Divine King Of All Directions - 198
Divine King Of All Directions - 198
เฒ่าขี้เมาได้แสดงสีหน้าที่ประหลาดใจออกมาขณะที่จ้องมองไปทางจี่หยูก่อนที่จะจับคางของตัวเองเอาไว้ด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน
กระบี่ในมือของจูหวูเต๋ายังคงจ่อคอของจี่หยูเอาไว้ขณะที่จ้องไปทางหลินเทียนแล้วพูดว่า
"หลินเทียน หยุดเรื่องในวันนี้แล้วข้าจะคืนนางให้เจ้า เราหายกันเป็นไง ? หากว่าตกลงข้าก็จะปล่อยนางแต่หากว่าไม่ข้าบอกได้เลยว่ามันจะไม่เป็นผลดีกับนางอย่างแน่นอน "
จูหวูเต๋านั้นไม่ได้โง่และเขาไม่คิดจะฆ่าหลินเทียนในตอนนี้เพราะถึงอย่างไรก็ตามเฒ่าขี้เมาที่อยู่ในเขตแดนจักรพรรดินภายังอยู่และเขาเองก็ไม่ได้โง่พอจะล่วงเกินผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งขนาดนั้นถึงได้ใช้วิธีนี้ เขาหวังเพียงแค่ว่ามันจะช่วยแก้ความวุ่นวายภายในสถานที่นี้ลงได้
ณ ตอนนี้ตราบใดที่หลินเทียนตกลงเรื่องราวทั้งหมดก็จะจบลงทันที
หลินเทียนได้จ้องมองไปทางจูหวูเต๋าพร้อมทั้งพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า
"อย่าได้ฝันหวานไปหน่อยเลย "
สีหน้าของจูหวูเต๋าได้ตกต่ำลงพร้อมทั้งพูดออกมาว่า
"ข้าจะพูดอีกครั้งเดียว หากว่าเจ้า....."
"บึ้ส ! "
ทันใดนั้นเองที่มีเส้นแสงพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วขณะที่กลีบดอกบัวปลิวอยู่ในอากาศ
ตอนนี้เองที่มีร่างของหญิงสาวอายุราว 30 ปีปรากฏตัวขึ้นซึ่งรูปโฉมของนางนั้นงามไร้ที่ติแต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือนางปลดปล่อยความน่าเกรงขามออกมาโดยธรรมชาติ
สีหน้าของทุกคนที่นี่ได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
"นี่......"
"ผู้เชี่ยวชาญเขตแดนจักรพรรดินภาอีกคน ทำไม........."
"วันนี้มันวันอะไรกัน "
หลายๆคนได้พึมพำออกมา
พริบตาเดียวมีตัวตนในตำนานปรากฏตัวขึ้นถึง 3 คน
เฒ่าขี้เมาได้มองไปยังหญิงสาวคนนั้นพร้อมกับพูดออกมาว่า
"คนใหญ่คนโตมาด้วยล่ะ "
ชายวัยกลางคนชุดเหลืองเองก็ได้มองตามไปด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปว่า
"นิกายพิณใต้พิภพ กู่จู"
สายตาของหญิงสาวคนนั้นได้กวาดไปรอบๆก่อนที่จะจับจ้องไปทางจี่หยูพร้อมทั้งปลดปล่อยกลิ่นอายที่เย็นยะเยือกออกมาปกคลุมลานกว้างนี้ไว้ทั้งหมดด้วยคลื่นกระบี่ที่น่ากลัว
"พี่สาวหยู ท่าน..."
จี่หยูได้พูดออกมาด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ
ดูเหมือนว่านางจะรู้จักอีกฝ่ายแต่ไม่รู้ถึงสถานะของอีกฝ่ายเช่นกัน
"เจ้ากำลังรนหาที่ตาย "
หญิงสาวคนนั้นได้พูดออกมาขณะที่จ้องมองไปทางจูหวูเต๋าและคนอื่นๆอย่างเย็นชาพลางพูดคำเดียวกับหลินเทียนออกมา
จูหวูเต๋าเองก็ถึงกับผงะไปทันที กระบี่ในมือของเขาสั่นไม่หยุด , ตอนนี้ต่อให้โง่แค่ไหนก็ดูออกว่าหญิงสาวคนนั้นมีความสัมพันธ์กับจี่หยูและนางมาที่นี่เพราะจี่หยู !
หลินเทียนเองก็ตกตะลึงกับการปรากฏตัวของอีกฝ่ายเช่นกันและหลังจากนั้นสายตาของเขาก็ตกไปอยู่ที่จี่หยูพลางเห็นมือที่กำลังสั่นระริกของจูหวูเต๋าถึงได้สำแดงทักษะก้าวย่างแห่งสวรรค์เพื่อเข้าประชิดด้วยความเร็วสูงสุดในขณะที่อีกฝ่ายกำลังเหม่อลอย
"เจ้า........"
สีหน้าของจูหวูเต๋าได้เปลี่ยนไปทันทีขณะที่ยกกระบี่ขึ้นมา
หลินเทียนได้คว้ากระบี่เอาไว้ขณะที่เลือดไหลซิบลงมาจากฝ่ามือพร้อมทั้งเหวี่ยงหมัดกระแทกใส่ร่างของจูหวูเต๋าด้วยมืออีกข้าง
หมัดนี้ได้ปะทะเข้าที่ใบหน้าของจูหวูเต๋าพร้อมทั้งส่งร่างของเขาลอยออกไปไกล
"องค์เหนือหัว ! "
แม่ทัพคนที่นำตัวจี่หยูมาที่อยู่ข้างๆเองก็ถึงกับมีสีหน้าเปลี่ยนไปพร้อมทั้งฟาดฟันกระบี่ออกไปทางหลินเทียนโดยทันที
"ไสหัวไปซะ ! "
หลินเทียนได้ส่งกระบี่ออกไปด้วยความเร็วดั่งสายฟ้า
กระบี่ยาวได้พุ่งทะลุผ่านลำคอของอีกฝ่ายและเก็บเกี่ยวชีวิตของแม่ทัพไปทันที
จนถึงตอนนี้เองที่เขาได้หันหน้ากลับไปมองทางจี่หยู
"หลินเทียน "
จี่หยูได้พูดออกมาด้วยสีหน้าที่โปรดปราน
หลินเทียนยื่นมือไปปาดน้ำตาที่ของนางพร้อมทั้งทำลายเชือกที่มัดร่างของนางเอาไว้
เสียงฉีกขาดได้ดังขึ้นก่อนที่เชือกจะตกลงไปที่พื้น
"ไม่เป็นไรใช่ไหม ? "
หลินเทียนได้ถามออกมา
จี่หยูได้ส่ายศีรษะของนางพร้อมทั้งพูดว่า
"ไม่เป็นอะไรแต่รู้สึกปวดมือหลังจากที่ถูกมัดไว้นานเท่านั้นแหละ "
เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วหลินเทียนก็ได้แต่กำหมัดแน่น
"หยูเอ๋อ "
เสียงหนึ่งได้ดังขึ้นขณะที่เส้นแสงได้พุ่งเข้ามาพร้อมทั้งร่างของหญิงสาวที่ปรากฏขึ้นข้างๆนาง , นางได้จับไหล่ของจี่หยูเอาไว้พลางสำรวจร่างกายของจี่หยูตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อยืนยันว่าอีกฝ่ายไม่เป็นอะไรถึงได้แสดงสีหน้าที่โล่งใจออกมา
"ข้าไม่เป็นอะไร "
จี่หยูได้ส่ายศีรษะของนาง
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ตอนที่ข้าไปที่คฤหาสน์ของเจ้าปู่เจ้าได้บอกข้ามาว่าเจ้าถูกจับตัวไว้ที่นี่ "
หญิงสาวสวยได้พูดออกมา
หลังจากที่พูดออกมาแล้วนางก็ได้มองไปรอบๆด้วยสายตาที่เย็นยะเยือก
จูหยุนเชิงและคนอื่นๆถึงกับแข็งค้างไปด้วยสีหน้าที่หวาดหวั่น พวกเขาคิดไม่ออกเลยว่าจักรพรรดิองค์ใหม่ได้ไปทำอะไรไว้ถึงได้ยั่วยุผู้เชี่ยวชาญมาได้มากมายขนาดนี้ !
เฒ่าขี้มาได้มองไปทางจี่หยูก่อนที่จะหันกลับไปมองหลินเทียนแล้วพูดว่า
"เฮ้ ดูเหมือนว่าศิษย์ข้าจะตาดีหนิ คนรักของเจ้าเป็นถึงผู้สืบทอดนิกายคนต่อไปเลยนะ "
หลินเทียนได้หันหน้าไปมองหญิงสาวพร้อมกับหันหน้ากลับไปยังห้องโถงของราชวัง
ที่นั่นมีจูหวูเต๋าที่กำลังตกอยู่ในสภาพอนาถขณะที่กระอักเลือดออกมาไม่หยุด
หลินเทียนได้แต่มองออกไปด้วยสายตาที่เย็นชายิ่งกว่าเก่าพร้อมทั้งเรียกเอากระบี่อีกเล่มออกมาจากแหวนมิติของเขา
"หลินเทียน"
จี่หยูได้เรียกออกมา
"อยู่ตรงนี้นะ "
หลินเทียนได้ตอบกลับไป
หลังจากที่พูดจบแล้วเขาได้ก้าวเท้าออกไปพร้อมทั้งเดินเข้าไปทางจูหวูเต๋าโดยทันที
"เจ้าคิดจะทำอะไร ! "
จูหวูเต๋าพยายามล่าถอยกลับไปด้วยใบหน้าที่ซีดเป็นกระดาษ
หลินเทียนที่กำลังจ้องมองไปทางเขาด้วยสายตาที่เย็นชาเองก็ได้พุ่งเข้าประชิดร่างของเขาอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งเหวี่ยงหมัดเข้าใส่อย่างจัง
"โครม ! "
หมัดที่รุนแรงได้กระแทกเข้ากับหน้าอกของจูหวูเต๋าอย่างหนักหน่วง
เสียงกระดูกแตกหักได้ถูกส่งออกมาขณะที่ร่างของจูหวูเต๋ากระเด็นออกไปไกล
หลินเทียนยังคงมองออกไปพร้อมทั้งฟาดฟันกระบี่ของเขาไปตรงหน้าอย่างไร้ความปราณี
เลือดสาดกระจายออกมาขณะที่ขาซ้ายของอีกฝ่ายถูกสะบั้น
"อ๊ากก ! "
จูหวูเต๋าได้แต่ส่งเสียงร้องออกมาอย่างน่าสังเวชจนทำให้ใครหลายคนได้แต่รู้สึกขนหัวลุก
จูหยุนเชิงและคนอื่นๆมีสีหน้าที่น่าเกลียดเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่มีใครกล้าขยับไปไหนแม้แต่น้อย
เสียงร้องของจูหวูเต๋ายังคงดำเนินต่อไปขณะที่เลือดไหลรินออกมาจากขาซ้ายของเขา , ในสายตาของจูหวูเต๋านั้นเต็มไปด้วยความเกลียดและความกลัวต่อหลินเทียนพลางเหวี่ยงหมัดออกไปตรงหน้า , เขาที่เป็นลำดับที่ 2 ในตารางสายลมและหมู่เมฆนั้นทำให้หมัดนี้รุนแรงถึงขั้นที่ต่อให้เป็นผู้เชี่ยวชาญเขตแดนชีพจรเทวะระดับ 9 ก็หลบยาก
อย่างไรก็ตามหลินเทียนในตอนนี้สามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญเขตแดนผู้รอบรู้ได้แล้วจะต้องกลัวหมัดนี้ไปทำไม ?
"พุฟฟฟ ! "
เขาได้เหวี่ยงกระบี่ออกไปก่อนที่แขนของอีกฝ่ายจะลอยขึ้นฟ้าไป
จูหวูเต๋าได้ส่งเสียงร้องออกมาอีกครั้ง
"หยุด ! หลินเทียน หยุด ! เจ้าเองก็ไม่ได้เสียหายอะไร รีบหยุดเร็ว ! ข้าจะขอโทษคฤหาสน์แม่ทัพทั้งหมดเอง !"
จูหวูเต๋าได้โห่ร้องออกมา
สายตาของหลินเทียนยังคงเย็นยะเยือกเหมือนดั่งสัตว์อสูรพร้อมทั้งฟาดฟันกระบี่ออกไปอีกครั้ง
เลือดสาดกระจายออกมาอีกครั้ง
"อ๊ากกกก ! ดวงตาของข้า ! "
จูหวูเต๋าได้ยกมือข้างที่เหลือขึ้นมากุมใบหน้าของเขาเอาไว้เพราะตอนนี้ดวงตาทั้งสองของเขาได้ถูกทำลายโดยหลินเทียนทำให้ใบหน้าของเขาถูกชโลมไปด้วยเลือดจนดูไม่ต่างจากผีร้ายเลยแม้แต่น้อย
หญิงสาวสวยที่อยู่ด้านนอกเองก็ได้แต่จ้องมองด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ
จี่หยูได้แต่กุมปากของตัวเองเอาไว้พร้อมทั้งอดไม่ได้ที่จะเมินหน้าหนี
"ตา ! ตาข้า ! "
จูหวูเต๋าได้ส่งเสียงร้องโหยหวนออกมาอย่างดัง
ณ ตอนนี้ผู้คนโดยรอบต่างรู้สึกขนหัวลุกหลังจากที่ได้ยินเสียงที่น่าสยดสยองเหล่านี้
"ข้าบอกแล้วว่าจะให้เจ้าได้ตายทั้งเป็น ! "
หลินเทียนได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก
หลังจากที่พูดจบแล้วเขาได้ยกกระบี่ขึ้นมาอีกครั้งพร้อมทั้งฟันไปที่ขาขวาของอีกฝ่าย , ขณะที่อีกฝ่ายกำลังโห่ร้องออกมานั้นเขาได้ฟันไปที่แขนซ้ายอีกครั้งก่อนที่จะปาดคอโดยทันที
"หลิน......หลิน........"
จูหวูเต๋าได้แต่อ้าปากที่ท่วมไปด้วยเลือดโดยที่ไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้
ณ ตอนนี้แขนขาของเขาถูกตัดจนหมดไม่เว้นแม้แต่ดวงตาดังนั้นถึงได้แต่กระทุกอยู่ที่พื้น
หลินเทียนได้จ้องมองออกไปด้วยสายตาที่ดุร้ายพร้อมทั้งกระทืบซ้ำไปที่หน้าอกของจูหวูเต๋าก่อนที่จะพูดว่า
"ยังดื้อด้านอยู่อีก ตายได้แล้ว ! "
โครม ! , เขากระทืบไปยังกระดูกสันหลังของอีกฝ่ายและส่งผลให้เลือดทะลักออกมาอย่างน่ากลัว
ณ ตอนนี้จูหวูเต๋าไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้แล้วเหมือนกำลังจะตายในไม่ช้า
หลินเทียนได้หยิบเอากระบี่ขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย
หลังจากนั้นเขาได้ยกมือขวาขึ้นก่อนที่จะกำด้ามกระบี่เอาไว้แน่นแล้วแทงลงไปอย่างสุดแรง ! พุฟฟฟ ! กระบี่ได้แทงทะลุหัวใจของจูหวูเต๋าไปก่อนที่จะปักเขาเอาไว้กับพื้นห้องโถงของราชวัง
หลินเทียนได้กวาดตามองซากศพของอีกฝ่ายพร้อมทั้งหันหลังเดินออกไปด้านนอก
จูหยุนเชิงและคนอื่นๆได้แต่แสดงสีหน้าที่ซีดเผือดออกมาเพราะว่าเสียงของจูหวูเต๋าได้หยุดลงแล้วแถมหลินเทียนยังเดินออกมาก็แสดงให้เห็นว่าจูหวูเต๋าได้ถูกสังหารลงแล้ว ! แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าปริปากด้วยซ้ำเพราะพวกเขาจะไปพูดอะไรได้ ?
และในเวลาเดียวกันนี้เองที่ทหารทั้งหลายเองก็พอเดาผลลัพธ์ทั้งหมดได้ด้วยสีหน้าที่ซีดเป็นกระดาษไปตามๆกัน
จักรพรรดิองค์ใหญ่ได้ถูกสังหารลงภายในห้องโถงของราชวัง !
"หลินเทียน "
จี่หยูเดินมาต้อนรับเขาแต่ไม่กล้ามองเข้าไปทางห้องโถงเลยด้วยซ้ำเพราะก่อนหน้านี้หญิงงามได้บอกนางเอาไว้ว่าอย่างมองเข้าไป ด้านในมันเป็นฉากที่สยดสยองมากๆ
หลินเทียนได้แต่ยิ้มออกมา , มือและเสื้อผ้าของเขาถูกชโลมเอาไว้ด้วยเลือดจนเป็นสีแดงฉาน
"ข้ายังมีเรื่องต้องทำอีก รอก่อนนะ "
เขาได้พูดออกมา
หลังจากที่พูดจบแล้วเขาได้เดินไปดึงเอากระบี่ออกมาจากเสาพร้อมทั้งก้าวเดินไปทางเจียงเหลินเหวิน
สีหน้าของเจียงเหลินเหวินได้เปลี่ยนไปอย่างมากพร้อมทั้งกำกระบี่เอาไว้แน่น
"ไอ้หนู ! อย่าได้โอหังเกินไปนะ ! "
ชายวัยกลางคนชุดสีเหลืองส่งเสียงออกมาอย่างดัง
"ศิษย์รัก อยากจะทำอะไรก็เอาเต็มที่ไปเลย อาจารย์สนับสนุนเจ้าเอง "
เฒ่าขี้เมาได้พูดออกมา
พริบตานี้เองที่ร่างของเฒ่าขี้เมาได้พุ่งไปขวางทางชายวัยกลางคนชุดเหลืองเอาไว้
"เฒ่าขี้เมา หลีกทางไป ! "
ชายวัยกลางคนชุดเหลืองได้คำรามออกมาด้วยความโกรธ
"เอาชนะข้าสิแล้วข้าจะหลีกไป "
เฒ่าขี้เมาได้พูดออกมาด้วยสีหน้าไม่แยแส
"เจ้า ! "
ชายวัยกลางคนได้แต่แสดงสีหน้าที่โกรธจัดออกมา
สำหรับเขาแล้ว เขารู้ถึงความแข็งแกร่งของเฒ่าขี้เมาดีแล้วจะไปเอาชนะได้อย่างไร
ณ ตอนนี้เสียงคำรามของกระบี่ได้ดังขึ้นขณะที่หลินเทียนยังคงก้าวเดินเข้าไปทางเจียงเหลินเหวินพร้อมทั้งฟาดฟั ออกไป
สีหน้าของเจียงเหลินเหวินได้เปลี่ยนไปพร้อมทั้งยกกระบี่ขึ้นมาป้องกันไว้โดยทันที
"ฉ่า ! "
กระบี่ในมือของเจียงเหลินเหวินได้ถูกส่งกระเด็นออกไปทว่าคลื่นกระบี่ของหลินเทียนยังคงอยู่พร้อมทั้งฟาดฟันลงไปที่หน้าอกของอีกฝ่ายโดยที่ทิ้งรอยแผลลึกเอาไว้
