บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 145 แย่แล้ว

ตอนที่ 145

แย่แล้ว

 

“คุณชาย พักที่เมืองข้างหน้าก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ”หงเยว่ถามขณะเดินทางด้วยเท้าผ่านเมืองหลวงมาอย่างเชื่องช้า นางไม่กล้าเดินเร็วนักเพราะกลัวว่าจะทำให้กระเทือนถึงไป๋จูเหวินได้

“คุณชาย...”หงเยว่เรียกไป๋จูเหวินอีกรอบ แต่ดูเหมือนว่าไป๋จูเหวินจะยังไม่ตื่น หากไม่ใช่เพราะนางยังสัมผัสพลังอสูรของไป๋จูเหวินได้อยู่นางคงคิดว่าไป๋จูเหวินตายไปแล้วเสียอีก ทั้งๆที่ออกจากเขตอสูรสวนเบญจมาศมาก็ผ่านมาหลายวันแล้วไป๋จูเหวินยังเอาแต่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่เลย หากไม่ใช่เพราะพลังอสูรของไป๋จูเหวินฟื้นฟูอย่างต่อเนื่องนางคงวิ่งแจ้นหาหมอมาช่วยรักษาไปแล้ว

“ขอที่พักหนึ่งคืนเจ้าค่ะ”หงเยว่เดินทางเข้าไปในเมืองใกล้ๆกับเมืองหลวง ก่อนจะกลายร่างเป็นมนุษย์พยุงร่างของไป๋จูเหวินเข้าไปในเมืองเพื่อหาที่พัก

“ดะ ได้....”คนงานของโรงเตี๊ยมว่าพลางมองมาทางไป๋จูเหวินที่หมดสติอยู่ ยามปกติก็มีบ้างที่ชายหนุ่มคิดอกุศลมอมเหล้าหญิงสาวจนไม่ได้สติก่อนจะพาเข้ามาพักในโรงเตี๊ยม แต่นี่ถือเป็นเรื่องประหลาดทีเดียวที่กลับเป็นฝ่ายหญิงเสียเองที่พาชายไม่ได้สติมา

“นายท่านของข้าได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ ท่านต้องการที่พัก”หงเยว่อธิบายพลางพยุงร่างของไป๋จูเหวินตามเสี่ยวเอ้อไปที่ห้องพัก ก่อนจะพาร่างของมันไปนอนบนเตียงอย่างทะนุถนอม หากไม่ใช่เพราะนางเองก็ยังบาดเจ็บนางคงช่วยส่งพลังอสูรให้ไป๋จูเหวินไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นพลังของไป๋จูเหวินก็ฟื้นฟูด้วยตัวเองอย่างรวดเร็วราวกับร่างกายของไป๋จูเหวินเคยชินกับการฟื้นฟูเช่นนี้อยู่แล้วก็ไม่ปาน

หงเยว่มองใบหน้าของไป๋จูเหวินครู่หนึ่งก่อนจะยื่นมือของนางไปจับมือของไป๋จูเหวินเอาไว้ นางไม่เคยเห็นไป๋จูเหวินโกรธเช่นนั้นมาก่อน แม้จะแอบดีใจที่ไป๋จูเหวินโกรธเพราะเห็นนางโดนทำร้าย แต่นางก็ไม่อยากให้ไป๋จูเหวินต่องอย่ในสภาพนี้เลย

“นายท่าน...”หงเยว่ว่าพลางดึงมือของไป๋จูเหวินมาแนบที่แก้มของตนเอง ปกตินางจะวางตัวอยู่ห่างๆไป๋จูเหวินเสมอราวกับเป็นแค่สาวรับใช้ แต่เพราะนางเองก็เป็นอสูรแถมยังเป็นอสูรแมงมุมทำให้ได้รับทั้งผลของพลังดึงดูดใจอสูรของไป๋จูเหวินทั้งพลังอำนาจของเชื้อสายแมงมุมในตัวไป๋จูเหวินอีกต่างหาก ทำให้บางครั้งนางก็อยากเข้าไปกอดไป๋จูเหวินอย่างที่หลินหลินทำบ้าง

“.....”ราวกับพึ่งนึกอะไรออก หงเยว่ปล่อยมือของไป๋จูเหวินช้าๆพลางเปิดมิติของนางออก

“หลินหลิน เจ้าหายหรือยยัง”หงเยว่ถามด้วยท่าทีกังวล พิษที่อสูรตะขาบใช้แม้จะไม่ใช่พิษที่หมายจะเอาชีวิต แต่พิษของนางก็รุนแรงมากทีเดียว

“พี่หงเยว่”หลินหลินจอบด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก

“แย่แล้วพี่หงเยว่”หลินหลินว่าพลางส่งเสียงราวกับจะร้องให้ออกมา

“มีอะไรหลินหลิน เจ้ากลายร่างเป็นมนุษย์แล้วออกมาได้หรือเปล่า”หงเยว่ถามด้วยความกังวล

“อื้อ”หลินหลินตอบรับพลางเดินออกมาจากมิติของหงเยว่ช้าๆ หลินหลินที่โดนพิษของอสูรตะขาบเข้าไปหายเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว นางไม่มีแม้แต่บาดแผลเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่......

“นั่น...”หงเยว่พูดพลางมองแมงมุมสีขาวที่เกาะอยู่บนหัวของหลินหลิน

“ทำยังไงดีพี่หงเยว่ อยู่ๆไข่น้ำแข็งก็ฟักออกมา แถมแมงมุมตัวนี้ยังเอาแต่เกาะข้าไม่ปล่อยเลย”หลินหลินว่าพลางมองแมงมุมสีขาวบนหัว อาจจะเพราะพึ่งเกิดทำให้ขนาดตัวของมันพอๆกับลูกบอลเท่านั้น

“อะ อ่อ...เป็นไข่ของแมงมุมน้ำแข็งนี่เอง”หงเยว่ว่าพลางมองแมงมุมสีขาวตัวน้อยที่เกาะอยู่บนหัวของหลินหลิน ระดับพลังของมันน่ากลัวไม่น้อย เพียงแรกเกิดก็อยู่ระดับหยกแล้ว นั่นเท่ากับหลินหลินตอนแรกเลยไม่ใช่หรืออย่างไร แต่ก็ไม่แปลก มารดาของมันเป็นแมงมุมระดับมายา แต่นั่นก็ไม่เท่ากับว่าหลินหลินเองก็มีมารดาเป็นแมงมุมระดับมายาหรือ?

“เจ้าตัวน้อยพึ่งเกิดนี่นา”หงเยว่ว่าพลางมองแมงมุมตัวน้อยที่เกาะอยู่บนหัวของหลินหลินไม่ยอมปล่อย แต่ทันทีที่หงเยว่เข้ามาใกล้ เจ้าแมงมุมตัวน้อยก็ปีนจากบนหัวของหลินหลินไปซ่อนที่ด้านหลังแทน

“ท่าทางมันจะติดเจ้าน่าดูเลยนะ”หงเยว่ว่าพลางกระพริบตาปริบๆ ไม่ใช่ว่ามันมองหลินหลินเป็นมารดาไปแล้วหรือ

“ทำยังไงดี ข้าเลี้ยงลูกแมงมุมไม่เป็นนะ”หลินหลินว่าพลางมองอสูรแมงมุมตัวน้อยที่เกาะอยู่บนหลังของนาง

“ไม่เป็นไรหรอก เจ้าก็แค่ป้อนอาหารนางก็พอ”หงเยว่ว่าพลางมองไปรอบๆ แมงมุมน้ำแข็งกินอะไรกันนะ....

แกร๊ก...หงเยว่ใช้พลังอสูรสร้างน้ำแข็งจากน้ำในอากาศพลางยื่นมันให้อสูรแมงมุมน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนหลังของหลินหลิน ปกติเท่าที่นางทราบแมงมุมน้ำแข็งกินอสูรด้วยกันเป็นอาหารโดยพวกมันจะแช่แข็งเอาไว้ก่อน แน่นอนว่าตอนนี้นางไม่สามารถหาอสูรมาให้นางกินได้ทันที แต่หากเป็นน้ำแข็งนางสามารถหามาได้ไม่ยากเลย

“.....”แมงมุมสีขาวมองมาทางหงเยว่ด้วยท่าทีกล้าๆกลัวๆ มันยังคงหลบอยู่ด้านหลังหลินหลินไม่ยอมออกมาเสียที

“หลินหลิน เจ้าลองเอามห้นางเอกสิ”หงเยว่ว่าพลางยื่นน้ำแข็งให้หลินหลิน

“อืมม”หลินหลินตอบรับพลางยื่นน้ำแข็งให้กับแมงมุมน้ำแข็งช้าๆ

กรุบ!แมงมุมน้ำแข็งยอมกินน้ำแข็งที่หลินหลินยื่นให้แต่โดยดี มันมีท่าทีชอบใจมากแถมยังใช้แก้มลูบมือของหลินหลินอีกต่างหาก ทำให้หลินหลินยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

“....”เจ้าแมงมุมน้ำแข็งไม่ได้พูดอะไร มันใช้ขาหน้าของมมันแตะมาที่มือของหลินหลินพางส่งสายตาอ้อนมาทางนางทำเอาหลินหลินหันซ้ายหันขวาอย่างประหลาดใจ

“ท่าทางนางคงอยากได้อีก”หงเยว่ว่าพลางอมยิ้มบางๆ

“อะ อ่อ”หลินหลินพยักหน้าก่อนจะใช้พลังอสูรสร้างน้ำแข็งขึ้นมาให้อสูรแมงมุมตัวน้อย แต่ไม่นานมันก็กินจนหมดแถมยังมีท่าทีเหมือนจะไม่อิ่มอีกต่างหาก

“แค่น้ำแข็งคงไม่อิ่มสินะ”หงเยว่ว่าพลางเลือกแก่นอสูรออกมาจากมิติของนาง แต่ถึงหงเยว่จะพยายามป้อนให้อสูรแมงมุมน้ำแข็งเท่าไหร่นางก็ไม่ยอมกิน ต้องส่งให้หลินหลินนางถึงจะยอมกินจากมือของหลินหลินเท่านั้น

“เด็กดีๆ”หลินหลินว่าพลางป้อนแก่นอสูรให้อสูรแมงมุมน้ำแข็งอย่างเอ็นดู ท่าทางนางจะเริ่มชอบอสูรแมงมุมน้ำแข็งแล้วแน่ๆ

“อ๊ะ หลับไปแล้ว”หลินหลินว่าพลางมองอสูรแมงมุมน้ำแข็งที่นอนอยู่บนหัวของนางหลังจากกินแก่นอสูรเข้าไปแล้ว

“คิกๆ ท่าทางเจ้าจะได้เป็นแม่แล้วนะ”หงเยว่ว่าพลางหัวเราะออกมา

“แม่?.....”หลินหลินเบิกตากว้างอย่างตกใจ นางเนี่ยนะแม่ นางยังเป็นเด็กอยู่เลย

“ถ้างั้นก็เป็นพี่สาวละมั้ง”หงเยว่ว่าพลางมองแมงมุมน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนหัวของหลินหลินอย่างเอ็นดู ตอนแรกเกิดทั้งนางทั้งหลินหลินต่างก็เอาแต่กินกับนอนเท่านั้นเหมือนกัน ไม่นานร่างแมงมุมของนางก็คงใหญ่ไม่แพ้หลินหลิน คงได้เห็นภาพนางนอนอยู่บนหัวของหลินหลินได้อีกไม่นาน

“พวกเจ้าส่งเสียงเอะอะอะไรกัน”ไป๋จูเหวินที่พึ่งตื่นขึ้นมาถามพลางมองไปที่หลินหลินและหงเยว่ที่ส่งเสียงพูดคุยกันมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว

“คุณชาย”หงเยว่ว่าพลางหันหลังกลับมาทางไป๋จูเหวินอย่างรวดเร็ว

“พี่ไป๋ ทำไงดี”หลินหลินว่าพลางวิ่งไปหาไป๋จูเหวินอย่างรวดเร็ว

“มีอะไรเหรอ”ไป๋จูเหวินถามพลางมองแมงมุมตัวน้อยที่อยู่บนหัวของหลินหลินก่อนจะเริ่มฟังที่หลินหลินเล่าเรื่องที่เกิดในมิติของหงเยว่ ดูเหมือนนางจะบังเอิญไปอยู่ตอนที่แมงมุมน้ำแข็งฟักไข่พอดี พอมันออกมามันก็เอาแต่ตามติดหลินหลินไม่ห่าง ทำเอาไป๋จูเหวินหัวเราะออกมาทันที

“......”ขณะกำลังเล่าเรื่องอยู่นั้น อสูรแมงมุมน้ำแข็งที่อยู่บนหัวของหลินหลินก็ลืมตาขึ้นมาพลางมองไปทางไป๋จูเหวินด้วยท่าทีประหลาดใจ

ไม่เหมือนกับคราวของหงเยว่ แมงมุมน้ำแข็งไม่มีท่าทีหวาดกลัวไป๋จูเหวินเลยแม้แต่น้อย แถมนางยังกระโดดลงจากหัวหลินหลินไปเกาะแขนของไป๋จูเหวินอีกต่างหาก

“.....”อสูรแมงมุมน้ำแข็งกลายร่างเป็นร่างมนุษย์พลางกอดแขนของไป๋จูเหวินแน่น ท่าทางความสามารถดึงดูดใจอสูรของไป๋จูเหวินจะยังทำงานได้อย่างดีเยี่ยมเช่นเดิม

“จริงสิ”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองที่อสูรแมงมุมน้ำแข็ง นางดูเด็กกว่าหลินหลินไม่มาก หากมองผ่านๆแล้วก็เหมือนเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกันเลย เพียงแต่นางดูเป็นเด็กขี้อายไม่ค่อยพูด ต่างจากหลินหลินที่ออกจะซนไปสักหน่อย คงเพราะช่วงอายุที่ยาวนานของอสูรแม้หลินหลินจะเกิดก่อนมาหลายปีแล้วแต่ก็ไม่ได้โตขึ้นเสียเท่าไหร่

“เจ้ายังไม่มีชื่อเลยสินะ”ไป๋จูเหวินว่าพลางลูบหัวของอสูรแมงมุมน้ำแข็งเบาๆ เห็นนางติดหลินหลินไม่น้อยไป๋จูเหวินเลยจะตั้งชื่อที่คล้ายๆหลินหลินให้

“เจ้าชื่อปิงปิงก็แล้วก็แล้วกัน”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มออกมา เห็นปิงปิงชอบชื่อใหม่ของตนเองไม่น้อยก็รู้สึกดีแล้ว