ตอนที่ 201 ตรวจค้น

“สังหารน้องสาวเจ้าน่ะสิ!” หลิงฮันเยาะเย้ย

“เจ้าด่าข้า?” ลิ่วลู่เอ๋อรู้สึกไม่เป็นธรรมและทำแก้มป่องทันที

“คนที่อยู่ข้างนอกคือจอมยุทธระดับห้วงจิตวิญญาณ!” หลิงฮันพูด

ลิ่วลู่เอ๋อเงียบทันที สวี่เค่อซินที่นางกับพี่สาวของนางพ่ายแพ้ก็เป็นจอมยุทธระดับห้วงจิตวิญญาณเช่นกัน ถ้าพวกนางสามารถสังหารจอมยุทธระดับนั้นได้ พวกนางคงไม่ต้องมาหลบๆซ่อนๆอยู่ที่นี่เพื่อรักษาบาดแผล

“งั้นพวกเราจะทำอย่างไรดี?” หยุนชวงชวงหันไปหาหลิงฮัน การถูกคุณหญิงหยานไล่ตามทำให้นางรู้สึกหมดหนทาง

หลิงฮันคิดอยู่ชั่วขณะและพูด “พวกเจ้าทั้งหมดเข้าไปซ่อนที่ห้องข้างในก่อน”

หญิงสาวทั้งสามรีบเข้าไปหลบอย่างรวดเร็ว ส่วนหลิงฮันได้เดินไปยังประตูหลักเพื่อเปิดต้อนรับคุณหญิงหยาน

ตรงทางเข้าประตู คุณหญิงหยานยืนอยู่ด้วยท่าทีอันสง่างามและเป็นผู้ใหญ่ มันไม่ใช่สิ่งที่สตรีวัยเยาว์จะสามารถทำได้ คุณหญิงหยานยิ้มอย่างอ่อนโยนและถาม “เมื่อสักครู่คุณชายหลิงทำธุระอันใดอยู่รึ? ข้ารออยู่ตรงนี้สักพักแล้วนะ!”

นางสงสัยข้างั้นรึ?

หลิงฮันทำตัวสงบนิ่งและใจเย็น สตรีนางนี้นั้นรักและหวงแหนบุตรของนางมาก แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่านางจะมีแผนการชั่วร้ายถึงขนาดใช้หยุนชวงชวงเป็นเหยื่อในแผนของนางตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะหยุนชวงชวงบังเอิญไปได้ยินบทสนทนาระหว่างนางกับหยานเทียนจ้าว หยุนชวงชวงคงจะรู้สึกติดหนี้บุญคุณสตรีนางนี้ไปจนตาย

แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ การที่ทำให้ศาลาบุปผางามกลายเป็นธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ได้ นางจะเป็นตัวตนธรรมดาๆได้อย่างไร?

“ข้าไม่ได้ทำธุระอะไร ข้าเพียงแค่เล่นอยู่กับฮูหนิวเท่านั้น” หลิงฮันยิ้ม “คุณหญิงหยานมีธุระอะไรกับข้ารึ?”

“หากไม่มีธุระอันใดข้าไม่สามารถมาคุยเล่นกับท่านได้?” คุณหญิงหยานยิ้มหวาน เสน่ห์ของนางถูกปลดปล่อยออกมาเต็มที่

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ทำให้หลิงฮันรู้สึกขนลุก ‘เจ้าเป็นสตรีวัยกลางคนอายุสี่สิบแล้ว ไม่ว่าเจ้าจะงดงามขนาดไหน เจ้าก็ไม่ควรพยายามทำตัวสนิทสนมกับรุ่นเยาว์เช่นข้านะ’ หลิงฮันขมวดคิ้วและพูด “ชายหญิงมาพูดคุยกันตามลำพังคงไม่เหมาะสมเท่าไหร่”

“คุณชายหลิงช่างมีอารมณ์ขันเสียจริง ท่านกับเทียนจ้าวเป็นพี่น้องกัน แถมท่านยังเยาว์วัยกว่าข้า แค่คุยกันสองต่อสองจะเป็นอะไรกันเชียว?” คุณหญิงหยานพูดอย่างสงบและหัวเราะคิกคัก “คุณชายหลิง หรือว่าท่านจะแอบซ่อนสตรีเอาไว้ในที่พักและกลัวว่าข้าจะมาพบเข้า?”

นางใช้กำลังเดินเข้ามา ด้วยความแข็งแกร่งของจอมยุทธระดับห้วงจิตวิญญาณทำให้หลิงฮันไม่สามารถหยุดนางได้

ฮูหนิวจ้องอย่างดุร้ายทันที นางคิดไปแล้วว่าคุณหญิงหยานเป็นศัตรูของหลิงฮัน

หลิงฮันอุ้มฮูหนิวขึ้นมาเพื่อที่เด็กสาวจะได้ไม่บาดเจ็บหากนางเผลอไปโจมตีคุณหญิงหยาน เขาเดินตามคุณหญิงหยานเข้าที่พักไปและพูด “ข้ามีหญิงสาวแอบซ่อนเอาไว้จริงๆ”

“โอ้ ใครงั้นรึ?” คุณหญิงหยานถามออกมา

“นอกจากเด็กสาวคนนี้แล้วจะมีใครอีก?” หลิงฮันหัวเราะ เขารู้ว่าคุณหญิงหยานสงสัยเขาอยู่ ดังนั้นนางจึงใช้กำลังเข้ามาในที่พัก เห็นได้ชัดว่าหยุนชวงชวงสำคัญกับนางขนาดไหน สำคัญถึงขนาดที่นางสามารถยอมกลายเป็นศัตรูกับเขา

...เพราะนี่เกี่ยวข้องกับอนาคตของหยานเทียนจ้าว

ห้ามดูถูกความรักอันบ้าคลั่งที่มารดามีให้บุตรเด็ดขาด เพื่อบุตรของนาง นางสามารถทำได้แม้แต่สิ่งที่ไม่คาดฝัน

คุณหญิงหยานผงะเล็กน้อยและหัวเราะออกมา นางไม่รังเกียจที่จะแสดงสิ่งที่กระเพื่อมขึ้นลงให้หลิงฮันดู จนทำให้หลิงฮันรู้สึกสะอิดสะเอียน เรือนร่างของอีกฝ่ายชราเกินไป เขาไม่มีความสนใจที่จะมองแม้แต่น้อย

“คุณชายหลิง ก่อนหน้านี้หยุนชวงชวงมาที่นี่รึเปล่า?” นางหยุดเดินและหันมาถามเขา

“แน่นอน” หลิงฮันพยักหน้า “คุณหญิงหยานชวนข้าไปงานเลี้ยงเมื่อไม่กี่วันก่อน ไม่ใช่ว่าคุณหญิงส่งนางมารับข้างั้นรึ?”

“วันนี้ชวงชวงไม่ได้มาทีที่นี่?” คุณหญิงหยานถาม น้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยความหมายบางอย่าง

หลิงฮันรู้ว่านี่คือวินาทีในการเปิดเผยไพ่ลับของแต่ละฝ่าย

ถ้าเขาตอบว่าไม่เจอและคุณหญิงหยานหาตัวหยุนชวงชวงพบที่นี่ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนางคงพังทลาย

“ไม่!” หลิงฮันปฏิเสธโดยไม่คิดแม้แต่น้อย

เขามักจะรู้สึกเห็นอกเห็นใจคนที่อ่อนแอกว่า และยิ่งคนวางแผนร้ายกับลูกเลี้ยงตนเองแล้ว หลิงฮันคิดว่ามันช่างน่ารังเกียจจริงๆ

“คุณชายหลิงจะว่าอะไรไหมหากข้าค้นดูด้วยตนเอง?” คุณหญิงหยานถาม

“ถ้าข้าไม่อนุญาต คุณหญิงจะฟังรึ?” หลิงฮันพูดตอบอย่างปวดใจ ถ้าวันนี้กว่างหยวนมาที่นี่คงจะดีไม่น้อย

คุณหญิงหยานหัวเราะคิดคักและเริ่มเดินค้นหาไปทั่วลานของเขา ในไม่ช้านางก็ไปถึงห้องพี่น้องลิ่วอาศัยอยู่ นางออกแรงผลักเล็กน้อย และเมื่อนางสังเกตเห็นว่าประตูล็อคเอาไว้อยู่ มุมปากของนางยกขึ้นอย่างเย็นชาและออกแรงไปที่ฝ่ามือ ‘ปัง’ กลอนประตูที่ล็อคเอาไว้พังทลายทันที

คุณหญิงหยานพลักประตูเบาๆจนประตูเปิดออกกว้าง

“กรี้ดด!” หญิงสาวคนหนึ่งกำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่ เมื่อนางเห็นคนเดินเข้ามา นางรีบใช้ชุดของนางคลุมหน้าอกเอาไว้และถาม “เจ้าเป็นใคร?”

คุณหญิงหยานกวาดมองหญิงสาวตรงหน้า นี่คือสตรีในวัยเยาว์และงดงามเป็นอย่างมาก แต่อีกฝ่ายแตกต่างกับหยุนชวงชวงอย่างกับคนละคน นางคุ้นเคยกับหยุนชวงชวงมานาน ถึงแม้หยุนชวงชวงจะปลอมตัว ยังไงก็ไม่มีทางหลอกสายตาของนางได้

หญิงสาวคนนี้ไม่ใช่นางอย่างแน่นอน

“เฮ้อ ข้าขอให้คุณหญิงหยานเก็บความลับของข้าเอาไว้ด้วย!” หลิงฮันจงใจถอนหายใจออกมา “อย่าเอาไปบอกอู๋ตงล่ะ!”

ใบหน้าของคุณหญิงหยานเกิดท่าทางสงสัย หรือว่าหญิงสาวคนนี้คือบ้านเล็กบ้านน้อยของหลิงฮัน เพราะอย่างนั้นเขาถึงพยายามหยุดนางไม่ใช่เข้ามา? เรื่องมันจะง่ายเช่นนี้แน่รึ?

นางพยักหน้าช้าๆและพูดด้วยรอยยิ้ม “บุรุษเป็นสิ่งมีชีวิตที่มักมากในกาม อู๋ตงคือเจ้าหญิงของตระกูลหลิว ปฏิบัติต่อนางให้ดี อย่าทำลายสายสัมพันธ์อันงดงามของพวกเจ้า”

หลิงฮันฝืนยิ้มออกมา

“งั้นข้าคงไม่รบกวนพวกท่านทั้งสองแล้ว ข้ายังมีเรื่องที่ต้องทำอยู่ ดังนั้นคงต้องขอตัวลาไปก่อน ถ้าคุณชายหลิงว่าง ได้โปรดมาที่ศาลาบุปผางามบ่อยๆ เทียนเอ๋อคิดถึงท่านกับอู๋ตงมาก” คุณหญิงหยานหันหลังเดินจากไป

“ข้าจะพาคุณหญิงไปส่งที่ประตู” หลิงฮันหันหน้าไปขยิบตาให้ลิ่วเฟิงเอ๋อที่อยู่ในห้องและเดินไปส่งคุณหญิงหยาน

เมื่อพวกเขาเดินมาถึงประตู คุณหญิงหยานหันมาถามหลิงฮัน “คุณชายหลิง หญิงสาวเมื่อสักครู่ชื่ออะไรงั้นรึ? ข้ารู้สึกเหมือนเคยเห็นนางที่ไหนมาก่อน?”

“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร? นางเป็นเพียงเด็กโง่ที่ยังไม่เคยเห็นโลกด้วยซ้ำ” หลิงฮันพูดด้วยรอยยิ้ม

คุณหญิงหยานพยักหน้าและจากไป

หลิงฮันปิดประตูและรีบกลับไปที่ห้อง ในตอนนั้นเองลิ่วลู่เอ๋อและหยุนชวงชวงได้คลานออกมาจากใต้เตียง พวกนางกลั้นหายใจและซ่อนตัวมาตลอดจนถึงเมื่อกี้ ดังนั้นตอนนี้พวกนางจึงหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า

“ฟู่ โชคดีที่ยัยแก่นั่นโง่และจากไปแล้ว!” ลิ่วลู่เอ๋อพูดและตบหน้าอกด้วยความโล่งใจ

หลิงฮันส่ายหัว “อาจจะไม่ใช่แบบนั้น!”

“ไม่ใช่ว่านางจากไปแล้วรึ?” ลิ่วลู่เอ๋อถามด้วยความสับสน

“นางจากไปแล้ว แต่นางคงยังไม่ละทิ้งความสงสัยทั้งหมดไป” หลิงฮันพูด “ถ้าไม่ใช่เพราะว่านางไม่อยากกลายเป็นศัตรูกับข้า นางค้นหาทั่วทั้งลานที่พักไปแล้ว อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงแค่การถ่วงเวลานางไว้ชั่วขณะเท่านั้น”

เขาเงียบไปชั่วขณะและพูดกับลิ่วเฟิงเอ๋อ “ตัวตนของเจ้าถูกเปิดโปงแล้ว ข้าเชื่อว่านางจะนึกออกในไม่ช้าว่าเจ้าเป็นอาชญากรที่ถูกตามตัวอยู่”

“นั่นเป็นไปไม่ได้!” ลิ่วลู่เอ๋อส่ายหัวและพูดอย่างภูมิใจ “ข้าให้พี่สาวข้าลองออกไปเดินเล่นดูแล้ว ไม่มีใครเคยเห็นหน้านางมาก่อน!”

“เจ้าโง่รึเปล่า!” หลิงฮันพูดอย่างไม่ไว้หน้าและชี้ไปยังกระจก “ดูซะว่าพวกเจ้าทั้งสองเหมือนกันขนาดไหน? ใบประกาศจับก็ต้องมีความแตกต่างกับตัวจริงอยู่บ้างเป็นธรรมดา ดังนั้นพวกเจ้าทั้งสองอาจจะถูกคิดว่าเป็นคนเดียวกันก็ได้!”

“เดี๋ยวนางคงไปรายงานเรื่องนี้ให้องครักษ์จักรพรรดิทราบแน่ และอีกไม่นานองครักษ์จักรพรรดิก็จะมาที่นี่เพื่อตรวจสอบ พอถึงตอนนั้นพวกเจ้าทั้งสามก็จะถูกพบตัวและเป้าหมายของนางก็จะสำเร็จ”