Chapter 38 - คำสาปที่ไม่รู้จบ
Chapter 38 --- คำสาปที่ไม่รู้จบ
ตอนเช้า อนิสตัน ที่ซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรก็ได้ฮัมเพลงอย่างมีความสุขอยู่ในครัว
เมื่อคืนเธอได้เจอกับโปรดรูว์เซอร์และเพื่อนของพ่อที่ซึ่งคิดจะให้บทหนึ่งกับเธอในซีรีย์ของช่อง NBC แม้ว่าจะไม่ใช่ตัวละครหลักแต่มันก็ถือว่าดีสำหรับคนเข้าวงการใหม่ๆและเรื่องดราม่าก็สามารถทำให้เธอมีชื่อเสียงได้ มันคือสิ่งที่เธอต้องการอย่างเร่งด่วน
" เจนนี่ สวัสดีตอนเช้า " - พี่ชายของเธอ อเล็กซ์อนิสตัน ได้ทักทายอย่างซึมเซาตอนที่เขาเกาหัวเดินเข้ามาที่ครัว
อนิสตัน หันกลับมาและพูดขึ้น - " เฮ้ อเล็กซ์ มื้อเช้าพร้อมแล้ว ไปปลุกพ่อเร็ว ฉันจะออกไปก่อน "
จากนั้นก่อนที่ อเล็กซ์ จะทำตามที่บอก อนิสตัน ก็ได้วิ่งไปที่ประตูแล้ว
หลังจากที่ปฏิเสธคำเชิญของ เอริค เมื่อวานนี้ แอนนี่ ก็ได้เข้าใจบางอย่าง แม้ว่าสิ่งที่ข่าวบอกมานั้นจะทำให้เธอสลดอย่างมากแต่รักของ เอริค นั้นคือของจริง เขาน่ะทำให้เธอรู้สึกถึงมันอีกครั้ง
เมื่อคืนนี้ตอนที่คุยโทรศัพท์กันอยู่ เธอได้ยินเสียงเขาที่มีท่าทีสลด เธอจึงรีบตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อเตรียมมือเช้าเพื่อที่จะไปปลอบแฟนของเธอ
10 นาทีต่อมา อนิสตัน ก็ได้มาอยู่ที่หน้าประตูบ้านของ เอริค เธอเอากุญแจที่เขาให้เธอไว้ออกมาก่อนจะไขเข้าไป
เธอไม่รู้เลยว่า 10 ม.ห่างออกไปในรถคันสีเทานั้นมีชายผิวขาวสองคนที่นอนพิงอยู่กับที่นั่ง ตอนที่หนึ่งในนั้นสะลึมสะลือขึ้นมา หน้าของเขาก็แสดงสีหน้าตื่นเต้น เขารีบเอากล้องที่อยู่ข้างตัวขึ้นมาแล้วรีบกดปุ่มลงไปพร้อมกับเตะเพื่อนของเขาให้ตื่น
" เฮ้ย เดวิด ตื่น มีโชว์ดีๆแล้ว "
หน้าของเขามีหมวกปิดเอาไว้ ชายอ้วนที่นอนกรนอยู่นั้นอยู่ๆก็ตื่นขึ้นมา เขาเอาหมวกออกแล้วนั่งหลังตรงด้วยความตกใจ เขามองไปที่ด้านนอกด้วยดวงตาแดงกล่ำของเขา - " เวย์น ฉันไม่เห็น เอริควิลเลียม กับ ดรูว์แบรี่มอร์ เลยนิ ? "
" มันตื่นเต้นกว่านั้นอีก ตะกี้น่ะแฟนของ เอริค เข้าไปข้างใน ! ฮาฮา นี่ต้องวิเศษมากแน่ๆ ! "
ชายอ้วนที่ชื่อ เดวิด มองกลับไปอีกครั้ง เขาไม่ได้เห็น อนิสตัน แต่ก็ยื่นมือไปดึงกล้องของเพื่อนลงก่อนที่เพื่อนเขาจะพูดขึ้นมา- " คุณทำอะไร ? ระวังด้วย เราไม่ถูกจับหลังจากอยู่ที่นี่ทั้งคืน ไม่ต้องกังวล ฉันน่ะถ่ายรูปมาแล้ว "
" ก็ดี ยิ่งเยอะยิ่งดี " - เดวิด ถูมือตัวเองและยิ้มออกมา - " ฉันคิดแล้วว่าเราต้องได้อะไรตอนที่ฉันเห็น ดรูว์ กับ เอริควิลเลียม กลับบ้านด้วยกัน ฉันไม่คิดว่าเราจะได้ดีกว่าที่คาดไว้ เวย์น คุณคิดว่าเราพวกเขาจะให้เงินเราเท่าไหร่กัน ? "
" อย่างน้อยก็ 3 พันดอลและถ้าไอ้แก่ ซานโตส กดราคาเรา เราก็จะไปหาหนังสือพิมพ์อื่น ยังไงซะเราก็ไม่ต้องกังวลว่าขายภาพพวกนี้ไม่ได้ "
....
ตอนที่ เอริค ตื่นขึ้นมา เขารู้สึกว่าเขากำลังจับอะไรนุ่มๆอยู่และมือของเขาก็บีบมันไปอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว เขาลืมตาขึ้นมาและพบร่างที่อบอุ่นในอ้อมกอดของเขา
เขายังแฮงค์อยู่และคิดว่านี่คือ แอนนี่ เขาจับหน้าอกของเธอแล้วเริ่มเล่นไปมาพร้อมกับพูดขึ้น - " อรุณสวัสดิ์ ที่รัก "
เด็กสาวครางออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะหันหัวเล็กๆมาจูบปากของเขา - " อรุณสวัสดิ์ เอริค "
" หือ ...อ่ะ ! " - ทั้งเสียงและใบหน้าอันคุ้นเคยโผล่มาตรงหน้า เอริค ที่รีบถอยห่างออกไป
หัวของเขารู้สึกหนักขึ้นมาและอารมณ์ตอนนี้ก็ปั่นป่วน เขาเอามือถูหน้าอกตัวเองและถามออกมา - " ดรูว์...เธอ...ทำไมเธอถึง... "
ดรูว์ มองไปที่ เอริค ที่ดูเหมือนจะกลัวและพูดขึ้นมา - " เอริค คุณพาฉันกลับมาที่นี่เมื่อคืนและจากนั้น...เรา...ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันไม่ถือ ฉัน ...ฉันมีความสุขมากๆ "
ลุงเธอสิ ฉันถือโว้ย !
เอริค ถอนหายใจอกมาก่อนจะเอื้อมมือไปหาเสื้อผ้าเขาและเห็นความเจ้าเล่ห์ในสายตาของ ดรูว์
เอริค รีบมองไปที่ผ้าปูเตียงและพบว่าทุกอย่างยังคงสะอาดอยู่ มันไม่ได้มีกลิ่นอะไรแปลกๆ เขาโล่งใจและจ้องไปที่ ดรูว์ - " ไอ้หนู ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนใช่มั้ย ? "
" เราทำมันแล้ว ! " - ดรูว์ ยังยืนกราน - " เอริค คุณเป็นแบบนี้ได้ยังไง คุณน่ะจะไม่รับผิดชอบงั้นสิ ? "
" งั้นเธออธิบายมาว่าทำไมผ้าปูถึงได้สะอาดอยู่ ? " - เขาใส่เสื้อพร้อมกับถามออกมา
ดรูว์ รู้สึกว่าหัวเธอหมุน เธอทำสีหน้าโกรธและพูดขึ้นด้วยตาที่เกือบจะมีน้ำตาไหลออกมา - " คุณ...คุณเอาไอ้นั่นใส่เข้าปากฉัน...และให้ฉันเลียมัน ของน่ารังเกียจนั่นและนะคุณกลับไม่ยอมรับมัน คุณมันไอ้บัดซบ ! "
เอริค เกือบที่จะสำลัก
น้องสาว เธอถึงกับรู้วิธีใช้ปากเลยเหรอ ? ! เธออายุเท่าไหร่กัน เธอคิดจะไปถ่ายหนังโป๊รึไง ? !
" เอาล่ะ ดรูว์ อย่าทำตัวงี่เง่า ไปแต่งตัวซะ "
เมื่อเห็นว่า เอริค ไม่เชื่อเธอ ดรูว์ ก็เดินออกมาจากเตียงทั้งๆที่โป๊แล้วโผเข้าหาเขา - " ถ้าคุณไม่ชื่อ งั้นคุณกล้าจูบฉันมั้ย ? มันยังมีรสของมันอยู่ในปากฉันอยู่เลย "
ดรูว์ ทำท่าจูบออกมาและ เอริค ก็เผยสีหน้ากลัวออกมา ถ้ามันจริง มันคง...น่ารังเกียจมากๆ
" ไม่...เอาล่ะ ฉันเชื่อเธอก็ได้ ฉันเชื่อเธอ...ออกไปได้แล้ว ! "
" อ่ะ เอริค ไม่ต้องปิดบังหรอก คุณนี่น่ารังเกียจจริงๆ "
ทั้งสองคนเหมือนจะทะเลาะกันอยู่บนเตียงแต่อยู่ๆประตูก็เปิดออก
อนิสตัน ยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับถือถุงอาหารของเธอ
ความเงียบเข้าครอบคลุม
ราวกับว่าพระเจ้าได้กดปุ่มหยุดเอาไว้
หลังจากนั้น 10 วินาทีเสียงของแตรรถข้างนอกก็ดังขึ้นและทำให้ทั้งสามคนรู้ตัว
ความรู้สึกผิด,เศร้า, โกรธ, เสียใจ,ผิดหวัง...อารมณ์มากมายได้ผสมปนเปกัน ในใจของ อนิสตัน ตอนนี้รู้สึกโล่งอกอย่างลึกลับกับสิ่งที่เป็นแบบนี้...รึเธอไม่ใช่ ?
" เอริค ฉัน...ฉัน..ฉันซื้อมื้อเช้ามาให้คุณ " - เสียงของ แอนนี่ นั้นเบาราวกับลมที่พัดผ่านไป
เธอก้มตัววางถุงไว้ที่พื้นก่อนจะหันกลับเดินออกไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียงเท้าของเธอนั้นเดินหน้าราวกับไร้ปราณีดังก้องไปทั่วบ้านที่ว่างเปล่า
น้ำตาไหลออกมาตอนที่ แอนนี่ ได้ออกมาจากบ้านของ เอริค
เธอให้ไอ้บัดซบนั่นเห็นเธอร้องไห้ไม่ได้ไม่งั้นแล้วมันจะทำให้เขารู้สึกภูมิใจยิ่งกว่าเดิมแน่
เสียงของเท้าที่ดังก้องนั้นทำให้ เอริค ตื่นจากภวังค์
" แอนนี่ ฟังฉันก่อน... " - เอริค รีบผลัก ดรูว์ ออก พร้อมกับรีบใส่กลางเกงแล้ววิ่งออกไป
เพราะเขารีบ เขาจึงเกือบตกบันไดแต่โชคดีที่เขาจับราวบันไดเอาไว้ได้และลงมาที่ด้านล่างและเห็นเพียงแค่แท็กซี่ที่เพิ่งขับออกไป เขาเห็นได้เพียงร่างของ แอนนี่ ที่อยู่เบาะหลัง
เขารีบกลับไปที่บ้านเพื่อเอากุญแจรถ เขาอยากร้องไห้แต่มันไม่มีน้ำตาไหลออกมา เขารู้สึกผิดอย่างมาก
ทำไม...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ?
ในหนังเรื่อง Friends ราเชล เองก็มีชีวิตคล้ายๆกับ แอนนี่ ที่โดน พิต กับ โจลี่ หักหลัง ตอนนี้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง
นี่มันคำสาปแบบไหนกัน ? อะไรที่ทำให้เธอสมควรเจอกับเรื่องแบบนี้ ? !
เขาขับรถออกไปแต่ก็ไม่เห็นคนในแท็กซี่อีก เขาขับตรงไปที่บ้านของ จอร์นอนิสตัน ที่เบเวอร์รี่ฮิล
หลังจากนั้นหลายนาที เอริค ก็จัดเสื้อผ้าของตัวเองก่อนที่จะไปกดกริ่ง
" เฮ้ ทาร์ซาน คุณกับเจนเป็นไงบ้าง ? " -พี่ชายของ แอนนี่ เปิดประตูออกมาและจำ เอริค ได้
เอริค ถามออกมาด้วยความกังวล - " อเล็กซ์ น้องสาวคุณอยู่ไหน ? "
อเล็กซ์ งง - " เธอออกไปตั้งแต่เช้า เธอไม่ได้ไปหาคุณหรอกเหรอ ? "
เอริค บอกได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้โกหก เขาบอกลาและรีบออกมาทันที เพราะ แอนนี่ ไม่ได้มาที่นี่ เธอน่าจะกลับไปที่อพาทเมนต์ของเธอ
เขาได้ไปถึงที่ห้องของเธอก่อนจะเคาะประตูแต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ เขามองไปรอบๆเผื่อว่าจะมีคนดูอยู่ก่อนจะเอากุญแจขึ้นมาจากกระถางข้างๆประตูแล้วเปิดเข้าไป
เมื่อเดินเข้าไปข้างใน เอริค รู้สึกว่า แอนนี่ กลับมาที่นี่แล้วเพราะกลิ่นของเธอยังคงลอยอยู่ในอากาศ
เขามองไปรอบๆและสุดท้ายสิ่งเดียวที่เขาพบคือโน้ตที่วางไว้บนโต๊ะกาแฟ - " เอริค เราเลิกกัน "
เขาถอนหายใจออกมาและรีบกลับไปที่บ้าน จอร์นอนิสตัน อีกครั้ง ครั้งนี้ อเล็กซ์ ก็เป็นคนที่มาเปิดประตูเช่นเคย
" อเล็กซ์ คุณ... "
ก่อนที่ เอริค จะพูดจบ อเล็กซ์ ก็ได้ขัดขึ้นมา - " ไม่ต้องถามอีก เอริค แอนนี่ จะไปนิวยอร์ค ฉันบอกคุณมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว "
" นั่น... "
มันเป็นหนึ่งในตอนที่เขาหวังว่าเขาจะหูฝาดไป
" นั่น เอริค รึเปล่า ? เข้ามาก่อนสิ " - เอริค สงสัยว่าจะตอบรับเสียงของ จอร์น ที่ดังขึ้นมาจากด้านในยังไงดี
เมื่อได้ยินแบบนั้น อเล็กซ์ ก็หลีกทางให้ด้วยท่าทีไม่พอใจ
" เข้ามาสิ " - จอร์นอนิสตัน มองไปที่ เอริค เขาหันกลับไปและเดินเข้าไปข้างใน
เอริคค พยักหน้าให้กับภรรยาของ จอร์น ที่อยู่ในห้องนั่งเล่นและตามชายคนนั้นไปยังห้องหนังสือ
" นั่ง เอริค คุณจะดื่มอะไรมั้ย ? "
" ไม่ล่ะ จอร์น ฉันหวังว่าคุณจะบอกฉันได้ว่า แอนนี่ ไปสนามบินไหน ฉันมีเรื่องต้องอธิบาย "
จอร์น มองไปที่เสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงของ เอริค และถามออกมา - " เอริค คุณได้ไปที่งานเลี้ยงรึเปล่า ? "
" อือ ไป "
" และหลังจากงานเลี้ยง คุณกลับบ้านพร้อมกับผู้หญิงคนอื่น... "
" จอร์น นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉัน... "
จอร์น โบกมือ - " คุณไม่ต้องอธิบายกับฉัน ฉันคิดว่ามันอาจจะดีกว่าถ้าพวกคุณแยกกัน คุณไม่รู้หรอกแต่หลายวันมานี้ แอนนี่ น่ะกดดันอย่างมาก เธอมักจะกังวลและร้อนรนอยู่ตลอด "
" ทำไม ? "
จอร์น พูดขึ้น - " คุณไม่ได้รู้จักเธอมานาน คุณไม่รู้หรอกว่าเธอน่ะแข็งแกร่งแค่ไหน คุณน่ะเกิดมาได้อย่างเฉิดฉาย ส่วนเธอน่ะยังไม่เป็นที่รู้จัก ยิ่งด้วยตามข่าวแล้วมันคงแปลกถ้าเธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้น " "