Divine King Of All Directions - 016

Divine King Of All Directions - 016

 

สายโลหิตสีแดงฉานได้สาดกระจายทั่วท้องฟ้า

โม่ยี่ได้คว้าร่างของโม่เซินเอาไว้แต่น่าเสียได้ที่มันเป็นเพียงร่างไร้วิญญาณ

หัวใจของเขาได้ถูกทำลายไปแล้วดังนั้นโม่เซินถึงได้ตายโดยทันที

"นี่......."

ผู้คนทั้งหมดที่อยู่โดยรอบต่างแข็งค้างไป หลินเทียนกล้าแม้กระทั่งฆ่าโม่เซินต่อหน้าโม่ยี่ !

"ระยำ ! "

โม่ยี่ได้คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนที่ใบหน้าของเขาจะกลายเป็นบิดเบี้ยว

พริบตานี้เองที่กลิ่นอายอันรุนแรงได้กดดันลงไปที่ร่างของหลินเทียน

"ไอ้แก่ ! "

หลินเทียนได้เตรียมใจเอาไว้ก่อนแล้วดังนั้นถึงได้ก้าวถอยร่นไปด้านหลังโดยอาศัยทักษะก้าวย่างแห่งสวรรค์ของเขาก่อนที่จะตั้งท่าเตรียมรับมือด้วยกระบี่

น่าเสียดายที่ความเร็วของโม่ยี่นั้นสูงกว่าเขามาก

กระบี่ยาวของเขาได้ถูกบดขยี้โดยฝ่ามือของโม่ยี่ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกส่งลอยเคว้งออกไปไกลโดยอดไม่ได้ที่จะกระอักเลือดอออกมาคำโต

"โครม ! "

หลังจากที่ตกลงมากระแทกพื้นแล้วเขาสัมผัสได้เลยว่าอวัยวะภายในของตัวเองได้เคลื่อนย้ายไปหมดแล้วก่อนที่จะพยายามยืนขึ้นอย่างยากลำบาก ตอนนี้ร่างกายของเขาหมดสภาพในการต่อต้านแล้ว ตราบใดที่โม่ยี่ส่งฝ่ามือเข้าใส่เขาอีกครั้งก็จะเป็นการปลิดชีวิตเขาโดยทันที !

ณ ตอนนี้เองที่โม่ยี่ได้พุ่งมาตรงหน้าของเขาอีกครั้งก่อนที่จะคำรามออกมาว่า

"ตาย ! "

อย่างไรก็ตามตอนนี้เองที่มีร่างสองร่างได้ปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าของเขาและปัดการโจมตีของโม่ยี่ออกไป

"โม่ยี่ รู้ไหมว่ากำลังทำอะไร ! "

ร่างสองร่างนี้คือมู่ชิงและฉีดง

หลังจากที่รู้ว่ามีคนมาขวางเอาไว้ให้นั้นหลินเทียนก็รู้สึกได้ว่าแรงกดดันที่ตัวเองได้รับกำลังลดน้อยลง

"หลีกทางไปซะ ! "

โม่ยี่ได้คำรามออกมาด้วยโทสะ

มู่ชิงเองก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า

"โม่ยี่ เจ้ารู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไร ? ! "

"มันฆ่าโม่เซิน มันต้องตาย ! "

โม่ยี่ยังคงก้าวเดินมาข้างหน้า

ฉีดงเองก็ได้ขมวดคิ้วพร้อมกับพูดออกมาว่า

"โม่ยี่ อย่าลืมสิว่าเจ้าเป็นคนเห็นด้วยกับการต่อสู้เพื่อแย่งชิงชีวิตนี้ เราเองก็รู้สึกเสียใจกับการจากไปของโม่เซินแต่ว่าเจ้าไม่มีอำนาจที่จะฆ่าเขา ! "

ตอนนี้เองที่ผู้รับการทดสอบคนอื่นๆได้สติกลับมาก่อนที่จะมองไปทางหลินเทียน มีหลายคนที่ถึงกับต้องสูดหายใจเข้าลึกเพราะว่าหลินเทียนผู้ที่มีระดับพลังอยู่ในเขตแดนหล่อหลอมร่างการระดับที่ 3 กลับสามารถสังหารโม่เซินที่อยู่ในระดับที่ 4 ได้

นี่มันเป็นผู้มีพรสวรรค์ระดับสัตว์ประหลาดเลยก็ว่าได้ !

ณ ตอนนี้หลังจากที่เห็นว่าโม่ยี่ได้ลงมือกับหลินเทียนนั้นมันไม่มีความเป็นธรรมเลยแม้แต่น้อย หลายๆคนได้แต่คิดว่าโม่ยี่นั้นมันไม่มีเกียรติของผู้อาวุโสเลยด้วยซ้ำ

"พวกเจ้าหลีกทางให้ข้าเดี๋ยวนี้ ! "

ประกายตาของโม่ยี่ในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยความกระหายเลือดพร้อมทั้งก้าวเดินใกล้เข้ามาอีกก้าว

เขาได้แต่จดจ่อไปทางหลินเทียนด้วยจิตสังหารที่รุนแรง

ท่าทางของมู่ชิงเองก็หม่นหมองลงพร้อมทั้งพูดออกมาว่า

"ผู้อาวุโสโม่ เจ้าหัดรู้ถึงสถานะของตัวเองบ้างแล้วระมัดระวังคำพูดของตัวเองเสียด้วย ! ณ ตอนนี้เจ้าเป็นตัวแทนของสำนักเรา อย่าได้ทำให้สำนักเราต้องอับอายเพราะการกระทำของเจ้า ! "

การประลองเพื่อแย่งชิงชีวิตนั้นเป็นฝ่ายโม่ยี่ที่ให้การอนุมัติเอง หลินเทียนเองก็สังหารโม่เซินลงได้อย่างตรงไปตรงมาซึ่งนี่ก็ไม่ได้มีความผิดอะไร นี่ยังไม่ได้นับเรื่องความได้เปรียบของโม่เซินอีกเพราะผู้ชมทั้งหมดต่างเห็นได้อย่างชัดเจน หากว่าปล่อยให้โม่ยี่ฆ่าหลินเทียนที่นี่แล้วในอนาคตสำนักนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ?

และจากการสังเกตการณ์เมื่อครู่นั้นมู่ชิงและฉีดงเองก็พบว่า แม้โม่เซินจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์ทว่ากลับมีพฤติกรรมที่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ อาจจะเรียกได้ว่าแย่เลยด้วยซ้ำ แม้ว่าการตายของโม่เซินจะน่าเสียดายแต่ในเมื่อตายไปแล้วก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้วซึ่งหากเทียบกับหลินเทียนผู้มีพรสวรรค์ระดับเก้าดาราแถมยังมีจิตใจมั่นคงเพียบพร้อมไปด้วยความกล้าและไหวพริบ หากว่าผู้มีพรสวรรค์ขนาดนี้ต้องมาตายนั้นก็ถือได้ว่าเป็นความสูญเ ียครั้งยิ่งใหญ่ของสำนักเลยก็ว่าได้

ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ต้องรับประกันความปลอดภัยของหลินเทียนเอาไว้

"มู่ชิง ฉีดง พวกเจ้าคิดจะออกหน้าแทนไอ้สัตว์ตัวน้อยนี่จริงๆงั้นหรอ ? นี่จะตั้งตนเป็นศัตรูกับข้าใช่ไหม ? "

โม่ยี่ได้คำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

มู่ชิงและฉีดงเองก็ไม่ได้พูดอะไรทว่ากลับยืนหยัดอยู่ตรงหน้าหลินเทียนซึ่งนี่ก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงเจตจำนงของพวกเขาแล้ว

"ก็ดี !"

โม่ยี่ได้ยิ้มออกมาก่อนที่จะปลดปล่อยจิตสังหารพร้อมทั้งพูดออกมาว่า

"วันนี้ถือว่าแกโชคดี ข้าจะจำเรื่องราวนี้วันนี้เอาไว้ ! "

ระดับพลังของมู่ชิงและฉีดงนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลยดังนั้นในเมื่อทั้งสองยืนกรานจะปกป้องหลินเทียนแล้วเขาก็หมดซึ่งหนทางในทันที

เขาได้กวาดตามองหลินเทียนก่อนที่จะอุ้มร่างไร้วิญญาณของโม่เซินจากไป

จนถึงช่วงที่โม่ยี่ได้เดินจากไปแล้วที่เหล่าผู้รับการทดสอบรู้สึกโล่งใจ

หลินเทียนเองก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองเบาลงอย่างมากก่อนที่จะโค้งคำนับให้กับมู่ชิงและฉีดง

"ข้าขอขอบคุณท่านผู้อาวุโสทั้งสอง "

เขาพูดออกมาอย่างจริงใจ

หากว่าไม่ได้เป็นเพราะทั้งสองคนนี้แล้วเขาก็คงตายด้วยเงื้อมมือของโม่ยี่ไปแล้ว

"ไม่ต้องขอบคุณหรอกเพราะนี่เป็นสิ่งที่เราควรจะทำอยู่แล้ว "

มู่ชิงได้ส่ายศีรษะพร้อมทั้งมองไปทางหลินเทียนพลางพูดต่อด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นว่า

"เจ้าหนูนี่กล้าที่จะฆ่าโม่เซินได้ไง ? เจ้าแก่โม่ยี่นั่นต้องเอาแต่เพ่งเล็งเจ้าแน่นอน เจ้าหนูโม่จี่นั่นอีก เห้อ "

"โม่จี่มันแข็งแกร่งกว่าโม่ยี่ ? "

หลินเทียนได้ถามออกมา

"โม่จี่นั้นอยู่ในเขตแดนชีพจรวิญญาณระดับที่ 3 ส่วนโม่ยี่นั้นอยู่ในระดับที่ 9 "

มู่ชิงได้พูดออกมา

หลินเทียนในตอนนี้ได้แต่ขมวดคิ้วเพราะว่าเจ้าสองคนนี้มันน่ากลัวจริงๆนั่นแหละ

ฉีดงเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

"เป็นอะไรไปเจ้าหนู เสียใจ ? "

"ไม่ครับ หากว่าให้เลือกอีกครั้งผมก็จะฆ่ามันอีกครั้งอยู่ดี"

ฉีดงเองก็ได้แต่ชะงักไปก่อนที่จะพูดออกมาว่า

"รู้ทั้งรู้ว่าหากฆ่าโม่เซินแล้วจะชักนำหายนะมาให้ตัวเองแต่กลับยังยืนกรานจะฆ่าเขา เพราะอะไรกัน? "

มู่ชิงเองก็ได้เหลือบตามองไปทางหลินเทียนเช่นกันเพราะพวกเขาสงสัยเป็นอย่างมาก

หลินเทียนนั้นเผชิญหน้ากับสายตาของพวกเขาพร้อมทั้งพูดออกมาอย่างราบเรียบว่า

"ลูกผู้ชายหากยังมีชีวิตก็ควรทำในสิ่งที่ควรจะทำ "

โม่เซินเป็นคนโยนเขาลงจากหน้าผา เป็นคนบงการให้ทำเรื่องไร้ยางอายกับหลินซี่ ในเมื่อเขามีโอกาสจะฆ่ามันแล้วทำไมจะไม่ฆ่า ? เพราะว่าฝ่ายตรงข้ามมีผู้หนุนหลังที่ทรงอำนาจ ? เขาจำเป็นต้องกลืนเลือดก้อนนี้ ?

จะเป็นแบบนั้นได้ไง !

เพิ่งจะรอดพ้นความตายมาได้ดังนั้นเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อที่จะเป็นพวกขลาดเขลา!