ตอนที่ 32 มอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้

อะไรนะ?!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ซ่งฮุ่ยกับคนอื่นๆ ก็ตกใจ กระดาษขาวติดอยู่หน้าประตูเขียนคำพูดบางอย่างเอาไว้

"นี่มันเรื่องอะไร? มีกระดาษมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? " เจิ้งเฉิงใบหน้าหมอง เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ "นี่มันเรื่องอะไร? มันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? "

"ไม่ไม่ไม่ ผมจำได้ว่าตรงหน้าประตูไม่มีกระดาษสีขาวอยู่ตรงนี้เลย" ซ่งฮุ่ยรู้สึกว่าตัวของเขาหนาวเหน็บ "ไม่ใช่คนของพวกเราทำแน่นอน"

มันปรากฏขึ้นมาทันทีได้ยังไงกัน?

เมื่อมันปรากฏตัวขึ้นบนกำแพง ความหนาวเย็นแพร่กระจายออกมาบนอากาศ เขาอาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่ง พวกเขาจึงไม่รู้เลยว่ากระดาษโดนวางเอาไว้ตอนที่อยู่ใกล้ๆ

หากอีกฝ่ายต้องการที่ฆ่าพวกเขามันไม่ยากเลย?!

"ดูเหมือนว่าจะมีอะไรเขียนไว้อยู่? " เจิ้งเฉิงขมวดคิ้วแน่น เขาคิดว่านี่ไม่เรื่องธรรมดาเขาที่เป็นผู้ฝึกฝนสวรรค์ขั้นที่เก้า ไม่ได้ยินเสียงใดๆ เลย

แต่ยังไงเขาก็ไม่รู้สึกอะไรเลยมันแปลกมากๆ

"นี่"

ซ่งฮุ่ยรู้สึกกลัวเมื่อเขาอ่านตัวอักษรที่เขียนออกมา "ขอบคุณทุกคนที่รักฉันมาก ฉันจึงมอบของขวัยชิ้นใหญ่ตอบแทนบริษัทหมีดำ จากสวะ"

ของขวัญชิ้นใหญ่?!

ตอนนี้ทุกคนไม่รู้ว่าจะพูดอะไร สุดท้ายของขวัญชิ้นใหญ่คืออะไร? ฝ่ายตรงข้ามขอบคุณอะไรบริษัทหมีดำของพวกเขา?

ปัญหาคือบริษัทหมีดำเป็นมาเฟียในโลกใต้ดิน พวกเขากระทำผิดนับไม่ถ้วน ฆ่าคนมานับไม่ถ้วน มีหลายครอบครัวที่ถูกพวกเขาทำลายลงไป ฆ่าล้างบางทั้งครอบครัว ไม่ได้ทำดีอะไรเลย ใครจะไปมอบของขวัญชิ้นให้ด้วยความรู้สึกขอบคุณ

"ใครกันคือเจ้าสวะ? " เจิ้งเฉิงถาม

ซ่งฮุ่ยกับคนอื่นๆ ก็ส่ายหัว "ไม่รู้ว่าใครไม่ได้บอกชื่อเอาไว้"

"แย่แล้วมีอันตรายเข้ามา รีบวิ่งเร็ว" เส้นขนของเจิ้งเฉิงก็ลุกไปทั่วทั้งร่างกาย เขารู้สึกได้ถึงความตายในสัมผัสที่หก

กึก กล้ามเนื้อของเขาหดตัวแน่นเหมือนกับหมีขั้วโลก เขาพยายามวิ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง ลมพัดออกมาอย่างรุนแรงจากอาคารใหญ่

แต่มันสายเกินไป

ปัง

ในตอนนี้มีการซุ่มโจมตีเกิดขึ้น มีระเบิดนิวเคลียร์ในบริษัทหมีดำ มันมีอานุภาพเหมือนระเบิดหลายร้อยตัน อาคารทั้งหมดของบริษัทหมีดำก็ระเบิดออกมาทันที

มันกวาดพื้นที่โดยรอบไปหลายร้อยเมตร ระเบิดก็กระจายพัดไปมารอบๆ อากาศสั่นไหวพื้นดินแตกกระจาย ห่างออกไปหลายกิโลเมตรแก้วก็แตกออกมา

"ไม่" ซ่งฮุ่ยกับคนอื่นๆ ตะโกนออกมาอย่างน่าสงสาร ท่าทางของพวกเขาเผยให้เห็นว่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด ความเร็วของพวกเขาไม่อาจจะตามทันเจิ้งเฉิงได้ ร่างของเขาถูกฝังตายในบริษัทหมีดำทันที

แม้ว่าการตอบสนองของเจิ้งเฉิงจะรวดเร็ว แต่การทำลายล้างของระเบิดมีมากเกินไป เขาได้รับบาดแผลสาหัสจากระเบิด บนท้องฟ้าก็มีหินตกลงมานับไม่ถ้วน เหมือนอุกกาบาตตกลงมากระแทกพื้นอย่างน่ากลัว

ปังๆ ๆ ๆ

หลังจากที่ผ่านไปไม่กี่นาที บริษัทหมีดำก็ถูกระเบิดอย่างรุนแรง อาคารทุกแห่งเหลือเพียงเศษซากที่พังทลายลงมา พื้นดินมีหลุมขนาดใหญ่ไม่ต่างอะไรจากซากปรักหักพัง

ร่างของเขากำลังมุดออกมาจากกองหิน ร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาโกรธมาก เขาคือเจิ้งเฉิงผู้ที่อยู่ในระดับผู้ฝึกฝนสวรรค์ขั้นที่เก้า แม้การโจมตีที่น่ากลัวนี้เข้ามาเขาก็สามารถหนีออกมาได้ นี่พิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างมาก

"เจ้าสวะ"

เจิ้งเฉิงตะโกนขึ้นบนท้องฟ้าเสียงดังขึ้นไปบนอากาศ "คนที่กล้าระเบิดตึกใหญ่ของบริษัทหมีดำ กล้าที่จะทรยศ ความผิดครั้งนี้คิดว่าแกหนีไปแล้วหรือไม่? แกจะมีชีวิตอยู่ได้เหรอ? "

"แกต้องตาย แกต้องตายเท่านั้นรู้ไหม? ต่อให้แกหนีไปบนฟ้าก็ไม่มีใครช่วยแกได้"

"ฉันสัญญาว่าจะฉีกร่างของแกออกเป็นพันๆ ชิ้น ฆ่าครอบครัวแกเก้าชั่วอายุคน"

เขาไม่เคยรู้สึกโกรธแบบนี้มาก่อน มีคนบางคนกล้าที่จะมาท้าทายบริษัทหมีดำ เอาระเบิดนิวเคลียร์ขนาดเล็กวางไว้ในบริษัท อาคารของบริษัทหมีดำก็ระเบิดออกมา

นี่เป็นเรื่องสำคัญมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ากำลังตบหน้าบริษัทหมีดำให้พวกเขาอับอาย

หากบริษัมหมีดำไม่ตอบโต้ ไม่จับเจ้าสวะมาได้ บริษัทหมีดำก็จะเสียหน้าและไม่อาจจะยืนหยัดในเมืองพระจันทร์ดับได้

แต่เจิ้งเฉิงออกมาจากสำนักงานได้ อย่างมากเขาต้องสูญเสียตำแหน่งผู้จัดการ เขาคงจะรักษาตำแหน่งเอาไว้ไม่ได้

ตุบๆ ๆ

ทันใดนั้นเองไกลออกไปก็มีก้อนหินพุ่งออกมา เสียงแหวกอากาศดังออกมา เสียงแหลมพุ่งออกมารอบตัวของเจิ้งเฉิง

"อะไรกัน? การซุ่มโจมตีเหรอ? "

เจิ้งเฉิงกำลังตกใจ เขาไม่คิดว่าฆาตกรที่ระเบิดอาคารของบริษัทหมีดำจะไม่หนีไป มันรอซุ่มโจมตีฆ่าคนที่รอดชีวิต

แต่เขาเป็นผู้ฝึกฝนสวรรค์ขั้นที่เก้า แม้ระเบิดจะทำให้ความแข็งแกร่งของร่างกายหายไป แต่ความแข็งแกร่งเพียงเล็กน้อยของเขาไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถเอามาเปรียบเทียบได้

ปังๆ ๆ ๆ

เหมือนไฟฟ้าพุ่งออกมาหมัดของเขาที่แข็งแกร่งมากกว่าหมื่นจินก็ชกออกมา เสียงระเบิดดังออกมาเหมือนกับเสียงหมีคำราม หมัดของเขาแข็งแกร่งกว่าหมีทรราชอย่างมาก

ในเสี้ยววินาทีก้อนหินสี่ก้อนก็ถูกชกจนกลายเป็นฝุ่นผง

ปังๆ ๆ

ศัตรูโจมตีมาเรื่อยๆ แทบที่จะไม่ให้เขาได้หายใจ เลเซอร์พุ่งออกมายิงร่างกายของเจิ้งเฉิงเอาไว้ ทุกเป้าที่ปืนเลเซอร์ยิงออกมาล้วนเล็งจุดตายเพื่อที่จะฆ่าเขา

"เจ้าสารเลว"เจิ้งเฉิงพยายามหลบไปเรื่อยๆ ขาของเขากระโดดไปมาหนีเลเซอร์ที่พุ่งเข้ามา

ไม่ต้องรอให้เขาตอบโต้ หมัดที่แข็งแกร่งราวกับเสื้อที่ดุร้ายส่งเสียงคำราม ชกกระดูกซี่โครงของเจิ้งเฉิงในตอนที่เขาไม่อาจจะตอบโต้และหลบได้

ปัง

หมัดชกเข้ามาที่หน้าอกเจิ้งเฉิง กระดูกซี่โครงของเขาหักบินลอยขึ้นไปบนอากาศเหมือนกระดาษแทบไม่มีการต่อต้านเลย

"ใคร? ใครกัน? แกคือเจ้าสวะใช่ไหม? " เจิ้งเฉิงตะโกนออกมาอย่างน่าสงสาร ความเศร้าและความโกรธของเขามาถึงระดับสูงสุด เขาไม่ได้เห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวแม้กระทั่งเงา

แม้เขาจะโดนชกแต่เขาก็ไม่อาจจะหาตัวศัตรูที่เข้ามาชกเขาได้

"ใช่ฉันคือเจ้าสวะ" น้ำเสียงกึกก้องดังออกมาจากท้องฟ้า

ปืนเลเซอร์ก็เหนี่ยวไก

"ไม่" สุดท้ายเจิ้งเฉิงก็เห็นว่าตัวเขาหลบหนีไม่ได้ ท่าทางของเขาจึงเปลี่ยนกลายมาเป็นหวาดกลัว เขาไม่อาจจะหาพื้นที่หลบการโจมตีได้ ทันทีที่เลเซอร์ยิงมาหัวของเขาก็ระเบิด

เจิ้งเฉิงตายไปแล้ว