GE75 ช่วงชิงโลกหล้า เหนือกว่าทุกเผ่า [ฟรี]
หลังจากทำลายเผ่าคราม หนิงฝานก็หายตัวไป แต่นั่นกลับทำให้ชื่อเสียงของเขาโด่งดัง
หลังาจากผ่านไปหนึ่งวัน ปราณของหนิงฝานฟื้นฟูเล็กน้อย เขาตัดสินใจที่จะตามหามุกภาวนาต่อ เพื่อทำให้สัมผัสเทพของตนบรรลุขอบเขตแก่นทองคำขั้นสูงสุด
หนิงฝานคาดเดา ต่อให้มีมุกภาวนาอยู่กับตัว 1000 เม็ด ก็ยากที่จะทำให้สัมผัสเทพของเขาบรรลุขอบเขตแก่นทองคำขั้นสูง และยามนี้ เขาเหลือมุกภาวนาอยู่เพียง 100 เม็ดเท่านั้น
ในเมื่อไม่มีมุกภาวนา ก็ต้องไปแย่งชิง!
หนิงฝานนำเมฆเซียนออกมา เขาอุ้มเหม่ยเฉินยืนอยู่ข้างหน้า ด้านหลังเป็นหนิงหงหงและมู่เหว่ยเหลียง
ยามนี้หนิงหงหงยังคงอ่อนแรง แต่ด้วยที่หนิงฝานรักษาให้นาง สีหน้าของนางจึงดีขึ้นมาก ส่วนมู่เหว่ยเหลียงประหลาดใจกับหนิงฝานยามนี้ เพราะเขาเพียงผู้เดียวก็สามารถทำลายเผ่านครามได้
เมฆเซียนมุ่งหน้าไปยังเผ่าดำ ที่เผ่าดำมีผู้เชี่ยวชาญมากกว่าเผ่าคราม ผู้อาวุโสใหญ่เป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นสูงสุด แต่เมื่อหนิงฝานปรากฏตัวบนท้องนภาเหนือเผ่า พวกมันต่างหวาดกลัว
“ภูตผีทั้งหลาย... ปีศาจได้มาเยือนแล้ว รีบกระตุ้นข่ายอาคมเร็วเข้า...”
สายตาที่หนิงฝานกวาดผ่านภูตผีในขอบเขตแก่นทองคำขั้นต้น ทำให้พวกมันหวาดกลัว พวกมันได้ยินมาว่ามนุษย์ผู้นี้บ้าคลั่ง มันเพียงผู้เดียวก็สามารถทำลายเผ่าครามได้ และหากผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นต้นเข้าใกล้มันในระยะ 300 ลี้ จะถูกสังหารตายทันที
พวกมันกระตุ้นข่ายอาคม ทำให้ภูติผีทั้งเผ่ารู้ว่ามีศัตรูบุกจู่โจม
หนิงฝานลูบคาง ใบหน้าเผยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ เมื่อตนเองแข็งแกร่งในระดับนี้แล้ว เขาก็ไม่ต้องการสังหารให้เหนื่อยเปล่า เขาเพียงคิดจะใช้ชื่อเสียงในการปล้นชิงมุกภาวนา
แววตาหนิงฝานเป็นประกาย มือสัมผัสที่กระเป๋า นำกระถางแยกโอสถออกมา ยามนี้เขาหวนนึกถึงหานหยวนจี๋ นึกถึงเมื่อครั้งที่ออกไปจู่โจมนิกายร่วมกัน
“อาจารย์... ข้าจะฝึกฝนยกระดับพลัง แล้วรักษาท่านให้ได้ เมื่อถึงยามนั้น เราจะได้สังหารเทพกษัตริย์เนี่ย...ศิษย์สารเลวของท่านด้วยกัน!”
แววตาของหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา ในโลกที่โหดร้ายใบนี้ สถานที่ที่อบอุ่นสำหรับเขา ที่ที่เขาจะไม่ลืมไปตลอดชีวิตคือเมืองฉีเหม่ย
เขาโยนกระถางแยกโอสถออกไปแล้วยิ้มอย่างโหดเหี้ยม
“ไห้หวู่เหมียน ยอมแพ้ข้าซะเถอะ!”
ไห้หวู่เหมียนเป็นชื่อของผู้อาวุโสใหญ๋ของเผ่าดำ! ในสายตาของหนิงฝานแล้ว มันเป็นเพียงภูติผีทั่วไปเท่านั้น
กระถางแยกโอสถขยายใหญ่ ถล่มใส่ข่ายอาคมอย่างรุนแรง จนข่ายอาคมพังทะลาย
ข่ายอาคมของเผ่าดำด้อยกว่าข่ายอาคมของเผ่าคราม เพราะผู้อาวุโสใหญ่ของเผ่าคราม เป็นผู้บรรลุวิชาข่ายอาคมที่เก่งกาจ
กระถางแรกทำลายข่ายอาคม กระถางที่สองถล่มพื้นดิน จนทำให้เผ่าดำเสียหายไปไม่น้อย
ภายในเผ่าดำเกิดความปั่นป่วนโกลาหล ข่ายอาคมที่แข็งแกร่งและปกป้องเผ่ามานานปีถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย
ไห้หวู่เหมียน สตรีผู้มีเรือนร่างอรชร ขบฟันแน่น มันนำผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตแก่นทองคำขั้นสูงนับ 10 ตนออกมาประจันหน้ากับหนิงฝาน เพราะยามนี้ พวกมันกำลังเผชิญสภาวะวิกฤต
“ซัวหมิง... เผ่าครามยั่วยุเจ้า เจ้าจึงทำลาย ข้าเข้าใจ แต่เผ่าดำของข้าไม่ได้ยั่วยุเจ้า เหตุใดเจ้าถึงทำลายเผ่าดำของข้า!”
“ข้าต้องการเพียงมุกภาวนา 100 เม็ด หากพวกเจ้ายอมมอบให้ ข้าจะจากไปแต่โดยดี” หนิงฝานกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดวงตาจับจ้องเรือนร่างที่งดงามของนาง จนทำให้นางโกรธแค้น
‘เป็นผู้เยาว์ที่เย่อหยิ่งนัก หากไม่เพราะเจ้าแข็งแกร่ง ข้าจะควักลูกตาเจ้า’
“ผู้อาวุโสใหญ่ ให้มุกภาวนากับมันเถอะ” เมื่อผู้อาวุโสของเผ่าได้ยินว่าหนิงฝานมาเพียงเพื่อช่วงชิงสิ่งของเท่านั้น พวกมันจึงผ่อนคลายลง
แต่ชายชราคนหนึ่ง รูปร่างกำยำ เป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นทองคำขั้นสูง กล่าวคัดค้าน “ไม่ได้! แม้สิ่งที่มันต้องการจะเป็นเพียงมุกภาวนา แต่การมาช่วงชิงเช่นนี้ ถือเป็นการตบหน้าเผ่าดำของข้า”
ไห้หวู่เหมียนจ้องมองชายชราคนนั้น มันเป็นคนเย่อหยิ่งและรักในศักดิ์ศรี หากไม่เพราะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ นางคงให้หนิงฝานทุบตีมันไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น ชายชราผู้นี้ก็เป็นที่เคารพของภูติผีในเผ่า
หนิงฝานไม่ได้ประหลาดใจที่มีคนต่อต้าน เขาจึงบีบต้นขาของสัตว์อเวจี กระทั่งนิ้วไปโดนส่วนที่ไม่ควรสัมผัส ทำให้ร่างกายของนางสั่นสะท้าน สีหน้าและแววตาเผยโทสะ
“เจ้ากล้าสัมผัสตรงนั้นของข้า!”
“แล้วใครบอกให้เจ้าไม่แผ่ปราณออกมา... ถ้าเจ้ายังไม่แผ่ปราณ ข้าจะสัมผัสอีก” หนิงฝานกล่าวกับนางด้วยสัมผัสเทพเป็นเชิงเย้าหยอก
“ไร้ยางอาย!” ทั่วร่างของนางสั่นเทา นางเร่งปลดปล่อยปราณออกมาเพราะกลัวว่าหนิงฝานจะสัมผัสอีก และยามนี้ ปราณอสูรของนางก็แปรสภาพเป็นเมฆดำบดบังท้องฟ้า
เมื่อต้องเผชิญกับปราณอสูร ผู้เชี่ยวชาญของเผ่าดำทั้งหมดก็รู้สึกราวกับถูกผนึก
ไห้หวู่เหมียนหน้าถอดสี นางรู้ว่าหากไม่ยอมรับข้อตกลง หนิงฝานจะทำลายเผ่าดำจริงๆ
“ช้าก่อนนายน้อยซัวหมิง เผ่าดำของข้าจะมอบมุกภาวนาให้ท่าน 100 เม็ด!”
ไห้หวู่เหมียนขบฟันแน่น ในที่สุดนางก็ยอมรับข้อเสนอของหนิงฝาน ในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็ตีก้นสัตว์อเวจีเบาๆ เพื่อให้นางถอนปราณกลับมา
หนิงฝานจ้องทองไห้หวู่เหมียน ราวกับรู้จักนาง
เมื่อไปจากเผ่าคราม หนิงฝานก็มุ่งหน้าไปทั่วทั้งเขตที่ 3 ของป่า ระหว่างทาง เขาไม่ได้สังหารภูตผีตนใด เพราะมันทำให้เขารู้สึกไม่ดี
ทำลายศัตรู 9 เมือง แต่ต้องเหลือทางหนีให้ตนเอง... นั่นคือสิ่งที่หานหยวนจี๋ได้สั่งสอน ดังนั้นยามนี้ เขาจึงหันมาช่วงชิงแทน
“ไป๋สื่อ... ยอมแพ้ซะเถอะ!” หนิงฝานใช้กระถางแยกโอสถทำลายข่ายอาคมของเผ่าขาว
“เฉิงคง... ยอมแพ้ซะเถอะ!” ผู้อาวุโสใหญ่ของเผ่าเฉิงยากจะรอดพ้นชะตากรรม
“ตู่เชิ่งหง ส่งกระดูกของเจ้ามาให้ข้า!” ข่ายอามคมขนาดใหญ่ของเผ่าตู่ถูกแตกสลายเสียงดังสนั่น
หนิงฝานเข้าจู่โจมเผ่าที่อยู่ฝ่ายเดียวกับจักรพรรดิปีศาจไป๋กู่ ซึ่งเผ่าสุดท้ายที่ต้องเผชิญชะตากรรม คือเผ่ากระดูก
หนิงฝานยืนอยู่ ณ จุดสูงสุดของเผ่า จ้องมองทิวทัศน์เบื้องล่างที่เต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างที่สร้างขึ้นจากกระดูก เป็นครั้งแรกที่หนิงฝานได้เห็น
กระดูกที่ใช้ก่อสร้างเผ่าแข็งแกร่งไม่ธรรมดา ข่ายอาคมคุ้มกันเผ่า ก็เป็นข่ายอาคมระดับดวงจิตแรกเริ่ม
ภายในข่ายอาคม อุดมไปด้วยปราณที่เย็นเฉียบและมืดมน ปราณเหล่านั้นราวกับกำลังเสริมสร้างเพลงกระบี่ กระดูกดุจขุนเขา ของหนิงฝาน นับว่าสถานที่แห่งนี้มีประโยชน์กับเขาเป็นอย่างมาก
หนิงฝานสัมผัสได้ถึงปราณที่เย็นเสียดกระดูก หลังจากขบคิดอยู่นาน เขาก็พบว่าปราณที่เย็นเสียดกระดูกเหล่านี้ เป็นหนึ่งในสิบสองปราณเยือกแข็งสวรรค์ ซึ่งไม่ใช่ปราณหยินลึกล้ำ
หนิงฝานเผยสีหน้ามีความสุข เขาคาดไม่ถึงว่าการมาเยือนป่าภูติพรายจะได้พบกับ ‘ปราณเยือกแข็งกระดูกขาว’ โดยบังเอิญ
“ในเมื่อพบสุดยอดสมบัติ เหตุใดจะปล่อยให้มันหลุดมือ!”
หนิงฝานคงความสงบ เขายังไม่ทำลายข่ายอาคมของเผ่ากระดูกในทันที เขาร่อนลงพื้นเงียบๆและดูดกลืนปราณเยือกแข็งกระดูกขาว
ในช่วง 3 วันที่ผ่านมา ข่ายอาคมคุ้มกันของเผ่าอ่อนกำลังลงอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกยังไม่มีใครสนใจ แต่จู่ๆกลับมีผู้พบความผิดปรกติ จึงมารายงาน
ผู้อาวุโสใหญ่ของเผ่ากระดูกนามกู่โม่ เป็นชายชราผมเผ้ายุ่งเหยิง ทั่วร่างห่มคลุมด้วยเกราะกระดูก ใบหน้ามีริ้วรอยเหี่ยวย่น
มันได้รับรายงานจากเผ่าอื่นๆว่ามีเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง ทำลายข่ายอาคมของพวกมันจนเสียหาย และช่วงชิงมุกภาวนาไป
นอกจากเผ่าที่อยู่ฝ่ายเดียวกับองค์หญิงเหม่ยแล้ว ที่เหลือล้วนถูกจู่โจม ยามนี้เหลือเพียงเผ่ากระดูกเท่านั้นที่ยังไม่ประสบชะตากรรม
“ซัวหมิง... ชื่อนี้ช่างคุ้นเคยนัก”
กู่โม่คิดในใจ มันหวนนึกอยู่หลายวันกระทั่งว่า ยามที่มันไล่เหม่ยเฉินที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง มันพบผู้เยาว์ที่ดูเหมือนกระต่ายน้อยในสายตาของมัน ทุกคราวที่มันนึกถึง มันจะรู้สึกเย้ยหยัน
“น่าจะเป็นคนละคน... ผู้ที่มีนามว่าซัวหมิงมีอยู่มากมาย...”
ชายชราส่ายหน้าพลางกล่าว ตลอด 3 วันที่ผ่านมา หนิงฝานยังไม่มาจู่โจมเผ่ากระดูก และตัวมันเองก็เตรียมข่ายอาคมขนาดใหญ่เพื่อจัดการกับหนิงฝานเอาไว้แล้ว
แต่ยามนี้ ชายชรากลับได้รับรายงานว่า ปราณเยือกแข็งกระดูกขาวที่หล่อเลี้ยงข่ายอาคมได้หายไป!
“เป็นไปไม่ได้! นั่นมันลมหายใจพิษที่จักรพรรดิปีศาจไป๋กู่มอบให้ เป็นหนึ่งในสิบสองปราณเยือกแข็งสวรรค์ หากไม่ใช่เพราะมีผู้ใดดูดกลืนไป ก็เป็นไปไม่ได้ที่ปราณเยือกแข็งจะหายไป... ท่าไม่ดีแล้ว ซัวหมิงมาเยือนเผ่าเราแล้ว มันกำลังดูดซับปราณเยือกแข็งกระดูกขาว!”
แม้มันจะรู้ตัวแต่ก็สายเกินไป มันไม่มีเวลาให้สำรวจ เพราะยามนี้ เสียงของพื้นดินที่ปริแตกได้ดังมา
เมื่อเสียปราณเยือกแข็งหล่อเลี้ยงไป ข่ายอาคมของเผ่ากระดูกก็สูญเสียความแข็งแกร่งไปหลายส่วน ทำให้ถูกทำลายด้วยกระถางแยกโอกาสของหนิงฝาน!
กระถางแรกทำลายข่ายอาคม กระถางที่สองทำให้พื้นดินของเผ่าปริแตก และกระถางที่สาม บ้านเรือนถูกทำลายพินาศ
“กู่โม่ ยอมแพ้ข้าซะเถอะ!”
คำกล่าวของหนิงฝาน ทำให้กู่โม่ประหลาดใจ
ซัวหมิงมาแล้ว! แต่สิ่งที่ทำให้มันตกใจที่สุดคือ น้ำเสียงของซัวหมิง เป็นน้ำเสียงที่มันคุ้นเคยเป็นอย่างมาก เหมือนกับผู้เยาว์ที่มันพบในวันนั้น มันจึงรู้ทันทีว่าเป็นคนคนเดียวกัน
“เป็นมัน เป็นมัน!”
ชายชราเร่งทะยานไปบนผืนฟ้า เพื่ออยากเห็นหน้าของหนิงฝาน
“เป็นมันจริงๆด้วย!”
ชายชราจ้องมองหนิงฝาน ความเกลียดชังที่สั่งสม ถูดสะกดไว้ในทันที
แม้จะเห็นหน้าหนิงฝาน แต่มันรู้ว่าเขาไม่เหมือนเดิม ไม่เห็นระดับพลัง ทุกสิ่งทุกอย่างพร่ามัว
‘ผู้เยาว์คนนี้ปิดซ่อนพลังได้ดีมาก มันไม่ใช่คนบ้าบิ่นเหมือนข่าวลือ’
‘การที่มันกล้ามาเยือนเผ่ากระดูก แสดงว่ามันต้องแข็งแกร่งพอที่จะทำลายเผ่า!’
นอกจากปราณเยือกแข็งกระดูกขาวของมันจะถูกช่วงชิง แต่ข่ายพลังคุ้มเผ่ายังถูกทำลาย... สถานการณ์เช่นนี้ ผู้ที่เสียเปรียบคือตัวมัน!
“ข้าต้องการมุกภาวนา 100 เม็ด”
หนิงฝานกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่กลับบาดลึกลงไปในใจของกู่โม่
‘ต้องมอบให้มัน... เด็กนี่ซ่อนพลังเอาไว้ ไม่งั้นคงไม่สามารถทำลายเผ่าครามได้อย่างง่ายดาย... และวันนี้ หากข้าขัดขืน ข้าอาจต้องเผชิญชะตากรรมเฉกเช่นเผ่าคราม’
แค่มุกภาวนาเพียง 100 เม็ด สามารถเปลี่ยนให้ร้ายกลายเป็นดี นับว่าคุ้มค่าอย่างที่สุด!...
