ตอนที่ 8 เอาคืน
หาน เซี่ยวเปลี่ยนเป็นชุดยามก่อนออกห้องทดลองของหลิน เว่ยเซี่ยนไป
มันเป็นไปได้ที่ผู้คนจะรู้ว่าเขาได้พรากชีวิตของหลิน เว่ยเซี่ยนไป ดังนั้นการปลอมตัวคือสิ่งจำเป็น มันมักมีอยู่4คนในฐานที่เขาต้องระวัง-ฮีล่า หมายเลข1 หลิน เว่ยเซี่ยนและบัลทา ด้วยความที่ฮีล่าไม่อยู่ หมายเลข1ก็เช่นกัน และหลิน เว่ยเซี่ยนก็ตายแล้ว การหลบหนีของหาน เซี่ยวจึงเป็นไปอย่างราบรื่นตราบเท่าที่เขาไม่พบเจอบัลทา
ประตูหลักของฐานทำจากเหล็กเสริมความหนาเกือบหนึ่งเมตร แม้หาน เซี่ยวจะใช้ระเบิดทั้งหมดในคลังแสง มันก็ยังไม่พอจะระเบิดมัน ทางเดียวคือการปลดล็อคมัน และมีเพียงสามคนที่มีบัตรผ่าน หนึ่งในนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลิน เว่ยเซี่ยน และแน่นอน หาน เซี่ยมีมันในครอบครองแล้ว
อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่ประตูหลักนั้นถูกป้องกันอย่างหนานแน่น และทุกคนก็รู้ดีว่าใครเป็นเจ้าของบัตรผ่าน การหลบหนีจึงไม่ได้ตรงไปตรงมา
หากหาน เซี่ยวปรากฏที่ประตูหลัก เขาคงถูกกระสุนปืนนับร้อยกราดใส่ กระสุนหนึ่งนัดจะสร้างความเสียหาย10 แต่หากนับร้อยละ?
อืม มันก็ไม่เลว เขาคิด แต่ฉันคิดว่าฉันมีความคิดที่ดีกว่านั้น
แผนของหาน เซี่ยวคือการทำลายการสื่อสารของพวกเขาเพื่อถ่วงเวลา นี่คือตัวเลือกที่ปลอดภัยสุด ปัจจุบัน เขาได้มุ่งหน้ากลับไปยังห้องกลเพื่อสวมแขนกลก่อน
เมื่อเข้ามาในห้อง หาน เซี่ยวก็ถูกผลักไปด้านข้างทันที และแน่นอน คนที่ผลักเขาก็คือบัลทา
ทำไมเขาถึงโชคร้ายนัก?เขาโอดครวญ
“เจ้ามาจากหน่วยไหน?”บัลทาถาม“ทำไมข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน?”
หาน เซี่ยวลดหัวลงและดึงหมวกเขาลง
“ข้าเป็นหน้าใหม่ ข้ามาจากหน่วยB”
“ทำไมข้าถึงไม่ได้รับแจ้งถึงเรื่องนี้?รอก่อน เสียงของเจ้าฟังดูคุ้นหู เงยหน้าขึ้นและแสดงใบหน้าให้ข้าเห็น”
หาน เซี่ยวสังเกตเห็นว่าบัลทาร์นั้นค่อยๆเอื้อมลงไปจับปืนเขา ยามสามคนใกล้เขาเองก็รู้สึกแปลกชอบกลเช่นกัน
ตอนนี้ฉันควรทำยังไงดี?
หากหาน เซี่ยวถูกเปิดโปงตอนนี้ บัลทาร์คงส่งยามไปตามหาหลิน เว่ยเซี่ยน และนั่นคงเป็นหายนะ
“นี่เป็นปัญหา...ฉันไม่อยากหันไปใช้แผนB..”หาน เซี่ยวพึมพำ
“เจ้าพูดอะไร?”
ทันใดนั้น หาน เซี่ยวก็เงยหน้าขึ้น เผยใบหน้าเขาต่อบัลทาร์
“ข้ามักอยากบอกเจ้ามาเสมอ : ไปตายซะ ไอโรคจิต!”
“ซีโร่?!”
หาน เซี่ยวใช้โอกาสตอนที่เขาสับสนและแทงมีดใส่หน้าอกของบัลทาร์.
โชคไม่ดี บัลทาร์หลบมันได้ทันและมีดของหาน เซี่ยวก็เพียงแฉลบปลายคางเขาไป
“ยิง!”
ยามสามคนรีบเอื้อมไปหยิบปืน น่าเสียดาย พวกเขาอยู่ใกล้หาน เซี่ยวมากเกินไปและหาน เซี่ยวก็สามารถเข้าใกล้พวกเขาได้ก่อนยิง เขาส่งหมัดแรงใส่ใบหน้าของยามที่อยู่ใกล้สุด
-48!
หมัดส่งยามลอยไปชนกับสหายด้านหลัง
หาน เซี่ยวกดฟันแน่นพลางหมุนตัวเพื่อพุ่งหนีไปห้องเขา
ใบหน้าของบัลทาร์ดำมือขณะลูบคางเขา ขณะที่เขาไล่ล่า เขาก็ตะโกนใส่เครื่องส่งสัญญาณตรงคอเสื้อเขา“สายลับทุกคน จงฟัง!มายังห้องกลบนชั้นสองเดี๋ยวนี้!วัตถุทดลองซีโร่กำลังกบฏ!”
ยามทุกคนที่ได้ยินพากันตกตะลึง
“ซีโร่?ก่อกบฏ?แน่ใจนะ?”
“ไม่ใช่ว่ามันถูกล้างสมองไปแล้ว?”
“นี่เป็นการฝึกซ้อม?”
“ไอโง่?ไม่ได้ยินเสียงปืนรึไงกัน?”
หาน เซี่ยวเริ่มสงบนิ่งภายใต้การยิงของบัลทาร์ สมองเขาเริ่มประมวลผลตัวแปรทั้งหมดและข้อมูลก็วิ่งแล่นในหัวเขา โลกตรงหน้าเขาเปลี่ยนไปอย่างน่าอัศจรรย์ สภาพแวดล้อมของหาน เซี่ยวเริ่มลดลงเป็นเส้นสามมิติ จิตใจเขากำลังกรองความยุ่งเหยิงทั้งหมด-ทำให้ทุกอย่างดูชัดเจนสำหรับเขา ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง เขาได้เข้าสู่สภาวะที่สมองเขาทำงานหนักขึ้น
“2.0วินาทีเพื่อไปยังห้องกล 3.7วินาทีก่อนที่บัลทาร์จะไล่ทัน ยามสามคนจะไม่คุกคามในอีก4.2วินาที ประมาณ30วินาทีก่อนที่กำลังเสริมจะมาถึง..”
หาน เซี่ยวเคยต่อสู้มาแล้วนับไม่ถ้วน แม้พวกมันจะมาจากประสบการณ์ในเกม มันก็ยังเป็นประสบการณ์ และมันก็ยังเป็นประสบการณ์แสนล้ำค่าซึ่งทำให้เขาสามารถเข้าสู่สภาวะนี้ได้
เขาเริ่มวิ่งในรูปแบบแปลกๆเพื่อหลบกระสุน
“น่าสนใจ ของเล่นคิดอยากต่อต้าน”บัลทาร์ร้องอย่างบ้าคลั่ง“เจ้าร้องขอมันเอง!”
บัลทาร์คือสายลับชั้นสูงที่สั่งสมประสบการณ์มากว่า20ปี ไม่ว่าความสามารถการเรียนรู้ของหาน เซี่ยวจะน่ากลัวแค่ไหน เขาก็ยังฝึกได้เพียง6เดือน สำหรับเขา ผลลัพธ์ได้ถูกตัดสินไว้แล้ว
ทันทีที่หาน เซี่ยวมาใกล้ห้องกล เขาก็กระโดดเข้าไปและล็อคประตู
บัลทาร์ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งพลางลดปืนลง
“หลบในห้อง?เจ้าได้ปิดผนึกชะตากรรมตัวเอง!”
ทันใดนั้น ประตูก็แตกกระจายพร้อมกับแขนกลขนาดมหึมาที่ปรากฏขึ้น จากนั้นมันก็ปะทะกับหน้าอกของบัลทาร์
-95!
บัลทาร์ถุกส่งลอยไปกระแทกกับกำแพง กระดูกซี่โครง4หรือ5ซี่เขาแตกจากแรงปะทะ เมื่อเขาลุกขึ้น เขาก็สำลักเลือดออกมาเต็มปากและมองหาน เซี่ยวด้วยดวงตาเบิกโพล่ง
“นั่นมันบ้าอะไรกัน?!”บัลทาร์จ้องมองแขนกลขนาดมหึมาที่กำลังพ่นควันดำออกมา
ยามสามคนยกปืนพวกเขาขึ้นเพื่อยิง แต่หาน เซี่ยวกลับเร็วกว่า ด้วยมือขวาเขา เขาชัก73-WASPขึ้นมาและยิงสองนัดติด
ด้วยโบนัสความแม่นยำจากทักษะเขาและความแม่นยำ ความสามารถการยิงของหาน เซี่ยวจึงสูงอย่างน่ากลัว กระสุนแต่ละนัดพุ่งใส่ลำคอของยามอย่างแม่นยำ
ยามคนที่สามเปิดฉากยิง แต่หาน เซี่ยวก็ยกแขนกลขึ้นเพื่อสกัดกั้น
เคร้ง!
กระสุนถูกเบี่ยงออกไป
แขนกลน้ำหนักเบา(ซ้าย)สูญเสียความทนทาน8หน่วย
หาน เซี่ยวยิงปืนออกไปอีกนัด
ยามทรุดเข่าลงด้วยสีหน้าไม่เชื่อ
ทางเดินกลายเป็นเงียบสงัด หาน เซี่ยวและบัลทาร์แข่งกันจ้องสายตา
“ยามทีท่อยู่ใกล้สุดจะมาถึงในอีกสามสิบวินาที”หาน เซี่ยวคำนวณ
หาน เซี่ยวขยับแขนกลเขาอย่างยั่วยุ
“ข้ารู้สึกอยากทุบคอเจ้าด้วยมือเปล่าเพื่อขอบคุณรอยมีดบนตัวข้า”
บัลทาร์ถ่มเลือดอย่างโกรธแค้นและหัวเราะอย่างเย็นชาพลางดึงมีดที่ซ่อนอยู่ในร้องเท้าบูทเขาขึ้นมา
“หมัดหนักใช้ได้ แต่ข้าไม่คิดว่าเศษขยะนั่นจะทำอะไรข้าได้!”
“เราจะได้เห็นกัน”
“ข้าสามารถฆ่าเจ้าได้นับสิบครั้งในสามสิบวินาที!”บัลทาร์กู้ร้องพลางโถมไปข้างหน้า
หาน เซี่ยวเองก็พุ่งใส่เขาเช่นกัน
ประกายไฟเกิดขึ้นเมื่อมีดของบัลทาร์ปะทะกับแขนกลของหาน เซี่ยว
ชั่ววินาทีที่ทั้งคู่พุ่งผ่านกัน บัลทาร์ก็ก้มตัวลงและเตะใส่เข่าของหาน เซี่ยว การโจมตีศัตรูจากด้านหลังคือกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพสูงสุดที่หาน เซี่ยวได้เรียนรู้จากฮีล่าและน่าเสียดายสำหรับบัลทาร์ หาน เซี่ยวได้คาดการณ์ไว้แล้ว ด้วยปฏิกิริยาตอบสนองเหนือมนุษย์ หาน เซี่ยวเหวี่ยงแขนกลเขาย้อนกลับเพื่อบดขยี้กับเท้าของบัลทาร์
เท้าของบัลทาร์บิดเบี้ยวจากแรงปะทะ
-87!
แขนกลมีพลังอยู่ระดับ38 เสริมกับระดับพลังส่วนตัวของหาน เซี่ยว การโจมตีมันจึงเทียบได้กับยอดมนุษย์เกรดE
หาน เซี่ยวประเมินบัลทาร์ให้มีพลังชีวิตสูงสุดที่300 ควบคู่ไปกับพลังทำลายล้างก่อนหน้า หาน เซี่ยวรู้ว่าเขาคงมีเลือดแค่ครึ่งเดียวแล้ว
บัลทาร์อ่อนแอลงอย่างมาก แต่ทว่า เขากลับสะกดข่มความเจ็บปวดและโจมตีต่อ โชคไม่ดี การเคลื่อนไหวเขาช้าลงอย่างมากและหาน เซี่ยวก็จับแขนเขาได้อย่างง่ายดาย
“เป็นไปไม่ได้...เจ้า...ได้ยังไงกัน....”
บัลทาร์กู่ร้องอย่างไม่เต็มใจขณะพยายามสะบัดแขน
ทันใดนั้น โลกตรงหน้าเขาก็มืดลงเมื่อหาน เซี่ยวใช้แขนกลบีบหัวเขาและจับบดขยี้กับกำแพง
พรวด!
ไม่มีบัลทาร์อีกต่อไป
หาน เซี่ยวลากบัลทาร์ที่จำสภาพไม่ได้ไปพิงกำแพง
“ขอโทษด้วย ข้าโกหก ข้าไม่ได้บดขยี้คอเจ้า ทำไมเจ้าถึงไม่ลุกขึ้นมาเพื่อให้ข้าสามารถทำมันอย่างถูกต้อง?”
บัลทาร์ไม่ได้ตอบกลับ ไม่สิ เขาไม่อาจทำได้
ท่านได้ฆ่าบัลทาร์ รองผู้บัญชาการแห่งห้องทดลองวัลคีรี่ ได้รับค่าประสบการณ์1500แต้ม
