บทที่ 44 เอาไงดี 2 (1) [อ่านฟรี]
บทที่ 44 เอาไงดี 2 (1)
คาร์ลมองเห็นเชวฮันจับตัวใครบางคนเอาไว้ในขณะที่มังกรดำยังคงกล่าวรายงานอยู่ คนๆคนนั้นคือคนเดียวกับที่มังกรดำกล่าวว่ามีระเบิดพลังเวทย์อยู่ที่ตัว
คาร์ลสามารถมองเห็นสร้อยคอที่อยู่บนคอของบุคคลดังกล่าว
‘ต้องให้ได้อย่างนั้นสิ.....’
คาร์ลเห็นเชวฮันดึงสร้อยคอออกจากคอของบุคคลดังกล่าวและเป็นเวลาเดียวกับที่คาร์ลโดนกระชากแขนอย่างแรงเช่นกัน
“คาร์ล!”
เป็นอีริค วิลส์แมนนั่นเองที่เป็นคนกระชากแขนของเขา คาร์ลค่อยๆมองดูสถานการณ์รอบๆตัวโดยเริ่มจากด้านบนสุดของหอระฆังนั่น
“ฮะฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆๆ”
เรดิก้า นักเวทย์เล่นเลือดกำลังส่งเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
ชิ้ง!ชิ้ง!
เสียงหัวเราะดังขึ้นราวกับเสียงโลหะที่กระทบกันดังเป็นจังหวะช้าๆชวนฟังให้ดูน่าขนลุกมากขึ้นกว่าเดิม
“ฝ่าบาทพะย่ะค่ะ...เสด็จไปประทับในที่ที่ปลอดภัยก่อนเถิดพะย่ะค่ะ”
ทหารองครักษ์ประจำพระองค์และเหล่านักเวทย์ระดับสูงอยู่ใกล้ๆเหล่าเชื้อพระวงษ์และพระราชาเพื่อช่วยพวกเขาในการหลบหนีไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย คาร์ลหันไปมององค์ชายรัชทายาทเป็นคนแรก เขายังคงมีเส้นผมสีบลอนด์สวย
‘มันไม่ใช่การใช้พลังเวทย์หรือเปล่านะ?’
[‘หรือว่าจะมีมังกรตัวอื่นใช้พลังเวทย์ปกปิดสีผมให้เขา?หรือไม่มันก็อาจจะเป็นพลังเวทย์อย่างอื่นหรือเปล่านะ?’]
[ ‘หรือว่าจริงๆเขาใช้พลังเวทย์ตั้งแต่แรกแต่มันยังไม่ถูกเปิดเผยออกมาในตอนนี้’
คาร์ลจำสิ่งที่มังกรดำเคยกล่าวไว้ได้ก่อนที่จะตัดสินใจหยุดคิดในเรื่องนี้และมองไปรอบๆต่อไป
เหล่าทหารองครักษ์ที่เหลือครึ่งหนึ่งกำลังทำหน้าที่ของตนเพื่อให้เหล่าฝูงชนทั้งหมดสงบลงและค้นหาเครื่องมือเวทย์ที่สามารถก่อให้เกิดอันตรายไปพร้อมๆกันในขณะที่ทหารองครักษ์อีกครึ่งหนึ่งก็กระโจนเข้าหากลุ่มคนจากองค์กรลับทันที
เรดิก้าที่หัวเราะลั่นมาช่วงระยะหนึ่งก็เริ่มพูดขึ้นมา
“.....น่ารำคาญ.....”
เหล่าสมาชิกจากองค์กรลับทั้งหมดที่ไม่ใช่ ‘เรดิก้า’ เริ่มโจมตีจากระยะไกล ทั้งหอก มีดสั้นและดาบต่างถูกขว้างเข้าโจมตีเหล่าทหารองครักษ์ทันที
บูม! บูม!
ชิ้ง!ชิ้ง!
ปี๊บ!ปี๊บ!
คาร์ลรู้สึกว่าในตอนนี้ทุกอย่างรอบตัวส่งเสียงดังมากขึ้นเรื่อยๆเป็นเวลาเดียวกับที่มังกรดำเอ่ยรายงาน
~ พบระเบิดพลังเวทย์ในมนุษย์อีกคนหนึ่งแล้ว~
~พบอีกคนหนึ่งแล้ว~
เวลา 9.04 น. นับเป็นคนที่สามที่พวกเขาได้หาพบ
“คาร์ล! เราก็ควรจะออกไปเช่นกัน! เราควรจะไป”
“นายน้อยคาร์ล.....รีบไปกันเถอะ!”
คาร์ลหันไปมองยังอีริค อามูร์ กิลเบิร์ตและเทย์เลอร์ พวกเขาทั้งหมดต่างมารวมตัวกันรอบๆคาร์ลอย่างรวดเร็ว อีริคมองไปรอบๆพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งเครียดของเขาก่อนออกเดินไป คาร์ลเดินตามคนที่เป็นผู้นำของตนไปทันทีและมองไปรอบๆเช่นเดียวกัน
“พวกเจ้าทำอะไรกัน?....รีบปล่อยพวกเราออกไปเดี๋ยวนี้!”
“ให้พวกเราออกไปเดี๋ยวนี้!”
พวกขุนนางกำลังต่อสู้แย่งชิงเพื่อให้ได้ออกไปจากจัตุรัสกลางเมืองโดยเร็วที่สุดและแน่นอนว่ามีคนอยู่คู่หนึ่งที่ยังคงสงบสติอารมณ์ของตนได้อยู่แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นมันก็ค่อนข้างแตกต่างจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้
“ทำไมพวกท่านต้องปิดกั้นทางออก!”
“เปิดทางเดี๋ยวนี้!”
เหล่าชาวเมืองต่างพากันตะโกนก้องเรียกร้องให้เหล่าทหารองครักษ์เปิดประตูและวิ่งกรูไปยังด้านหน้าประตูทางออกทันที เหล่าทหารองครักษ์ต่างตะโกนใส่หน้าเหล่าชาวเมืองเช่นกัน
“กรุณาใจเย็นๆก่อน!”
“โปรดรอสักครู่!”
“พวกท่านจะให้พวกเรารออะไรในสถานการณ์เช่นนี้? ออกไปให้พ้นทางของเราซะ!”
“พวกท่านบ้ารึไง?...เหล่าขุนนางก็พยายามจะออกไปจากที่นี่...พวกท่านก็ต้องให้พวกเราออกไปเช่นกันสิ!”
คาร์ลมองไปยังมือที่ถูกยกสูงขึ้นไปในอากาศท่ามกลางความสับสนวุ่นวายนี้
“เจ้า...นี่เจ้าจะทำอะไร?!”
เชวฮันดึงกระเป๋าออกจากไหล่ของชายชราคนหนึ่งแล้วชูมันขึ้นไปบนอากาศ นี่คือเป้าหมายคนที่สามของพวกเขา คาร์ลหันศีรษะของตนกลับมาดูผู้คนรอบๆตัวเขา
ประตูทางออกของเหล่าขุนนางและนักบวชได้เปิดออกแล้วโดยที่เหล่าขุนนางและนักบวชหลายคนต่างก็มุ่งหน้าออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันดูสงบมากกว่าเพราะจำนวนคนที่มีน้อยกว่าประตูทางออกของเหล่าชาวเมืองที่อยู่ด้านล่างนั่น แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นมันก็ยังคงมีความวุ่นวายอยู่เพราะต่างคนต่างแย่งชิงเพื่อออกไปให้เร็วกว่าคนอื่น
นั่นคือสาเหตุที่เห็นได้อย่างชัดเจน ‘ความเห็นแก่ตัว’
“มันช่างวุ่นวายเสียจริง”
มันเป็นเรื่องที่วุ่นวายได้อย่างสมบูรณ์แบบ อีริคกำลังเดินไปเดินมาราวกับหนูติดจั่นทำให้คาร์ลวางมือของตนลงไปที่ไหล่ของอีริคเพื่อทำให้เขาสงบลงก่อนที่จะกดน้ำหนักบนไหล่ของอีริคให้แรงขึ้น
“พี่อีริค....”
“เอ่อ......”
คาร์ลยังคงเอ่ยต่อไปเมื่อได้มอบความเจ็บปวดให้แก่อีริคเพื่อดึงสติของเขาให้ออกมาจากความคลุ้มคลั่งนั่น
“ใจเย็นๆ”
อีริคเริ่มสงบสติอารมณ์ของตนลงทันทีหลังจากได้เห็นการกระทำอันสงบของคาร์ล จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆตัวของเขาทันที เหล่าทหารองครักษ์กำลังต่อสู้อยู่กับกลุ่มคนที่ไม่รู้จัก ในขณะที่เหล่าเชื้อพระวงศ์กำลังหลบหนีออกไปจากที่แห่งนี้ เหล่าประชาชนทั้งหมดก็ล้วนตกอยู่ในความวุ่นวาย ตอนนี้อีริคได้ซึมซับภาพเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาและหันกลับมามองคาร์ลอีกครั้ง
คาร์ลเริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง
“นี่ค่อยเหมือนตัวท่านหน่อย.....”
“ขอบคุณเจ้ามากคาร์ล...มันรู้สึกว่าในหัวของข้าโล่งมากขึ้น”
คาร์ลยักไหล่ของตนและหันหลังให้ กิลเบิร์ตและอามูร์กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้งเช่นกันหลังจากที่ได้ยินคาร์ลพูดกับอีริคและมองไปที่คาร์ล แม้ว่าพวกเขาจะพยายามมุ่งหน้าไปยังประตูทางออกของขุนนางในตอนนี้พวกเขาก็จะถูกต้อนกลับไปในความโกลาหลนั่นเช่นเดิม หัวหน้าขุนนางของภูมิภาคอื่นๆกำลังยุ่งอยู่กับการรวบรวมคนของพวกตนและทำให้พวกเขาสงบสติอารมณ์ลงในตอนที่พยายามหาทางหลบหนีกันอยู่
กิลเบิร์ตมองดูเหล่าขุนนางคนอื่นๆในภูมิภาคอื่น ก่อนที่จะมองไปรอบๆอีกครั้ง เหล่าขุนนางคนอื่นๆของภาคตะวันออกเฉียงเหนือกำลังมุ่งหน้ามาหาพวกเขาและพวกเขาทั้งหมดต่างจ้องมาที่อีริคแต่อีริคและกิลเบิร์ตต่างกำลังจ้องมองดูคาร์ลอยู่
“...อะไรกัน...นั่น.....”
คาร์ลมองไปที่เทย์เลอร์ซึ่งตอนนี้ดูแตกต่างจากคนอื่นๆ ความกังวลของเทย์เลอร์ในตอนนี้คือประตูของเหล่าชาวเมืองที่ยังเปิดไม่เต็มที่ ประตูถูกเปิดออกช้ามากมีแนวโน้มว่าพวกเขากำลังพยายามควบคุมการเคลื่อนตัวของเหล่าชาวเมืองที่จะวิ่งออกไปจากที่นี่ให้เป็นระเบียบที่สุด
เทย์เลอร์เป็นคนที่เห็นแก่ผู้อื่นและเป็นคนดีนั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาจึงเป็นห่วงเหล่าชาวเมืองมากกว่าตนเอง คาร์ลมองไปที่อีริค เขานับว่าเป็นคนที่มีคุณสมบัติที่จะเป็นผู้นำของกลุ่มในตอนนี้ที่สุดแล้วล่ะนะ ก่อนที่คาร์ลจะพูดขึ้น
“ไปกันเถอะ”
หลังจากได้ยินคำพูดของคาร์ล อีริคก็นำเหล่าขุนนางภาคตะวันออกเฉียงเหนือมาที่ประตู คาร์ลมองดูนาฬิกาอีกครั้ง
9.08 น.
เหล่านักเวทย์กำลังยุ่งอยู่กับการกำจัดอุปกรณ์พลังเวทย์ที่เข้ามารบกวนในจัตุรัสกลางเมืองแห่งนี้และเครื่องมือรบกวนพลังเวทย์กำลังจะหยุดการทำงานของมันลงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้ามันอาจจะอยู่ได้นานขึ้นเพียงเพราะมีผู้คนมากมายในจัตุรัสกลางเมืองก่อความวุ่นวายเพิ่มขึ้นอีก
~กำจัดออกไปอีกหนึ่ง~
ตอนนี้รวมกันได้สี่แล้ว เหลืออีกสองชิ้นกับเวลาอีกสองนาที คาร์ลคิดว่าพวกเขายังคงมีเวลาเพียงพอ
ลูกบอลพลังเวทย์สีแดงของเรดิก้ายังคงหมุนคว้างในอากาศ ทันทีที่เครื่องมือรบกวนพลังเวทย์หยุดการทำงานของมันลงลูกบอลพลังเวทย์เหล่านี้จะพุ่งตรงไปยังระเบิดพลังเวทย์และระเบิดเละเป็นจุณทันที
คาร์ลเหลือบมองนาฬิกาบนหอระฆังก่อนที่ก้าวเดินต่อไป มังกรดำกล่าวรายงานอีกครั้งในตอนนี้
~หมดแล้ว...นั่นคือทั้งหมดที่มี~
“.....อะไรนะ?”
“นายน้อยคาร์ลเกิดอะไรขึ้น?”
เทย์เลอร์ที่เดินอยู่ข้างๆกับคาร์ลมองดูเขาด้วยความงุนงง แต่คาร์ลไม่มีเวลามาสนใจเทย์เลอร์ในตอนนี้
‘มีเพียงสี่เท่านั้นรึ?’
คาร์ลจำเนื้อหาในนิยายได้มันกล่าวว่ามีระเบิดพลังเวทย์ทั้งหมด 10 ลูกหรือมันได้เปลี่ยนไปแล้ว? คาร์ลหยุดเดินและมองไปรอบๆ เครื่องมือรบกวนพลังเวทย์สามารถทำงานได้ครอบคลุมทั่วภูเขาได้หลายลูกหากระเบิดพลังเวทย์ถูกฝังอยู่ที่อื่นสัญญาณเตือนภัยเหล่านั้นจะไม่ดังขึ้นในที่แห่งนี้
แต่มีสัญญาณเตือนภัยในอุปกรณ์เวทย์ระดับสูงทั้งนั้นที่ส่งเสียงดังขึ้นในจัตุรัสกลางเมืองแห่งนี้
หรือจำนวนของระเบิดพลังเวทย์ได้เปลี่ยนไปเพราะเนื้อหาบางส่วนได้ถูกเปลี่ยนไปแล้ว?
9.09 น.มาเยือนแล้วและเหลือเวลาอีกไม่กี่วินาทีก็จะถึงเวลา 9.10 น. ก่อนที่เสียงของนักเวทย์คนหนึ่งจะดังก้องขึ้นภายในจัตุรัสกลางเมืองนี้
“เปิดใช้งาน ‘เสถียรภาพแห่งพลังเวทย์’!”
ทันทีที่เขากล่าวจบ เหล่านักเวทย์จากแปดทิศทางที่ต่างกันก็ท่องมนต์พร้อมกันขึ้นก่อนที่ลูกบอลพลังเวทย์แปดลูกจะถูกยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าในเวลาต่อมา
บูม!
พวกมันระเบิดขึ้นกลางอากาศและเริ่มแพร่กระจายเหมือนพุบางๆไปทั่วพื้นที่และหลังจากนั้น
ชิ้งงงงงงงงงงงงง!!!!
เสียงที่ดังขึ้นพลันเงียบสงบลงก่อนที่เสถียรภาพแห่งพลังเวทย์จะเริ่มถูกใช้งานอีกครั้ง
ในตอนนี้เป็นเวลา 9.09 น.และอีก 55 วินาที
คาร์ลสามารถมองเห็นสิ่งของสี่ชิ้นถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าในเวลานี้ มันเป็นสิ่งของที่โรสลินและมังกรดำได้ใช้พลังเวทย์ของพวกเขาส่งมันขึ้นไป สิ่งของทั้งสี่ชิ้นลอยไปตามคลื่นพลัง‘เสถียรภาพแห่งพลังเวทย์’ที่ยังคงไหลผ่านภายในอากาศอยู่และกำลังลอยไปยังภูเขาทางทิศใต้ของเมืองหลวง
สำหรับหนึ่งคนและหนึ่งมังกรนี้ต่างก็มีประสาทสัมผัสที่ไวต่อพลังเวทย์เป็นอย่างมากจึงนับเป็นเรื่องง่ายที่จะปรับใช้พลังของผู้อื่นให้เข้ากับตนเอง
