Chapter 1 Reinforcement Hero Part 1 พลังเสริม

<Chapter 1. Reinforcement Hero - 1>

พลังเสริม

 

ถึงแม้ว่าลีชินวูจะไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ที่ต้องมาตกอยู่ในร่างโครงกระดูกสักเท่าไหร่ แต่ในที่สุดเขาก็ต้องทำใจยอมรับมัน และหลังจากที่เขายอมรับได้แล้วว่าตัวเองต้องอยู่กับร่างนี้ต่อไป เขาจึงต้องหาทางทำความเข้าใจมัน โดยการเริ่มอ่านแถบสถานะอย่างจริงจัง

 

 

อย่างแรกที่เมื่อคุณเข้าสู่สนามรบ แน่นอนว่าการรู้จักศัตรูและตัวเองให้ดีนั้นคือสิ่งสำคัญที่สุด หรือเรียกได้ว่า…รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง ซึ่งมันเป็นหลักการขั้นพื้นฐานที่นักรบทุกคนต้องรู้ …รู้จักตัวเองก่อนเข้าสู่สนามรบ แม้ว่าเขาจะยังขาดความกล้าที่จะตามหาศัตรูของเขาในตอนนี้ก็ตาม

 

 

[ลีชินวู]

[โครงกระดูกปกติที่ได้รับพรจากพระเจ้า]

[Lv - 1]

[ความแข็งแกร่ง - 13 ความส่องไว- 13 พละกำลัง- 13 พลังเวทย์- 3]

[ทักษะแฝง - หัวใจที่มองไม่เห็นระดับ 1]

[ทักษะที่ใช้งาน - การเสริมกระดูกระดับ 1]

 

'โอเคว่าฉันเข้าใจว่าตอนนี้ฉันเป็นโครงกระดูก แต่ข้อความหรือทักษะพวกนี้มันความหมายว่ายังไงกันนะ?'

 

 

ลีชินวูอ่านสถานะด้วยความสงสัย

 

 

ตามที่เทพีคาดไว้ เมื่อลีชินวูเดินทางมาถึงที่นี้เขาก็เริ่มกังวลมากที่สุดเกี่ยวกับชั้นเรียนของเขาว่าจะลำบากและอันตรายขนาดไหน ใจของเขาย้อนนึกถึงคำพูดของเทพีสาววนเวียนไปมา ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไรมันไม่ได้เป็นคำอวยพรแน่ๆ แต่มันจะเป็นคำสาป หรือพรอะไรกันแน่? เมื่อเขาพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ข้อความแบบเดิมเริ่มปรากฏขึ้นอีกครั้งเป็นชุดเช่นเดียวกับเมื่อเขาเรียกหน้าต่างสถานะออกมา

 

 

[คุณเป็นโครงกระดูกที่ได้รับพรและสร้างโดยพระเจ้า ดังนั้นคุณจะไม่ได้รับความเสียหายใด ๆ จากเวทย์มนตร์ศักดิ์สิทธิ์และจะได้รับอัตราการฟื้นฟูปกติ 1.5 เท่า]

 

 

[คุณไม่ได้รับผลกระทบจากคำสาปแช่งเมื่อคุณได้รับพรจากพระเจ้า ร่างกายของคุณมีภูมิคุ้มกันต่อคำสาปทั้งหมด]

 

 

"ให้ตายเถอะ เหลือเชื่อเป็นบ้า!"

 

เมื่ออ่านจบ ลีชินวูห่อปากด้วยความดีใจ มันสุดจริงๆกับที่เขาต้องยอมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย! ความสามารถนั้นเหมาะสมกับคำว่าอมตะจริงๆ! บางทีถ้าไม่ติดว่าได้ร่างโครงกระดูกนี้มา อาจจะเรียกได้ว่า ร่าง 'เทวดา' จะเหมาะสมกับความสามารถนี้มากกว่าไม่นะ

 

 

 

'บางทีการเริ่มต้นอาจจะต้องใช้ความสามารถของตัวเองบ้าง แต่เชื่อเถอะว่ามันไม่ได้แย่เท่ากับร่างเดิมก่อนหน้านี้ ด้วยความสามารถและศักยภาพตอนนี้ก็พอจะวางใจได้ '

 

 

ลีชินวูนึกเมื่ออ่านข้อความเหล่านั้น

 

 

 

 

ในตอนนี้เขาได้ข้ามผ่านระดับและสถิติมากมายที่หลายคนต่างต้องใช้ความพยายามมามาก และเริ่มตรวจสอบทักษะของเขาด้วยตัวเอง ซึ่งเป็นภาพสะท้อนของการเจรจาต่อรองกับเทพี เขามีหนึ่งทักษะแฝงและทักษะที่ใช้งานได้อยู่ในเลเวลหนึ่งและลีชินวูก็เลือกที่จะตรวจสอบทักษะแฝงก่อน

 

ต้องทำการบ้านก่อน จริงไหม?

 

[หัวใจที่มองไม่เห็นระดับ 1 (สามารถเพิ่มทักษะได้)]

[หัวใจของคุณไม่สามารถมองเห็นได้และไม่สามารถถูกจับหรือสัมผัสได้ คุณมีภูมิต้านทานต่อโรคทางจิตและคุณจะฟื้นฟูตัวเองได้แม้ว่าร่างกายของคุณจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ การฟื้นฟูแต่ละครั้งจะสามารถเพิ่มระดับทักษะขึ้น 1 ระดับ โดยแต่ละระดับทักษะจะเพิ่มสถิติของคุณ 3 เท่า อย่างไรก็ตามคุณจะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์หากทักษะถึงระดับสูงสุด (ระดับ 100)]

 

 

 

และเมื่อลีชินวูเริ่มทำการบ้านโดยอ่านทักษะและความสามารถของเขาข้อแรกนั้น ความสงสัยก็ได้ถูกไขให้กระจ่างทันที

 

 

 

ในตอนแรกที่ร่างของเขากระทบกับพื้นถ้ำ เขาสงสัยว่าทำไมเขาถึงเจ็บอยู่ครู่หนึ่งและอาการเหล่านั้นก็หายไป แม้จะถูกทิ้งให้อยู่ในสถานการณ์และพื้นที่แบบนี้ เขาไม่แปลกใจเลยว่าเขาต้องขอบคุณทักษะนี้! เพราะยังไงก็ตามเนื่องจากทักษะนี้จะสามารถช่วยให้เขาอยู่รอดในสถานการณ์ปัจจุบันของเขาและปกป้องร่างกายที่จะไม่เป็นอันตราย นั้นทำให้เขาเริ่มมั่นใจมากขึ้น

 

 

'และดังนั้น… ร่างกายอมตะที่สมบูรณ์แบบมันอาจจะฟังดูเป็นไปไม่ได้ แต่ด้วยสิ่งนี้ ... '

 

 

 

คำกล่าวของเทพีดังขึ้นในหัวเขาอีกครั้ง นั้นทำให้ลีชินวูเริ่มคิดว่า ในตอนนี้คือเขามี 99 ชีวิตใช่ไหม?

 

 

 

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ตายภายใต้สถานการณ์ปกติ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเสียชีวิตเขาจะได้รับโบนัสสถิติเพิ่มอีก นี่ไม่ใช่ความสามารถที่บังคับให้เขายอมรับว่าเขาเป็นโครงกระดูกหัวล้านนี่ใช่ไหม?

 

 

 

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขายังคิดภาพไม่ออก นั้นคือแน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากร่างกายของเขาต้องแตกเป็นเสี่ยง ๆ พร้อมกันหรือถ้าเป็นไปได้ที่จะตายหลายครั้งในคราวเดียว ลีชินวูยังคงเต็มไปด้วยคำถามมากมายที่ยังหาคำตอบไม่ได้ แต่เพราะว่านี่คือจุดเริ่มต้น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้ทุกอย่างเลยในทันที เขาจึงต้องใช้ไหวพริบในการเรียนรู้ตลอดเวลา

 

 

 

ลีชินวูเริ่มเรียนรู้ทักษะต่อไปทันที

 

 

 

[การเสริมกระดูกระดับ 1 (ใช้งาน)]

[เสียสละกระดูกหรือชิ้นส่วนกระดูกเพื่อเสริมกำลังให้กับกระดูกได้ และคุณยังสามารถดูดซับประสบการณ์พิเศษและความทรงจำภายในเก็บไว้ภายในโครงกระดูกทุกส่วน ยิ่งระดับสูงขึ้นเท่าไหร่การดูดซึมก็จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น]

 

 

และที่สำคัญทักษะนี้คือทักษะที่จะช่วยให้ความสามารถของลีชินวูเติบโตขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด สิ่งที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกดีใจเมื่อเขาเห็นมันเลย?

 

 

'หรือเป็นเพราะตอนนี้ฉันยังไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้บ้างสินะ เอาล่ะ ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้... '

 

 

ในขณะที่ลีชินวูกำลังใช้ความคิด จู่ๆชุดของข้อความก็ปรากฏขึ้นมาอีกต่อหน้าต่อตาของเขา

 

 

[ขณะนี้คุณได้สร้างเควสต์แล้ว!]

 

" ว่าไงนะ?! นี่ฉันสร้างเควสแล้วงั้นหรอ"

 

ลีชินวูต้องตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอีกครั้ง

 

 

นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับการทำเควสต์เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนต่อ บางทีภารกิจอาจต้องรอสักหน่อย แน่นอนว่าภารกิจอาจจะเหมาะกับทักษะของเขาที่มีอยู่ตอนนี้ ที่นี้คงไม่ใจร้ายเกินไปหรอกมั้ง

 

 

[ทางเข้าของอาณาจักรใต้ดิน]

[สถานที่ที่คุณไปถึงคือทางเดินด้านนอกของเอ็มไพร์สเตจ ซึ่งผลของคำสาปเกือบจะไม่มีอยู่จริง อย่างไรก็ตามผู้พิทักษ์ของจักรวรรดิมักลาดตระเวนเฝ้าพื้นที่เหล่านี้อยู่เสมอ ไม่ว่าคุณจะกำจัดหรือหลบเลี่ยงการลาดตระเวนนี้ได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับคุณ แต่ดำเนินการต่อไปและค้นหาที่ซ่อนที่มีอำนาจของเทพี]

[รางวัลที่ได้รับจากเควส: แผนที่ย่อ]

 

 

"แผนที่ย่องั้นเหรอ ... "

 

ลีชินวูมองภารกิจทันทีที่เขาได้รับมัน

 

 

แน่นอนว่าของรางวัลน่าสนใจมากทีเดียว นั้นทำให้เขาเริ่มที่จะมีแรงจูงใจตั้งแต่ภารกิจแรกมาบ้างแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องเสียเวลาอีก

 

 

 

ลีชินวูทำภารกิจด้วยความตั้งใจก็จริงแต่ตัวเขาเองก็ยังคิดเป็นศัตรูกับเทพีสาวอยู่ดีที่ทำให้เขาต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ภารกิจก็คือภารกิจ ยังไงเขาก็ต้องผ่านมันไปให้ได้เพื่อเอาแผนที่ย่อนั้นมา! เพราะงี้ลีชินวูเลยต้องมานั่งอ่านเนื้อหาของภารกิจ

 

 

 

แต่ในขณะที่เขากำลังจะขยับร่างกายของเขาให้ทำตามภารกิจ สายคาเขาก็เริ่มปะทะเข้ากับร่างโครงกระดูกที่ปรากฏตัวจากทางไกลภายในโถงทางเดิน

 

 

[ตระเวน ...ขณะนี้ ... ไม่มี ... วีรบุรุษทุกแห่ง ... ]

 

 

โชคดีที่มันเป็นโครงกระดูกที่ดูคล้ายกับร่างของเขามาก แม้จะถือหอกกระดูกขาวที่เป็นอาวุธอย่างดี แต่ลีชินวูก็ไม่ได้กลัวแต่อย่างใด เพราะเขาคิดว่าตัวเองก็อยู่ในสภาพที่พร้อมแล้ว

 

 

 

เมื่อลีชินวูเริ่มเฝ้าดูร่างเหล่านั้น มันน่าแปลกใจมากที่เขาสามารถพูดได้และเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่มันพูดได้ทั้งหมดทั้งๆที่ทั้งร่างกายเป็นแค่โครงกระดูกแท้ๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะต้องแปลกใจอะไรไร้สาระแบบนี้ ลีชินวูต้องเดินหน้าทำภารกิจต่อ

 

[พลทหารหุ่นโครงกระดูก - ระดับ 1]

 

 

เมื่อเขาเห็นรูปร่างของมันระดับหรือเลเวลของมันนั้น ทันทีที่มันปรากฏต่อหน้าต่อตาของลีชินวู นั้นทำให้เขาตกตะลึงที่เจ้าทหารโครงกระดูกนั้นมีเลเวล1เท่านั้น

 

 

อย่างน้อยมันควรจะ5ไม่ใช่หรอวะ!?

 

"ให้ตายเถอะ มันแค่เลเวล1ได้ไง!? "

[หืม ... เสียงของคุณ ... ไม่ชัดเจน ... ]

 

 

เพราะต้องเฝ้าดูโครงกระดูกทหารเหล่านั้นทำให้ลีชินวูพูดเสียงดังไม่ได้ แต่เพราะความตกใจมันก็ยังเสียงดังเกินไปอยู่ดีนั้นทำให้ร่างของโครงกระดูกทหารเหล่านั้นเอนศรีษะมาและเห็นเขาแม้จะไม่มีดวงตาก็ตาม

 

[โครงกระดูก ... ไม่เคยเห็นมาก่อน ... มือใหม่สินะ?]

"..."

 

ในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นลีชินวูกำลังคิดถึงสิ่งต่าง ๆ มากมาย

อีกด้านหนึ่งคือโครงกระดูกเลเวล 1 และส่วนตัวเขาเองก็คือเลเวล 1 ที่มีสถิติสูงเพราะได้พรจากเทพี ดังนั้นเขาไม่ควรสู้กับมันเลยสักนิด

 

 

 

แต่คิดในอีกแง่หนึ่ง อีกด้านหนึ่งมีอาวุธ ซึ่งตอนนี้เขามีเพียงตัวกับหัวใจเท่านั้น และอีกอย่างลีชินวูไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้ใดๆเพื่อเอาชนะฝ่ายตรงข้ามก้วยมือเปล่า? ยังไม่ทันที่จะมีเวลาคิดมากกว่านี้ เขาก็เจอกับข้อสรุปแล้ว…

 

"ใช่ฉันเป็นมือใหม่! ยินดีที่ได้รู้จักนะ!"

[มือใหม่ใช่มั้ย ... ดีใจที่ได้ ... พบคุณ ... ]

 

 

เสียงฝ่ายตรงข้ามตอบกลับมา ลีชินวูจึงพยายามฉีกยิ้มออกไป แม้จะรู้ว่าตัวเองเป็นโครงกระดูกก็ตาม

 

 

 

ให้ตายสิ! เขานี่ฉลาดชะมัด! บางทีการผ่านฝ่ายตรงข้ามอาจจะไม่ต้องออกแรงอะไรเลย แค่ยิ้มและทำตัวเป็นมิตรก็ได้ นั้นทำให้ลีชินวูยิ้มรับและให้ฝ่ายตรงข้ามต้อนรับเขาอย่างสดใสและน่ายินดีที่สุดเท่าที่จะทำได้และค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากที่กำบังเข้าหามันอย่างช้าๆ เจ้าโครงกระดูกทหารนั้นค่อยๆเข้าหาเขาราวกับว่าไม่มีศัตรูรอบข้าง

 

 

[กระดูกของคุณ ... สะอาดจริงๆ ... ]

"กระดูกของนาย เอ้ย คุณก็เช่นกัน ... เอ่อ ... แข็งแรงแหละมั้ง…"

[ขอบคุณ ... ]

 

 

ทหารโครงกระดูกดูมีความสุขจากคำชมของลีชินวูและด้วยมือที่ไม่ถือหอกลูบหัวของมันในขณะที่เปล่งเสียงแหลม เมื่อเขาเห็นสิ่งนั้นดวงตาของลีชินวูก็เปล่งประกาย!

 

 

 

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเขา!

 

 

เขารีบใช้แขนตัวเองขโมยหอกจาก โครงกระดูกทหารคนนั้นที่ยังไม่ทันตั้งตัวจนตื่นตระหนกเนื่องจากอาวุธถูกกระชากเข้ามาในพริบตา…！

 

 

 

[คิดจะกำลังทำอะไร...!]

"มันหมายความว่าฉันเป็นวีรบุรุษมือใหม่ไงล่ะ!"

 

 

เนื่องจากเขาไม่เคยเรียนรู้วิธีใช้หอกตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ ลีชินวูจึงแค่เหวี่ยงหอกไปมาและโจมตีโครงกระดูกทหารนั้น ทันทีที่มันกระทบกับกระดูก กระดูกของเขารู้สึกถึงแรงกระแทกอย่างมากและเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ปล่อยหอก

 

 

[คน ... คนทรยศ! เจ้าคือคนของเทพี!]

"ใครจะไปอยากอยู่กับแม่มดนั้นล่ะ!"

 

 

แน่นอนว่าคำพูดนั้นจะต้องได้ระบการชำระในภายหลังเพื่อเปลี่ยนเขาเป็นสิ่งนี้ แน่นอนว่าลีชินวูต้องจัดการกับภารกิจตรงหน้าก่อน!

 

 

 

เขาเหวี่ยงหอกพุ่งออกไปด้วยความโกรธแค้นที่มีต่อเทพีสาวที่กล้าเสกเขาให้มาอยู่ในสภาพนี้ ในทุกครั้งที่หอกแทงเข้าไปโครงกระดูกทหารนี่นจะกรีดร้องเมื่อใดก็ตามที่มันถูกแทงด้วยกระดูกที่ทำมาจากวัสดุพิเศษนี่ และเมื่อลีชินวูตวัดหอกอีกครั้ง เขสก็พูดขึ้น

 

 

"นี่ไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับคนที่อยู่ในระดับ 1หรอกใช่ไหม"

[เจ้า..มันคือพวกทรยศ!]

 

 

ลีชินชินวูเกือบเสียจังหวัเพราะตกตะลึงว่าโครงกระดูกทหารนี่กำลังพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วและนั้นทำให้เขาต้องรีบเหวี่ยงหอกด้วยพลังทั้งหมดของเขาโจมตีมัน อย่างไรก็ตามโครงกระดูกหลบเลี่ยงการโจมตีนั้นได้ ก่อนจะโยนร่างของเขาไปจากตรงนั้น

 

 

"อึก!"

 

 

เมื่อลีชินวูถูกโจมตีด้วยการโจมตีที่เด็ดขาดของคู่ต่อสู้ เขาก็เผลอทำหอกหล่นอย่างน่าสงสาร และตกลงมาที่พื้นถ้ำ แม้ว่าเขาจะเป็นแค่โครงกระดูก แต่นั้นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่เจ็บเมื่อโดนโจมตี

 

 

ในการทำให้เรื่องแย่ลงเมื่อเขายืนขึ้นเขาเห็นว่าทหารโครงกระดูกได้หอกคืนไปแล้วก่อนจะชี้เป้ามาทางเขา แม้ว่าโครงกระดูกทหารนั้นจะบาดเจ็บจนมีร่องรอยของการแตกในชิ้นส่วน เนื่องจากการโจมตีของลีชินวู แต่วิญญาณของมันก็ไม่น้อยไปกว่า ดาบแห่งความมืด

 

 

[กำลังดำเนินการ ... กับคนทรยศ ... !]

"รอสักครู่เดี๋ยวพอล! จำวันเก่า ๆ ที่ดีของเราได้ ... ไหม เหวอ?!"

[กำลังทำงาน!]

 

หอกของโครงกระดูกทหารนั้นกำลังบินไปทางกะโหลกศีรษะของลีชินวูอย่างรวดเร็ว  มันเป็นการโจมตีที่ลีชินวูแทบเสียการทรงตัวมันทำให้เขาคิดได้ว่าโครงกระดูกทหารนี่คงไม่ธรรมดาแน่ ถ้าต้องเปรียบเทียบกับการโจมตีที่ไม่น่าดูของลีชินวูมันเป็นเกมยอดนิยมที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง

 

 

[การดำเนินการเสร็จสมบูรณ์ กลับไปที่ .... สายตรวจ ... ]

 

 

เมื่อโครงกระดูกทหารพอลยืนยันว่าหัวกะโหลกของลีชินสูถูกบดขยี้อย่างแน่นอนแล้ว ดูเหมือนว่าเขามั่นใจในความตายที่จัดการกับโครงกระดูกของลีชินวูเมื่อครู่  ขณะที่พยักหน้าและกำลังหันหลังกลับ ในเสี้ยววินาทีต่อมาชิ้นส่วนที่หักของกะโหลกศีรษะที่แตกสลายของลีชินวูก็ปล่อยแสงสลัว ๆออกมา รวมตัวกันเป็นชิ้นเดียวและได้รับการฟื้นฟูในทันที

 

 

[หัวใจที่มองไม่เห็นได้กลายเป็นเลเวล 2 สถิติทั้งหมดเพิ่มขึ้น 3]

[เหลืออีก 98 ระดับจนถึงระดับสูงสุด]

 

 

เหมือนได้รับพลังอะไรสักอย่างเมื่อลีชินวุฟื้นคืนสติในไม่กี่วินาทีต่อมาและยืนขึ้นโดยไม่มีเสียง ตาที่ว่างเปล่าของเขากระพริบตาด้วยเปลวไฟจาง ๆ ก่อนที่จะหายไป

เขาพยายามปิดมันอย่างระมัดระวังและเปิดกำปั้นของเขาแล้วโจมตีโครงกระดูกที่ป้องกันและค่อยๆเคลื่อนตัวจากด้านหลัง

 

[คุณ ... !?]

"อึก ... !"

 

หากเขาเรียนรู้อะไรจากความพ่ายแพ้ของเขาแล้ว นั่นเป็นจุดอ่อนที่สุดของร่างโครงกระดูกสินะ คือหัวของพวกเขา

 

 

 

ซึ่งลีชินวูไม่ได้พยายามที่จะแย่งหอกในครั้งนี้ เขารีบเข้าใกล้ร่างนั้นและหันมือของเขาให้เป็นหมัดและทุบหัวกะโหลกเหมือนคนบ้า

 

 

 

"ตายสะ! ตายสะ!"

[กรากกก !?]

 

 

พลทหารพอลต้องกรีดร้องและเหวี่ยงหอกเพื่อป้องกันตนเอง แต่ก็ใกล้เกินไปที่หอกของเขาจะมีประสิทธิภาพมากพอในการตั้งรับพลังของลีชินวูในครั้งนี้ หอกของเขาลอยอยู่ในอากาศอีกสองสามครั้งและในไม่ช้ามันก็ลอยออกไปจากการโตมจีนั้นของมันเอง เพราะมันก็สายเกินไปแล้ว

ชินวูไม่รู้ว่าเขาตีหัวเจ้านั้นไปกี่ครั้ง แต่รอยแตกที่เขาทำมาจนถึงตอนนี้ก็เปล่งเสียงแตกและขยายออกทำให้กะโหลกศีรษะเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ

 

 

[คุณได้กำจัดทหารแบบโครงกระดูก Lv1. เสร็จสิ้นแล้ว]

 

 

 

แม้หลังจากที่ข้อความปรากฏต่อหน้าต่อตาลีชินวูนั้น เขาก็ยังคงระวังตัวอยู่ แต่เมื่อเห็นว่าเจ้าโครงกระดูกทหารนั้นไม่สามารถรักษาร่างกายได้อีกต่อไป และชิ้นส่วนต่างๆเริ่มที่จะแตกสลายลงเขาก็คลายความตึงเครียดทันที สุดท้ายร่างนั้นก็เป็นแค่โครงกระดูกที่ตกลงสู่พื้น

 

 

 

แม้ว่าร่างกายที่ตายแล้วจะไม่รู้สึกเหนื่อยล้าเลยสักนิด แต่จิตใจของเขาที่แทบจะไม่หลงเหลืออยู่ภายในนั้นก็ไม่ได้มั่นคง

 

 

' ยังไงฉันก็ไม่ควรประมาทใคร '

 

 

ลีชินวูมั่นใจว่าเขาได้ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อเตรียมความพร้อมให้กับร่างใหม่นี้ แต่มีช่องว่างที่ไม่สามารถเชื่อมโยงกันได้ระหว่างเขาและโครงกระดูกทหาร

 

 

 

หอกของมันทุบกะโหลกของเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวแต่เขากลับต้องตีฝ่ายตรงข้ามหลายครั้ง ก่อนที่มันจะล้มลงความแตกต่างนั้นทำให้เขาต้องตายอีกครั้ง

 

 

'...ช่วยไม่ได้ที่ฉันตายไปแล้วครั้งหนึ่ง และฉันแค่ต้องไม่ตายอีก '

 

 

นี่คืออีกสิ่งหนึ่งที่เขาได้เรียนรู้จากการปะทะกับโครงกระดูกทหารนี้ ก็จริงอยู่ที่ว่าการตายเพิ่มพลังวิญญาณของเขาซึ่งเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่ดุเดือดได้ แต่การตายอย่างง่ายดายเพียงแค่เจ้าพลทหารพอลเอาหอกทิ่มเขา ส่วนมันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าสัตว์ประหลาดที่มีระดับต่ำที่สุดในจักรวรรดิ ถ้าเขายอมแพ้หรือตายกับอะไรง่ายดายอย่างนี้อีก ตำแหน่งวีรบุรุษก็ไม่สมควรเลยที่นะเป็นของเขา

 

"อ่า…"

 

 

ลีชินวูมองซากกระดูกที่แน่นิ่ง ก่อนจะเริ่มเดินเข้าไปหาดละออกแรงให้กนะดูกนั้นตั้งขึ้น จากนั้นเขาเห็นสงคราม 3 ครั้งที่ยังคงอยู่ซึ่งโครงกระดูกหายไป

 

 

หนึ่งในเศษซากที่เหลืออยู่คือหอกกระดูกสีขาวที่เขาใช้ และอีกอันหนึ่งคือเหรียญดำและอันสุดท้ายเป็นกระดูกที่ยังคงอยู่โดยไม่พังลงไปเหมือนร่างทั้งหมด จู่ๆลีชินวูก็เคลื่อนร่างของตนและยกมือทั้งสองข้างของเขาและจับพวกมันโดยสัญชาตญาณ

 

และทันใดนั้นข้อความก็ปรากฏขึ้นในอากาศ

 

 

[คุณได้รับหอกระดับหนึ่ง Lv1.]

[คุณได้รับแขนกระดูกของโครงกระดูกทหารพอลเรียบร้อยแล้ว]

[คุณได้รับPerium  10 พ้อยน์แล้ว]

 

ลีชินวูเกิดคำถามขึ้นอีกครั้ง ว่าเขาจะมีความจำเป็นต้องใช้เงินในอาณาจักรนี้ด้วยงั้นหรอ? นั่นเป็นคำถามแรกที่นึกขึ้นได้ แต่แล้วร่างของเขาก็มีกระเป๋าหนังปรากฏขึ้นมา แม้ว่าตอนนี้ร่างของเขาจะเป็นแค่กระดูกก็ตาม

 

 

แต่เขาเลิกแปลกใจกับสิ่งเหล่านี้แล้ว เพียงแค่ยักไหล่และตัดสินใจใส่เหรียญที่ได้มาลงในกระเป๋าของเขา ตอนนี้สิ่งสำคัญที่เหลืออยู่เพียงสองอย่างคือร่างของโครงกระดูกที่เพิ่งล้มลงเมื่อครู่

 

 

[กระดูกหอก]

[Lv1]

[ความทนทาน: 93/100]

[พลังโจมตี: 5 - 15]

 

 

ลีชินวูควงหอกกระดูกนั้นไปมา เมื่ออ่านสถานะของมันแล้ว ปรากฏว่ามันยังคงแข็งแรงแม้จะปะทะกับร่างของทหารโครงกระดูกนั้นหลายครั้งในระหว่างการต่อสู้ แต่มันยังมีรายละเอียดที่สำคัญอยู่: มีความสามารถในระดับที่จำกัด

 

และทันใดนั้นเสียงเล็กแหลมก็เริ่มดังขึ้น…

 

 

 

[คุณต้องการที่จะเสียสละกระดูกหอกเพื่อเสริมสร้างกระดูกของคุณหรือไม่? คุณสามารถเลือกหนึ่งในสิ่งต่อไปนี้เพื่อเสริมกำลัง: กระดูกนิ้วเท้า, กระดูกขา, กระดูกแขน, กระดูกนิ้ว, กระดูกขากรรไกรบนและกระดูกขากรรไกรล่าง โปรดเลือก]

 

 

"ไม่"

 

ลีชินวูตอบแทบจะทันทีที่ได้ยิน ดูเหมือนว่าเป็นไปได้ที่อุปกรณ์กระดูกจะต้องเสียสละเพื่อเสริมกำลังร่างกาย แต่เขาต้องการอาวุธอย่างมากในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้ก่อน ที่สำคัญยังมีบางสิ่งเหลืออยู่ที่สามารถเสริมกำลังกระดูกของเขาได้

 

 

ทุกอย่างเพื่งเริ่มต้น เขาไม่ควรรีบร้อนนี่จริงไหม…

 

 

 

[คุณต้องการที่จะเสียสละกระดูกของทหารในโครงกระดูกเพื่อเสริมสร้างกระดูกของคุณหรือไม่? คุณสามารถเสริมกระดูกแขนของคุณ โปรดเลือก]

 

 

 

เมื่อเขาเข้าใจคำสั่ง ลีชินวูเริ่มสแกนสภาพแวดล้อมของเขาก่อนที่จะพยักหน้าตกลง ทางเดินที่รกร้างเงียบงันไม่มีเสียงมดคลานหรืออะไรทั้งสิ้น

 

 

 

เมื่อตระหนักได้ว่าเขาได้ฆ่ายามลาดตระเวนไปหนึ่งชีวิต ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาสักครู่ก่อนที่คนอื่นจะเข้ามาโจมตีเขาอีก หลังจากที่เขายืนยันด้วยเสียงหนักแน่น เขาก็โยกตัวหลบหาที่กำบังเงียบๆ

 

 

"เสริมเลย จัดไป!"

 

โปรดติดตามตอนต่อไป…