ตอนที่แล้วตอนที่ 33 ความโกรธของบริษัทหมีดำ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 35 ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้จบไปแล้วเหรอ?

ตอนที่ 34 วิชาป้องกันตัวร่างภูตินรกอุดร


เมืองเทียนชุ่ย ที่บ้านเซียะปิงในตอนเช้า แสงอาทิตย์อ่อนๆ ส่องมาจากหน้าต่างบ้านเซียะปิง

"หืม"

เซียะปิงนั่งบนเตียงใหญ่ในห้องนอน เขาหายใจยาวๆ เข้าออกเปลี่ยนพลังลมปราณสีขาวที่หลั่งไหลในร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่งเหมือนกับทะเล มันทำให้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง

เขาลืมตาขึ้นมาทันทีแสงสว่างสีทองอยู่ลึกภายในแววตา ส่งกลิ่นอายความแข็งแกร่งที่ลึกลับออกมา มันไม่ได้สูญเปล่า หลังจากใช้ยาน้ำทองคำระดับการฝึกฝนของเขาก็เพิ่มสูงขึ้น พลังลมปราณของเขากเพิ่มมากขึ้น เทียบกับวันก่อนความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก

"ยาน้ำทองคำสมแล้วที่มันมีราคาแพง มันมีพลังงานบริสุทธิ์อยู่เยอะมาก ยาทิพย์ธรรมดาก็ไม่อาจที่จะเอาไปเทียบได้" เซียะปิงกระพริบตาด้วยความพอใจ

เมื่อวานเขาดูดซับยาน้ำทองคำไปหนึ่งขวด ด้วยความช่วยเหลือของวิชาหยางอมตะไม่ดับสูญ ความคืบหน้าในการฝึกฝนของเขาช่างน่าอัศจรรย์เพียงแค่คืนเดียวก็เทียบเท่ากับฝึกฝนมาสามเดือน

เห็นได้ว่ายาน้ำทองคำช่วยเขาเอาไว้ได้มาก

แต่ราคาของมันก็แพงอย่างมาก หนึ่งขวดห้าแสนเหรียญรัฐบาลกลาง ไม่ใช่ราคาที่คนธรรมดาจะจ่ายได้ไหว ราคาแบบนี้สำหรับคนรวยเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

"ไปเมืองพระจันทร์ดับคราวนี้โชคดีได้ยาน้ำทองคำมาสี่สิบขวด ตอนนี้ได้มันมาเยอะมาก" เซียะปิงยิ้มเขาไปที่เมืองพระจันทร์ดับเพื่อหาซื้อยาน้ำทองคำ

แต่ก็เกิดอุบัติเหตุน่ากลัวเกือบตายในเมืองใต้ดินนั้น โชคดีที่เขาปลอดภัย แม้จะได้รับยาน้ำทองคำมูลค่ายี่สิบล้านเหรียญรัฐบาลกลาง

นี่เป็นเงินจำนวนมากแม้ว่าเขาจะเขียนนวนิยายแล้วได้เงินก็ตาม แต่มันไม่ได้มาอย่างรวดเร็วแบบนี้

นี่คือความมั่งคั่งที่เกิดจากการไปปล้นโจรมา

พวกเขาไม่กล้าไปแจ้งความ หากบริษัทหมีดำทำแบบนั้นรัฐบาลกลางก็จะตรวจสอบบัญชีพวกเขา เมื่อใช้กฎหมายจัดการตัวพวกเขาเองจะอยู่ในอันตราย

แต่ยังไงเขาก็กลับมาอย่างปลอดภัย และได้รับผลประโยชน์มหาศาล นี่เรียกว่าได้ดีทีเดียว

"หากใช้ยาน้ำทองคำสามสี่ขวดอีกครั้งในหนึ่งเดือน ฉันคิดว่าจะสามารถเชื่อมต่อกับเส้นเอ็นเส้นที่หก ทะลวงเข้าระดับผู้ฝึกฝนนักรบสวรรค์ขั้นที่หกได้" เซียะปิงกำหมัดแน่น

เหตุผลที่ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนเพราะว่า เพราะว่ายาน้ำทองคำมีพลังอย่างมาก ความสามารถในการดูดซึมของร่างกายเองก็มีขีดจำกัด

ทุกครั้งที่เขาใช้ยาน้ำทองคำหนึ่งขวด ร่างกายของเขาต้องใช้เวลาในการดูดซับหนึ่งสัปดาห์ เพื่อให้รากฐานการต่อสู้แข็งแกร่งขึ้น

หากเขาใช้มากเกินกว่าหนึ่งครั้ง มันจะไม่ส่งผลดีต่อร่างกายและสูญเสียรากฐานการเพาะบ่ม เมื่อรากฐานไม่มั่นคงการที่จะก้าวไปสู้ระดับผู้ฝึกตนที่สูงขึ้นก็ได้รับความลำบาก

"แต่ไม่มีวิธีที่จะทำให้ร่างกายเพิ่มความสามารถในการดูดซับพลังงานได้เร็วขึ้นบ้างเหรอ? " ดวงตาของเซียะปิงส่องประกายอย่างรวดเร็ว แม้ว่าภายในหนึ่งเดือนเขาก็จะสามารถก้าวขึ้นสู่ระดับผู้ฝึกฝนนักรบสวรรค์ขั้นที่หก แต่เขาก็คิดว่ามันยังไม่ดีพอ

เหลือเวลาเพียงสี่เดือนเท่านั้น เขาต้องรีบเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาให้เร็วที่สุด หากระดับการฝึกฝนของเขาไม่สูงเขาก็จะไม่สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดได้

ทันใดนั้นเสียงของระบบก็ดังออกมา "โฮสต์มีวิธีการอยู่""

อะไรนะ?!

เซียะปิงตกใจเขาไม่คิดว่าระบบจะตอบเขากลับมาในทันที แต่เขาก็พยายามสงบใจทันทีแล้วถามว่า "วิธีการไหนลองว่ามาสิ"

"มีวิชาเพาะบ่มที่ชื่อว่า วิชาป้องกันตัวร่างภูตินรกอุดร"

ระบบตอบกลับมา "มันคือวิชาเพาะบ่มการป้องกันตัวขั้นสุดยอด สามารถดูดซับพลังงานที่แข็งแกร่งของศัตรูที่โจมตีมาเปลี่ยนให้กลายเป็นพลังงานของตัวเอง"

"แม้การโจมตีของศัตรูจะทำให้ เซลล์ร่างกาย เนื้อเยื่อ กระดูกของร่างกายถูกทำลาย แต่จากนั้นพลังชีวิตลึกลับจะช่วยซ่อมแซมส่วนต่างๆ ของร่างกายอีกครั้งอย่างไม่หยุดยั้ง ร่างกายสามารถดูดซับพลังงานด้วยความเร็วมหาศาล ร่างกายก็จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างน่ากลัว"

แม้แต่บนดาวเหยีบนฮวงเขาก็ไม่เคยจะได้ยินเรื่องนี้และเทคนิคการเพาะบ่มที่ลึกลับแบบนี้ แต่หากเทคนิคการเพาะบ่มนี้เป็นจริงก็จะสามารถช่วยเขาเพิ่มระดับการเพาะบ่มได้

"หากโฮสต์ฝึกฝนเทคนิคนี้เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้แล้วถูกตีร่างกายจะดูดซับพลังงานแล้วเติบโตขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง"

วิชาป้องกันตัวร่างภูตินรกอุดร?!

ดวงตาของเซียะปิงส่องประกายออกมา ร่างกายสามารถดูดซับพลังงานได้อย่างไม่หยุดยั้ง เทคนิคการเพาะบ่มนี้แทบที่จะไม่น่าเชื่อ

แต่เขาก็ทำท่าทางใจเย็น "วิธีการเพาะบ่มนี้ต้องใช้คะแนนความเกลียดชังกี่แต้ม? " เขารู้ดีโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ ระบบเองก็เช่นกัน

"ต้องใช้คะแนนความเกลียดชังล้านแต้ม"ระบบตอบออกมา

มุมปากของเซียะปิงกระตุก "แน่นอนเทคนิคการเพาะบ่มที่ดีแบบนี้จะมีราคาถูกได้ยังไง? คะแนนความเกลียดชังมีนิดเดียวเองยังก็ไม่พอ" เขาพูดออกมาอย่างเสียไม่ได้

"ไม่ๆ "

ระบบก็พูดออกมา "นี่คือราคาที่ต้องจ่ายคัมภีย์ลับทั้งหมด แต่โฮสต์สามารถแลกเปลี่ยนการฝึกฝนคัมภีร์ขั้นที่หนึ่งได้เท่านั้น ส่วนที่เหลือโฮสต์สามารถแลกเปลี่ยนได้ทีหลัง"

"ทำแบบนี้แล้วมาซื้อเอาที่เหลือได้? " ดวงตาเซียะปิงส่องประกาย ด้วยระดับการฝึกฝนของเขาในตอนนี้ก็สามารถแลกเปลี่ยนคัมภีร์ลับได้ อย่างนี้ก็ดีแล้ว เทคนิคการเพาะบ่มขั้นที่หนึ่งในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับระดับการฝึกฝนของเขาในตอนนี้

"บอกมาว่าการแลกเปลี่ยนคัมภีร์ลับขั้นที่หนึ่งต้องใช้คะแนนความเกลียดชังกี่แต้ม? "

ระบบตอบออกมาว่า "การแลกเปลี่ยนคัมภีร์ลับต้องใช้คะแนนความเกลียดชังสามพันแต้ม"

คะแนนความเกลียดชังสามพันแต้ม?!

เซียะปิงถามไปว่า "ตอนนี้คะแนนความเกลียดชังของฉันพอหรือยัง? "

"โฮสต์มีคะแนนความเกลียดชัง 2,600 แต้ม ขาดอีก400แต้ม" ระบบตอบออกมาอย่างตรงๆ

ขาดอีกสี่ร้อยแต้ม?!

เซียะปิงรู้สึกเสียใจนิดๆ ในเมืองพระจันทร์ดับ เขาฆ่าคนของบริษัทหมีดำไปมากมาย คนของบริษัทหมีดำมากมายที่เกลียดเขา แล้วยังมีการสูญเสียอีกมากมาย แต่เขาก็ได้ยามาทำให้เขาได้รับผลประโยชน์บ้าง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด