Divine King Of All Directions - 052

Divine King Of All Directions - 052

 

หลินเทียนในตอนนี้รู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมากเพราะหากว่าเป็นการขอให้ช่วยในสถานการณ์แบบนี้เขาก็จะไม่ปฏิเสธแต่จากน้ำเสียงของชายชราคนนั้นแล้วมันเหมือนว่าเป็นคำสั่งซึ่งเขาในตอนนี้ก็ได้แต่เดินเข้าไปยังป่าลึกด้วยท่าทางที่เหมือนว่าไม่ได้ยินเสียงนั้นด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นว่าหลินเทียนกำลังเดินจากไปนั้นท่าทางของชายชราก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาเป็นปรมาจารย์ด้านข่ายอาคมที่มีสถานะอันน่านับถือแถมใครต่อใครก็อยากจะเข้าหาแต่ตอนนี้ชายหนุ่มกลับกล้าที่จะทำเป็นเมินเขา !

"โฮ๊กกก !!"

มังกรเพลิงสองหัวได้คำรามออกมาอย่างดังก่อนที่ใครหลายคนจะส่งเสียงร้องอย่างน่าสังเวชออกมา

"ระยำเอ้ย ! ฆ่าไอ้สัตว์ชั้นต่ำนี่ซะ "

ชายชราได้คำรามออกมาด้วยความโกรธ

หลินเทียนที่ได้ยินเสียงแบบนี้กลับไม่มีความคิดที่จะหยุดเท้าแม้แต่น้อยทว่ากลับเร่งฝีเท้ามากขึ้น

อากาศภายในสถานที่แห่งนี้มันชื้นเป็นอย่างมากดังนั้นหลังจากที่ผ่านไปได้สองชั่วโมงแล้วอากาศที่นี่ก็เย็นลงอย่างมาก

"จี่เอ๋อ เจ้าหนาวไหม ? "

หลินเทียนได้ถามออกมา

"ไม่หนาวค่ะ "

เด็กสาวได้ส่ายศีรษะก่อนที่จะกระพริบตาอันน่าหลงใหลของนาง

หลินเทียนได้พยักหน้าก่อนที่จะเดินต่อไป

อากาศก็ยังคงหนาวลงเรื่อยๆแต่หลังจากที่ผ่านไปได้สี่ชั่วโมงแล้วตรงหน้าของพวกเขาก็พบกับหุบเขาที่ไม่ได้ใหญ่ไม่ได้เล็กซึ่งปกคลุมไปด้วยกลุ่มควันสีดำเหมือนว่ามันเป็นกลุ่มผีก็ไม่ปาน

"น่าจะเป็นที่นี่แหละ "

หลินเทียนได้ส่งเสียงกระซิบออกมา

จากกระดาษที่ได้รับมานั้นที่นี่น่าจะเป็นสถานที่เจริญเติบโตของดอกไม้ผี

หลินเทียนที่กำลังสังเกตการณ์อยู่รอบนอกได้กวาดตามองไปโดยรอบก่อนที่จะตัดสินได้ว่ามันไม่มีสัญญาณอันตรายอะไรก่อนที่จะจูงมือเด็กสาวเดินเข้าไปทันที

เมื่อเข้าไปแล้วเขาอดไม่ได้ที่สั่นสะท้านไปกับอากาศที่เย็นลงกว่าเก่า

"จี่เอ๋อ ตอนนี้หนาวหรือยัง ? "

หลินเทียนได้ถามออกมา

เด็กสาวตัวน้อยก็ยังคงกระพริบตาของนางพร้อมกับตอบว่า

"ไม่หนาวค่ะ "

เมื่อมองไปยังเด็กสาวคนนี้แล้วเขาก็ไดแต่ส่ายศีรษะไปและคิดว่านางคงจะแค่ระมัดระวังเท่านั้นเพราะถึงอย่างไรก็ตามอากาศภายในหุบเขานี้มันหนาวเย็นเป็นอย่างมาก เพียงแค่ก้าวแรกเขาก็สัมผัสได้ถึงไอเย็นแล้ว

"หากว่าเย็นเมื่อไหร่ก็ต้องพูดให้พี่ชายฟังเข้าใจไหม ? "

เขาได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

"อื้ม ! "

เด็กสาวได้พยักหน้าตอบอย่างจริงจัง

หลินเทียนอดไม่ได้ที่จะส่งยิ้มออกมาเพราะว่านางเป็นเด็กสาวที่ฉลาดเหมือนหลินซี่มากๆ

ภายในหุบเขานี้แสงไฟน้อยกว่าด้านนอกมาก หลินเทียนในตอนนี้ดูระมัดระวังอย่างถึงที่สุดขณะที่จูงมือเด็กสาวเดินไปช้าๆ ในเมื่อสมาคมได้ตั้งรางวัลถึง 800 แต้มก็แสดงให้เห็นว่าภารกิจนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างแน่นอนดังนั้นตอนนี้เขาถึงได้ดูระมัดระวังมากๆ

หลังจากที่ผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมงเขาก็ได้หยุดเท้าลง

ตรงหน้าเขาเป็นกำแพงหินสีดำซึ่งเบื้องล่างนั้นเต็มไปด้วยโครงกระดูกของสัตว์ร้ายมากมายและไม่มีทางไปต่อ

รวมถึงไม่มีแม้แต่เงาของดอกไม้ผีด้วย

"แปลกแหะ"

หลินเทียนได้ขมวดคิ้วโดยทันที

จากกระดาษที่ได้มานั้นดอกไม้ผีจะเจริญเติบโตในหุบเขานี้

"อีกด้านล่ะ "

เขาได้พูดกับตัวเอง

ณ ตอนนี้เขาได้ยินเสียงของการก้าวเดินที่ถี่รัวดังนั้นถึงได้หันหลังกลับไปและพบกับร่างเก้าร่างซึ่งนำมาโดยผู้เชี่ยวชาญเขตแดนหล่อหลอมร่างกายระดับ 7 ห้าคนส่วนอีกสามคนนั้นเป็นระดับ 8 และคนสุดท้ายยังเป็นชายชราในชุดคลุมสีคราม

"เจ้านั่น ...."

หัวใจของเขาได้ส่ายไปมาเพราะว่าก่อนหน้านี้เขาได้ยินมาว่ามีปรมาจารย์คนอื่นรับงานนี้ไปเหมือนกันและตอนนี้เขาก็พบว่าชายชราคนนี้ก็ได้เข้ามาภายในหุบเขานี้เหมือนกัน แน่นอนว่ามันต้องมาเพื่อดอกไม้ผี !

ชายชราคนนั้นก็มองเห็นเขาได้อย่างชัดเจนก่อนที่ท่าทางจะเปลี่ยนเป็นเย็นชาโดยทันที

"เป็นเจ้า ! "

ชายชราได้มองไปทางหลินเทียนด้วยสายตาที่เย็นชาก่อนที่จะพูดต่อว่า

"ก่อนหน้านี้เฒ่าคนนี้บอกให้เจ้ามาช่วยแล้วทำไมถึงไม่มาช่วย ! "

"แล้วข้าไปติดค้างอะไรเจ้าหรอถึงต้องช่วย ? "

หลินเทียนได้ถามกลับไป

ท่าทางของชายชราได้หม่นหมองลงทันทีเพราะเป็นแค่ผู้เชี่ยวชาญตัวเล็กๆแต่กลับกล้าที่จะพูดกับเขาแบบนี้ ?

"ให้บทเรียนมันซะ ! "

ชายชราได้หันไปพูดกับชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ

ชายวัยกลางคนนั้นอยู่ในเขตแดนหล่อหลอมร่างกายระดับ 7 ซึ่งหลังจากที่ได้รับคำสั่งมาแล้วเขาก็ได้เดินเข้าไปหาหลินเทียนก่อนที่จะพูดออกมาว่า

"เจ้าหนูอย่าโทษข้าล่ะเพราะข้าเองก็ถูกจ้างมาเท่านั้น หากจะโทษก็โทษตัวเองแล้วกันที่ไปล่วงเกินท่านผู้นี้ ท่านเป็นถึงปรมาจารย์ด้านข่ายอาคมระดับ 1 เลยนะ ท่านไม่ใช่ใครที่เจ้าจะล่วงเกินได้ "

"แน่นอนว่าข้าไม่โทษเจ้าหรอกแต่หลังจากนี้ก็อย่าโทษข้าด้วยแล้วกัน "

หลินเทียนได้ตอบกลับอย่างราบเรียบ

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วท่าทางของชายวัยกลางคนก็ได้เปลี่ยนไปทันที

"อวดดีใช้ได้หนิ ! "

ชายวัยกลางคนได้แสยะออกมาอย่างเย็นชาเพราะเขาเข้าใจความหมายของหลินเทียนดีจึงได้ยื่นมือออกไปคว้าเขา กับเด็กน้อยอายุราว 16 แล้วเขาไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย

หลินเทียนได้หลบออกไปก่อนที่จะยกเท้าเตะอัดไปกลางหน้าท้องของชายคนนั้น

โครมม ! ชายวัยกลางคนได้ปลิวออกไปไกลกว่า 10 เมตรและได้แต่นอนกุมหน้าท้องตัวเองด้วยความเจ็บปวดจนหน้าเปลี่ยนสี

"นี่...."

"เขามีพลังกายขนาดนั้นได้ไง ! "

คนอื่นๆเองก็มีท่าทางเปลี่ยนไปเช่นกัน

ลูกเตะเดียวสามารถส่งผู้เชี่ยวชาญเขตแดนหล่อหลอมร่างกายระดับ 7 ลอยออกไปไกลนี่มันไม่ธรรมดาเลย ผู้เชี่ยวชาญเขตแดนหล่อหลอมร่างกายระดับ 8 ในหมู่พวกเขายังถึงกับต้องขมวดคิ้วส่วนชายชราคนนั้นมีท่าทางน่าเกลียดที่สุดในตอนนี้เพราะว่าคนที่เขาสั่งให้ไปจัดการกลับถูกเตะปลิวกลับมา นี่มันเสียหน้าเขาเป็นอย่างมาก

หลินเทียนได้แต่แสยะออกมาอย่างเย็นชาขณะที่มองกลับไปยังชายชราคนนั้น

"ไงล่ะ "

ท่าทางของเขาอึมครึมอย่างถึงที่สุดก่อนที่จะก้าวเดินออกไป

ผู้เชี่ยวชาญเขตแดนหล่อหลอมร่างกายระดับ 8ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำโดยทันทีว่า

"เจ้าจะทำอะไร ? !"

"หลีกทางไป นี่ไม่เกี่ยวกับเจ้า "

หลินเทียนได้พูดออกมาอย่างราบเรียบ

เขาจะไม่ทำอะไรคนที่ไม่มาก่อกวนเขา แน่นอนว่าเขาไม่ได้กลัวคนเหล่านี้อยู่แล้วดังนั้นในเมื่อก่อนหน้านี้ฝ่ายตรงข้ามทำให้เขารู้สึกแย่งั้นตอนนี้เขาถึงต้องทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้สึกแย่ไม่ต่างกัน

"เจ้าหนุ่ม มันไม่เห็นน่าโกรธขนาดนั้น นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ดีนะ "

ชายวัยกลางคนในชุดสีเหลืองได้พูดออกมา

หลินเทียนไม่ได้พูดอะไรต่อก่อนที่จะยังคงก้าวเดินต่อไป

อย่างไรก็ตามพริบตานี้เองที่การก้าวเดินของเขาได้หยุดลงก่อนที่จะมองออกไปและเห็นว่ามีดวงตาสีแดงก่ำอันเย็นชาคู่หนึ่งกำลังมองมาทางนี้

"กลิ่นอายปีศาจ ! "

หลินเทียนได้พุ่งถอยกลับไปอยู่ข้างๆเด็กสาวตัวน้อย

เขามองไปตรงหน้าด้วยท่าทางระมัดระวังเพราะตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายปีศาจที่รุนแรงไม่ต่างไปจากฉีเหมียงกุ่ยแม้แต่น้อย

"!"

เสียงร้องโหยหวนได้แผดไปทั่วพื้นที่แห่งนี้

ชายวัยกลางคนที่ถูกเตะลอยออกไปในตอนนี้กำลังถูกสัตว์ร้ายตัวนั้นขย้ำลำคอ

สัตว์ร้ายตัวนั้นมีลักษณะทางกายภาพเหมือนของมนุษย์แต่กลิ่นอายกลับรุนแรงเป็นอย่างมาก

"วานรนรก ! "

คนๆหนึ่งได้โห่ร้องออกมา

"วิ้สสส !"

"วิ้สสส !"

"วิ้สสส !"

ตอนนี้เองที่ภายในพื้นที่หุบเขานี้เต็มไปด้วยดวงตาสีแดงก่ำหลายคู่ หลินเทียนได้อาศัยแสงอันเบาบางของสถานที่แห่งนี้และพบว่าที่ทางเดินนั้นมีวานรนรกอยู่กว่าสิบตัวโดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกมันโผล่มาตั้งแต่ตอนไหน

"วานรนรกนี่มีระดับพลังเทียบเท่าผู้เชี่ยวชาญเขตแดนหล่อหลอมร่างกายระดับ 8 แย่ล่ะ ! "

ชายวัยกลางคนในชุดสีเหลืองได้พูดออกมาด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวง

ข้างหน้าก็ทางตันส่วนข้างหลังก็ถูกพวกมันปิดทางเอาไว้โดยสัตว์ร้ายที่มีระดับพลังเทียบเท่าผู้เชี่ยวชาญเขตแดนหล่อหลอมร่างกายระดับ 8 , สถานการณ์เช่นนี้มันสามารถเรียกได้ว่าสิ้นหวังเลยก็ไม่ปาน

ณ ตอนนี้เองที่เสียงแสยะอันเย็นชาได้ถูกส่งออกมา

ชายคนหนึ่งได้ล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อก่อนที่จะหยิบเอาผงบางอย่างออกมาโปรยซึ่งตอนนี้เองที่เกิดปฏิกิริยาบางอย่างขึ้นและแยกพวกเขาออกจากฝูงวานรนรกกว่าสิบตัวซึ่งพวกมันได้แต่มองไปยังผงเหล่านั้นด้วยท่าทางกลัว

"ผงไล่สัตว์ร้ายที่สามารถใช้กับสัตว์ร้ายได้ถึงระดับ 4 ! "

หลายคนได้แสดงสีหน้าที่ประหลาดใจออกมา

ท่าทางของชายวัยกลางคนในชุดสีเหลืองได้เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดก่อนที่จะพูดออกมาว่า

"ผงนี่จะมีผลอยู่ไม่นานเท่านั้น อย่างมากก็ได้แค่หนึ่งชั่วโมงแถมเราก็ไม่มีทางหนีแล้วด้วย เราคง....."

ชายวัยกลางคนยังไม่ทันจะพูดจบแต่คนอื่นๆก็เข้าใจได้ถึงความหมายของเขาเป็นอย่างดีก่อนที่ท่าทางของพวกเขาจะเปลี่ยนเป็นซีดเผือดไปตามๆกัน

"กระวนกระวายอะไรกัน ! "

เสียงแสยะที่เย็นชาได้ถูกส่งออกมาก่อนที่จะพูดว่า

"แม้ว่าการเคลื่อนไหวของมันจะคล่องแคล่วแต่นิสัยของพวกมันเป็นพวกบ้ากาม"

สายตาของเขาได้จดจ่อไปยังเด็กน้อยข้างๆหลินเทียนก่อนที่จะพูดต่อว่า

"แม้ว่าจะยังเด็กแต่ก็ยังบริสุทธิ์ดังนั้นไปจับตัวนางเอาไว้แล้วเอาเป็นเหยื่อล่อความสนใจของพวกมันเพื่อเปิดหาโอกาสให้เราหนี"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วท่าทางของชายวัยกลางคนชุดสีเหลืองและคนอื่นๆก็ได้เปลี่ยนไปพร้อมทั้งจ้องมองไปยังเด็กน้อยโดยทันที

หลังจากที่ต้องเผชิญหน้ากับสายตาเหล่านั้นแล้วเด็กสาวตัวน้อยก็ได้แต่แสดงท่าทางหวาดกลัวก่อนที่จะรีบหลบอยู่ด้านหลังของหลินเทียน

จิตสังหารได้พวยพุ่งออกมาจากร่างของหลินเทียนขณะที่ประกายตาของเขาได้เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกเหมือนปีศาจที่ผุดออกมาจากขุมนรกพลางจ้องไปยังชายชราพร้อมทั้งพูดว่า

"เจ้ามันรนหาที่ตาย ! "

หลังจากที่ต้องเผชิญหน้ากับสายตาแบบนี้แล้วท่าทางของชายชราก็ได้เปลี่ยนไปพร้อมทั้งตอบกลับไปว่า

"แลกชีวิตพวกเรากับนางเพียงคนเดียวมันไม่เหมาะตรงไหน ? อย่าว่าแต่เรื่องที่บางทีนางอาจจะไม่ตายแต่จะเสียแค่ความบริสุทธิ์เท่านั้นแหละ "

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วชายวัยกลางคนชุดสีเหลืองและคนอื่นๆต่างพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

"ท่านหลูพูดได้ถูกต้องแล้ว เจ้าหนุ่มหากเทียบชีวิตพวกเรากับนางแล้วก็น่าจะรู้ว่าอันไหนมีค่ากว่ากัน "

"บางทีผู้บ่มเพาะพลังก็ต้องเลือก "

"ใช่แล้ว ส่งเด็กนั่นมาซะ ! "

หลายคนได้จดจ่อไปทางหลินเทียนโดยทันที

และหลายๆคนก็ได้ขยับเข้าไกลด้วยจุดประสงค์ที่จะชิงตัวนางไปจากเขา

เมื่อมองไปยังคนเหล่านี้แล้วดวงตาที่ไร้ความรู้สึกของหลินเทียนก็ได้แต่เย็นขึ้น

"จี่เอ๋อ ถอยไปซะ "

เขาได้พูดออกมาอย่างไม่แยแส

เด็กสาวในตอนนี้รู้สึกกลัวอย่างมากแต่ก็ปล่อยมือจากชายเสื้อของเขาพร้อมทั้งถอยไปหลายก้าว

หลินเทียนได้คว้าเอากระบี่คืนสู่หยวนออกมาก่อนที่จะชักมันออกจากฝักช้าๆ

ตอนนี้เองที่เจตจำนงแห่งกระบี่อันรุนแรงเหมือนพายุเฮอริเคนได้กวาดไปทั่วทิศทาง แกร๊ง ! กระบี่ได้สั่นสะท้านก่อนที่จะส่งคลื่นกระบี่ออกไปแปดทิศและส่งผลให้ชายวัยกลางคนที่ใกล้ที่สุดต้องนอนจมกองเลือดไปทันที

"ข้าจะฆ่าพวกระยำแบบพวกเจ้าให้สิ้นซาก !"