห้องห้องของเขาเอง ที่เป็นห้องที่สะอาดและดูดีที่สุด

 

"นายน้อยเฉิน คุณก็เล่นช้าๆล่ะ พวกเราจะไปเล่นห้องอื่น!" ทัศนคติของซูเอ้อดิงที่ให้ความเคารพแบบนี้ ทำให้เฉินหมิงรู้สึกแปลกใจมาก ไม่คิดเลยว่าเขาแค่จ่าย 2,000 หยวน ก็ทำให้เกิดผลที่น่าตกใจนี้ได้

 

เฉินหมิงพยักหน้าด้วยความจองหอง "บอสซูเอ้อดิง พี่น้องทุกคนพวกเราไปหาความบันเทิงกันเถอะ!" หลังจากนั้น เขาก็พาผู้หญิงที่ดูบริสุทธิ์และเดินเข้าไปในห้องด้วยกัน

 

ก่อนที่จะเข้าไปในห้องผู้หญิงที่ดูบริสุทธิ์ทำสัญลักษณ์ด้วยมือขวาของเธอว่า 'OK' และซูเอ้อดิงก็มีรอยยิ้มบนใบหน้ามากขึ้น!

 

'ปั้ง'

 

ประตูห้องไม้ปิดลงซูเอ้อดิงโบกมือทันทีและทุกคนก็ย้ายมาที่ห้องถัดไปทันที อย่าคิดว่าผู้ชายสี่คนและผู้หญิงสี่คน ต้องการจะมีเซ็กหมู่ด้วยกันโดยที่ไม่มีใครรู้ แต่ในห้องถัดไปมีทีวีจอแบนที่กำลังถ่ายทอดสดสถานการณ์ในห้องของเฉินหมิงอยู่!

 

ในห้องของเฉินหมิง พอพวกเขาเข้าไปในห้องหญิงสาวที่ดูบริสุทธิ์ดึงแขนของเฉินหมิงออกมาทันที

"นายน้อยเฉิน สัมผัสฉันสิคะ"

 

เฉินหมิงเหลือบมองเล็กน้อย จากนั้นใบหน้าของเขาก็กลายเป็นหื่นกระหาย เขาหัวเราะออกมาซ้ำแล้วซ้ำอีก "ฮาฮ่าฮ่า เซียวหลัน เธอจะทำทั้งๆที่ใส่ชุดอยู่งั้นหรอ?" เฉินหมิงพูดเสร็จ ก็เปลี่ยนการกระทำเป็นสุนัขหื่นที่หิวกระหาย พุงเข้าหาหญิงสาว

 

เซียวหลันสาวผู้บริสุทธิ์หลบหนีเฉินหมิงได้อย่างง่ายดาย เคลื่อนที่ไปที่เตียงแทน จากนั้นพูดต่อว่า "นายน้อยเฉิน ทำคุณช้าจังละคะ! ไม่ดีเลยน๊า?"

 

เปรียบกับประโยคหนึ่งที่ได้กระตุ้นจิตวิญญาณการต่อสู้ของเฉินหมิงและรีบพุ่งที่เซียวหลันอย่างรวดเร็ว  เซียวหลันต้องล่าถอยซ้ำแล้วซ้ำอีกและมุ่งหน้าไปที่เตียง

 

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เซียวหลันก็ถูกเฉินหมิงขวางไว้อยู่ข้างเตียงสำเร็จ เฉินหมิงเผยรอยยิ้มที่ดุร้าย "สาวน้อยดูซิเธอจะวิ่งหนีไปไหนได้อีก!"

 

เซียวหลันแกล้งทำเป็นดูน่าสงสารขึ้นทันที "ได้โปรดปล่อยฉัน ปล่อยฉันไป ฉันขอร้อง!"

 

เฉินหมิงไม่ได้คิดอะไรมาก แต่คิดว่ามันเป็นเพียงการเล่นตามบทบาทเท่านั้น! เขาแกล้งทำเป็นดุร้ายราวกับว่าเขาเป็นคนชั่วช้า "สาวน้อยจะให้ฉันปล่อยเธอไป? เธอฝันไปเถอะ! วันนี้ปู่เฉินคนนี้จะจัดการเธออย่างโหดร้ายให้เอง!"

 

ในห้องถัดไป ซูเอ้อดิงและอื่นๆ ต่างนั่งยิ้มและดูการแสดงของเฉินหมิงและเซียวหลันกันอยู่ ซูเอ้อดิงพูดเสียงเบา "ดูสิ อะไรที่เรียกว่าทักษะการแสดง นี่สิถึงเรียกว่าการแสดง! การแสดงของเซียวหลัน สาวน้อยคนนี้ระดับพระเจ้าจริงๆ!"

 

ในอีกด้านหนึ่งเฉินหมิงฉีกยิ้มเยาะและแสดงพฤติกรรมที่ชั่วร้าย "สาวน้อย กรีดร้องให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยเธอหรอก!"

 

เซียวหลันกรีดร้องอย่างแท้จริง "ช่วยด้วย มีคนจะข่มขืนฉัน ช่วยด้วย!"

 

เฉินหมิงไม่สนใจ แต่หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ "สาวน้อย วันนี้ปู่เฉินต้องการขข่มขืนเธอให้ได้! ดูซิว่าเธอจะหนีไปไหนได้!" เฉินหมิงรีบเร่งขึ้น ฉีกเสื้อผ้าของเซียวหลันทิ้งอย่างรุนแรง

 

เซียวหลันยังคงต่อต้านอย่างแข็งขันและอ้อนวอนต่อไปไม่หยุด "อย่า! อย่า! ได้โปรดอย่าทำอย่างนี้!"

 

เฉินหมิงผู้ที่ถูกทำให้โกรธโดยชิเล่ย ถูกเสียงร้องของเซียวหลันกระตุ้นความต้องการของสัตว์ป่าขึ้นมาและฉีกเสื้อผ้าของเซียวหลันจนไม่เหลือ

 

"สาวน้อย ไม่มีใครมาช่วยเธอหรอก เธอไม่มีวันหนีฉันพ้น!"

 

เฉินหมิงฉีกทิ้งถอดเสื้อผ้าของเซียวหลันออกอย่างรุนแรงจนเสร็จ จากนั้นกอดเซียวหลันแล้วกดเธอลงบนเตียง! หัวของเฉินหมิงฝังไปที่หน้าอกของเซียวหลันและสัมผัสรับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของเซียวหลัน

 

การแสดงออกของเซียวหลันนั้นดูเหมือนจะเจ็บปวดมาก จนดูเหมือนว่าจะเป็นของจริง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาและเสียงของเธอก็แหบห้าว "ฉันขอร้องคุณ อย่า ได้โปรด ปล่อนฉันไปเถอะ!"

 

เฉินหมิงยังไม่รู้สึกถึงความผิดปกติ เขายังพูดต่อไป "สาวน้อย ฉันจะให้ดูว่าปู่เฉินคนนี้ทรงพลังมากแค่ไหน!"

เซียวหลันที่ถูกจับกดไว้บนเตียง เฉินหมิงก็ได้ควบคุมการเคลื่อนไหวของเขาไปพร้อมกับความร่วมมือของเซียวหลัน จากนั้นเฉินหมิงก็ทำทุกอย่างได้ง่ายก่อนที่เขาจะกดลงบนตัวของเซียวหลัน

 

เซียวหลันหวาดกลัวและพยายามอย่างที่สุดที่จะแสดงต่อไป "ได้โปรด เอามันออกไป ฉันขอร้อง!"

 

เฉินหมิงกดขาของเซี่ยวหลันเอาไว้ใต้วงแขน จากนั้นร่างกายของเขาก็กระแทกและกระแทก กระบอกปืนของเขาก็ฉีดน้ำเข้าไป!

 

ในห้องถัดไป ซูเอ้อดิงมองไปที่ภาพบนทีวี ยกนิ้วหัวแม่มือขวาของเขาและถอนหายใจ สรรเสริญออกมาว่า "นายน้อยเฉิน เวรี่กู้ด!"

 

เอ้อเหมาอ้าปากกว้าง "เล่นจริงสมจริง!"

 

ซูเอ้อดิงยิ้มและพูดว่า "มันไม่ดีงั้นหรอ? ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเรา!"

 

ในหน้าจอทีวี เฉินหมิงเริ่มเคลื่อนไหวช้าลง ส่วนเซียวหลันยังคงหลั่งน้ำตาดูเหมือนคนที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!

 

"บอส คุณได้บันทึกไว้ไหม?" เอ้อเหมาถาม

 

ซูเอ้อดิงพยักหน้า แล้วหยิบโทรศัพท์ใหม่ออกมาและส่งข้อความถึงชิเล่ยด้วยเบอร์โทรใหม่

 

'ทุกอย่างเรียบร้อย!'