ตอนที่ 33 ความโกรธของบริษัทหมีดำ

เซียะปิงมองดูเจิ้งเฉิงตายอย่างใจเย็น หัวใจของเขาไม่สั่นไหวเลย การต่อสู้ครั้งนี้หากมันไม่ตายคนในครอบครัวของเขาก็ต้องตายแทน

ไม่ว่าจะมองแบบไหนก็ไม่ผิด

เขาไม่ใช่คนใจงาม หากฝ่ายตรงข้ามจับได้เขาจะมีชีวิตอยู่รอดเหรอ? อีกฝ่ายต้องตายเท่านั้น เขาจึงไม่ปรานีต่อพวกมัน

"คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวต่างๆ จะเป็นไปได้ด้วยดีแบบนี้" ดวงตาเซียะปิงเปล่งประกายหลังจากที่เขาแลกยาล่องหน เขาก็แอบมาที่บริษัทหมีดำอย่างเงียบๆ เขามองไปรอบๆ แล้วใช้ยาล่องหน

จากนั้นเขาก็พบว่าไม่มีใครเห็นตัวเขาเลย เขาก็เข้ามาที่โกดังภายในตลาดของบริษัทหมีดำ ที่มีการซื้อขายยาพิษ เนื้อมอนสเตอร์ ยาเสริมพลัง อาวุธ สิ่งของต้องห้าม ฯลฯ

น่าเสียดายที่ตอนนี้ร่างกายของเขาทำได้เพียงไม่กี่อย่างเท่านั้น เขาพบยาน้ำทองคำยี่สิบขวด สิ่งอื่นๆ เขาเอาออกไปไม่ได้ ได้แต่ยอมแพ้เท่านั้น

ในที่สุดเขาก็เจอระเบิดนิวเคลียร์ขนาดเล็กจำนวนมากในคลังสินค้า เขาตั้งเวลาระเบิดให้อาคารใหญ่ระเบิดออกมา ทำให้ศัตรูโดนฝังไว้ใต้อาคารจนหมด

แผนที่เขาวางเอาไว้ดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีใครมาขัดขวางเขาได้ แล้วที่สำคัญสุดเจิ้งเฉิงก็ยังถูกเขาฆ่า

"แต่อาคารใหญ่ของบริษัทหมีดำระเบิดออกมา บางทีบริษัทหมีดำต้องโกรธเอามากๆ แน่" เซียะปิงมองดูอาคารของบริษัทหมีดำเปลี่ยนกลายเป็นซากปรักหักพัง

เขารู้ว่าสำนักงานใหญ่ของบริษัทหมีดำไม่ได้อยู่ที่นี่ ที่นี่เป็นเพียงแค่สาขา การระเบิดในครั้งนี้ไม่ทำให้บริษัทหมีดำเสียหายมากนัก

แต่ยังไงสิ่งนี้ฝ่ายตรงกันข้ามต้องโกรธแน่นอน

"โอเค หลังจากเรื่องนี้จบ ฉันต้องกลับไปที่เมืองเทียนชุ่ย ต่อไปฉันต้องไม่กลับมาที่นี่อีก ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกทำร้าย" เซียะปิงกลอกตา "การต่อสู้กันย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ มันจะยิ่งรุนแรงกว่าเดิม"

เมื่อคิดแบบนี้เขาก็เหนี่ยวไกปืนเลเซอร์แกะสลักตัวอักษรขนาดใหญ่ลงไปบนพื้น ด้านหน้าศพของเจิ้งเฉิง ฆาตกร เจ้าสวะเดียวดาย

สวะเดียวดายเป็นชื่อของคนที่ขี้เหล้าทั้งหลายเคยได้ยิน (เป็นคำเรียกของคนที่ชอบเที่ยวกินเหล้าไปมาไร้ตัวตน)

"ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะซื้อตั๋วกลับไปที่เมืองเทียนชุ่ย" เมื่อเห็นตัวอักษรขนาดใหญ่ท่าทางของเซียะปิงก็พอใจอย่างมาก เขาทิ้งปืนเลเซอร์ แล้วถือของไปที่สถานีรถไฟ

ยาล่องหนเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงเขาต้องใช้มันให้คุ้มค่ามากที่สุด

............

ตึกๆ ๆ ๆ

เซียะปิงจากไปไม่นานก็มีกลุ่มที่ลาดตระเวนของบริษัทหมีดำที่อยู่ไกลออกไปได้ยินเสียงระเบิดก็รีบเข้ามาล้อมที่นี่อย่างรวดเร็ว

"นี่มันเรื่องอะไรกัน? อาคารของบริษัทหมีดำถูกระเบิด? " ชายสวมชุดสูทสีดำแทบที่จะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง อาคารใหญ่สูงหลายสิบชั้นระเบิดเป็นซาก

ข้างในมีสมาชิกของบริษัทอยู่ทุกคนตายด้วยความตื่นตระหนก

"มาดูนี่เร็วผู้จัดการเจิ้งตาย หัวของเขาโดนยิงระเบิดกระจายออกมา"

คนสวมชุดสูทสีดำมองมาด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยจะเชื่อ คนที่อยู่ในระดับผู้ฝึกฝนนักรบขั้นที่เก้าเจิ้งเฉิงจะกลายเป็นแบบนี้

"สารเลวเจ้าสวะเดียวดายมันต้องการอะไรกัน? "

"สถานการณ์เลวร้ายมาก พวกเราทำอะไรไม่ได้ ต้องบอกให้สำนักงานรู้"

คนสวมชุดดำต่างพากันพูดคุยเรื่องนี้ไปต่างๆ นานา ใบหน้าพวกเขามีสีหน้าไม่ค่อยจะดี แล้วหยิบอุปกรณ์สื่อสารแจ้งให้คนที่มีตำแหน่งสูงของบริษัทหมีดำมา

หลังจากที่เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง บนท้องฟ้าก็มีรถยนต์บินเข้ามา หลังจากนั้นมันก็จอดลงกับพื้น ประตูรถยนต์เปิดออกมาทุกคนที่อยู่ในรถก็ออกมา ท่าทางของทุกคนน่ากลัว ทุกคนล้วนใส่ชุดของผู้ฝึกตน

หนึ่งในคนที่สวมชุดผู้ฝึกตนสีขาวใบหน้าบากมีรอยแผล ท่าทางของเขาโหดร้ายอย่างมาก เขาเดินออกมาจากรถที่ลอยตัวอยู่ คนที่อยู่ข้างๆ เขาทำท่าทางเคารพ ท่าทางกลัวจนไม่อาจจะขยับอะไรได้

เขาคือผู้อาวุโสของบริษัทหมีดำไต้อัน เขาอยู่ในระดับอาณาจักรผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้

"ต้องฆ่าเจ้าสวะเดียวดาย"

ไต้อันชายที่รอยแผลเป็นเห็นศพเจิ้งเฉิงกับหลายๆ คน จิตสังหารก็กระจายออกมา "กล้ามาก เจ้าสุนัขตัวใหญ่ที่ลอบเข้ามาวางเพลิงกับฆ่าคนของบริษัทหมีดำแล้วทิ้งชื่อเอาไว้?! "

"สุดท้ายแล้วเจ้าสวะเดียวดายมันเป็นใคร? "

เขามองไปที่ชายชุดดำที่อยู่ตรงหน้าหลายคน

"ไม่รู้ว่าเป็นใครอาจจะเป็นมือใหม่" คนสวมชุดสูทสีดำคนหนึ่งรีบพูดออกมาด้วยความเร่งรีบว่า "พวกเราสามารถยืนยันได้ว่าเขาต้องเป็นคนที่สัมพันธ์ใกล้ชิดกับเจ้าคนทรยศ เขาอยู่ในซอยฆ่าคนทรยศของบริษัท ขโมยยาน้ำทองคำไปกว่ายี่สิบขวด และคัมภีร์ลับที่มีมูลค่ามากกว่าร้อยล้าน"

"เมื่อผู้จัดการเจิ้งทราบปัญหาก็ส่งคนนับไม่ถ้วนออกไปฆ่าเขา แต่ผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนก็ไม่อาจจะฆ่าเขาได้ แต่ถูกมันฆ่าแทน หลายคนต้องตายลงไปรวมไปถึงลูกชายของผู้จัดการเจิ้งด้วยก็ต้องตายด้วยน้ำมือของมัน"

"แต่ที่นึกไม่ถึง มันกลับบ้าฆ่าคนทั้งตึกของฉัน ระเบิดหัวผู้จัดการเจิ้ง ระเบิดตึกใหญ่ให้คนตายถูกฝังไปด้วยกัน"

เขาไม่พอใจมากมันเหมือนกับดักตีหัวของเขา เขาไม่คิดว่ามันจะโหดร้ายขนาดนี้ ที่นี่ต้องมีคนของพวกเขาล้อมรอบอยู่ พวกเขาเกือบตายไม่คิดว่ามันจะตอบโต้ได้อย่างน่ากลัวแบบนี้

คนสวมสูทชุดดำกำลังโกรธมาก ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องบริษัทหมีดำแบบนี้ มันทำลายรังของพวกเขาและปล้นของไปอีกด้วย

หากพวกเขายังเฉยพวกเขาจะเป็นมาเฟียไปทำไม?!

"ดี ดีมาก?! "

ไต้อันยิ้มออกมาอย่างน่าหวาดกลัว "คนที่กล้าฆ่าคนของฉัน ปล้นข้าวของ เปิดเผยชื่อออกมาอย่างไม่กลัว กล้าฆ่าและลอบวางระเบิด ดูเหมือนบริษัทหมีดำของเราจะโดนดูถูกอย่างมาก"

"ออกหมายตามหาสวะเดียวดายไปให้ทั่วโลก"

"ฉันไม่รู้ว่าเขาจะเป็นใคร มีพื้นเพยังไง แต่ใครกล้าเข้ามาขึ้ในเมืองพระจันทร์ดับ ฉี่รดบริษัทหมีดำของฉัน ฉันไต้อันไม่อาจจะให้อภัยได้"

"หากใครให้เบาะแสก็จะได้รับรางวัลอย่างงาม"

"ตราบใดที่หาตัวเขาได้ก็ให้ฆ่าเขา"

"ไม่มีใครที่กล้ามาหาเรื่องบริษัทหมีดำของฉันแล้วอยู่รอดปลอดภัยได้"

ฝ่ามือของเขากระแทกลงพื้นระเบิดพลังลมปราณที่น่ากลัว ระเบิดทำให้พื้นกลายเป็นหลุมกว้างไปห้าหกเมตรในทันที มีรอยแตกกระจายออกมาจากหลุมนับไม่ถ้วน เหมือนคลื่นพลังกระจายออกไปทั่วโลกกินระยะทางห้าหกกิโลเมตร

"ได้ครับ"

คนในบริษัทต่างตะโกนออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ ไม่คิดว่าพวกเขาจะโดนดูถูกแบบนี้ หากหาสวะเดียวดายไม่เจอพวกเขาจะไม่ยอมแพ้

............

ในตอนนี้เซียะปิงก็ขึ้นรถไฟกลับไปที่เมืองเทียนชุ่ยแล้ว

ในตอนนี้พลังของยาล่องหนก็หาไปแล้ว ร่างกายของเขาปรากฏตัวอยู่บนสถานี เขาเข้าไปในห้องน้ำแล้วดื่มยาเพื่อขึ้นไปบนรถไฟอีกครั้ง

อิทธิพลของบริษัหมีดำมีอย่างมากมาย พวกเขากล้าที่ดักรอคนที่อยู่ข้างนอก พวกเขาไม่กล้าขึ้นไปบนรถไฟ นั้นหมายความว่าพวกเขาเป็นศัตรูของรัฐบาลกลาง เหมือนกับแส่หาความตาย

"ติ้งๆ ๆ โฮสต์ได้สร้างศัตรูมากมาย คะแนนความโกรธและความเกลียด สิบแต้ม +10...." ตอนนี้ในใจของเซียะปิงมีเสียงของระบบเตือน