Chapter 42 - สวรรค์รึโลก
Chapter 42 - สวรรค์รึโลก
หลังจาก 5 ทุ่ม ผู้คนก็เริ่มแยกย้ายกันกลับและ เอริค ก็ได้ไปส่ง แอนสัน ที่เป็นแขกคนสุดท้ายก่อนที่จะกลับมาในห้องครัวและพบว่ามีแค่ จูเลียโรเบิร์ต ที่กำลังทำหน้าสงสัยมองไปยังกองรูปของสาวๆที่มาในงานเลี้ยงทิ้งไว้ให้
สาวๆพวกนี้เตรียมตัวมาดีจริงๆทั้งรายละเอียดที่เขียนไว้ด้านหลังภาพ บางอันถึงกับมีข้อมูลส่วนตัวด้วย
เอริค เจอเรื่องแบบนี้มาเยอะในชีวิตที่แล้วและเข้าใจว่าสาวๆพวกนี้ต้องการประสบความสำเร็จ ดังนั้นเมื่อมีโอกาสเข้าหาเขาจึงได้ทิ้งรูปเอาไว้ เอริค ไม่ได้ปฏิเสธแต่พูดอย่างสุภาพว่าเขาจะติดต่อกับไปถ้าต้องการ
" ฉันขอโทษด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจมาดูของพวกนี้ " - จูเลีย เห็น เอริค โผล่ขึ้นมาและรีบเก็บรูปกลับเข้าที่
เอริค โบกมือแสดงท่าทีไม่สนใจ เขานั่งลงไปที่เก้าอี้แล้วหยิบรูปพวกนั้นขึ้นมาดูทีละใบๆ
" เธอรู้มั้ย จูเลีย ? แต่ละปีคนที่มา LA เพื่อไล่ตามคามฝันเพื่อเป็นดาวดังในหมู่คนนับพันและในบรรดาพวกนั้น คนที่ได้งานทีมงานไปรึบทบาทชั่วคราวน่ะมีไม่ถึง 1% ส่วนคนที่สามารถเป็นดาวดังได้ในหนังรึทีวีน่ะคือหนึ่งในล้าน "
เอริค หยุดและมองไปที่ จูเลีย ก่อนจะพูดต่อ - " คนส่วนมากยอมแพ้หลังจากผ่านไปไม่กี่ปี พวกเขาเข้าใจความจริงดีและเก็บของกลับบ้านเพื่อหาอย่างอื่นทำ นี่คือเรื่องปกติที่เกิดขึ้น คนที่ไม่ยอมแพ้กับชีวิตในฮอลลีวูดมีอยู่เต็มไปหมดทั่ว LA ที่มักจะอยู่รอบๆคอยดิ้นรน ส่วนบางคนจะหมดใจไปและจมดิ่งอยู่กับความสิ้นหวัง"
จูเลีย ไม่ได้โง่ เธอฟังและเข้าใจสิ่งที่ เอริค ต้องการจะสื่อว่านี่คือโอกาสครั้งสำคัญ
ชายหนุ่มคนนี้ชนะใจเธอทุกด้านและเธอก็สงสัยว่ามันเป็นเพราะอะไร
เธอไม่เชื่อในเรื่องชอบรึไม่ชอบโดยไม่มีเหตุผล เธอไม่ได้รู้สึกว่า เอริค ต้องการร่างกายเธอ สาวสวยที่มางานในวันนี้ตอนแรกต่างก็ดีกว่าเธอ ไม่มีสักคนเลยที่ได้อยู่ต่อ
สุดท้าย จูเลีย ก็อดถามออกมาไม่ได้ - " เอริค ทำไมต้องเป็นฉัน ? "
เอริค วางรูปลงไปแล้วยืนขึ้น เขาจับไปที่ข้อมือของเธอและใช้มืออีกข้างลูบหน้าของเธอก่อนทีจะมาหยุดที่ปากของเธอ
ด้วยท่าทางของ เอริค จูเลีย ต้องการที่จะปิดหน้าอกตัวเองแต่หัวของเธอก็ว่างเปล่าไปจนลืมที่จะต่อต้าน
เธอเงยหน้าขึ้นมองและพบกับสายตาของ เอริค เขาเอามือสัมผัสปากล่างของเธอจนทำให้เธอตัวสั่น
" เพราะ ฉันต้องการ ! "
ความมั่นใจและเสียงที่ยิ่งใหญ่ของเขาดังก้องในหัวของเธอ
" ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้เลย " - จูเลีย กระซิบราวกับพยายามต่อต้านแต่เธอนั้นสับสนเพราะนิ้วของ เอริค มันไม่ได้ผลเลยสักนิด
สีหน้าขี้เล่นผ่านมาในสายตาของ เอริค เขาเชิดหน้าเธอขึ้นด้วยมือทั้งสองข้างแล้วดึงเอาริมฝีปากของเธอเข้ามาจูบ
" อื้อ..." - จูเลีย ร้องออกมาหลายครั้งก่อนที่สุดท้ายเธอก็ต้องยอมกับทักษะของ เอริค ร่างกายของเธออ่อนลงไปและสุดท้ายเธอก็ต้องพิงไปที่ตัวเขา
" อะแฮ่ม..."
อยู่ๆก็มีเสียงอีกคนดังขึ้นมา ทั้งสองช็อกและรีบแยกออกจากกัน
เอริค เห็นร่างอ้วนท้วมอยู่ไม่ไกลและเขาก็ได้พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ - " วาเนสซ่า ? เธอยังอยู่ได้ยังไง ?"
เชฟยืนอยู่ที่หน้าประตูครัวและพูดด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า - " ขอโทษที เอริค ฉันไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนนาย ฉันแค่ถามว่า จูเลีย อยากให้ฉันขับไปส่งที่บ้านมั้ยเพราะมันดึกแล้ว "
" ดีเลย..." - จูเลีย แทบพูดอะไรไม่ออกแต่ เอริค ก็ขัดขึ้นมา - " ไม่เป็นไร เธอไปก่อนเลย ฉันจะไปส่ง จูเลีย เอง "
วาเนสซ่า มองไปที่ จูเลีย และทำท่าไม่เห็นสีหน้าไม่พอใจของ เอริค เธอกระพริบตาให้กับอีกฝ่ายแฝงด้วยความหมายก่อนจะหันกลับไป
" ไม่มีอะไรขัดแล้ว ตะกี้เราถึงไหนแล้ว " -เอริค มองไปที่ จูเลีย แล้วยิ้มออกมา
ด้วยการโผล่มาของ วาเนสซ่า จูเลีย จึงได้สติ เธออึ้งกับพฤติกรรมของตัวเอง เธอเพิ่งเจอชายคนนี้และเธอก็ยอมให้เขาจูบแล้วงั้นเหรอ ? ที่แย่ที่สุดคือตั้งแต่ต้นจนจบงานเลี้ยงนี้นี่คือสิ่งที่อึ้งที่สุด
จูเลีย อายุได้ 17 ปีและค่อนข้างเป็นเด็กใสซื่อ เธออดไม่ได้ที่จะสนใจกับวิธีของ เอริค และลืมที่จะต่อต้านไป แต่เธอไม่ต้องการเป็นของเล่นให้กับเขา
เธอใช้เวลาไปสักบก่อนที่จะพึมพำออกมาด้วยเสียงที่เย็นชาที่สุดที่เธอทำได้และพูดขึ้น - " คุณวิลเลียม ไม่คิดว่าคุณควรขอโทษกับพฤติกรรมไม่เหมาะสมของคุณงั้นเหรอ? คุณ..."
" ถ้าเธออยากให้ฉันขอโทษ คุณจูเลีย ฉันก็จะขอโทษ เอาล่ะ งั้นเรามาต่อกันเลยมั้ย ?"
เมื่อฟังประโยคนี้แล้ว จูเลีย ก็หงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย เธอตบไปที่มือของเขาที่ยื่นเข้ามาและพูดขึ้น - " อย่าคิดเชียว มันดึกแล้ว ฉันอยากกลับแล้ว คุณช่วย...ไปส่งฉันที่บ้านทีได้มั้ย "
" ได้ แต่ก่อนที่จะทำแบบนั้น ฉันเองมีเรื่องจะขอ "- เอริค หุบยิ้มและแสดงท่าทีเคร่งขรึมออกมา - " ฉันคิดดูแล้ว และฉันกำลังจะเปิดเอเจนซี่ให้เร็วที่สุด ฉันจะเตรียมสัญญาให้กับเธอ และรับผิดชอบเธอในอนาคต ฉันจะทำมันจนกว่าจะไม่มีนักแสดงหญิงคนไหนในฮอลลีวูดที่ไม่ชื่นชมเธอ เธอคิดว่าไง ? "
นี่ไม่ใช่คำโกหกที่พวกแมวมองพยายามหลอกล่อเด็กสาวมารึไง ? จูเลีย ที่ได้ยินแบบนั้นก็กอดอกต่อหน้าเขาแล้วฮึดฮัดออกมา - " และถ้าฉันปฏิเสธล่ะ ?"
เอริค ไม่ได้สนเสียงเย็นชาของเธอ เขาหยิบรูปของสาวๆจากกองก่อนหน้านี้ขึ้นมาแล้วพลิกมือเขาช้าๆแล้วพูดขึ้นมาด้วยเสียงเบาๆราวกับพึมพำอยู่ - " ถ้าเธอปฏิเสธมันก็แค่เรื่องน่าเศร้า ฉันจะเลือกสาวๆจากกองรูปพวกนี้และตั้งชื่อพวกหล่อนว่า จูเลียโรเบิร์ต แล้วทำให้พวกหล่อนเป็นดาวด้วยมือของฉันเอง เธอจะได้รับเงิน 20 ล้านดอล, ได้ออสการ์และกลายเป็นตำนานของฮอลลีวูดในระดับเดียวกับ ออดีรีย์ เฮปเบิร์น และวิเวียนลีห์ สำหรับเธอ จูเลียโรเบิร์ต ตัวจริง บางทีเธออาจจะได้บทดีๆไปหลังจากหนังเรื่อง Mystic Pizza ความหวังสุดท้ายก่อนที่เธอจะลา ถ้าเธอโชคดี ก่อนที่จะตาย เธออาจจะได้แต่งงานกับผู้กำกับขั้นสามและอาจจะมีอกาสได้รับบทบาทที่ไม่รู้จักในค่ายหนังทุนน้อย...."
จูเลีย ไม่ได้เกิดใหม่เหมือนกับ เอริค มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะรู้ถึงความสำเร็จในชีวิตครั้งก่อน บวกกับเธอน่ะเกือบเสียเวลาเปล่าไปปีนึงและเสียวความมั่นใจของเธอไปแล้ว เธออาสาเข้ามาให้ เอริค กำหนดโชคชะตาครั้งที่สองของเธอ
แม้ว่าความเชื่อของเธอจะสั่นครอนแต่ จูเลีย ก็ยังตอบออกมาอย่างดื้อด้าน - " เมื่อได้ยินคุณบอกว่าสามารถทำให้ใครเป็นดาวได้โด่งดังแบบนั้นได้ คุณคิดว่าคุณคือ สตีเวนย์สปิลเบิร์ค รึ จอร์จลูคัส รึไง ? "
" แน่นอนว่าไม่ ฉันไม่ใช่คนอื่น ฉันคือตัวฉันเอง เอริค วิลเลียม " - เอริค พูดขึ้นพร้อมกับดึงรูปอีกใบออกมาจากกองและมองไปที่ข้อมูลด้านหลังก่อนจะพูดขึ้น - " ดูสิ ฉันคิดว่า ' จูเลียโรเบิร์ต ' คนนี้ก็สวยดีนะ เธอว่ามั้ย ?"
จูเลีย รับรูปมาและพบว่าเด็กสาวในรูปนั้นมีหน้าตาคล้ายกับเธอแต่สวยกว่า,สูงกว่าและมีฉันบลอนด์,ตาสีฟ้าและปากที่เล็ก
จูเลีย ไม่เต็มใจดูข้อมูลด้านหลัง เด็กสาวคนนี้อายุ 19 ปีและจบจาก Lee Strasberg Theater & Film Institute ใน LA เธอได้บทนักแสดงสมทบในหนังสามเรื่อง ไม่ว่า จูเลียจะดูยังไง เด็กสาวคนนี้ก็ดีกว่าเธอทุกด้าน ความรู้สึกเหนือว่าอยู่ๆก็อัดเข้าที่เธอราวกับคลื่น
เอริค ไม่ได้เปิดโอกาสให้เธอได้คิดอีก เขาถามขึ้น- "เอาล่ะ จูเลีย สวรรค์รึโลกมนุษย์ เธอจะเลือกอะไร ?"
เมื่อดูสีหน้าของ เอริค จูเลีย ไม่ต้องการอะไรนอกจากตบหน้าเขาด้วยรูปในมือแล้วเดินออกไป
ไม่นานเธอก็สลัดความคิดนั้นทิ้ง แม้ว่าเธอจะคิดว่าคำพูดของ เอริค นั้นไร้สาระแต่เมื่อเธอคิดถึงเด็กผู้ชายที่เล่นหนัง Home Alone ที่เปลี่ยนเป็นดาวแล้วเธอก็ลังเลขึ้นมา
จากทุกคนที่พยายามเข้ามาในวงการ ใครบ้างไม่ได้ไล่ตามชื่อเสียงรึเงินทอง ? ใครบ้างที่ไม่หวังให้คนนับพันอิจฉาและเป็นที่ชื่นชอบของคนนับล้าน ?
" ทำให้ฉันเป็นดาว...คุณการันตีได้รึเปล่า ? " - จูเลีย กำรูปในมือแน่ เธอเงียบไปสักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอง เอริค และเมื่อเธอพบกับสายตาของเขา เธอก็ต้องรีบหลบสายตา
รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของ เอริค พร้อมกับที่เขากอดเธอเอาไว้และพูดขึ้น - " ได้ "
เขาใช้โอกาสนั้นแอบจูบไปที่ปากของเธออีกครั้ง
ด้วยการตัดสินใจครั้งนี้ จูเลีย เลยเลิกที่จะต่อต้านยอมให้อีกฝ่ายจูบเธอ
นาทีต่อมา เอริค ก็ไม่พอใจกับการจูบธรรมดาอีก เขาดึงเสื้อของเธอที่รัดกับกางเกงออก จากนั้นก็เอาหน้าออกจากหน้าของเธอและกดไหล่ของเธอลง
จูเลีย เข้าใจว่าชายคนนี้ต้องการอะไรและเธอก็หน้าแดงขึ้นมา เธอมองไปที่เขาด้วยสายตาอ้อนวอนแต่ชายที่น่าเกลียดชังคนนี้ยังคงกดไหล่ของเธอจนสุดท้ายเธอต้องคุกเข่าลงไป
ในคืนที่มืดมิดนั้น แกะน้อยที่ไร้ประสบการณ์ได้ผ่านพ้นค่ำคืนที่พอใจเป็นครั้งแรก
